Κοζάνη: «Πες μου ποιος είναι ο εχθρός»*

Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος

«Η μεγάλη Καρχηδόνα έκανε τρεις πολέμους. Μετά τον πρώτο ήταν ακόμα δυνατή. Μετά το δεύτερο ήταν ακόμα κατοικήσιμη. Μετά τον τρίτο όμως χάθηκε ολότελα χωρίς ν’ αφήσει ίχνη».

Μπ. Μπρεχτ

***

Πολύ συγκίνηση και ανθρωπισμός για την τραγωδία των προσφύγων και των μεταναστών. Πλην όμως μακριά από την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό που είναι το πρόβλημα και η ρίζα που την τροφοδοτεί

Ξεπερνάει κάθε όριο η φρίκη με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που πνίγονται στο Αιγαίο. Πολύ κατώτερες των περιστάσεων οι κοινωνικές αντιδράσεις. Οι ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες συγκέντρωσης ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες και μετανάστες αναγκαίες και χρήσιμες από τη στιγμή που οι κρατικές δομές αδυνατούν ή δεν θέλουν να δώσουν λύσεις… Μέχρις εκεί όμως τίποτα άλλο.

Αν αριθμήσεις τις ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες στην περιοχή μας, και αν κάθε μια συμμετείχε με ένα άτομο σε μια διαμαρτυρία ενάντια στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό και στις κυβερνήσεις του αστικού μπλοκ στη χώρα μας που συμμετέχουν και στηρίζουν τις πολεμικές συγκρούσεις και τη λεηλασία των χωρών που επεμβαίνουν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ – ΕΕ, θα συγκροτούνταν ένα μάχιμο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας …για τα δεδομένα της περιοχής μας…

Πλην όμως στον δημόσιο λόγο -που ηγεμονεύει- το «προσφυγικό - μεταναστευτικό» είναι το πρόβλημα. Όχι! Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι τα θύματα! Το πρόβλημα είναι ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός των μονοπωλιακών πολυεθνικών ομίλων, οι ανταγωνισμοί για τα κέρδη τους, οι πολεμικές συγκρούσεις και η λεηλασία των χωρών της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, της Ουκρανίας αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη που κρίνουν πως έχουν συμφέροντα οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ – ΕΕ.

***

Μπαράζ ανακοινώσεων, δράσεων, παρεμβάσεων και άλλων μορφών δημοσίων σχέσεων των τοπικών πολιτικών παραγόντων και των φορέων για τη διάλυση των νοσοκομείων «Μαμάτσειου» και «Μποδοσάκειου» και γενικά των δομών υγείας – πρόνοιας, αλλά και για τις ελλείψεις γιατρών – νοσηλευτικού προσωπικού κ.α. και για τα προβλήματα στα σχολεία της περιοχής ελλείψεις δασκάλων – καθηγητών κλπ. Το ποίμνιο πήρε τη δόση του από τη μαχητικότητα που επέδειξαν οι προύχοντες και οι φορείς, για τούτο και παρέμεινε ατάραχο και εφησυχασμένο. Την κατάληξη όλοι τη γνωρίζουμε από αντίστοιχες «μάχες» του παρελθόντος…

***

Απεργία 12 Νοέμβρη – Συμμετέχουμε όλοι;

Οι γνωστοί της συνδικαλιστικής γραφειοκρατικής – εργοδοτικής – κυβερνητικής ηγεσίας των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΜΕΤΑ που ελέγχουν τα συνδικάτα και τα Εργατικά Κέντρα κήρυξαν τον «πόλεμο ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και την κυβέρνηση που αθέτησε τις υποσχέσεις της». Έμπειροι από ανάλογους ρόλους στο παρελθόν, είναι εγγύηση για το τελικό αποτέλεσμα και αυτής της απεργίας και του αγώνα(;). Κι αυτό γιατί:

