ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την ΕΕ και το κεφάλαιο

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Κεντρική Πλατεία 

της Κοζάνης την Δευτέρα 30 Νοέμβρη, ώρα 6.30 μμ

Η προκλητική προσχεδιασμένη κατάρριψη ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από την Τουρκία αναβαθμίζει τον κίνδυνο γενικότερης πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, υπογραμμίζει την εγκληματική παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των αστικών τάξεων της περιοχής σε βάρος των λαών, που πληρώνουν με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, εκατομμύρια πρόσφυγες, απερίγραπτη φτώχεια, φόβο και καταπίεση.

Η προσπάθεια των ΗΠΑ, σε συνεργασία αλλά και ανταγωνισμό με τις ηγετικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και ειδικά την Γαλλία), να αναδομήσουν την ευρύτερη περιοχή της Αραβικής Χερσονήσου, της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολικής Μεσογείου έτσι ώστε να αποκτήσουν απρόσκοπτη πρόσβαση κι έλεγχο στις ενεργειακές πηγές και ροές, καθώς και στα κρίσιμα «περάσματα» μεταφοράς στρατηγικής σημασίας οδήγησε σε σειρά πολέμων, σε προσπάθεια ανατροπής αντιδραστικών και βαθειά αντιδημοκρατικών καθεστώτων (Λιβύη, Συρία) που δεν εναρμονίζονταν πλήρως με τα νέα σχέδια ΗΠΑ και ΕΕ και που ήταν ανοικτά σε συνεργασία με τους ανταγωνιστικούς ιμπεριαλισμούς της Ρωσίας και της Κίνας, το Ιράν κλπ., που επιχειρούσαν και επιχειρούν να ενισχύσουν τις θέσεις τους στην περιοχή.

Είναι φανερό πως το μακελειό στο Παρίσι από το αντιδραστικό ISIS γυρίζει μια νέα σελίδα στην πολιτική κατάσταση και την πολιτική ατμόσφαιρα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ήδη στη χώρα που η αστική δημοκρατία κατακτήθηκε με μια αυθεντική λαϊκή επανάσταση, το κοινοβούλιο συναίνεσε (με ελάχιστες διαφοροποιήσεις) στην κήρυξη κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το επόμενο τρίμηνο. Στην πραγματικότητα, το κράτος έκτακτης ανάγκης έρχεται για να μείνει και να μετατραπεί σε μόνιμο καθεστώς κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.

Η επόμενη μέρα λοιπόν της 13ης Νοέμβρη 2015, ή της ευρωπαϊκής «11ης Σεπτέμβρη» φέρνει

• τη συντονισμένη προώθηση ενός νέου αυταρχικού πλαισίου σε όλη την επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και των πολεμικών επιχειρήσεων στη Συρία και αλλού.
• την ύψωση ακόμα πιο απροσπέλαστων εθνικών και ευρωπαϊκών «τειχών» απέναντι στα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών, παρότι βέβαια η συντριπτική πλειοψηφία των τζιχαντιστών που έχουν κτυπήσει στην Ευρώπη έχουν μεγαλώσει σε ευρωπαϊκές χώρες.
• το ξεδίπλωμα μιας πολύπλευρης ιδεολογικής επίθεσης και κατεργασίας, όπου όλοι οι Ευρωπαίοι πρέπει να ενωθούν απέναντι στους ισλαμιστές, ο δυτικός κόσμος του φιλελευθερισμού ή του χριστιανισμού (αναλόγως ή σε συνδυασμό) αντιπαρατίθεται στο αντιδραστικό Ισλάμ.
• Πέμπτο, προωθείται η συναίνεση του αστικού πολιτικού προσωπικού και στρέφεται προς τα δεξιά – ακροδεξιά ολόκληρη η σφαίρα της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση δεν δημιουργεί μόνο τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, αλλά –όπως έχει δείξει και η ιστορία- συνοδεύεται από πολιτικές μεταλλάξεις, αυταρχισμό και αντιδραστικοποίηση σε όλη την γραμμή, κλιμάκωση των πολέμων, μεγάλη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ανάφλεξη όλου του κουβαριού των αντιθέσεων, που έρχονται στο προσκήνιο με τη φρίκη των νεκρών αμάχων στη Συρία, των πνιγμένων στο Αιγαίο και των δολοφονημένων στο Παρίσι, στην Βηρυτό.

