Βήμα μπροστά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ…

«Γράφει ο Βασίλης Τζώτζης»

---

Στις εκλογές που πέρασαν χιλιάδες άνθρωποι που εμπλέκονται ,με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με αυτό που ονομάζουμε «κοινωνικό αγώνα», έπρεπε να διαλέξουν προς ποιά κατεύθυνση θα δώσουν τη στήριξή τους. Οι επιλογές πολλές, τα διλλήματα εκβιαστικά, αλλά και τα πολιτικά σχέδια ,όπως κατεγράφησαν, ανεδείκνυαν ξεκάθαρα τις διαφορετικές λογικές για το πού θέλουν να στρέψουν τη ροή των εξελίξεων.

Όσοι τα προηγούμενα χρόνια περάσαμε από το ΚΚΕ, διαπαιδαγωγημένοι με την πολιτική γραμμή του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, τη λογική του μεταβατικού προγράμματος, την ορθότητα της μετωπικής πολιτικής πάνω σε ζητήματα – κόμβους, βρήκαμε στη μετωπική συνεργασία της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. – Μ.ΑΡ.Σ. μια σοβαρή ΔΙΕΞΟΔΟ για τις αγωνίες και τους προβληματισμούς μας.

Το περιεχόμενο του καταληκτικού κειμένου της «Κοινής εκλογικής διακήρυξης», οι πρωτοβουλίες και συναντήσεις ,με πλήθος οργανώσεων – συλλόγων – πρωτοβουλιών πάνω στην αναγκαία πολιτική βάση, με τρόπο συντροφικό και συνάμα ανυποχώρητο επέδειξε «εικόνες» από την κουλτούρα μιας αριστεράς όπως «τη θέλουμε να είναι». Αλλά και αντιθέτως, η επώδυνη «ατυχής» κατάληξη της μετωπικής προσπάθειας στις Ευρωεκλογές του 2014,

έδειξε πως εδώ ΔΕΝ μιλάμε για ευκαιριακές εκλογικές συγκολλήσεις, κάνοντας «σκόντο» σε κορυφαία ζητήματα όπως αυτό της ΑΜΕΣΗΣ ΡΗΞΗΣ κ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗΣ από την Ε.Ε., δίνοντας τα ιδεολογικά εχέγγυα σε όσους είχαμε ήδη στρέψει την προσοχή μας στη δράση του χώρου.

Το μεταβατικό πρόγραμμα

Στις εκλογές εμφανίστηκε με τρόπο θετικό και καθολικό η διάθεση του ελληνικού λαού να ζήσει καλύτερα. Η συγκρότηση του μεταβατικού προγράμματος ήρθε να απαντήσει στο ΣΗΜΕΡΑ, στο έδαφος της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει ο αγώνας του ελληνικού λαού, αν θέλει να αποσπάσει όσα του έκλεψαν τα προηγούμενα χρόνια.

Είναι η απάντηση που ανεβάζει τη λαϊκή διεκδίκηση κ απαιτητικότητα, κινητοποιεί μαχητικά δυνάμεις πάνω σε ζητήματα – σταθμούς, ΔΕΝ παραπέμπει τη λύση των λαϊκών προβλημάτων σε μια απροσδιόριστη – μελλοντική επαναστατική στιγμή. Αντίθετα, ανοίγει το δρόμο, ώστε μέσα από την εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο της ιστορίας, να έρθει πραγματικά πιο κοντά η στιγμή που θα κριθεί ποια τάξη θα κάθεται στο τιμόνι της εξουσίας.

Αιτήματα όπως η κατάργηση των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, η ρήξη με το Ευρώ, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, η μονομερής ΔΙΑΓΡΑΦΗ του ΧΡΕΟΥΣ, η κοινωνικοποίηση των Τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, δίνουν ώθηση στις σημερινές άμεσες διεκδικήσεις. Πολύ περισσότερο χαράσσουν την προοπτική της λαϊκής ΝΙΚΗΣ, ψηλαφίζοντας την πορεία κλονισμού και τελικής ανατροπής της αστικής πολιτικής εξουσίας.