«Οι τακτικισμοί των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ - ΜΕΤΑ (πρώην ΣΑΔ, Αυτόνομη Παρέμβαση) να μεταλλάσσονται και να εμφανίζονται με ένα ακόμα «ανεξάρτητο - αδέσμευτο - ακηδεμόνευτο - ακομμάτιστο - υπερκομματικό» ψηφοδέλτιο εκτός του μητρικού ψηφοδελτίου των παρατάξεων, δυστυχώς αποδεικνύονται αποτελεσματικοί. Και είναι αποτελεσματικοί γιατί η «φωτισμένη» -διαχρονικά αντιδραστική- «σιωπηλή πλειοψηφία» είναι «ανεξάρτητη», «αδέσμευτη», «ακηδεμόνευτη», «ανένταχτη», «αδιαμεσολάβητη», «αυτόνομη» και «αυτοοργανωμένη» μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασης. Γι’ αυτό άλλοι επιλέγουν με βάση την «τιμή» που διαμορφώνει ο νόμος της «προσφοράς και της ζήτησης» στην «αγορά συνειδήσεων» με άλλοθι το «όλοι ίδιοι είναι», άλλοι απέχουν, δεν συμμετέχουν, δεν παίρνουν μέρος στα «κομματικά – παραταξιακά παιχνίδια» που κάνουν τα «κομματόσκυλα» … προκρίνοντας την ατομική λύση και άλλοι σύμφωνα με τις εντολές των κυρίων τους, που δίνονται από τα «ανεξάρτητα», «αδέσμευτα», «αντικειμενικά», «ακηδεμόνευτα» Μέσα Μαζικής Επίθεσης (ΜΜΕ) σε ότι αντιστέκεται και δεν υποτάσσεται στην κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική των κανιβαλικών μνημονιακών πολιτικών της άρχουσας αστικής τάξης και του κεφαλαίου».

Μ’ αυτά τα δεδομένα «θρηνούμε γοερά για τα εφιαλτικά ποσοστά ανεργίας και ειδικά στη νεολαία, για την εξαθλίωση της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, για τη βίαιη φτωχοποίηση των μικρομεσαίων λαϊκών στρωμάτων και εν τέλει της κοινωνικής πλειοψηφίας. Λάβροι, με πλατωνικές κορώνες καταγγέλλουμε τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Φουντώνει η αγανάκτηση και η οργή σε κάθε νέο μέτρο που μας βυθίζει πιο βαθιά στην κόλαση της κοινωνικής και εργασιακής ζούγκλας.

Περισσεύουν οι λεονταρισμοί και τα βερμπαλιστικά πύρινα πολεμικά διαγγέλματα σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση. Σε κάθε απεργιακό αγώνα δείχνουμε πρόθυμοι να υποδυθούμε τους επαναστάτες με ξένα κόλλυβα και ανομολόγητα προσδοκούμε να είναι άλλοι «η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο».  Αναθεματίζουμε με πάθος την εξουσία, τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του αστικού μπλοκ, τα κόμματα, τα συνδικάτα, τους συνδικαλιστές -οι εργαζόμενοι παραμένουν αόρατοι, δεν υπάρχουν-, τους βουλευτές, τα χίλια κακά της μοίρας μας και βρυχόμαστε όλο και πιο δυνατά για να καλύψουμε την κραυγαλέα αδυναμία μας και την αδράνειά μας…

Η καθ’ υπερβολή χρήση λέξεων, εννοιών, συνθημάτων που καλούν σε εξέγερση[1] έρχεται να καλύψει την απουσία μας από το καμίνι της ταξικής πάλης, το κενό της κοινωνικής αντίστασης, το κενό της ανύπαρκτης επαναστατικότητάς μας. Επιμένουμε να μη θέλουμε να δούμε κατάματα την αδυσώπητη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, να μην παλεύουμε ενάντια στις αιτίες που μας ρίχνουν στον καιάδα και εξανδραποδίζουν την πλειοψηφία της κοινωνίας, να μη θίγουμε τις δομές του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και την εξουσία του αστικού μπλοκ. Είναι τα άλλοθι που μας επιτρέπουν να ονειρευόμαστε εξεγέρσεις, ρήξεις και συγκρούσεις κι αυτό μέχρι να γίνουμε εμείς τα θύματα της κανιβαλικής ταξικής πολιτικής του αστικού μπλοκ εξουσίας, να απαιτηθεί η δική μας στράτευση και συμμετοχή και να τα αποκηρύξουμε…».

***

"Θα ‘ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως

μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή

-άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,

άνθρωποι που “διελύθησαν ησύχως….”"

