H άποψή μας: Κρατικοποιήσεις, όχι ιδιωτικοποιήσεις

 

ΠΗΓΗ -Ergatiki

Πώς θα βγούμε από την κρίση; Με τις ιδιωτικοποιήσεις που τάχα «δίνουν ευκαιρίες στους επενδυτές να χτυπήσουν τις σπατάλες του δημοσίου και να φέρουν την ανάπτυξη» ή με νέες κρατικοποιήσεις για να αντιμετωπίσουμε τα κλεισίματα, τις απολύσεις και την απληρωσιά των κομπιναδόρων που «μας έχουνε απλήρωτους κι αυτοί τα κονομάνε» όπως λέει ένα σύνθημα των εργαζόμενων του ξενοδοχείου Άθενς Λήδρα;

 

Η Τρόικα, το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ, μαζί με όλα τα μνημονιακά κόμματα μας βομβαρδίζουν καθημερινά με τη «θεωρία» ότι αυτό που χρεοκόπησε ήταν το δημόσιο και άρα πρέπει να συρρικνωθεί και να αφήσει χώρο για την «υγιή επιχειρηματικότητα». Οι κρατικοποιήσεις είναι χρεοκοπημένες συνταγές του παρελθόντος, λέει η νεοφιλελεύθερη «σοφία», και γι’ αυτό σωστά η ΕΕ τις έχει απαγορευμένες.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μια φορά κι έναν καιρό, αμφισβητούσε αυτή τη σοφία και μιλούσε για την ανάγκη να υπάρχει δημόσιος τομέας που να παρεμβαίνει για να ρυθμίζει τις «ακρότητες της αγοράς». Ακόμη όμως και αυτή η μετριοπαθής αποστασιοποίηση από το νεοφιλελευθερισμό έχει εγκαταλειφθεί από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου.

 

Ζούμε καθημερινά τις δραματικές συνέπειες αυτής της δεξιάς στροφής. Στο τραπεζικό σύστημα η προσπάθεια για ένα «δημόσιο πυλώνα», που υποσχόταν ξανά και ξανά ο Δραγασάκης, εγκαταλείφθηκε και η ανακεφαλαιοποίηση έγινε με όρους ΕΕ-ΔΝΤ. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι τράπεζες έχουν κλείσει τις στρόφιγγες του δανεισμού και μια σειρά υπερχρεωμένες επιχειρήσεις οδηγούνται σε «κανόνια». Ηλεκτρονική Αθηνών, Άθενς Λήδρα, Μαρινόπουλος είναι ήδη τα πιο ηχηρά ονόματα σε αυτόν τον κατάλογο και ακολουθούν πολλά ακόμα, όπως μπορείτε να διαβάσετε στη διπλανή σελίδα.

 

Λεηλασία

Τα αφεντικά αυτών των επιχειρήσεων-ζόμπι ξέρουν τι έρχεται και φροντίζουν να τις λεηλατήσουν για την πάρτη τους, αφήνοντας τους εργαζόμενους να πληρώσουν το λογαριασμό χάνοντας δουλειές, δεδουλευμένα και ασφαλιστικά δικαιώματα. Το φαινόμενο είναι διεθνές. Οι Μαρινόπουλοι απλά αντιγράφουν το σκάνδαλο των βρετανικών British Home Stores που έγινε πρόσφατα διάσημο και στην Ελλάδα. Τα ακίνητα των BHS βρέθηκαν όλως τυχαία στη ιδιοκτησία της συζύγου του «sir» που τα λεηλάτησε με έδρα το …Μονακό.

 

Θα ήταν πολύ εύκολο για την κυβέρνηση, αν ήθελε, να βρει όλες τις κομπίνες των μεγαλομετόχων και στον ΟΑΣΘ και στα Carrefour και στου Παρασκευαΐδη και να κατάσχει μετοχές και περιουσιακά στοιχεία για να κρατήσει ζωντανές τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους πληρωμένους στις δουλειές τους.

 

Αντί γι’ αυτό, όμως, προχωράει και δίνει τον ΟΛΠ στην COSCO, τον ΟΣΕ στους Ιταλούς, το Ελληνικό στον Λάτση, τη ΔΕΗ, τον ΟΛΘ…- ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

 

Να γιατί το αίτημα: όχι ιδιωτικοποιήσεις αλλά κρατικοποιήσεις και επανακρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση για τους μεγαλομέτοχους και κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων είναι στο κέντρο της αντιπαράθεσης αυτή την περίοδο. Η Αριστερά πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει αυτό το ζήτημα κεντρικό στηρίζοντας τους αγώνες του κόσμου που αντιστέκεται στα κλεισίματα, τις απολύσεις και την απληρωσιά χωρίς «ναι μεν, αλλά», συνδέοντας τις μάχες με την αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και γενικεύοντας αυτές τις συγκρούσεις πολιτικά κάτω από το λάβαρο για δημόσιο εργατικό έλεγχο.

 

Το ΣΕΚ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύουν σε αυτή την κατεύθυνση και καλούν και τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς να συντονιστούν. Την ώρα που ο Κατρούγκαλος προκαλεί την οργή των εργαζόμενων γιατί με το ένα χέρι κόβει τις συντάξεις και με το άλλο απειλεί να κόψει τα λεφτά των συνδικάτων (για να τα απελευθερώσει από το…κράτος- τι υποκρισία!), η απάντηση όλων των συνδικάτων πρέπει να είναι: σταματήστε την κοροϊδία, κόψτε τους ιδιώτες και δώστε τα κλειδιά στους εργαζόμενους.

 

 H άποψή μας: Κρατικοποιήσεις, όχι ιδιωτικοποιήσεις