Η στάση απέναντι στις λαϊκές προσδοκίες

Η επαφή της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. – Μ.ΑΡ.Σ. ,μέσα ΚΑΙ από τη βιωματική μου εμπειρία, με τον κόσμο κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά και σε όλες τις μάχες που προηγήθηκαν, έδειχνε με τον πλέον ευδιάκριτο τρόπο μια αντίληψη/προσπάθεια μετασχηματισμού και ωρίμανσης του λαϊκού παράγοντα. Η θετική παρότρυνση να βαθύνει και να ολοκληρώσει την επιλογή του να ζήσει καλύτερα, να διώξει όλους όσους τσάκισαν τα όνειρα και τη ζωή του, να ξεπεράσει φόβους και αυταπάτες για τη δυνατότητα πραγμάτωσης αυτών των στόχων ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΡΗ, καταγράφεται με όρους «κοινωνικής σποράς» που ΔΕΝ μπορεί παρά να «καρπίσει» την κατάλληλη στιγμή.

Αξιοποιήσαμε τους μεγάλους αγώνες που δώσαμε, προετοιμάζοντας τους ακόμη μεγαλύτερους που έχουμε μπροστά μας. Από το Δεκέμβρη του 2008, τις πλατείες της οργής, τα κινήματα «χωρίς μεσάζοντες», τις καλύτερες στιγμές του φοιτητικού κινήματος έγινε προσπάθεια να αποκρυσταλλωθεί ό,τι πολυτιμότερο αναδύθηκε στην επιφάνεια, ΧΩΡΙΣ να έχουμε πάρει διαζύγιο με το «αυθόρμητο», ΧΩΡΙΣ να υποκλινόμαστε σ’αυτό.

Η μετωπική πρωτοβουλία μας πήγε βαθιά μέσα στο λαό ,χωρίς φόβο και ωραιοποιήσεις, να τον συναντήσει όπως αυτός πραγματικά είναι. ΔΕΝ ΠΗΓΕ να του «κουνήσει με τρόπο ελιτίστικο το δάχτυλο», να τον μαλώσει από καθέδρας για τις επιλογές του, να τον αποπάρει για τις ελπίδες/προσδοκίες του ή ακόμη και τις αυταπάτες του. Μας ενδιαφέρει πραγματικά να ΜΗ ΔΙΑΨΕΥΣΤΟΥΝ οι λαϊκές ελπίδες! ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ,χαιρέκακα, να «δικαιωθούμε» ,αλά ΚΚΕ, μπροστά στον ηττημένο λαό κραδαίνοντας τις δάφνες μιας κούφιας δικαίωσης. Υπάρχει ο κίνδυνος της συνταύτισης ,στη λαϊκή συνείδηση, της ενδεχόμενης αποτυχίας της κυβερνώσας αριστεράς με τη δυνατότητα του λαού να νικήσει.

Επιλογικά

Στο χέρι μας είναι να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε ,σε ανώτερη πολιτική συμφωνία, τη μετωπική μας πρωτοβουλία, να προβάλουμε και να εξειδικεύσουμε (ανυποχώρητα) το μεταβατικό μας πρόγραμμα, να συμβάλουμε στην ανασυγκρότηση ενός ανατρεπτικού εργατικού κινήματος, επιταχύνοντας τις βαθιές διεργασίες συνείδησης οι οποίες συντελούνται σε ευρύτερα στρώματα.

Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να «χειραφετήσει» εγκλωβισμένες δυνάμεις, να μαγνητίσει λαϊκά βλέμματα,ΝΑ ΠΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ πως η ΕΛΠΙΔΑ όχι απλά έρχεται, ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ παλεύοντας για ένα δικό της μερτικό στον «ήλιο και το αύριο».

*Τ.Ε. Ξάνθης

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ – 8 Φεβρουαρίου 2015