Οι κάλπες έκλεισαν, ας ανοίξει ο δρόμος προς όφελος των λαών της Ευρώπης.

 Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Ανεξάρτητης Ταξικής Κίνησης

Αυτό που δεν πρόκειται να μας πει κανείς είναι το πόσο ταξικά χαρακτηριστικά είχε η ψήφος και σε αυτό το δημοψήφισμα, καθώς και τι μπορεί να σημάνει για την επόμενη μέρα για τους εργαζόμενους διεθνώς

 

        Την Πέμπτη 23 Ιουνίου ο βρετανικός λαός αποφάσισε την έξοδο της χώρας από τη μέγγενη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απέναντι σε κάθε είδους εκβιασμούς, απειλές και καταστροφολογίες, κόντρα στις μαγειρεμένες δημοσκοπήσεις – που ακόμα και λίγες ώρες πριν το τελικό αποτέλεσμα έκαναν λόγο για επικράτηση του  “bremain”,  δίνοντας ευκαιρία για προεκλογικές θριαμβολογίες στους εκπροσώπους της αστικής τάξης και του κεφαλαίου διεθνώς – οι Βρετανοί είπαν ένα περήφανο ΟΧΙ στην Ευρώπη της λιτότητας, της ανεργίας και των πολέμων, οπότε οι αστικές τάξεις το “γύρισαν” στην καταστροφολογία. 

      Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων η κινδυνολογία ξεπέρασε σε ένταση και θράσος κάθε προηγούμενο. Οι πολύ γνωστοί κύκλοι του συστήματος άρχισαν να περιγράφουν σενάρια καταστροφών που θα πλήξουν τον βρετανικό λαό εξ αιτίας της αποχώρησης, για τις γενικότερες γεωπολιτικές επιπτώσεις, αλλά ακόμα και για  σκλήρυνση του καθεστώτος επιτήρησης της Ελλάδος από τους δανειστές. Δεν διστάζουν μάλιστα οι θιασώτες του “ευρωπαϊκού ιδεώδους”, να συσχετίζουν το  brexit μόνο με τις ξενοφοβικές, νεοφασιστικές τάσεις που εμφανίζονται ενισχυμένες πανευρωπαϊκά, αποκρύπτοντας οποιαδήποτε ριζοσπαστική και εν δυνάμει ανατρεπτική τάση εμπεριέχει το αίτημα για αποδέσμευση από ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς  η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη ή το ΝΑΤΟ.

Εργάτες, εργαζόμενοι, άνεργοι.

        Αυτό που δεν πρόκειται να μας πει κανείς είναι το πόσο ταξικά χαρακτηριστικά είχε η ψήφος και σε αυτό το δημοψήφισμα, καθώς και τι μπορεί να σημάνει για την επόμενη μέρα για τους εργαζόμενους διεθνώς. Η αλήθεια είναι ότι εκατομμύρια εργαζομένων , ανέργων, αυτοαπασχολούμενων , συνταξιούχων τις Μεγάλης Βρετανίας  εξέφρασαν την αντίθεση τους στην βάρβαρη αντεργατική πολιτική της Ε.Ε. και στήριξαν την έξοδο από την αυτήν. Έτσι  έδειξαν, ότι για τους  εργάτες το ζήτημα της εργασίας, του μισθού, των δικαιωμάτων και της αξιοπρεπούς διαβίωσης, είναι πάνω από οποιαδήποτε νομισματική ισοτιμία και ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.

Για την ώρα την ηγεμονία την έχουν οι ακροδεξιοί εθνικιστές που πρεσβεύουν  μια καπιταλιστική ΕΥΡΩΠΗ  δηλαδή μια Ε.Ε. των ανταγωνιζόμενων αστικών  κρατών  όπου πάλι θα κυριαρχεί το κεφάλαιο και η αντεργατική βαρβαρότητα.

 Όμως  το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος όσες αντιφάσεις κι αν εμπεριέχει, στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Το οικοδόμημα της Ε.Ε., ο κύριος φορέας  επιβολής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στις εργατικές τάξεις και τους λαούς της Ευρώπης, υπέστη σοβαρό ρήγμα. Η ευρωπαϊκή ιδέα ξεθωριάζει.   Στην χώρα που γεννήθηκε το ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική λύση), ο βρετανικός λαός δείχνει την δυνατότητα ύπαρξης του άλλου δρόμου, και την ανάγκη να τον περπατήσουν όλοι οι εργαζόμενοι διεθνώς. Ωστόσο, ο ενθουσιασμός για το χθεσινό αποτέλεσμα πρέπει να συμπληρωθεί από την αναγκαία εξαγωγή ορθών συμπερασμάτων και την ανάληψη των πρωτοβουλιών  που απαιτεί η εποχή.

        Οι βρετανοί εργάτες έδειξαν τον δρόμο, οι μαζικότατες κι οι κλιμακούμενες κινητοποιήσεις σε όλη τη Γαλλία συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα, που επιβεβαιώνουν ότι η ταξική πάλη συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται. Η εργατική τάξη ανά πάσα στιγμή μπορεί να βγει στο προσκήνιο, να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να ανοίξει το δρόμο για την απελευθέρωση της. Εμείς οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα για να απαλλαγούμε από τα μνημόνια και την εποπτεία των κηδεμόνων, να ανατρέψουμε την νέα αντεργατική καταιγίδα που  φέρνουν κυβέρνηση και Ε.Ε. για το εργασιακό και συνδικαλιστικό, οφείλουμε να ακολουθήσουμε το δρόμο τις ανυπακοής και του αγώνα. Καμία αναμονή. Η εποχή των μεγάλων δυνατοτήτων για τους εργαζόμενους είναι εδώ και πρέπει να συμβάλουμε ώστε το εργατικό κίνημα να αλλάξει περπατησιά, να βαδίσει το δρόμο της ανεξάρτητης ταξικής δράσης και της ταξικής ενότητας. Με οργάνωση  και αγώνα στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, με μετωπική πολιτική και κοινή δράση,  κόντρα στην ξεπουλημένη γραφειοκρατική και εν τέλει εργοδοτική ηγεσία του εργατικού συνδικαλισμού, μπορούμε να  νικήσουμε.

Αθήνα Ιούνιος 2016

από:Αρχική - Kommon