Δώδεκα θέσεις για τις πολιτικές εξελίξεις, την εκλογική αναμέτρηση και την ανασυγκρότηση του κινήματος

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια προοπτική διάλυσης “δεξιών” και “αριστερών” αυταπατών και συνεπώς ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος.

1.  Ένα συντριπτικό μνημόνιο βρίσκει θλιβερούς υπερασπιστές του εκείνους που ευαγγελίζονταν την απαλλαγή της χώρας και του λαού από τα δεσμά των μνημονίων και έρχεται να σαρώσει ό,τι δεν πρόλαβαν τα δύο προηγούμενα. Στις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς, τις συντάξεις, τη φορολογία-λεηλασία των χαμηλών εισοδημάτων, τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου κοκ. Τα υπόλοιπα των δημοκρατικών κοινοβουλευτικών και Συνταγματικών λειτουργιών κατά μεγάλο σαρώθηκαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη  συνενοχή σύσσωμου του αστικού μηχανισμού, Προέδρου της Δημοκρατίας, κομμάτων, μέσων ενημέρωσης.

2. Μέσω αυτής της διαδικασίας, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε τη μετάλλαξή του. Τώρα πιά είναι ένα κόμμα του νεοφιλελεύθερου τόξου, με όσα αυτό συνεπάγεται. Για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική, τουλάχιστον, περίοδο, διαμορφώνεται ένα τόσο καταθλιπτικό κοινοβουλευτικό τοπίο, όπου όλα τα κόμματα της Βουλής, από δεξιά μέχρι αριστερά, με εξαίρεση το ΚΚΕ, συντάσσονται με την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη εκδοχή της οικονομικής πολιτικής αλλά και της διακυβέρνησης.

Η Χρυσή Αυγή, αναπροσαρμόζοντας την τακτική της, παρουσιάζεται σήμερα ως ένας συνεπής εκφραστής της αντιμνημονιακής συνείδησης, ψαρεύοντας σε θολά νερά και διεκδικώντας μεγάλο μερίδιο της δυσαρέσκειας ακόμα και αριστερών ανθρώπων. Ο κίνδυνος που συνιστά δεν μπορεί να υποτιμηθεί.  

3. Τι είναι εκείνο που έφερε τα πράγματα ως εδώ; Η πορεία ως φαίνεται ήταν μοιραία από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε ως ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα χωρίς σαφές πρόγραμμα, με στρατηγικούς στόχους ενσωματώσιμους και με επαγγελίες δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων εντός του συστήματος  χωρίς σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα, τόσο της ελληνικής όσο και της διεθνούς (ευρωπαϊκής και αμερικάνικης) αστικής τάξης, την οποία εκφράζει το οικοδόμημα της ΕΕ και του ευρώ. Η πορεία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ έκανε φανερά όσο ποτέ τα όρια μιας τέτοιας πολιτικής. Αυτό έχει δυο πλευρές και συνέπειες. Αφ’ ενός διαλύει τις αυταπάτες σε μεγάλα τμήματα του λαού και της νεολαίας σχετικά με τη δυνατότητα βελτιώσεων και αλλαγών χωρίς αγώνα και εντός των “ευρωπαϊκών” πλαισίων, αφ’ ετέρου σπέρνει για μια ακόμα φορά απογοήτευση καθώς η αναμέτρηση φαίνεται όλο και πιο δύσκολη, είναι μια μάχη που δείχνει σκληρή και άνιση, χωρίς ελπίδα.

4. Μπαίνουμε σε μια περίοδο μεγαλύτερης ρευστότητας και σοβαρών πολιτικών και κοινωνικών ανακατατάξεων. Τα μέτρα του νέου μνημονίου δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Τα κόμματα της νέας συμπολίτευσης θα βρίσκονται αντιμέτωπα με τα αντιστεκόμενα τμήματα του λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ, επί πλέον, θα βρίσκεται αντιμέτωπος κάθε μέρα με το φάντασμα του παρελθόντος του και νέες διασπάσεις. Αυτή η κατάσταση θα ζητά καθημερινά πολιτική έκφραση. Σ’ αυτό το ραντεβού πρέπει να βρεθούμε συνεπείς με πολλαπλούς τρόπους.

5. Η τωρινή διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προϊόν ενός σχεδίου της αστικής τάξης να διαμορφώσει αναχώματα στη συνεπή αριστερά, όπως λέει το ΚΚΕ. Πάντα, και ασφαλώς και τώρα, η αστική τάξη έχει στο σχέδιό της να ελέγξει όσο μπορεί τις διαφοροποιήσεις, γιατί έχει σαφή ταξικό προσανατολισμό. Η διάσπαση είναι αποτέλεσμα της ταξικής πάλης, με όσα εξέφρασε και όπως διεξήχθη. Στη διαπάλη που προηγείται και ακολουθεί τέτοια εγχειρήματα είναι καλά να βλέπουμε τους υπαρκτούς κινδύνους, αλλά πρέπει επίσης να βλέπουμε τη δυναμική του κινήματος και της  παρέμβασης των ριζοσπαστικών πολιτικών δυνάμεων.  

