ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ για Ενεργειακό σχεδιασμό και λιγνίτη

 Μόσχος Μόσχου

Πρόεδρος του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ

ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ  ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ  ΣΤΗΝ  ΗΜΕΡΙΔΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩ ΣΗ  ΤΟΥ  ΛΙΓΝΙΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ

Κύριε Περιφερειάρχη Κύριοι Βουλευτές Κύριοι Δήμαρχοι

Κύριε Πρόεδρε της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ Κύριοι Γενικοί Δ/ντες της ΔΕΗ Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Πρώτα απ΄ όλα και πάνω απ΄ όλα θέλω να σας ευχαριστήσω για την ανταπόκρισή σας στην πρόσκλησή μας να κουβεντιάσουμε για τον Μακροχρόνιο Ενεργειακό Σχεδιασμό της χώρας μας, για τον εκτοπισμό και την απαξίωση του λιγνίτη, αλλά και το μέλλον της πολύπαθης περιοχής μας.

Ανοίγοντας τις εργασίες της ημερίδας οφείλω να επισημάνω ότι η περίοδος που διανύουμε είναι ταυτοχρόνως η χειρότερη όλων των εποχών τόσο για τη ΔΕΗ όσο και για τον λιγνίτη, αλλά και την περιοχή μας.

Αγαπητοί κύριοι, χωρίς περιστροφές, η ΔΕΗ καταρρέει, η ΔΕΗ κινδυνεύει και μαζί της κινδυνεύουμε και εμείς ως περιοχή. Οι αιτίες είναι πολλές και ειλικρινά θα χρειαζόμουν ώρες για να αναφερθώ σε όλες.

Μία από αυτές, βασική, βασικότατη, που μας αφορά άμεσα ως περιοχή, είναι ο εκτοπισμός και η απαξίωση του εθνικού μας καυσίμου, του λιγνίτη, του οποίου η συμμετοχή στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας μας βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο όλων των εποχών!

Πιο συγκεκριμένα από 30,5 TWH το 2009 η συμμετοχή του μαύρου χρυσού της χώρας μας κατρακύλησε στις 19 TWH και η προοπτική είναι να πέσει ακόμα πιο κάτω!!

Αυτό δεν έγινε και δεν γίνεται τυχαία.

Γίνεται για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα και γίνεται με πολλούς τρόπους. Κυρίως  όμως,  (πέρα  από  το  ότι  είναι  συνειδητή  πολιτική  επιλογή  όλων  των κυβερνήσεων) τυπικά η δυνατότητα για τον εκτοπισμό του παρέχεται μέσα από την μη κατάρτιση του μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού και κατ’ επέκταση της  έλλειψης  κάθε  συζήτησης  για  το  ποιο  πρέπει  να  είναι  το  μείγμα καυσίμου στη χώρα μας σε βάθος χρόνου (10-20-30 ετών).

Από εκεί κατά την άποψή μας πηγάζει το κακό, κάτι που όπως σας είπα δεν γίνεται τυχαία.

Για αυτό επιτρέψτε μου πριν αναφερθώ το που βρισκόμαστε και τι κινδύνους αντιμετωπίζουμε πρώτα από όλα να παρουσιάσω τη θέση του Σπάρτακου για τον μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό και το μείγμα καυσίμου της χώρας μας.

Ξεκινώ από αυτό το σημείο γιατί θέλω να δείξω ότι εμείς οι “λιγνιτάνθρωποι” όπως μας  κατηγορούν  κάποιοι  (για  εμάς  βέβαια  είναι  τιμή  αυτός  ο  όρος)  δεν εκπροσωπούμε συμφέροντα ούτε είμαστε άνθρωποι με κλειστούς ορίζοντες, ούτε εμμονικοί με αγκυλώσεις.

ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

Ξεκινώντας  κανείς  να  συζητήσει  για  τον  Μακροχρόνιο  Ενεργειακό  Σχεδιασμό (Μ.Ε.Σ.) και το μίγμα καυσίμου της χώρας μας το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να λάβει σοβαρά υπόψη του τρεις παραμέτρους:

1ον την ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας

2ον την εξασφάλιση χαμηλών τιμών για τον καταναλωτή και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

3ον την προστασία του περιβάλλοντος.

Ως ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ αυτές τις 3 παραμέτρους τις θεωρούμε    αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη της όποιας συζήτησης.

