Του Θανάση Σκαμνάκη
Εφημερίδα ΠΡΙΝ
Εφημερίδα ΠΡΙΝ
Το πανηγύρι έχει τελειώσει, οι μικροπωλητές απέσυραν τους πάγκους,
θαυματοποιοί, πολιτευτές τσαρλατάνοι μάζεψαν τα υλικά τους και
αποχώρησαν, τα συνεργεία του δήμου πέρασαν και καθάρισαν, χαρτιά, ήχους
λιγότερο σιωπή, πεταμένες υποσχέσεις. Μονάχα στους τοίχους έχουν μείνει
κάποιες αφίσες κι άλλες στο δρόμο πηγαίνουν κι έρχονται από τον αέρα
σκισμένες και με περικομμένες τις λέξεις και τις ιδέες τους που λίγες
μόνο μέρες πριν εξέπεμπταν βεβαιότητα κι ένα είδος αλαζονείας ή απλώς
αυτοπεποίθησης και τώρα είναι σαν να ειρωνεύονται τον εαυτό τους κι
όσους τις πίστεψαν.
Στις οθόνες έχουν ήδη υποδεχτεί τη νέα εποχή κι έχουν εγκατασταθεί οι
άνθρωποι και οι ήχοι της. Αυτή το φορά (και αυτή τη φορά;) το πανηγύρι
δεν ήταν καλό, κυρίως δεν είχε αίσιο τέλος. Τα θαύματα ήταν ανεπαρκή και
η πραγματικότητα γίνεται πλέον πιο δύσκολη. (Είναι κι ο νοτιάς η
έρπουσα υγρασία και οι συννεφιές με τις αιφνίδιες καταιγίδες που
φορτώνουν την ατμόσφαιρα, εμποδίζοντας τις διαφυγές. Η ιδέα για το
μετακαλοκαίρι δεν σπάσε φέτος).
Όλο αυτό ήρθε πολύ απότομα, ύστερα από την επένδυση τόσων και τόσων προσδοκιών στο ούτως η άλλως σπουδαίο «Όχι» του Ιουλίου.
Φυσικά οι εκλογές είναι πάντα μια φάρσα, μια καλοστημένη επιχείρηση εξαπάτησης του λαού, όπως λένε όλοι οι αριστεροί, ιδιαίτερα μετά το αποτέλεσμα. Και δεν είναι η μόνη. Είναι όμως η πιο καθολική. Οι απογοητευμένοι της τσιπρικής μετατόπισης προς την πτέρυγα των μνημονίων, δεν πείστηκαν να πάνε να ψηφίσουν, οι περισσότεροι. Αλλά κι εκείνοι που ψήφισαν στην ίδια απογοήτευση θητεύουν, στάζοντας φαρμάκι – προέρχονται μάλιστα από όλες τις παρατάξεις και μερικοί υποστήριξαν την πλειοψηφείσασα (άλλο παράδοξο των ημερών).
Φυσικά οι εκλογές είναι πάντα μια φάρσα, μια καλοστημένη επιχείρηση εξαπάτησης του λαού, όπως λένε όλοι οι αριστεροί, ιδιαίτερα μετά το αποτέλεσμα. Και δεν είναι η μόνη. Είναι όμως η πιο καθολική. Οι απογοητευμένοι της τσιπρικής μετατόπισης προς την πτέρυγα των μνημονίων, δεν πείστηκαν να πάνε να ψηφίσουν, οι περισσότεροι. Αλλά κι εκείνοι που ψήφισαν στην ίδια απογοήτευση θητεύουν, στάζοντας φαρμάκι – προέρχονται μάλιστα από όλες τις παρατάξεις και μερικοί υποστήριξαν την πλειοψηφείσασα (άλλο παράδοξο των ημερών).
Άλλοι ξεσπάνε σε κατάρες εναντίον του λαού, που δεν καταλαβαίνει,
άλλοι ψάχνουν να βρουν ευθύνες στους άλλους τους αντίπαλους που φέρθηκαν
μπαμπέσικα ή τους δικούς τους που δεν είχαν σωστή γραμμή, δεν δούλεψαν
καλά ή καθόλου κοκ. Άλλοι, το χειρότερο, δηλώνουν παραιτήσεις είτε
εμφανώς είτε σιωπηρά Δικαιολογημένα όλα από την άποψη της ανθρώπινης
ψυχολογίας Οι ειδικοί συνιστούν να βγάζουμε το θυμό. Μην παριστάνουμε
τους ψύχραιμους και ήρεμους ενώ δεν είμαστε, γιατί θα μας βγει μετά με
διάφορους τρόπους.
Να ξεσπάσουμε, να βρίσουμε κυρίως όχι να βριστούμε (γιατί μερικές
φορές αυτό δεν επουλώνεται ή τουλάχιστον δεν επουλώνεται εύκολα), κι
ύστερα, αφού επανέλθουμε, να σκεφτούμε Κι αφού βγάλουμε συμπεράσματα για
τις αιτίες ν” αποφασίσουμε τι πρέπει να γίνει πριν μας πιάσει
απροετοίμαστους ο επόμενος τυφώνας. Και πάντα προσοχή, τα τυφλά οικόπεδα
παρέχουν τίτλους ιδιοκτησίας αλλά δεν παίρνουν άδεια οικοδόμησης Οπότε
στο τέλος και οι τίτλοι καθίστανται άχρηστοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.