Σε εξέλιξη η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση στη ΔΕΗ και στην ενέργεια

Αγωνιστική Συνεργασία ΔΕΗ 

http://www.esk.genop.gr e–mail  esk@genop.gr

ΙΟΥΛΙΟΣ  2016

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συνάδελφοι-ες

Ο στρατηγικός στόχος της ΕΕ του κεφαλαίου των πολιτικών τους υπαλλήλων συνεχίζεται με πιο γρήγορους ρυθμούς, με σκοπό την ολοκλήρωση της απελευθέρωσης της αγοράς της Ηλεκτρικής Ενέργειας απ’ την κρατική προστασία στρατηγικών τομέων της οικονομίας, προκειμένου να βρουν κερδοφόρα διέξοδο για την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και όχι για την λαϊκή ευημερία.

Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει από εκεί ακριβώς που το είχαν αφήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ την περεταίρω ιδιωτικοποίηση, αποδεικνύοντας ότι και σ’ αυτόν τον τομέα ήρθε για να κάνει την πιο βρώμικη δουλειά που δεν πρόλαβαν  ή δεν μπόρεσαν οι προηγούμενοι.

Το αμέσως επόμενο διάστημα, οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες προς αρνητική κατεύθυνση και θα αφορούν όλες τις εταιρείες του ομίλου ΔΕΗ. Ήδη υπάρχει έτοιμη οδηγία από την ΕΕ για τον ΔΕΔΔΗΕ στην κατεύθυνση του διαμελισμού και της ιδιωτικοποίησης.

Σύμφωνα με το τρίτο ‘’αριστερό μνημόνιο’’ και ενόψει της νέας αξιολόγησης, θα πρέπει το μερίδιο της ΔΕΗ στη λιανική αγορά υποχρεωτικά να μειωθεί ως το τέλος του 2019 σε κάτω από το 50% από το 91% που κατέχει σήμερα. Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της πώλησης τμηματικά (ανά εξάμηνο) μεγάλου μέρους της παραγωγής της ΔΕΗ (ΝΟΜΕ) σε ιδιώτες με τιμές κάτω του κόστους.

Κυβέρνηση και διοίκηση διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους ότι μπαίνουμε στη μεταλιγνιτική περίοδο, ουσιαστικά ποινικοποιούν τον λιγνίτη το μοναδικό εγχώριο καύσιμο που εξασφαλίζει επάρκεια, ασφάλεια, φθηνή τιμή κιλοβατώρας, θέσεις εργασίας, με σκοπό να προκριθούν εισαγόμενα καύσιμα όπως το φυσικό αέριο. Σ’ αυτό συμβάλλει και η πολιτική της ΕΕ που επιβαρύνει την Λιγνιτική παραγωγή με τα πιστοποιητικά CO2 και την βαριά φορολογία.

Ενώ παράλληλα υπάρχει διαπάλη για την κατοχή και για το μοίρασμα των Λιγνιτικών αποθεμάτων, όπως της Βεύης και της Δράμας, μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων.

Σε αυτή την διαδικασία ξεπουλήματος των πάντων εντάσσεται και η  Γενική Συνέλευση των μετόχων της ΔΕΗ την Πέμπτη 30-6-2016, προκειμένου να αποφασίσουν για τον πλήρη ιδιοκτησιακό διαχωρισμό του ΑΔΜΗΕ από την ΔΕΗ με τελικό στόχο την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση των δικτύων μεταφοράς σύμφωνα με το σχέδιο της κυβέρνησης.

Εδώ, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο εκπρόσωπος των εργαζόμενων στο ΔΣ της ΔΕΗ Φωτόπουλος Νίκος μέσα από επιστολή του, θεωρεί ότι το συγκεκριμένο σχέδιο είναι σε θετικότερη κατεύθυνση από τα σχέδια των προηγούμενων κυβερνήσεων, πάντα με την λογική του ‘’μικρότερου κακού’’……….

Προσπάθεια «στράτευσης» στους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου προκειμένου να «συσπειρώσει» και να «δεσμεύσει» τους εργαζόμενους της ΔΕΗ γύρω από τους στόχους της επιχείρησης, καθώς προχωρά από την κυβέρνηση η ιδιωτικοποίησή της και συνολικά η στρατηγική του κεφαλαίου για την «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, επιχειρεί με επιστολή του ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ ΑΕ, Μ. Παναγιωτάκης, σε μια κίνηση που βέβαια έχει ευρύτερες στοχεύσεις…………

Τονίζει ότι είναι προφανής ο κίνδυνος για την επιχείρησή μας, διότι θα έχει απώλεια εσόδων τόσο από την παραγωγή όσο και από την εμπορία, ισχυρίζεται ότι η κατάσταση εξελίσσεται σε κρίσιμη και ότι δεν πρέπει να μείνει η ΔΕΗ «μόνο με τους ασύμφορους πελάτες». Το σημείο της επιστολής, εξάλλου, που προϊδεάζει για μεγάλες αρνητικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στο εσωτερικό της επιχείρησης είναι η αναφορά στο «κατάλληλο επιχειρηματικό μοντέλο και τις διαρθρωτικές αλλαγές για την υποστήριξη των επιχειρηματικών μας πρωτοβουλιών, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς μας, την απόκτηση της αναγκαίας ευελιξίας και τη μείωση του κόστους μας».

