MONSANTO – Ο θάνατος των καλιεργιών

Παναγιώτα Μπλέτα
από:Η ΣΦΗΚΑ

Σε ένα εξαιρετικά εύθραυστο οικοσύστημα όπως είναι ο πλανήτης μας, οι μεταλλαγμένες μονοκαλλιέργειες της Monsanto αποτελούν μια τεράστια απειλή όχι μόνο για την καταστροφή της βιοποικιλότητας, αλλά και για το ίδιο τον άνθρωπο.


Οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που μπορεί να προκληθούν σε όλα τα βιοσυστήματα, βάζουν συνολικά σε κίνδυνο την ζωή σε αυτόν τον πλανήτη.

Στις 25 Μαΐου του 2013, δύο εκατ. άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στη βιοτεχνολογία της Monsanto. Οι διαδηλώσεις έλαβαν χώρα σε 436 πόλεις και 52 χώρες. Eκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στις ΗΠΑ διεκδίκησαν το δικαίωμα να είναι υποχρεωτική η σήμανση των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων στην αγορά, ην ίδια στιγμή που οι αμερικάνοι καλλιεργητές δέχονταν σκληρές πιέσεις να παραμείνουν πιστοί στις εντολές της Monsanto με την απειλή ποινικών διώξεων.

Σύμφωνα με την καμπάνια ενημέρωσης της AVAAZ για τη Monsanto:

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ τάχθηκε υπέρ της Monsanto σε δικαστική διαμάχη της με 75χρονο γεωργό, τον οποίο και έκρινε ένοχο για παραβίαση δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας της πολυεθνικής. O Vernon Bowman κλήθηκε να αποζημιώσει την εταιρεία, καθώς χρησιμοποίησε σπόρους της χωρίς να καταβάλει αντίτιμο στην ίδια, αλλά σε τρίτο πωλητή, ενώ παράλληλα τους χρησιμοποίησε δεύτερη φορά χωρίς την άδεια του παραγωγού, αναπαράγοντάς τους, δημιουργώντας δεδικασμένο για πλήθος μικροκαλλιεργητών.

Όλα αυτά συνέβηκαν, γιατί αντίθετα με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ο πρόεδρος Ομπάμα υπόγραψε διάταξη, με την όποια ορίστηκε πως δεν μπορεί να απαγορευτεί καμία γενετικά τροποποιημένη καλλιέργεια από τα ομοσπονδιακά δικαστήρια, ακόμη και αν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή είναι επιβλαβής για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Η ψήφιση της διάταξης, γνωστής πλέον ως Νόμος Προστασίας της Monsanto προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, καθώς υπόσχεται νομική ασυλία στους φορείς βιοτεχνολογίας που πειραματίζονται με γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα.

Τι είναι όμως η Monsanto;

Η Monsanto είναι η πλέον κυρίαρχη δύναμη στην παγκόσμια παραγωγή γενετικά τροποποιημένων σπόρων, καθώς οι έρευνες της επικεντρώνονται σε παράνομες πρακτικές καλλιέργειας μεταλλαγμένων σπόρων, που εμφανίζουν φυσική αντίσταση σε ιούς και ζιζανιοκτόνα, καθώς και στη κατοχύρωση τους σε πατέντες για τις οποίες αξιώνει αποζημίωση κάθε φορά που χρησιμοποιούνται από τους καλλιεργητές. Παρά τις αναρίθμητες δικαστικές διαμάχες στις οποίες έχει εμπλακεί χαίρει της ισχυρής προστασία από την αμερικάνικη δικαστική και πολιτική ελίτ.

Δυστυχώς αυτή η κατάσταση προοιωνίζεται να έρθει και στην Ευρώπη.

Η ΕΕ θα αποφασίσει σχετικά με την απαγόρευση της χρήσης ή όχι, του γνωστού ζιζανιοκτόνου Roundup, μέσα στους επόμενους μήνες.

Κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της σχετικής επιτροπής στις Βρυξέλλες, διενεργήθηκε ψηφοφορία, για την νέα πρόταση παράτασης της έγκρισης αδειοδότησης της παραγωγής προϊόντων Roundup, το γνωστό γλυφοσικό οξύ. Καθώς δεν σχηματίστηκε η απαιτούμενη πλειοψηφία κατά την ψηφοφορία των 28 κρατών–μελών, δεν καταστάθηκε δυνατό να υπάρξει και αποτέλεσμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο μία χώρα η Μάλτα ψήφισε κατά της έγκρισης της απόφασης, ενώ 20 χώρες ψήφισαν υπέρ και επτά χώρες απείχαν από την διαδικασία της ψηφοφορίας: η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Πορτογαλία, η Γερμανία και η Ελλάδα.

Σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο νόμος προβλέπει την υποχρεωτική αναγραφή «Γενετικά Τροποποιημένο» σε προϊόντα που περιέχουν έως 0,9% Γ.Τ.Ο. Δυστυχώς όμως ο κανονισμός αυτός δεν τηρείται. Στην Ελλάδα μάλιστα, αποκαλύφθηκε η μη-αναγραφή αυτής της ένδειξης σε γενετικά προϊόντα ρυζιού, που προέρχονται από τις ΗΠΑ (εταιρία BALI). 

Ανοίγοντας όμως το δρόμο στην Monsanto θα έλθουν και τα χειρότερα…

Τη στιγμή που ο αγώνας αυτός έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις και η καταστροφική δράση της Monsanto απειλεί ολόκληρη την ανθρωπότητα, η κομισιόν δεν θα έπρεπε καν να προτείνει την παράταση αδειοδότησης του θανατηφόρου ζιζανιοκτόνου που θα ανοίξει το δρόμο για τον θάνατο καλλιεργειών και καλλιεργητών στην Ευρώπη. 

Αυτή Ευρώπη, η ευάλωτη σε όλα τα κακώς κείμενα, είναι τελικά η οικογένεια στην οποία θέλουμε να ανήκουμε και να μας ανήκει; Ή μήπως ανήκει a priori σε κάποιους άλλους και εμείς απλά παριστάνουμε την καλύβα του Καραγκιόζη; 

Αναρωτιέμαι…