Σάτυρα uber alles

Γράφει ο Κώστας Γρηγοριάδης

Θετική αίσθηση προκάλεσε το γνωστό πλέον βίντεο της γερμανικής σατυρικής εκπομπής «Anstalt» (Φρενοκομείο), από το κρατικό κανάλι ZDF που είδαμε στα δελτία ειδήσεων και στο διαδίκτυο, με θέμα το ελληνικό χρέος και τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Όσοι το είδαν, μπόρεσαν να καταλάβουν τι σημαίνει αληθινή σάτυρα με βαθύ πολιτικό περιεχόμενο και πόσο σπουδαίο όπλο γίνεται στα χέρια ικανών ανθρώπων, μια φαινομενικά απλή τηλεοπτική εκπομπή.

Στο δεύτερο μέρος, το «Anstalt» είχε ως περιεχόμενο τις γερμανικές αποζημιώσεις και φιλοξένησε τον μοναδικό σήμερα επιζώντα Διστομίτη Αργύρη Σφουντούρη, ο οποίος και μίλησε ανοιχτά για το επίμαχο θέμα χωρίς φόβο και πάθος.

Εκτός από όλα αυτά η κίνηση να γυριστεί μια τέτοια εκπομπή όμως, φανερώνει και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό και αξιοπρόσεχτο: την ελευθερία της έκφρασης και του αυτοσαρκασμού ενός λαού και μάλιστα από το ίδιο του το κρατικό κανάλι.

Πολλοί πιστεύαμε ότι τη δύναμη του αυτοσαρκασμού την είχαν άλλοι λαοί π.χ. οι Αμερικάνοι, οι Γάλλοι ή ακόμη και οι Βρετανοί με το φλεγματικό τους χιούμορ.

Για τους Γερμανούς κυριαρχούσε μια αντίληψη ότι είναι ένας «κρύος» λαός, χωρίς συναισθηματική φόρτιση, μια απλά καλοκουρδισμένη ρομποτική μηχανή που κάνει μόνο αυτό που ξέρει.

Διαψευστήκαμε όλοι με το «Φρενοκομείο» της ZDF.

Είδαμε μάλιστα στα πλάνα της κάμερας ανθρώπους από το κοινό που παρακολουθούσε τα δρώμενα να δακρύζουν.

Αυτοί οι «κρυόκωλοι», αυτοί οι λάτρεις της μπύρας και των σαλαμιών δακρύζουν και συγκινούνται γιατί μπορούν να βλέπουν χωρίς κόμπλεξ τις ευθύνες της πολιτικής του καπιταλισμού σήμερα, αλλά και τα αμαρτήματα του ναζισμού χθες που διέλυσε και την ίδια τους τη χώρα.

Κι εδώ τίθεται το αμείλικτο ερώτημα.

Θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς κάτι τέτοιο;

Να στήσουμε μια σοβαρή σατυρική εκπομπή χωρίς...τσαντίρια και να μιλήσουμε για τις δικές μας πολιτικές αμαρτίες χωρίς κανένα μανδύα και καμία προκατάληψη;

Η απάντηση μέχρι τώρα τουλάχιστον είναι «όχι», δεν έχουμε ανάλογο παράδειγμα.

Μα, θα ρωτούσε κανείς έχουμε εμείς αμαρτήματα στην εξωτερική μας πολιτική που θα άξιζαν σάτυρας και κριτικής;

Αρκετά θα απαντούσα.

Δεν είχαμε ευθύνες για παράδειγμα όταν, ως πιστά υποχείρια της εξάρτησης στην ΑΝΤΑΝΤ, εισβάλαμε να...απελευθερώσουμε «χαμένες πατρίδες» στην Μ. Ασία και σιγά σιγά σιγά κοντέψαμε να φτάσουμε στην Άγκυρα;

Και βέβαια όπου περνούσαμε δεν μοιράζαμε λουλούδια και σοκολάτες.

Πριν από αυτό δεν αποτελέσαμε μέρος του εκστρατευτικού σώματος στην Ουκρανία για την κατάπνιξη της μπολσεβίκικης επανάστασης πάλι υπό τας οδηγίας της ΑΝΤΑΝΤ;

Μέχρι την Κορέα έφτασε η χάρη μας για χάρη των «ευγενών» συμμάχων μας και στο τέλος επιστρέφαμε νικητές, αλλά μέσα σε φέρετρα.

Μέχρι σήμερα, τηρώντας πιστά τας υποδείξεις, εφαρμόζουμε κατά γράμμα τις εντολές των ιμπεριαλιστών, όχι βέβαια σαν μικροί ιμπεριαλιστές, αλλά σαν πιόνια βαθιά εξαρτημένα.

Αυτά όλα δεν ήταν και δεν είναι χωρίς κόστος για το λαό μας.

Κάποιοι έχουν ευθύνες, αλλά μια ανάλογη εκπομπή με αυτή του γερμανικού καναλιού έχει γίνει;

Να αυτοσαρκαστούμε και να πούμε ανοιχτά ότι αυτό επέφερε χιλιάδες νεκρούς πάνω στον ανθό της ηλικίας τους και για αυτό έχουμε κι εμείς ευθύνη.

Έφερε οικονομική καταστροφή, σφαγές, ξερίζωμα και προσφυγιά κι έχουμε κι εμείς ευθύνη.

Οι μεγαλύτεροι υπεύθυνοι έχουν κι αυτοί ονοματεπώνυμο: είναι τα εκάστοτε συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού στο ανώτερό του στάδιο.

Κι εμείς τη φωλιά μας -ε, πως να το κάνουμε;- την έχουμε λερωμένη.

Ας κάνουμε κι εμείς λοιπόν μια ανάλογη εκπομπή με τους Γερμανούς «κρυόκωλους».

Ιδού η Ρόδος, ιδού και η σάτυρα.

 Κίνηση Κομμουνιστών-Εργατικός Αγώνας