Για άλλη μια φορά η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ (ΕΑΜΕ ΔΑΚΕ ΜΕΤΑ) άρρηκτα δεμένη με την πολιτική της απελευθέρωσης και της ανταγωνιστικότητας για την οποία έχει βάλει πλάτη εδώ και πολλά χρόνια, επιχειρεί με λεονταρισμούς και άσφαιρα πυρά να σπείρει αυταπάτες στους εργαζόμενους.

Λειτουργώντας πυροσβεστικά και σερνόμενοι πίσω από τις εξελίξεις κάλεσαν σε έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ ΓΕΝΟΠ προκειμένου δήθεν να οργανώσουν την αντίδρασή τους ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης και διοίκησης προβάλλοντας το δικό τους ίδιο σάπιο μοντέλο της απελευθέρωσης.

Ουσιαστικά προσπαθούν να προλάβουν την οργή των συναδέλφων για τις συνέπειες της επόμενης μέρας του ξεπουλήματος.

Σήμερα, που έχει συσσωρευτεί τόση αρνητική πείρα, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εγκλωβιστεί ξανά το κίνημα στη δήθεν ρεαλιστική γραμμή του “μικρότερου κακού” της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ.

Η επιλογή του “μικρότερου κακού”, η γραμμή που πάντα αποδέχεται το ασφυκτικό πλαίσιο που καθορίζει ο αντίπαλος και αναζητά μάταια φιλολαϊκές “κόκκινες γραμμές” διαπραγμάτευσης μέσα σε αυτό, οδήγησε το κίνημα από ήττα σε ήττα.

Θυμηθείτε: Αποδοχή της “απελευθέρωσης” και αμυντική μάχη για παραμονή της ΔΕΗ 100% στο Δημόσιο,μετά παράδοση της περιουσίας του ασφαλιστικού ταμείου της ΔΕΗ, μετά αποδοχή της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ ΑΕ και μάχη οπισθοφυλακών για το 51%, αυτή είναι η γραμμή που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση.

Αυτή η γραμμή μετέτρεψε το συνδικαλιστικό κίνημα σε υπηρέτη της κυβερνητικής εναλλαγής και ενίσχυσε τις αυταπάτες για τη δυνατότητα των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων να πετύχουν φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού. Αυτή η γραμμή προβλήθηκε για δεκαετίες από τη πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ

Για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία πρέπει να απαλλαγεί απ’ τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους.

Το πρόβλημα επομένως είναι πολιτικό και δεν μπορεί να λυθεί ριζικά χωρίς γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το καθεστώς ιδιοκτησίας των μονοπωλίων στον τομέα της Ενέργειας και συνολικά στην οικονομία, χωρίς ανατροπή στο χαρακτήρα της εξουσίας.

Μέσα σ’ αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς, όπου οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς και διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών.

Ο ενεργειακός σχεδιασμός θα διασφαλίζει:

• α) Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.
• β) Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης.
• γ) Τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων.
• δ) Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον.

Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος, ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της “απελευθέρωσης” και των ιδιωτικοποιήσεων του ενεργειακού τομέα δεν πρέπει να διεξάγεται κάτω απ’ τη σημαία του χτες, δηλαδή με το αίτημα της επιστροφής στο καθεστώς των παλιών κρατικών μονοπωλίων, αλλά κάτω απ’ τη σημαία του αύριο, της κοινωνικής κρατικής ιδιοκτησίας, της εργατικής εξουσίας, κάτω απ’ τη σημαία της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.

Μπορούμε να διδαχθούμε απ’ τους απεργιακούς αγώνες της δεκαετίας του ’80 κρατώντας τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά τους.

Γι’ αυτό η Αγωνιστική Συνεργασία καλεί σε μαζική αγωνιστική συσπείρωση, που δεν περιορίζεται μόνο σε αιτήματα άμεσης ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας αλλά προβάλλει γραμμή αντεπίθεσης, με ριζοσπαστικούς, διεκδικητικούς στόχους.