Το Λενινιστικό κόμμα νέου τύπου ΑΠΕΘΑΝΕ. Ζήτω το κόμμα «Παντός καιρού»!

 Τζώτζης Βασίλης

Αυτές τις μέρες διάβασα το νέο πόνημα της Ιδεολογικής Επιτροπής της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΙΕ της ΚΕ του ΚΚΕ).

Στη μπροσούρα, μπορεί στα σοβαρά να πει κανείς πως, γίνεται μια αξιόλογη προσπάθεια να ενσωματωθούν στις αρχές συγκρότησης και λειτουργίας οι νέες (νεόκοπες;) επιλογές που ξεκάθαρα έχει κάνει το κόμμα. Αρμονική και λογική ως επιλογή, το πρόβλημα προκύπτει από αυτές ακριβώς τις νέες επιλογές.

Το πλεονέκτημα του ΚΚΕ (ενδεικτικά)

«. για να αξιοποιήσει το ΚΚΕ το σημαντικό ιδεολογικό, πολιτικό και ηθικό του πλεονέκτημα που έχει κατακτήσει με τη σταθερή καθημερινή επαναστατική δράση του, στις πιο δύσκολες αντεπαναστατικές συνθήκες».

Σελίδα 8, Προλογικό Σημείωμα

«. Όλα τα παραπάνω πράγματι συνιστούν σύγχρονα όπλα, μας δίνουν υπεροχή, το θέμα όμως είναι να τα χρησιμοποιούμε με δημιουργικό και εύστοχο τρόπο στην καθημερινή μας δράση και προσπάθεια.»

Σελίδα 10,

ΚΚΕ. Η οργανωμένη συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης στην πάλη για τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού

Έχει πραγματικό ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τι έχει καταλάβει η ΙΕ της ΚΕ του ΚΚΕ για το ρόλο που έχουν διαδραματίσει όσα έκανε και κυρίως όσα ΔΕΝ κατάφερε το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια, στη σχέση του με τις μάζες και τον εργαζόμενο λαό.

Η συνεχής αφήγηση ενός πλεονεκτήματος ,που φυσικά υπάρχει για όποιον έχει το μαρξισμό ως αναλυτικό εργαλείο, οδηγεί απευθείας στο ΚΕΝΟ. Το πλεονέκτημα που με τόση σιγουριά επικαλείται η ΙΕ μπορεί να υπάρξει αν κατακτηθεί με τη πρωτοπόρα δράση μέσα στο λαό, αν ο ίδιος ο λαός αναγνωρίζει αυτή τη δράση ως πρωτοπόρα, αν δημιουργεί σήμερα τις μικρές ποσότητες οι οποίες αύριο μπορούν να οδηγήσουν σε μια ΝΕΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ.

Η ΙΕ της ΚΕ του ΚΚΕ ΔΕΝ στέκεται καθόλου στο πόσο έχουν τραυματιστεί (έως διαρραγεί) οι σχέσεις του Κόμματος με το λαό. Την ώρα που ΣΩΣΤΑ υπάρχει η εκτίμηση για πισωγύρισμα στη συνείδηση του εργατικού κινήματος, αυτό αποδίδεται μοναχά σε αντικειμενικές (υπαρκτές μεν) και μόνο αιτίες, ΧΩΡΙΣ να συμπεριλαμβάνεται ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ρόλος του ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ, ότι αποτελεί και αυτός μια από τις τάσεις που διαμορφώνουν την πραγματικότητα.

Δηλαδή όποια και αν ήταν η δράση των κομμουνιστών στην Ελλάδα το ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ θα ΜΠΟΡΟΥΣΕ να ανακάμψει, αυτή είναι η βασική εκτίμηση της ΙΕ, όλα τα άλλα έχουν έναν επεισοδιακό - περιθωριακό χαρακτήρα. Και όμως με μια διαφορετική τακτική προσέγγιση από το ξέσπασμα της κρίσης θα μπορούσε να έχει διαμορφώσει ένα ευρύ ανατρεπτικό ρεύμα μέσα στο λαό, ένα σοβαρό πρόπλασμα αν όχι το ίδιο το (ΑΑΔ;) Μέτωπο.

Συμβόλαιο με την Ιστορία; 

«. Μια πραγματική μεταβολή στο συσχετισμό μεταξύ των δύο αντίπαλων τάξεων δεν μπορεί παρά να εκδηλωθεί με μαζική συσπείρωση γύρω από το κόμμα της εργατικής τάξης σε σύγκρουση και εμφανή αποδυνάμωση των αστικών θεσμών.

Αυτή η κίνηση είναι νομοτελειακή και εκδηλώνεται ακόμα και όταν το ίδιο το κόμμα παρουσιάζει πολιτικές και οργανωτικές αδυναμίες που το εμποδίζουν να οδηγήσει τις μάζες χωρίς ταλάντευση στη διεξαγωγή της επαναστατικής ανατροπής. Η ιστορία έχει να επιδείξει τέτοια προβλήματα, π.χ. στην Ελλάδα το 1944, στην Ιταλία, στη Γερμανία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.»