Το είχαμε δει και στην Ελλάδα αυτό με το αντιδραστικό και άθλιο καθεστώς της Επιτροπείας που έχουν επιβάλλει τα μνημόνια και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα αποκτά ευρύτερη διάσταση.

Σε αυτές τις συνθήκες δεν επαρκούν απαντήσεις που εδράζονται στην θεωρία της εξάρτησης, στη διεκδίκηση γενικά της εθνικής ανεξαρτησίας (εκτός βεβαίως εκείνων των λαών που διεκδικούν ανεξάρτητη κρατική συγκρότηση, καθώς η τυπική ανεξαρτησία στα υπόλοιπα κράτη υπάρχει, αυτό που απουσιάζει είναι η ανεξαρτησία και η δυνατότητα επιβολής των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων) ή στην υπεράσπιση και αναπόληση μιας καθαρής αστικής δημοκρατίας, που ποτέ δεν υπήρχε.

Ούτε από την άλλη η διαρκής υποτίμηση αυτών των πλευρών, είτε στο όνομα ενός καθαρού ταξικού αγώνα που δήθεν διεξάγεται μόνο στο πεδίο των κοινωνικο-οικονομικών δικαιωμάτων, είτε ενός αφηρημένου αντικαπιταλιστικού διεθνισμού, που θεωρεί κάθε αναφορά σε «εθνικά ζητήματα» και σε αγώνα για δημοκρατία λάθος, αδυνατώντας τελικά να τα αντιμετωπίσει από αντικαπιταλιστική, ταξική, αντιιμπεριαλιστική και διεθνιστική σκοπιά. Αδυνατώντας να κατανοήσει την εκρηκτική και ανατρεπτική δυνατότητα που κρύβουν. Και παραδίνοντάς τα είτε στην εθνικιστική αντίδραση είτε στην ενσωματωμένη Αριστερά.

Είναι επιτακτική ανάγκη το εργατικό κίνημα και η Αριστερά να συνδυάσουν την πάλη για την απελευθέρωση από τους δυνάστες και επικυρίαρχους των λαών, από τα δεσμά του χρέους και της ΕΕ, για λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή για το δικαίωμα του ‘’έθνους των εργαζομένων’’ να αποφασίζει για τις τύχες του, με την μάχη για την κοινωνική απελευθέρωση, σε αντιπαράθεση με την αστική τάξη της χώρας μας, τον ιμπεριαλισμό, τον κοσμοπολιτισμό και τον εθνικισμό.

ΣΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΕΕ ΚΑΙ ΝΑΤΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ευθυγραμμίζεται επικίνδυνα με την πολιτική της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, ακολουθεί πιστά την πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, εκφράζει τη «συνέχεια του κράτους» και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως και στο εσωτερικό με τη συνέχιση των μνημονίων και την καταστολή.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, επιδιώκοντας να εξυπηρετήσει και προωθήσει τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου, συνεχίζει σταθερά να λειτουργεί εντός του ΝΑΤΟ, εξωραΐζοντας μάλιστα τον ρόλο του. Οι αμερικανονατοϊκές βάσεις λειτουργούν κανονικά, με την βάση της Σούδας να παίζει ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο, ενώ ο υπουργός Αμυνας Π. Καμμένος υπόσχεται στις ΗΠΑ 2-3 βάσεις ακόμα και ανάπτυξη του χαφιέδικου μηχανισμού με την δημιουργία Υπηρεσίας Στρατιωτικών Πληροφοριών. Παράλληλα, συνεχίζεται η συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων σε επεμβατικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Η κυβέρνηση Τσίπρα υποστήριξε με την ψήφο της την απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Άμυνας της ΕΕ, που, με πρόσχημα τη δολοφονική επίθεση στο Παρίσι, ενεργοποίησε το άρθρο 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της ΕΕ (Συνθήκη του Μάαστριχτ), που προωθεί την στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή –και την υποχρεωτική αλληλεγγύη των κρατών μελών της ΕΕ- με θεμελιακό τον ρόλο του ΝΑΤΟ. Αντίστοιχα, υποστήριξε τα αντιδραστικά αντιδημοκρατικά μέτρα που συμφωνήθηκαν στη σύνοδο των υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ.