Με πολύ μεγάλο σεβασμό σε όλους όσους ασχολούνται κατά καιρούς με τα πολύ κρίσιμα ζητήματα του Μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού και του μίγματος καυσίμου και βλέποντας την πολυπλοκότητα του ζητήματος, εκείνο που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι:

Δεν υπάρχουν ιδανικές λύσεις και μαγικές συνταγές που να ικανοποιούν και τις τρεις παραμέτρους ταυτόχρονα στον ίδιο βαθμό.

Συνεπώς, εκείνο που απομένει είναι με σοβαρότητα, όλοι μαζί πέρα και μακριά από οποιαδήποτε σκοπιμότητα να αναζητήσουμε τις βέλτιστες λύσεις.

Ξεκινώντας  αυτή  την  αναζήτηση,  της  βέλτιστης  λύσης,  ο  ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ  εδώ  και χρόνια ιεράρχησε τρεις αναγκαίες παραμέτρους και τις κατέταξε στη σειρά με την οποία λαμβάνει υπόψη για να καταλήξει στα συμπεράσματά του.

ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ

• πρώτο ως βαρύτητα, ως αξία αλλά και ως υποχρέωση είναι η ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας και η απρόσκοπτη τροφοδοσία των καταναλωτών

• δεύτερο είναι οι χαμηλές τιμές στον καταναλωτή και

• τρίτο και άκρως αναγκαίο η προστασία του περιβάλλοντος.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥ ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Εάν κάποιος λάβει υπόψη του μόνο αυτή την παράμετρο, πρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το μείγμα καυσίμου της χώρας μας πρέπει να είναι μόνο λιγνίτης και ΑΠΕ. Μπορεί αυτό να είναι η βέλτιστη λύση;

Φυσικά ΟΧΙ. Φυσικά ΟΧΙ γιατί:

1ον. Θα εξαντλήσουμε τους λιγνίτες μας πολύ γρήγορα. Δεν είναι ορθό από καμία

άποψη να μη διαχειριστούμε τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας με σχέδιο ώστε και την όσο γίνεται μεγαλύτερη ασφάλεια της χώρας μας να πετύχουμε σε βάθος χρόνου και τις περιοχές όπου υπάρχει εξορύσσεται και μετατρέπεται σε ενέργεια να προετοιμάσουμε καλύτερα και έγκαιρα για την μεταλιγνιτική εποχή, έχοντας βρει από πιο μπροστά νέες αναπτυξιακές διεξόδους.

2ον. Οι ΑΠΕ έχουν συγκεκριμένα όρια και περιορισμούς πχ. τα υδροηλεκτρικά ενώ

διαθέτουν τεράστια πλεονεκτήματα ποιοτικής ισχύος, έχουν περιορισμένη και μη εγγυημένη ποσότητα ενέργειας. Μην ξεχνά κανείς μας τις πολύ δύσκολες χρονιές που περάσαμε (2007-2008) σε σχέση με την απίστευτη ανομβρία που άδειασε τους ταμιευτήρες των φραγμάτων της ΔΕΗ, αφού η παραγωγική τους δυνατότητα είναι στοχαστικό φαινόμενο. Πάντως παρά το γεγονός αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το νερό εκτός από ενεργειακό πόρο αποτελεί στρατηγικό αγαθό και γι αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να επενδύουμε, αξιοποιώντας τις πολλαπλές του χρήσεις.

Επίσης κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει το γεγονός ότι η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από τον άνεμο (μια και δυστυχώς τουλάχιστον στις ποσότητες που θα θέλαμε δεν μπορεί να αποθηκευτεί) δεν είναι πάντα στη διάθεσή μας και κυρίως δεν είναι στη διάθεσή μας κατά τις ώρες της μέγιστης ζήτησης. Δηλαδή τη στιγμή που έχουμε την μεγαλύτερη ανάγκη πχ στους καύσωνες το καλοκαίρι.

Αυτό ως γεγονός, ως πραγματικότητα δεν μπορεί να το ξεπεράσει κανείς, γιατί τότε κινδυνεύει να αφήσει τους καταναλωτές ακάλυπτους.

ΑΣ ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Εάν κανείς προσπαθήσει να προσεγγίσει το μείγμα καυσίμου έχοντας στο νου του μόνο αυτή τη σημαντική παράμετρο, τότε πρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η παραγόμενη ενέργεια πρέπει να προέρχεται μόνο από ΑΠΕ ή έστω ένα μείγμα ΑΠΕ και Φ.Α.  που  ως  γνωστό  είναι  πιο  φιλικό  προς  το  περιβάλλον  (μετά  τις  ΑΠΕ) καύσιμο.