Βύρων Λεοντάρης

***

Ο Ιβάν Σαββίδης στην Κοζάνη με χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς

Μεγαλειώδη υποδοχή και τεράστια προβολή από τα τοπικά Μέσα Δημοσίων Σχέσεων (κατ' ευφημισμό ΜΜΕ) των τοπικών δομών εξουσίας, των παντός είδους πολιτικών παραγόντων της τοπικής εξουσίας, αλλά και σκέτο παραγόντων. Και όλα αυτά γιατί είναι επιχειρηματίας και πρόεδρος του ΠΑΟΚ. Από την ομιλία του στη Λέσχη Ποντιακού Ελληνισμού της Ευξείνου Λέσχης Κοζάνης, μάθαμε πως «ντρέπεται για την Ελλάδα», πως  «ο ποντιακός ελληνισμός είναι άρρωστος», πως πρέπει να «ψηφιστεί νόμος που να προβλέπει ποινικές κυρώσεις σε όποιον αρνείται τη γενοκτονία των ποντίων» και πάνω απ’ όλα απείλησε αυτοπροσώπως τον Τσίπρα πως «αν συνεχίσει το ίδιο βιολί «θα εκταφιάσει τα λείψανα των γονέων του και θα φύγει»… Τέλος εξέφρασε την επιθυμία «να του πούμε τι να κάνει και θα το κάνει»…

***

Το προεδρείο και το περιφερειακό  συμβούλιο παρακολουθούσαν σιωπηλά με κατάνυξη και επί πεντάλεπτο το εθνικιστικό - φασιστικό παραλήρημα του περιφερειακού συμβούλου της Χρυσής Αυγής Ν. Κουρκούτα και περιφερειακοί σύμβουλοι ...αντέδρασαν μετά την δήλωσή του «Ψηφίζω αυτό το ψήφισμα [για την ανιστόρητη δήλωση Ν. Φίλη] και αν αυτό το ψήφισμα με εκφράζει σαν φασίστα, ε είμαι φασίστας τότε»»… Περαιτέρω αντιδράσεις;…

Αυτά.

----------

* Τίτλος του τραγουδιού από την ταινία The Enemy Within (O Εχθρός Μου) του Γιώργου Τσεμπερόπουλου.

---

[1] «[...] Αλλά η ένοπλη εξέγερση είναι μια ειδική μορφή του πολιτικού αγώνα, ένα αντικείμενο με ειδικούς νόμους στο οποίους πρέπει να δοθεί προσεκτική σκέψη. Ο Kαρλ Mαρξ εξέφρασε αυτήν την αλήθεια με αξιοπρόσεκτη διαύγεια όταν έγραψε ότι "η εξέγερση είναι μια τέχνη τόσο όσο και ο πόλεμος".

Από τους κύριους κανόνες αυτής της τέχνης, ο Mάρξ σημείωσε τους ακόλουθους:

(1) Μην παίζετε ποτέ με την εξέγερση, αλλά όταν την αρχίζετε να συνειδητοποιείτε σταθερά ότι πρέπει να πάτε ως το τέλος.

(2) Συγκεντρώστε μια μεγάλη υπεροχή δυνάμεων στο αποφασιστικό σημείο και στην αποφασιστική στιγμή, διαφορετικά ο εχθρός, που έχει το πλεονέκτημα της καλύτερης προετοιμασίας και οργάνωσης, θα καταστρέψει τους εξεγερμένους.

(3) Μόλις αρχίσει η εξέγερση, πρέπει να ενεργείτε με τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, και με κάθε τρόπο, αδιάλειπτα, να περνάτε στην επίθεση. "Η άμυνα είναι ο θάνατος κάθε ένοπλης εξέγερσης."

(4) Πρέπει να προσπαθείτε να πιάσετε τον εχθρό στον ύπνο και να αρπάξετε τη στιγμή όταν οι δυνάμεις του είναι διασκορπισμένες.

(5) Πρέπει να προσπαθείτε για καθημερινές επιτυχίες, οσοδήποτε μικρές (κάποιος μπορεί να πει ανά ώρα, εάν πρόκειται για μια πόλη), και με κάθε κόστος να διατηρείτε την "ηθική ανωτερότητα".

O Mαρξ συνόψισε τα μαθήματα όλων των επαναστάσεων όσον αφορά την ένοπλη εξέγερση στα λόγια "του Νταντόν, του μεγαλύτερου δεξιοτέχνη της επαναστατικής πολιτικής που έχουμε γνωρίσει ως τώρα: de l'audace, de l'audace, encore de l'audace".

[Τόλμη, τόλμη και ξανά τόλμη][…]», απόσπασμα από «Συμβουλές ενός θεατή»

  ΠΗΓΗ: e kozani