«Ναι» ο Μιχαλολιάκος, βαθύ «Όχι» η ανατρεπτική Αριστερά

του Κώστα Μάρκου

Λίγες ημέρες πριν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, την περασμένη Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015, σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική εφημερίδα bankingnews.gr, ο Νίκος Μιχαλολιάκος υποστήριξε ότι «η Ελλάδα τώρα δεν έχει άλλη επιλογή πέραν του ευρώ». Πρόκειται για πολιτική επιλογή που αποκαλύπτει τον καθαρά συστημικό χαρακτήρα αυτού του κόμματος. Αλλά και κάτι παραπάνω: ουσιαστικά, η Χρυσή Αυγή τοποθετήθηκε υπέρ του «ναι», ανεξάρτητα από την τυπική της θέση  στο δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής.

Αντικειμενικά και ανεξάρτητα από την πρόθεση του πρωθυπουργού, το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, επεκτείνεται πολύ πέρα από το πρώτο, απαραίτητο περιεχόμενο του «Ναι» ή «Όχι» στην πρόταση των δανειστών. Επεκτείνεται και θα επεκταθεί και στο ερώτημα «Ναι» ή «Όχι» στο ευρώ και την ΕΕ. Όχι μόνο γιατί θα το θέσουν διαστρεβλωτικά και χυδαία η «τρόικα εσωτερικού» και η «τρόικα εξωτερικού» για να περιορίσουν το μαζικό «Όχι» του λαού, μαζί με την απαραίτητη οικονομική τρομοκρατία των ΑΤΜ, ή τις πιθανές προβοκάτσιες των παρακρατικών ασφαλιτών ή και των «απαραίτητων ηλιθίων». Αλλά και γιατί, ο ίδιος ο πρωθυπουργός με το διάγγελμά του, έδωσε στο «Όχι» της κυβέρνησης και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, το στενό και επίσης διαστρεβλωτικό περιεχόμενο του «Ναι» στο ευρώκαι του «Ναι» σε μια «δημοκρατική» Ευρωπαϊκή Ένωση που υπάρχει μόνο στα όνειρά του, αλλά και το απαράδεκτο περιεχόμενο του «Ναι» στη συνέχιση των «διαπραγματεύσεων» με τους οικονομικούς δολοφόνους που βαφτίστηκαν «εταίροι», τη στιγμή που απαιτείται σχεδιασμένη ρήξη με αυτοπεποίθηση και σχέδιο. Ενώ ο Παν. Καμμένος έσπευσε να προσδώσει στο «Όχι» το αντιδραστικό περιεχόμενο ενός «Ναι» στην «Ενωμένη Ευρώπη των κρατών και των σημαιών», όπως και η Λεπέν. Αυτές οι πλευρές εκφράζουν και την κυβερνητική προσφυγή στο δημοψήφισμα ως μέσο πίεσης εκ μέρους ισχυρών αστικών τμημάτων της χώρας για μια διαπραγμάτευση της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στη νέα αρχιτεκτονική της ευρωζώνης και της ΕΕ, στην οποία κυρίαρχοι κύκλοι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου δεν την περιλαμβάνουν.

