Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΠΠΟΥ
“Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί που αξίζει να ζεις, μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις κάποτε”. Έξοχη περιγραφή του Τάσου Λειβαδίτη για ‘κείνους τους ανθρώπους που στο πέρασμα τους από τη ζωή άφησαν βαθιά χαραγμένο το στίγμα και τη σφραγίδα τους.
Ο Λέων Αυδής ήταν ένας απ΄ αυτούς. Δεκατέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του (24-9-2000), θυμόμαστε με πολλούς τρόπους την σπάνια προσωπικότητα του επανάσταση διανοούμενου που μέσα από την ταξική προσέγγιση της κοινωνικής πραγματικότητας, πάλεψε σε κάθε έκφανση της ζωής του.
‘Ένας πραγματικός κομμουνιστής που μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ η πάλη για την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων ήταν επιλογή ζωής. Κάτι το οποίο για τον ίδιο θεωρούνταν κάτι παραπάνω από αυτονόητο.
Μια πολύ σημαντική πτυχή του ήταν η βαθιά καλλιέργεια μέσα από την οποία μπορούσε να βρίσει τρόπους και λύσεις. Να διακρίνει απόψεις και ιδέες. Μην ενεργώντας ποτέ για προσωπικό όφελος.
Ήξερε με ποιόν ήταν το σωστό και το δίκιο. Γι’ αυτό υπερασπίζονταν εργάτες και οικονομικά αδικημένους. Ήξερε πως για να μπορούμε να προχωρήσουμε στο όποιο ανώτερο ποιοτικά στάδιο έπρεπε να σεβόμαστε κάποια βασικά χαρακτηριστικά.
Το δικαίωμα έκφρασης της άλλης άποψης χωρίς καμία υποχώρηση στις αρχές και τις θέσεις μας. Προτέρημα ξεχωριστό για ανθρώπους που θέλουν να οδηγήσουν σε ένα υψηλότερο σκαλί την κοινωνία.
Τις ατομικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ως βασικά χαρακτηριστικά για μια κοινωνία που θα πρέπει να ξεπεράσει τον σημερινό εαυτό της και να κυνηγήσει το δικαίωμα στο ανώτερο ποιοτικά επίπεδο.
Ήξερε πως πρέπει να είναι ο πραγματικός κομμουνιστής. Ήταν ο ίδιος σε όλα τα πεδία δράσης του. Ήταν ο ίδιος παντού. Ήξερε πως για ένα πραγματικό κομμουνιστή η στάση ζωής και η γενικότερη συμπεριφορά του πρέπει να είναι παράλληλη με την επαναστατική ηθική του.
Αγωνίστηκε και κοντραρίστηκε με συμφέροντα, υπερασπιζόμενος το σωστό και το δίκιο από όπου και προέρχονταν. Ήξερε πως για να προχωρήσει το πράγμα έπρεπε να διαλέξεις στρατόπεδο.
Δεν μπορείς να είσαι με όλους. Το ήξερε από πολύ νωρίς. Γι΄ αυτό άλλωστε η λογική, η ηθική και η πρακτική του ήταν μακριά από εκπτώσεις και συμβιβασμούς.
‘Ενας πραγματικός επαναστάτης με αυξημένο το ένστικτο της επίγνωσης. Με αυξημένο επίσης το ένστικτο της κριτικής σκέψης, γεγονός που του έδινε την δυνατότητα να αναλύει τις συνθήκες και τις καταστάσεις ψάχνοντας το βαθύτερο νόημα και την απώτερη σημασία.
Φύση και θέση αισιόδοξος. Όπως πρέπει να είναι ο κάθε κομμουνιστής. Γιατί κατά βάθος ίσως να είχε καταλάβει καλύτερα από πολλούς πως: “κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ΄ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ΄ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό”.
“Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί που αξίζει να ζεις, μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις κάποτε”. Έξοχη περιγραφή του Τάσου Λειβαδίτη για ‘κείνους τους ανθρώπους που στο πέρασμα τους από τη ζωή άφησαν βαθιά χαραγμένο το στίγμα και τη σφραγίδα τους.
‘Ένας πραγματικός κομμουνιστής που μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ η πάλη για την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων ήταν επιλογή ζωής. Κάτι το οποίο για τον ίδιο θεωρούνταν κάτι παραπάνω από αυτονόητο.
Μια πολύ σημαντική πτυχή του ήταν η βαθιά καλλιέργεια μέσα από την οποία μπορούσε να βρίσει τρόπους και λύσεις. Να διακρίνει απόψεις και ιδέες. Μην ενεργώντας ποτέ για προσωπικό όφελος.
Ήξερε με ποιόν ήταν το σωστό και το δίκιο. Γι’ αυτό υπερασπίζονταν εργάτες και οικονομικά αδικημένους. Ήξερε πως για να μπορούμε να προχωρήσουμε στο όποιο ανώτερο ποιοτικά στάδιο έπρεπε να σεβόμαστε κάποια βασικά χαρακτηριστικά.
Το δικαίωμα έκφρασης της άλλης άποψης χωρίς καμία υποχώρηση στις αρχές και τις θέσεις μας. Προτέρημα ξεχωριστό για ανθρώπους που θέλουν να οδηγήσουν σε ένα υψηλότερο σκαλί την κοινωνία.
Τις ατομικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ως βασικά χαρακτηριστικά για μια κοινωνία που θα πρέπει να ξεπεράσει τον σημερινό εαυτό της και να κυνηγήσει το δικαίωμα στο ανώτερο ποιοτικά επίπεδο.
Ήξερε πως πρέπει να είναι ο πραγματικός κομμουνιστής. Ήταν ο ίδιος σε όλα τα πεδία δράσης του. Ήταν ο ίδιος παντού. Ήξερε πως για ένα πραγματικό κομμουνιστή η στάση ζωής και η γενικότερη συμπεριφορά του πρέπει να είναι παράλληλη με την επαναστατική ηθική του.
Αγωνίστηκε και κοντραρίστηκε με συμφέροντα, υπερασπιζόμενος το σωστό και το δίκιο από όπου και προέρχονταν. Ήξερε πως για να προχωρήσει το πράγμα έπρεπε να διαλέξεις στρατόπεδο.
Δεν μπορείς να είσαι με όλους. Το ήξερε από πολύ νωρίς. Γι΄ αυτό άλλωστε η λογική, η ηθική και η πρακτική του ήταν μακριά από εκπτώσεις και συμβιβασμούς.
‘Ενας πραγματικός επαναστάτης με αυξημένο το ένστικτο της επίγνωσης. Με αυξημένο επίσης το ένστικτο της κριτικής σκέψης, γεγονός που του έδινε την δυνατότητα να αναλύει τις συνθήκες και τις καταστάσεις ψάχνοντας το βαθύτερο νόημα και την απώτερη σημασία.
Φύση και θέση αισιόδοξος. Όπως πρέπει να είναι ο κάθε κομμουνιστής. Γιατί κατά βάθος ίσως να είχε καταλάβει καλύτερα από πολλούς πως: “κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ΄ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ΄ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό”.
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014
πηγή: ISKRA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.