Η ΕΕ οχυρώνεται και διαλέγει πρόσφυγες για εκμετάλλευση

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με κάθε απόφαση της για τους πρόσφυγες, δείχνει πώς αντιμετωπίζει τους ανθρώπους, τους ανθρώπους που εξαθλιωμένοι -και μετά από ένα ταξίδι ελπίδας και απελπισίας- ψάχνουν

το νήμα για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Με την προϋπόθεση πως δεν έχουν πνιγεί. Ναι. Τόσο «απλά» και τόσο σκληρά είναι η πραγματικότητα. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαχειρίζεται το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, με δύο τρόπους, παράλληλα: 

• Οχυρώνεται και αυξάνει τα μέτρα καταστολής στα σύνορα της (Frontex, Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης), για να μετατοπίζει το πρόβλημα, για να το διώχνει έξω από την «αυλή» της. 
• Επιδιώκει να φτιάξει άμεσα ένα μηχανισμό διαλογής προσφύγων στην Ελλάδα και την Ιταλία σε σημεία που θα γίνεται έλεγχος («hot spot»). Πρόσφυγας ή μετανάστης. Και μετά οι δρόμοι είναι δύο: Ελπίδα για μετεγκατάσταση ή απέλαση. Ακόμα πρόσφυγας να χαρακτηριστείς, βέβαια, η μοίρα σου εξαρτάται από δεκάδες παράγοντες, που βάση έχουν την εκμετάλλευση σου. 

Οι πρόσφυγες καθημερινά φτάνουν στην Ελλάδα. Οι ρυθμοί της μετεγκατάστασης σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως παρουσιάζονται από τις σχετικές αποφάσεις και αν λάβει κάνεις υπόψη του την πραγματικότητα, δεν δείχνουν πως τα πράγματα θα λυθούν, ακόμα και για εκείνους που θα καταφέρουν να φτάσουν στον προορισμό τους. Έτσι κι αλλιώς ο αριθμός (120.000 και από προηγούμενη απόφαση 40.000) δεν έχει καμία σχέση με τον αριθμό των προσφύγων, που έχουν φτάσει στην Ευρώπη και συνεχίζουν να έρχονται.

Η στάση χωρών όπως η Ουγγαρία,  η Τσεχία και η Σλοβακία, που θέτουν ζητήματα για το θέμα της μετεγκατάστασης, δεν δείχνουν λιγότερη «ευαισθησία», σε σχέση, για παράδειγμα, με τη Γερμανία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάστηκε λόγω της ατελείωτης ροής προσφύγων να πάρει κάποια μέτρα. Παρ’ όλα αυτά προχωράει σε αποφάσεις που δεν έχουν, τελικά, παρά μόνο δύο ερωτήματα: Τι θα τους κάνουμε αυτούς και πώς θα τους εκμεταλλευτούμε, όσο γίνεται;

Οι Γερμανοί βιομήχανοι είπαν ανοιχτά πως χρειάζονται φθηνό εργατικό δυναμικό Αν το ίδιο συνέβαινε, για παράδειγμα, και στην Ουγγαρία, η στάση της κυβέρνησης θα ήταν διαφορετική. Η οικονομία της Ουγγαρία είναι σε διαφορετική κατάσταση και δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή «ξένο» εργατικό δυναμικό. Το κριτήριο δεν είναι ανθρωπιστικό, είναι οικονομικό. Οι όποιες ανθρωπιστικές «κρίσεις» των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι, είτε γιατί αισθάνονται την πίεση των λαών τους και βλέπουν το πολιτικό κόστος, είτε γιατί το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο, που δεν γίνεται να μην κάνουν κάτι.

Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι να χαρακτηριστούν απλά «κακοί» οι κυβερνώντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ την εμπλοκή της Ένωσης στα δεινά των προσφύγων. Η συμμετοχή και η εκμετάλλευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις χώρες από τις οποίες προέρχονται οι πρόσφυγες, είναι κάτι δεδομένο. Εδώ είναι, άλλωστε, και η υποκρισία και η απανθρωπιά. Κάνουν τους «καλούς», γιατί αναγκάζονται να διαχειριστούν μια κατάσταση που οι ίδιοι έφτιαξαν, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.

Ο καθένας καταλαβαίνει πως το 1 δισεκατομμύριο για την κάλυψη αναγκών των προσφύγων, στην Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών πρόσφυγες και σε άλλους οργανισμούς, δεν φτάνει για να καλύψει τα στοιχειώδη. Η ανάγκη για διάλογο με χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο από τη διαμόρφωση ευκαιριακών συμμαχιών, για την εκμετάλλευση του προσφυγικού ζητήματος. 

Τα άμεσα μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι «μπαλώματα». Είναι δείγμα αντιμετώπισης των προσφύγων. Η γενική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο προσφυγικό, είναι δείγμα της βαρβαρότητας της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυβερνήσεις της δεν είναι αθώες, για την κατάσταση που επικρατεί στις πατρίδες των προσφύγων και των μεταναστών, στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, σε χώρες της Αφρικής. Όπου υπάρχει κέρδος και γεωστρατηγική εκμετάλλευση η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εκεί, για να καταστρέψει. Και δεν έχει κανένα πρόβλημα να αλλάζει «τα άλογα» που υποστηρίζει στη διεθνή πολιτική σκακιέρα.  

http://www.imerodromos.gr/

 Η ΕΕ οχυρώνεται και διαλέγει πρόσφυγες για εκμετάλλευση