Σελίδες 29-30, Για το συσχετισμό των δυνάμεων

Η παραπάνω εκτίμηση προσεγγίζει την Ιστορική εξέλιξη με ένα ιδιότυπο πολιτικό ΚΙΣΜΕΤ. Η εργατική τάξη θα συσπειρωθεί γύρω από το κόμμα της (το αυτό-ονομαζόμενο ως τέτοιο) ανεξάρτητα από τη δράση του, ανεξάρτητα αν το ίδιο ανταποκρίνεται στα ιστορικά του καθήκοντα.

Η επίκληση των παραπάνω ιστορικών παραδειγμάτων, όπου τα ΚΚ ΔΕΝ είχαν ξεκαθαρισμένο τον τελικό τους σκοπό ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΝ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ δίνει καμιά ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ για συσπείρωση του κόσμου γύρω από το ΚΚΕ ανεξάρτητα από τη γραμμή πάλης του.

Και προβληματική αντίληψη στην έννοια της Επαναστατικής Κατάστασης 

«.η οποία όμως έχει αντικειμενικό χαρακτήρα και δεν εξαρτάται από τη θέληση της μίας ή της άλλης τάξης, του ενός ή του άλλου κόμματος, της μιας ή της άλλης κυβέρνησης.»

Σελίδα 22,

ΚΚΕ. Η οργανωμένη συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης στην πάλη για τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού

Προφανώς η επαναστατική κατάσταση έχει αντικειμενικό χαρακτήρα, καμιά τάξη, κανένα κόμμα κτλ ΔΕΝ μπορεί να οδηγήσει μέσα από την άμεση δράση του σε καμπές ιστορικής σημασίας όπως εκδήλωση της κρίσης, κατάρρευση ενός μετώπου κτλ.

Σε συνέχεια όσων γράφτηκαν στο πρώτο απόσπασμα η ΙΕ της ΚΕ «ξεχνάει» τον Ιστορικό - αντικειμενικό ρόλο του ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ.

Ας πάρουμε δυο άλλες ιστορικές περιπτώσει όπου υπήρξαν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις επαναστατικής κατάστασης, εκτός από τη δράση του υποκειμενικού παράγοντα. Τη μικρασιατική καταστροφή και το γαλλικό Μάη του '68.

Φυσικά καμιά τάξη ή κόμμα ΔΕΝ μπορούσε μέσα από τη δράση της και τις συνειδητές της ενέργειας να επιφέρει την κατάρρευση του μετώπου ή την επονομαζόμενη «Πετρελαϊκή» καπιταλιστική κρίση.

Και στις δύο περιπτώσεις ΔΕΝ εκδηλώνεται με καθαρό τρόπο επαναστατική κατάσταση ακριβώς γιατί λείπει ο ιστορικός ρόλος του υποκειμενικού παράγοντα, στην Ελλάδα γιατί το κόμμα είναι ακόμη στα σπάργανα ενώ στη Γαλλία γιατί έχει διαβρωθεί από τον Ευρωκομμουνισμό.

Η επαναστατική κατάσταση ως εκδήλωση της κορύφωσης όλων των αντιφάσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας ΔΕΝ μπορεί να προσεγγίζεται με έναν μεταφυσικό τρόπο ΥΠΑΡΧΕΙ/ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, μηδέν ή άσσος σαν να μελετάμε ηλεκτρικό κύκλωμα. Η εκδήλωση - κορύφωση και πολύ περισσότερο η αξιοποίησή της συνδέεται άμεσα με τη δράση του κόμματος της επαναστατικής τάξης. Και εδώ ΔΕΝ χωρούν εφησυχασμοί και διατυπώσεις σαν τις παραπάνω.

Επίλογος 

Η μπροσούρα της ΙΕ της ΚΕ του ΚΚΕ «Κόμμα παντός καιρού» αξίζει πραγματικά να διαβαστεί. Σε πολλά ζητήματα πιάνει το πρόβλημα από τη ρίζα του και κάνει σοβαρές & χρησιμότατες διαπιστώσεις. ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΡΙΜΑ για το μονοσήμαντο και ΛΑΘΕΜΕΝΟ τρόπο που αυτές παίρνουν απάντηση.

Η ζωή και η φύση απεχθάνονται το ΚΕΝΟ, με το δρόμο που έχουν χαράξει οι νεόκοπες προγραμματικές επιλογές του ΚΚΕ, καθώς και οι πρακτικές που απορρέουν από αυτές, σύντομα θα δημιουργήσουν την ανάγκη ύπαρξης και δράσης ενός συλλογικού υποκειμένου που θα καλύψει αυτό το κενό.

Όσοι σπασμοί και αν χρειαστούν σε αυτή τη γέννα, όσες οδύνες και αν χρειαστούν, όσες αντιφάσεις και αν πρέπει να ξεπεραστούν η ζωή ΔΕΝ θα μείνει στάσιμη, ΔΕΝ θα περιμένει η ιστορία προσταγές και βουλησιαρχικές νομοτέλειες για να γραφτεί ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ κανείς από όσους ονομάζουν τον εαυτό τους αγωνιστή (πολύ περισσότερο κομμουνιστή) ΔΕΝ μπορούν να κάθονται απαθείς. 

Τζώτζης Βασίλης

πηγή:   Εργατικός Αγώνας                                                                                        Ξάνθη 03/09/2014