Ξεχωριστή σημασία έχει η στρατηγική (πολιτική, οικονομική και στρατιωτική) συνεργασία με το κράτος μακελάρη του Ισραήλ και με την αιματοβαμμένη χούντα της Αιγύπτου.

Η κυβέρνηση αποδέχεται και υλοποιεί την πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που έχει γεμίσει με πτώματα το Αιγαίο, διαμορφώνει κέντρα διαλογής και διατηρεί τον φράκτη του αίσχους στον Έβρο, ενώ η κατάσταση των κλειστών συνόρων στην Ευρώπη οδηγεί στο να γίνει η Ελλάδα χώρος κράτησης δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών.

Αλληλεγγύη με τους λαούς που αγωνίζονται

ΕΞΩ ΑΠΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ

Είμαστε όλοι «Γάλλοι» ή «Ευρωπαίοι»; Μπορεί η πάλη των τάξεων να κρυφτεί κάτω από το μαγικό χαλί της «επίθεσης από Ανατολή»; Ειδικά όταν τα οικονομικά πυρά κεφαλαίου και ΕΕ είναι τόσο φονικά και η διαρκής και καθημερινή τρομοκρατία της ανεργίας και της φτώχειας σαρώνει; Όχι βέβαια, δεν είμαστε με τον Ολάντ και την Φρόντεξ, με την Μέρκελ και τις ληστρικές ευρωπαϊκές πολυεθνικές, με τα γαλλικά, αμερικανικά και ρωσικά βομβαρδιστικά και τον ιμπεριαλισμό που κουβαλούν στα φτερά τους. Είμαστε με τον γαλλικό λαό που θρηνεί τους νεκρούς του, με τους εργαζόμενους που αγωνίζονται, με τον κόσμο που ανοίγει την αγκαλιά του στους πρόσφυγες, με τους λαούς στην Μέση Ανατολή που πλήττονται από τον πόλεμο και την βαρβαρότητα, με όσους αγωνίζονται για την απελευθέρωση.

Σήμερα απαιτείται αγώνας για ειρήνη, ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις επεμβάσεις του, που παντού και πάντα έκαναν τα πράγματα χειρότερα (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Μάλι κλπ.).

Για ελευθερίες και δικαιώματα, για υποδοχή των προσφύγων και των μεταναστών ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που εκτός από την μνημονιακή βαρβαρότητα γίνεται συνώνυμο της αντιδημοκρατικής κατάστασης πολιορκίας και μιας σύγχρονης ψηφιακής επικράτειας του Μεγάλου Αδελφού, που οδηγεί στην έξαρση του ρατσισμού και στην επώαση του φασισμού. Η ιμπεριαλιστική ΕΕ γίνεται συνώνυμη και του πολέμου, ειδικά μετά την ενεργοποίηση του άρθρου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την κοινή πολεμική στρατιωτική αντίδραση. Η έξοδος από το ΝΑΤΟ, τον ευρωστρατό και την ΕΕ αποτελούν όρους για την ειρήνη και την ελευθερία, συμβολή σε μια νέα συνεργασία των λαών της πολύπαθης περιοχής.

Είμαστε απέναντι στις αρπακτικές αστικές τάξεις της περιοχής και τα αντιδραστικά καθεστώτα: Άσαντ, Τουρκία, αραβικές μοναρχίες και βεβαίως το κράτος – τρομοκράτη του Ισραήλ. Παλεύουμε ενάντια στην κυβέρνηση και την αστική τάξη στην Ελλάδα.

Συμβάλλουμε σε ένα κίνημα και σε μια σύγχρονη κομμουνιστική Αριστερά που προωθεί τη διεθνιστική συνεργασία, όπως έγινε με τις αποστολές αλληλεγγύης σε Ουκρανία και Τουρκία – Κουρδιστάν και πρέπει να συνεχιστεί στην κατεύθυνση συγκρότησης ενός αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού δικτύου στην περιοχή.

Τ.Ε. Κοζάνης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Κοζάνη 28/11-2015