Μπορεί όμως να είναι αυτό η βέλτιστη λύση; Φυσικά ΟΧΙ. ΟΧΙ γιατί:

1. οι ΑΠΕ εκτός από το πολύ θετικό, ότι δηλαδή δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον, δεν μπορούν να σου παρέχουν σιγουριά ότι θα έχεις την ενέργεια και την ισχύ ανά πάσα ώρα και στιγμή στη διάθεσή σου. Επιπροσθέτως δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει εύκολα το γεγονός ότι η τιμή της παραγόμενης KWh είναι συγκριτικά προκλητικά υψηλότερη της λιγνιτικής αλλά και των άλλων καυσίμων,   λαμβανομένου   υπόψη   και   του   εξωτερικού   περιβαλλοντικού κόστους.

2. Το Φ.Α. μπορεί να είναι όντως πιο φιλικό προς το περιβάλλον καύσιμο σε σχέση με το λιγνίτη, όμως κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει τον τεράστιο κίνδυνο που πηγάζει από το γεγονός ότι είναι ένα ξένο εισαγόμενο καύσιμο με πολύ συγκεκριμένες πηγές τροφοδοσίας που προέρχεται από χώρες με ασταθείς κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις και που η τιμή του είναι απόλυτα συναρτημένη με τις τιμές πετρελαίου.

Η κρίση μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας και η διακοπή τροφοδοσίας νομίζουμε ότι πρέπει να είναι διδακτική για όλους.

Αυτό δε σημαίνει ότι γυρνάμε την πλάτη στο ΦΑ γιατί και δεν θέλουμε και δεν μπορούμε.

Εμείς εκείνο που επισημαίνουμε χρόνια τώρα, και το οποίο πρέπει να προσέξουμε είναι το ποσοστό εξάρτησης της χώρας μας για ηλεκτροπαραγωγή, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, για να μην βρεθούμε προ οδυνηρών εκπλήξεων.

ΤΕΛΟΣ ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟ ΧΑΜΗΛΗ ΤΙΜΗ KWh

Εάν πάλι προσεγγίσει κανείς το μείγμα καυσίμου μόνο από την οπτική του ελάχιστου κόστους παραγωγής, είναι σίγουρο ότι ακόμα και με την επιβάρυνση για αγορά δικαιωμάτων CO2, θα καταλήξει να προτείνει ως συμφερότερο καύσιμο και με σταθερότητα τιμών σε βάθος χρόνου και όχι συγκυριακά που δεν εξαρτάται από τις διεθνείς συνθήκες το λιγνίτη μας.

Αυτό όμως πάλι προσκρούει σε μια σειρά άλλες παραμέτρους που ήδη ανέφερα και που επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη.

Συνεπώς ο κάθε καλοπροαίρετος συνομιλητής είναι σίγουρο ότι θα συμφωνήσει μαζί μας, ότι όντως δεν υπάρχουν ιδανικές λύσεις αλλά βέλτιστες.

Σε αυτή την κατεύθυνση της αναζήτησης της βέλτιστης λύσης

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΙΓΜΑ ΚΑΥΣΙΜΟΥ ΕΙΝΑΙ:

1ον πρώτη προτεραιότητα για τον ΣΠΑΡΤΑΚΟ έχει η αξιοποίηση του εθνικού μας καυσίμου του λιγνίτη. Σε καμία περίπτωση δεν αποδεχόμαστε την απαξίωση και τον εκτοπισμό του από ξένα εισαγόμενα καύσιμα.

Η άποψή μας είναι ότι για τους λόγους που αναφέραμε, δηλαδή:

α. της ασφάλειας ενεργειακού σχεδιασμού,

β. της δυνατότητας χαμηλής τιμής στους καταναλωτές και

γ.  της  περιφερειακής  ανάπτυξης  και  της  δημιουργίας  χιλιάδων  θέσεων εργασίας, ο λιγνίτης πρέπει να εξακολουθήσει να έχει τον πρώτο λόγο. Κανένας δε δικαιούται να γυρίσει την πλάτη στις πολύπαθες περιοχές μας και  τους  ανθρώπους  μας,  γιατί  εδώ  εξορύσσεται  και  μετατρέπεται  σε ενέργεια. Με το δικό μας αίμα.