6. Σε αυτές τις νέες συνθηκες με νέους όρους τίθενται τα βασικά ζητήματα για τα οποία μιλάει η αντικαπιταλιστική και ριζοσπαστική Αριστερά, το ζήτημα του κομμουνιστικού πολιτικού ρεύματος της εποχής μας, το ζήτημα της συγκρότησης ενός ανατρεπτικού πολιτικού μετώπου και το ζήτημα της ταξικής ανασυγκρότησης του ενωμένου εργατικού-λαϊκού κινήματος.  

- Η αυτοτελής παρουσία ενός σύγχρονου ρεύματος κομμουνιστικής αναφοράς και κατεύθυνσης γίνεται πρωταρχικό καθήκον. Προς μια τέτοια κατεύθυνση έχει κάνει σημαντικές προσπάθειες το ΝΑΡ, αλλά και άλλες δυνάμεις. Αυτή εξ άλλου είναι και η δική μας επίμονη προσπαθεια και προσδοκία. Τώρα όμως βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι και οι συνθήκες υπαγορεύουν ραγδαίες ποιοτικές αλλαγές.

  

Η συμβολή όλων των ρευμάτων κομμουνιστικής αναφοράς στην αναζήτηση και τελικά την προβολή του στρατηγικού στόχου  και του προγράμματος για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό του 21ου αιώνα γίνεται πρωταρχική υποχρέωση, ώστε να διατυπωθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια και σαφήνεια οι στρατηγικοί στόχοι και επιδιώξεις.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια προοπτική διάλυσης “δεξιών” και “αριστερών” αυταπατών και συνεπώς ανασυγκρότησης του κομμουνιστικου κινήματος.

Αυτή είναι μια κρίσιμη παράμετρος του όλου εγχειρήματος, καθώς μόνο με την προϋπόθεση του ακριβέστερου και σαφέστερου καθορισμού των στρατηγικών στοιχείων και στόχων μας, οι πολιτικές ενέργειες θα έχουν αποτέλεσμα θετικό και θα συμβάλλουν αποτελεσματικά στην προώθηση αυτών των στόχων. Και μόνο τότε η όποια πολιτική τακτική μπορεί να είναι ευέλικτη και αποτελεσματική χωρίς ηττοπάθεια και καιροσκοπισμό.

Όχι κατασκεύασμα “σοφών” μαρξιστών αλλά η συμπύκνωση των εμπειριών του κομμουνιστικού κινήματος που θα επηρεάζονται και θα συνδέονται με τις σύγχρονες εμπειρίες της ταξικής πάλης.

Χωρίς να υποτάσσεται στο άμεσο και στο κυρίαρχο και ταυτόχρονα χωρίς να χάνεται στον μακρινό ορίζοντα ενός απροσδιόριστου μέλλοντος.

- Με τη σειρά της σήμερα γίνεται όσο ποτέ αναγκαία η συγκρότηση πολιτικού μετώπου, το οποίο θα συνενώνει τις αντικαπιταλιστικές και ευρύτερες ριζοσπαστικές δυνάμεις, δεν θα αφομοιώνει και εξαερώνει την κομμουνιστική επιδίωξη, αλλά θα συντελεί στην προβολή και την ανάδειξή της. Υπό αυτή την έννοια και το κομμουνιστικό ρεύμα δεν θα κινείται στο κενό των καλών επιδιώξεων, αλλά θα βρίσκεται μέσα στο πλαίσιο της πραγματικής κίνησης των γεγονότων.

Προϋποθέτει και επιβάλλει ταυτόχρονα, βρίσκεται εν ολίγοις σε διαλεκτική σύμπλεξη με την ανάγκη μιας πολιτικής παρέμβασης με νέα χαρακτηριστικά. Τόσο με μια σε βάθος πολιτική συμμαχιών που θα τείνει προς τη συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου, όσο και στην ανάπτυξη της κοινής δράσης και την αναβάθμιση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Εντός αυτού του πλαισίου κατοχυρώνεται η ανεξαρτησία και αυτοτέλεια των συμμάχων, για την προβολή των δικών τους στόχων.

- Το τρίτο στοιχείο της διαλεκτικής αλληλοσχέσης είναι το ανασυγκροτημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, το οποίο πρέπει, μέσω των πολιτικών αλλά και των κινηματικών διεργασιών, να καταστεί ικανό να ανταποκριθεί σε παρατεταμένους και αποφασιστικούς αγώνες.    

7. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και απαιτούν άμεσες και κρίσιμες αποφάσεις. Είμαστε σε εκείνες τις στιγμές που αποφάσεις κρίνουν το παρόν, αλλά και το μέλλον σε όλα τα επίπεδα. Κρίνεται η ικανότητα του λαϊκού κινήματος να διεκδικήσει και να αποκτήσει μια συνεπή πολιτική συγκρότηση και εκπροσώπηση. Κρίνεται εξ αυτού η ικανότητα του εγατικού-λαϊκού κινήματος να δημιουργήσει τους όρους της ανασυγκρότησής του. Κρίνεται η δυνατότητα να υψωθεί ένα ισχυρό τείχος απέναντι στην καταθλιπτική πολιτική κυριαρχία της μνημονιακής και ευρωαμερικάνικης συμμαχίας. Κρίνεται η ικανότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς να διεκδικήσει και να επιβάλλει την πολιτική της παρουσία και την προβολή του κομμουνιστικού προτάγματός της. Κρίνεται εν γένει η πορεία του εγχειρήματος της κομμουνιστικής ανασυγκρότησης.    

8. Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ σοβαρό γεγονός. Οι δυνάμεις που αποχώρησαν και συγκρότησαν τη Λαϊκή Ενότητα συνιστούν ένα πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα το οποίο έρχεται από μακρυά και δείχνει πως έχει προοπτικές σοβαρής παρουσίας στην πολιτική ζωή, με όλες τις αδυναμίες που το χαρακτηρίζουν.

 

Συγκροτείται από ανθρώπους που έχουν σοβαρές ευθύνες για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, που συμμετείχαν και άλλοτε συναίνεσαν, άλλοτε ανέχθηκαν πολιτικές συμπεριφορές και αποφάσεις οι οποίες οδήγησαν τα πράγματα ως εδώ. Πρόκειται για ένα ρεύμα προερχόμενο από τις αυταπάτες του ευρωπαϊσμού, των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων κλπ. Με ποικίλες ταλαντεύσεις και αντιθέσεις στο εσωτερικό του. Ακόμα και σήμερα δείχνουν διστακτικοί στο να τολμήσουν ριζική αποκοπή από το παρελθόν τους.  Ταυτόχρονα πρόκειται για εκείνο το ρεύμα που στάθηκε αποφασιστικά ενάντιο στις πρόσφατες μεταλλάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, που έκανε ένα τεράστιο άλμα αποδεχόμενο την ανάγκη εξόδου από την ευρωζώνη, που στάθηκε συνεπές στην υπεράσπιση του λαϊκού ΟΧΙ και που αρνήθηκε τις υπουργικές και βουλευτικές καρέκλες.    

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ επεδίωξαν αυτή την εξέλιξη. Συνέβαλαν σοβαρά ώστε να έρθει αυτή τη στιγμή.  Έχουν μεγάλη συνεισφορά στην υπεράσπιση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, στα μέτωπα και το κίνημα, στην αναζήτηση μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής.

Έχουν κάνει και αυτοί σοβαρά λάθη και παραλείψεις. Έχουν μερίδιο ευθύνης για την παρούσα κατάσταση. Και στην πολιτική σφαίρα και στο μαζικό κίνημα.

Κανείς δεν μπαίνει σε αυτήν τη νέα αρένα αναμάρτητος.

Τώρα όμως καλούνται να αντιμετωπίσουν την ιστορική στιγμή ως πραγματικότητα και όχι ως σχέδιο. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα. Θα σταθούν απέναντι στα γεγονότα με την απορία του μάγου που απελευθέρωσε δυνάμεις και δεν ξέρει τι να τις κάνει; Ή με την αυτοπεποίθηση του πολιτικού οραματιστή ο οποίος συνειδητοποιεί πως τα γεγονότα είναι ανεπανάληπτα και οι ευκαιρίες για να αξιοποιούνται κι όχι για να τις αποφεύγουμε;

Θα σταθούν στην ικανοποίηση μιας λεκτικής και αγωνιστικής συνέπειας που δεν λερώνει τα χέρια της στην πολιτική και τα ρίσκα που συνεπάγεται; Ή θα αποπειραθούν να συνδιαμορφώσουν, να επιδράσουν, να πάρουν μέρος με ενδεχόμενο και να βραχούν στα απότομα νερά των πρωτότυπων γεγονότων;  

9. Διαμορφώνονται οι δυνατότητες μιας συμμαχικής πορείας, και προοπτικά μετωπικής πορείας. Ωστόσο τα προγραμματικά μέτωπα και οι πολιτικές συμμαχίες ή συνεργασίες δεν δημιουργούνται σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια.

