Νέα ακτινογραφία του καπιταλισμού:

Κανένας λόγος για εφησυχασμό, η ανάκαμψη παραμένει σε μέτρια επίπεδα.

Φαίνεται πως οι προσδοκίες για οριστική έξοδο του κεφαλαίου από την καπιταλιστική κρίση και ανάπτυξη τέτοια που να μην αφήνει περιθώρια επιστροφής στην κρίση, δεν ικανοποιούνται.

 

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Destatis, της Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το γερμανικό ΑΕΠ είχε αύξηση στο β' τρίμηνο του 2015 0,4% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο. Η εκτίμηση ήταν 0,5%. Σύμφωνα με την ίδια υπηρεσία, ενισχύθηκαν και οι εξαγωγές, αυτός ο βασικός μοχλός δραστηριότητας, καθώς το διεθνές εμπόριο ενισχύθηκε από την υποχώρηση του ευρώ. Αλλά οι επενδύσεις ήταν ασθενείς, περιορίζοντας την οικονομική ανάπτυξη.

Την ίδια περίοδο το ΑΕΠ της Γαλλίας, της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης, παρέμεινε στάσιμο. Η ανάπτυξη των καταναλωτικών δαπανών έπεσε στο 0,1% στο β' τρίμηνο, από το 0,9% στο α' τρίμηνο. Οι επενδύσεις υποχώρησαν 0,3%.

Το ζήτημα της στασιμότητας στις επενδύσεις εμφανίζεται στις δυο μεγαλύτερες καπιταλιστικές οικονομίες της Ε.Ε.

Φυσικά η  καπιταλιστική ανάπτυξη μόνο με εξαγωγές, με λαχανιασμένες τις επενδύσεις θα είναι αναιμική και εύθραυστη. Το πρόβλημα περιπλέκεται με την επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας, που είναι η δεύτερη σε δύναμη οικονομία του πλανήτη και παραμένει ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας στην ασιατική ήπειρο.

Η επιβράδυνση στην Κίνα σημαίνει χαμηλότερη ζήτηση στα γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα.

Η υποτίμηση του κινεζικού γουάν κάνει τα κινεζικά εμπορεύματα ακόμα πιο ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές, γεγονός που δυσκολεύει τις εξαγωγές των γερμανικών.

Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη το ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα την περασμένη Παρασκευή η Eurostat, ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ στο διάστημα Απρίλη - Ιούνη διαμορφώθηκε στο 0,3%, έναντι 0,4% το προηγούμενο τρίμηνο και επίσης έναντι της εκτίμησης για 0,4%.

Σε ορισμένες, μάλιστα, χώρες, η εικόνα είναι χειρότερη. Η γαλλική οικονομία, για παράδειγμα, έμεινε στάσιμη το συγκεκριμένο διάστημα, οι οικονομίες Ιταλίας, Ολλανδίας και Αυστρίας ενισχύθηκαν οριακά, το ΑΕΠ της Φινλανδίας συρρικνώθηκε για τέταρτο συνεχόμενο τρίμηνο, αποδεικνύοντας ότι η άλλοτε κραταιά οικονομικά χώρα έχει εισέλθει για τα καλά στον αστερισμό της ύφεσης.

Αποτέλεσμα αυτής της σαθρής, αναιμικής και γεμάτης σκαμπανεβάσματα ανόδου είναι το ΑΕΠ της Ευρωζώνης να παραμένει πιο πίσω από εκεί όπου βρισκόταν πριν το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης το 2008. (Ημερησία, 18/8/2015).

«Δεν υπάρχει λόγος για εφησυχασμό (...) δεδομένου ότι η συνολική ανάκαμψη των ρυθμών ανάπτυξης και του πληθωρισμού παραμένει μέτρια» δήλωνε πρόσφατα ο επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, Πέτερ Πρατ.

Να σημειωθεί πως το φαινόμενο αυτό της αναιμικής και αβέβαιης ανάπτυξης της Ευρωζώνης, αφορά και τις ΗΠΑ και τις BRICS. «Οταν στενάζουν οι BRICS...» ήταν πρόσφατο άρθρο της «Ημερησίας».

Επιπλέον το ΑΕΠ της Ιαπωνίας την περίοδο Απρίλη - Ιούνη 2015 συρρικνώθηκε κατά 1,6%.

Φαίνεται πως οι προσδοκίες για οριστική έξοδο του κεφαλαίου από την καπιταλιστική κρίση και ανάπτυξη, τέτοια που να μην αφήνει περιθώρια επιστροφής στην κρίση, δεν ικανοποιούνται.

«Η κρίση πέρασε, η ανάκαμψη αργεί» είναι τίτλος πρόσφατου άρθρου των International New York Times για την οικονομία των ΗΠΑ.

Το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ κατ' επανάληψη προτρέπουν την Ευρωζώνη, ιδιαίτερα τη Γερμανία, να εγκαταλείψει την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική στα ελλείμματα, την πολιτική λιτότητας και να ενισχύσει την εσωτερική ζήτηση.

Μόνο που αυτό σημαίνει αύξηση μισθών, αύξηση του εργατικού, του λαϊκού εισοδήματος. Το οποίο μειώθηκε στα πλαίσια εφαρμογής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, ως ένα μέτρο που αύξανε το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών (γύρω στο 10 % το 2009) και αντιστάθμιζε τη χασούρα στην κρίση.

Αν οι μισθοί και οι συντάξεις αυξηθούν, μειώνεται ακόμα περισσότερο το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών.

Επιπλέον αύξηση της ζήτησης με μεγάλη ανεργία δεν γίνεται. Αξεπέραστη αντίφαση.

Η κρίση δεν ξεπερνιέται εύκολα, αφού απαιτεί τεράστια καταστροφή κεφαλαίου για να ξαναρχίσουν οι επενδύσεις, πράγμα που δεν έχει επιτευχθεί.

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα μόνο με σκληρούς εργατικούς αγώνες μπορούν να αποσπάσουν κάλυψη των απωλειών της περιόδου της κρίσης, κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών, σε ρότα σύγκρουσης και ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ.

Α.Κ.Α.
 Kommon