Κανείς μας δεν μπορεί και δε δικαιούται να αγνοήσει την τεράστια συνεισφορά του στην ανάπτυξη της χώρας και στο ότι όλοι οι έλληνες χάριν στο λιγνίτη επί δεκαετίες τώρα απολαμβάνουμε την φθηνότερη KWh σε όλη την Ευρώπη!

Όσοι πολεμούν και υπονομεύουν τον λιγνίτη, το εθνικό μας καύσιμο, στεκόμενοι μόνο στο ότι το φυσικό αέριο οριακά μπορεί να είναι πιο φιλικό στο περιβάλλον, η συγκυριακά και ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ πιο φθηνό, αποκρύπτοντας όπως ανέφερα ότι χάρη σε αυτόν είχαμε και θα έχουμε σε βάθος χρόνου την πιο φτηνή και ελεγχόμενη από εμάς KWh στην Ευρώπη, να αναλάβουν την ευθύνη να πουν στον ελληνικό λαό, που είναι σε οικονομική απόγνωση ότι οι λύσεις που προτείνουν θα οδηγήσουν σε περαιτέρω αύξηση των τιμολογίων,

κάτι για το οποίο αγωνίζονται οι ιδιώτες.

Επιπροσθέτως να μας πουν, εάν και εφόσον απαξιώνοντας και εκτοπίζοντας τον λιγνίτη στηριχθούν αποκλειστικά στα εισαγόμενα καύσιμα όπως για παράδειγμα το Φ.Α., τι θα γίνει και τι θα πουν στους καταναλωτές εάν υπάρξει πρόβλημα τροφοδοσίας όπως πρόσφατα;

Τούτων δοθέντων

• Θέση μας είναι η με σχέδιο εκμετάλλευση του ώστε η μεταλιγνιτική περίοδος που αντικειμενικά θα έρθει να μη βρει τις περιοχές απροετοίμαστες.

• Θέση μας είναι (και  γι αυτό αγωνιζόμαστε τόσα χρόνια) να λαμβάνονται συνεχώς όλα τα απαραίτητα μέτρα για τον περιορισμό των ρύπων, αυστηρά στα προβλεπόμενα και επιτρεπόμενα όρια.

• Θέση του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ είναι ότι η ΔΕΗ δεν πρέπει να υπολογίζει (ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ  ΕΙΝΑΙ  ΟΤΙ  ΔΕΝ  ΤΟ  ΚΑΝΕΙ)  το  όποιο  κόστος  μπροστά  στην προστασία της υγείας των κατοίκων των πολύπαθων περιοχών.

• Θέση μας είναι επίσης ότι η χρήση Φ.Α. πλέον πρέπει κατά κύριο λόγο να κατευθυνθεί στην πρωτογενή κατανάλωση που είναι και πιο αποδοτική, με κατεύθυνση την προσέγγιση του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Η εξάρτησή μας από  Φ.Α. σε σχέση με την ηλεκτροπαραγωγή ήδη είναι πολύ μεγάλη.

• Θέση μας επίσης είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαστε εχθρικοί ως προς τα

ΑΠΕ.

Εκείνο στο οποίο είμαστε εχθρικοί είναι η αλόγιστη και προς εξυπηρέτηση συμφερόντων χωρίς σχέδιο και πλάνο εισόδου των ΑΠΕ αλλά και του Φ.Α., κάτι το οποίο έγινε και εξακολουθεί να γίνεται χρόνια τώρα.

Σε αυτό, ναι, είμαστε και θα εξακολουθούμε να είμαστε εχθρικοί. Κυρίες και κύριοι,