Ο αρχηγός της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, παράτησε προς στιγμήν την «αντικαπιταλιστική» ρητορεία και υπεράσπισε το ευρώ και την παραμονή της χώρας στο καπιταλιστικό οικονομικό Άουσβιτς των χρηματιστών, σε μια κρίσιμη στιγμή που θα κληθεί ο ελληνικός λαός να πάρει θέση. Σε ένα δημοψήφισμα που επιβλήθηκε βασικά από τους προηγούμενους και μελλούμενους μεγάλους αγώνες και τις διαθέσεις των εργαζομένων και του λαού ενάντια στην τρόικα και την κατάπτυστη πρόταση της κυβέρνησης. Επιβλήθηκε από τις άμεσες πιεστικές ανάγκες και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους και κυρίως, από την αναγκαιότητα να βαθύνουν το «Όχι»στην τρομοκρατική πρόταση σε όλους τους αντεργατικούς μνημονιακούς νόμους, στην ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τη λιτότητα, στο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος των λαϊκών νοικοκυριών. Να πουν «Όχι» στις ιδιωτικοποιήσεις και στην κυριαρχία των τραπεζιτών, στην αντιλαϊκή φορομπηξία, στην καταπάτηση της εργατικής, λαϊκής και εθνικής ανεξαρτησίας από κάθε ευρωεποπτεία. Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ είχαν ήδη πει «Όχι» -και θα εκφράσουν αυτό το «Όχι»- και στην πρόταση λιτότητας των 47 σελίδων της κυβέρνησης. Μια στάση που μεταφέρθηκε ασφαλώς στο κόμμα, τους βουλευτές και την κυβέρνηση και η οποία κατανόησε ότι οι επαίσχυντες υποχωρήσεις της δεν θα περνούσαν στο λαό και, πολύ πιθανόν, στην κοινοβουλευτική της ομάδα.

Οι πρώτες αντιδράσεις του γερμανικού κατεστημένου δείχνουν πόσο κοντά είναι η αντίληψη του Μιχαλολιάκου με αυτήν του Σόιμπλε, όσον αφορά τα κυριαρχικά δημοκρατικά δικαιώματα των λαών και το περιεχόμενο της δημοκρατίας. Οι διαφορές του είναι διαφορές κλίμακας: η Χρυσή Αυγή επιδιώκει πλήρη κατάργηση και των τυπικών αστικών κοινοβουλευτικών δικαιωμάτων, ενώ ο Σόιμπλε την κατάργηση των ουσιαστικών δημοκρατικών δικαιωμάτων. Έτσι, η Μπιλντ, αλλά και η ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, χαρακτήρισαν το αυτονόητο (και περιορισμένο) δημοκρατικό δικαίωμα του δημοψηφίσματος ως «εκβιασμό προς την Ευρώπη»! Από αυτή τη σκοπιά, η δήλωση του εκπροσώπου του ΚΚΕ, Θ. Γκιώνη στο Μέγκα, ξημέρωμα Σαββάτου, ότι η προσφυγή της κυβέρνησης σε δημοψήφισμα αποτελεί «εκβιασμό προς τον ελληνικό λαό», αποτελεί ατόπημα και ένδειξη του πόσο η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, έστω κι αν στον «εκβιασμό» έδωσε άλλο περιεχόμενο. Ελπίζουμε, η ηγεσία του ΚΚΕ να διορθώσει τις επόμενες ώρες αυτό το ατόπημα. Αποδεικνύεται πάντως ότι οι εκτιμήσεις για ένα «έτοιμο εκ των προτέρων σχέδιο κυβέρνησης – πιστωτών» ή για «παραμονή στην κυβέρνηση» διότι «δεν γίνεται αλλιώς» δεν έχουν κατανοήσει το βάθος της τομής και των αντιθέσεων στη νέα εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και τη δομική κρίση του και υποτιμούν την ταξική πάλη.

Το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η πολιτική συνεργασία με τη ΜΑΡΣ και με άλλες δυνάμεις, ρεύματα και αγωνιστές, θα συζητήσουν συλλογικά και μάχιμα στα όργανά τους και θα πρωτοστατήσουν ενωτικά και μετωπικά στο «Όχι» δίνοντας το απαραίτητο αντικαπιταλιστικό και ανατρεπτικό περιεχόμενο, με ολόκληρο το άμεσο μεταβατικό και στρατηγικό πρόγραμμά τους, με την γνώση ότι μόλις ξεκίνησε μια νέα ρωγμή στον «αδύναμο κρίκο» του καπιταλισμού που ονομάζεται Ελλάδα, σε μια πορεία νέων κοινωνικών αναμετρήσεων.

 ΠΡΙΝ-«Ναι» ο Μιχαλολιάκος, βαθύ «Όχι» η ανατρεπτική Αριστερά