Στο παρόν, καθώς τα γεγονότα είναι επιτακτικά, μπορεί να γίνει μόνο ένα βήμα με τη μορφή μιας εκλογικής συνεργασίας.

Δηλαδή, κάθε δύναμη με την πλήρη πολιτική και οργανωτική της αυτοτέλεια σε ένα ουσιαστικό και επαρκές κοινό πλαίσιο, με όρους ισοτιμίας. Η διαπάλη και η ηγεμονία δεν ορίζεται  πρωτίστως από τον αριθμό των δυνάμεων, βουλευτών ή άλλων που διαθέτει ο κάθε συμμέτοχος, αλλά από τη δύναμη και την ικανότητα των θέσεων και των προγραμματικών του αρχών. Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν.

 

Η ευθύνη για την έκβαση μιας ενωτικής προσπάθειας δεν είναι υπόθεση της μιας πλευράς. Βαρύνει εξίσου και τις δύο, ίσως δε πολύ περισσότερο εκείνη που παρουσιάζεται τη συγκεκριμένη στιγμή ως ισχυρή και που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Όλοι θα κριθούμε από το αποτέλεσμα.

10. Ένα άμεσο πλαίσιο εκλογικής συμφωνίας πρέπει να έχει σαφείς, αλλά αναγκαστικά όχι και ολοκληρωμένους στόχους για την περίοδο και να μην κλείνει τις προοπτικές προς τις στρατηγικές επιδιώξεις. Τα σημεία ενός τέτοιου προγράμματος στηρίζονται στα ώριμα στη συνείδηση των ανθρώπων σήμερα αιτήματα που μπορεί να είναι:

 α. Κατάργηση όλων των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων και των δανειακών συμβάσεων με ΕΕ, ΕΚΤ, ESM και ΔΝΤ, ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής και κάθε κυβέρνησης που την εφαρμόζει.

β. Οικονομική πολιτική ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων. Mέτρα για τη συνολική μείωση της ανεργίας, μέτρα υποστήριξης των ανέργων για όσο είναι άνεργοι. Προστασία και αυξήσεις των μισθών, συντάξεων, λαϊκού εισοδήματος, μείωση του χρόνου εργασίας, σταθερές σχέσεις εργασίας.

Κατάργηση των φορομπηχτικών μέτρων και νόμων. Προστασία των μικρομεσαίων, των αγροτών και μέτρα για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής

Δίκαιο φορολογικό σύστημα.

 γ. Έξοδος από την ευρωζώνη, απειθαρχία στις ευρωσυνθήκες και σύγκρουση-ρήξη με την ΕΕ με διεθνιστική προοπτική.

 δ. Παύση πληρωμών, μη αναγνώριση, διαγραφή του χρέους, με βάση και τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος.

 ε. Εθνικοποίηση των τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση και με κοινωνικό, εργατικό έλεγχο.

 στ. Λαϊκή κυριαρχία για εθνική ανεξαρτησία και αδέσμευτη εξωτερική πολιτική. ΄Οχι στην υπογραφή της Διατλαντικής Συμφωνίας (ΤΤΙP) και τις αμερικανονατοϊκές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Έξοδος από το ΝΑΤΟ.

 ζ.  Μέτρα υπεράσπισης και διεύρυνσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στην κρατική καταστολή, τη μιντιοκρατία και το νεοφασισμό. Αλλαγή του Συντάγματος με νέες μορφές επιβολής της λαϊκής θέλησης, όπως μια λαϊκή συνέλευση με λογική άμεσης δημοκρατίας.  

Η συμφωνία στο πλαίσιο ενός τέτοιου προγράμματος, το οποίο πρέπει να αναζητήσει την ουσία των στόχων και όχι την λατρεία των λέξεων, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε συνεργασία.

Επιπλεόν σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα όπου υπάρχουν διαφορετικές απόψεις (όπως στο ζήτημα της στάσης απέναντι στην ΕΕ ή στη διεκδίκηση «αριστερής» ή άλλης κυβέρνησης), ρητά θα αναφέρεται η ελευθερία προβολής της άποψης κάθε πλευράς σε όλα τα πεδία.

11. Οι άνθρωποι και οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς καλούνται να ανακαλύψουν τους τρόπους και τους δρόμους για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν μιλήσει πολύ γι’ αυτό. Αλλά τώρα είναι η στιγμή όπου η επιδίωξη μπορεί να γίνει πράξη. Και οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς καλούνται να δώσουν τις κρίσιμες απαντήσεις τώρα και όχι σε κάποιον μελλοντικό χρόνο.

12. Για μας υπάρχουν δύο κρίσιμα κριτήρια στην επιλογή. Το ένα είναι τα λαϊκά συμφέροντα, το δεύτερο είναι η προώθηση του κομμουνιστικού ρεύματος της εποχής μας.