έκανα πρωτύτερα αναφορά στις συγκυριακά χαμηλές τιμές του Φ.Α. Δεν το έκανα τυχαία. Το έκανα γιατί θέλω να πω πως όσοι επιχειρούν να εξηγήσουν τον εκτοπισμό του λιγνίτη μόνο με την τεράστια πτώση της τιμής του πετρελαίου και συνακόλουθα της τιμής του Φ.Α. ή με την καταστροφή των μονάδων 3 και 4 της Πτολεμαϊδας, εάν το κάνουν από άγνοια και όχι συνειδητά, τους λέω ότι οι λιγνίτες εκτοπίζονται πλέον (κάτι που κάποιοι  επισημαίνουμε  χρόνια  τώρα)  από  το  γεγονός  του  ότι  εντελώς άναρχα, χωρίς να νοιάζει την πολιτεία ποιος θα πληρώσει αυτό το κόστος, η χώρα έχει κατακλυσθεί από εγκαταστάσεις ΑΠΕ και βεβαίως εκτός από αυτό εκτοπίζονται από την μεροληπτική μεταχείριση του Φ.Α. έναντι του λιγνίτη, όπου στο Φ.Α. δεν υπολογίζεται στο μεταβλητό κόστος του (με το οποίο δίνονται οι προσφορές στο χρηματιστήριο ενέργειας) ο ειδικός φόρος κατανάλωσης (ΕΦΚ), εν αντιθέσει με τον λιγνίτη της χώρας μας που του έχουν φορτώσει ένα κάρο βάρη. Κάνω αναφορά στο λιγνίτη της χώρας μας  γιατί σε βάρος  του, πέρα από την συνειδητά και σκόπιμα άνιση μεταχείρισή του σε σχέση με το Φ.Α., συντελείται μία ακόμη «αδικία» σε σχέση με τους λιγνίτες όλων των βαλκανικών χωρών, όπου εκεί τους λιγνίτες τους δεν τους χρεώνουν με το κόστος CO2!! Να λοιπόν για όποιον απορεί γιατί οι εισαγωγές έφτασαν να καλύπτουν το 27% της ζήτησης.

Αυτό ως γεγονός πρώτα και πάνω από όλα είναι ντροπή για την ελληνική πολιτεία. Είναι ντροπή γιατί ανέχεται και επιτρέπει να θησαυρίζουν μια σειρά αεριτζήδες και στον αντίποδα εδώ να σβήνουν τα φουγάρα ένα-ένα και μαζί τους να σβήνει και η ΔΕΗ και η περιοχή μας.

Κυρίες και κύριοι,

θα μπορούσα να προσθέσω πολλά. Νομίζω όμως ότι όσα είπα αρκούν.

Με βάση αυτά λοιπόν, εάν θέλουμε έστω και τώρα να σώσουμε τη ΔΕΗ αλλά και την περιοχή μας, ένα πράγμα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε.

Ή θα αγωνιστούμε όλοι μαζί να πείσουμε την πολιτεία ότι πάνω από τα κέρδη των ιδιωτών  προηγείται  η  ασφάλεια  του  ενεργειακού  σχεδιασμού  της  χώρας  και  οι φτηνές τιμές στους καταναλωτές (σε βάθος χρόνου) και κατ’ επέκταση έτσι να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για την ίση αντιμετώπιση της ΔΕΗ και την προστασία του εθνικού μας καυσίμου, ή θα τραβάει ο καθένας το δρόμο του, με αποτέλεσμα στο άμεσο μέλλον η περιοχή να μετατραπεί σε κρανίου τόπο.

Εγώ αγαπητοί φίλοι προτείνω το πρώτο.

Πολυτέλεια να τραβήξει ο καθένας το δρόμο του δεν υπάρχει. Η περιοχή μας στενάζει.

Οι εργολάβοι και κατ’ επέκταση οι εργαζόμενοι που απασχολούν είναι απλήρωτοι και ήδη άρχισαν τις απολύσεις.

Εάν συνεχιστούν έτσι τα πράγματα σε λίγο έρχεται και η σειρά μας.

Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό ακόμα και αν ήμασταν σίγουροι ότι εμείς ποτέ δεν θα μείνουμε απλήρωτοι δεν έχουμε το δικαίωμα απέναντι στους συναδέλφους μας που απασχολούνται στους εργολάβους να επιτρέψουμε να μείνουν χωρίς μισθό ή να βρεθούν στο δρόμο.

Με βάση αυτή την εισαγωγή, ανοίγω τις εργασίες της ημερίδας και απευθυνόμενος σε  αυτούς  που  κουβεντιάζουν  για  την  μεταλιγνιτική  εποχή  σαν  να  ξόφλησε  ο λιγνίτης, τους λέω ότι εάν όντως θέλουν  να προετοιμαστούμε σοβαρά για την μεταλιγνιτική  εποχή,  το  πρώτο  που  πρέπει  να  κάνουμε  είναι  να εξασφαλίσουμε την ύπαρξή του για αρκετές δεκαετίες ακόμη.

Το έχει ανάγκη η περιοχή. Το έχουμε ανάγκη οι εργαζόμενοι, αλλά πρώτα από όλα

το έχει ανάγκη η εθνική οικονομία και οι καταναλωτές.