Έχω δικαίωμα να επιλέξω πηγή ενέργειας; Ή να κάνω ενεργειακή στρατηγική;

ΠΗΓΗ:archaeopteryx: 

Προσπαθώντας να καταλάβω τα περί Οριακής Τιμής Συστήματος, τι άλλο να κάνω; ...Έψαχνα. Και βρήκα δύο χαριτωμένα άρθρα της Καθημερινής. Μην, προς Θεού, θεωρήσετε ότι καμία εφημερίδα, και κανένα ιστολόγιο είναι αμερόληπτο ή υπεράνω ιδιοτελειών (η δικιά μου είναι δηλωμένη: δεν γουστάρω τα αιολικά, ούτε να τα βλέπω, ούτε να τα ακούω, ούτε να τα πληρώνω). Και την Καθημερινή, κάτι θα την έτρωγε τον Μάϊο του 2007, αλλά δεν έχει σημασία. Προφανώς, δεν σας έχω πει κάτι καινούργιο... αλλά καταλαβαίνετε, τώρα, γιατί λέω δώστε τους την ΔΕΗ, θα μας βγει φτηνότερο. Χ αριθμός επιχειρηματιών, κάθε ένας αποκλειστικος αντιπρόσωπος κάποιου ξένου στην Ελλαδική αποικία. Άντε κάνε ενεργειακή στρατηγική... Παλιά είναι τα άρθρα, αλλά καλή ανακεφαλαίωση...

ΑΓΟΡΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ : Ολη η εξουσία στους προμηθευτές Προκλητικά προνόμια στους ιδιώτες παραγωγούς και στους εισαγωγείς ηλεκτρικής ενέργειας σε βάρος των καταναλωτών και της ΔΕΗ. Του Δημητρη Χρηστου, 20-05-07

Απελευθέρωση μιας αγοράς, η οποία δεν έχει τίποτα το ελεύθερο για τους καταναλωτές για τους οποίους υποτίθεται ότι γίνεται, μπορεί να συμβεί -τελικά- μόνο στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας είναι, από τη φύση της, απείρως πιο σύνθετη και δύσκολη απ' ό,τι για παράδειγμα η αγορά των τηλεπικοινωνιών. Από το σημείο αυτό μέχρι την εξωφρενική, με τις ρυθμίσεις του υπουργείου Ανάπτυξης, κατάληξη που υποχρεώνει τη ΔΕΗ να αγοράζει όλη την παραγωγή του ιδιωτικού τομέα σε τιμές πολύ υψηλότερες και από τα τιμολόγια πώλησης, χωρίς οι καταναλωτές, μεγάλοι και μικροί, να έχουν δυνατότητα επιλογής, η απόσταση είναι χαώδης.

Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας επιβλήθηκε από την οδηγία 54/03 της Ευρωπαϊκής Ενωσης (που την ορίζει ως ελευθερία του καταναλωτή να επιλέγει τον προμηθευτή της επιλογής ακόμη και την πηγή της ενέργειας που επιθυμεί, π.χ. αιολική) και μεταφέρθηκε στην ελληνική επικράτεια από τον νόμο 3426/05 του κ. Σιούφα.

Η πρώτη ελληνική πατέντα έγινε το 2001, με το υπουργείο Ανάπτυξης, πριν ετοιμαστούν οι κώδικες λειτουργίας της αγοράς, να δίδει άδειες για μονάδες ηλεκτροπαραγωγής άνω των 400 MW σε πέντε κατασκευαστικές εταιρείες, που σήμερα έχουν γίνει δέκα. Εκτός από την «Ενεργειακή Θεσσαλονίκης Α.Ε.», θυγατρική των ΕΛ.ΠΕ., που υλοποίησε την εντολή Τσοχατζόπουλου για την κατασκευή μιας μονάδας στη Θεσσαλονίκη, κανείς από τους υπόλοιπους αδειούχους μέχρι το 2006 δεν προχώρησε στις επενδύσεις που προέβλεπαν οι άδειες που τους δόθηκαν. Η δικαιολογία ήταν πως οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούσαν τις επενδύσεις αυτές, χωρίς πρόσθετες εγγυήσεις.

Στο σημείο αυτό αρχίζουν οι ελληνικές πατέντες που λέγαμε. Το ΥΠ.ΑΝ. έβαλε τον ΔΕΣΜΗΕ (Διαχειριστή του Συστήματος) να κάνει διαγωνισμό με αντικείμενο την ελάχιστη εγγυημένη τιμή που απαιτούν οι ιδιώτες επενδυτές προκειμένου να εκτελέσουν τις υποχρεώσεις τους, όπως το προέβλεπαν οι άδειες που τους δόθηκαν. Δημιουργήθηκε πρόβλημα όμως. Η λύση αυτή δεν ικανοποιούσε τα ΕΛ.ΠΕ., που η μονάδα τους στη Θεσσαλονίκη δεν μπορούσε να υπαχθεί στον διαγωνισμό, αλλά ούτε και τον Ομιλο Μυτιληναίου που αποσύρθηκε τον Μάρτιο του 2007 από τον συγκεκριμένο διαγωνισμό. Νέα πατέντα, με τεχνητή αύξηση της χονδρικής τιμής της αγοράς ενέργειας που αποκαλείται Οριακή Τιμή Συστήματος (ΟΤΣ), έτσι ώστε οι νέοι παραγωγοί να πληρώνονται με υψηλό τίμημα για το ρεύμα που ρίχνουν στο Σύστημα, απαλλασσόμενοι από τον κόπο και το ρίσκο να βρουν πελάτες. Ολη την ιδιωτική παραγωγή την αγοράζει η ΔΕΗ.

Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) τον Ιανουάριο του 2006 εκδίδει την απόφαση Ο-12592, με την οποία ανατράπηκε η μέθοδος ορισμού της Οριακής Τιμής του Συστήματος και από 42,5 ευρώ/MWh που ήταν το πρώτο 16ήμερο του Ιανουαρίου, πήγε στα 57 ευρώ/MWh την 18.1.2006. Δηλαδή αύξηση 34% σε 48 ώρες! Επιπλέον έπαψε να υπάρχει και ουσιαστική διακύμανση ανάλογα με τα φορτία, κάτι που συνιστά πανευρωπαϊκή «ευρεσιτεχνία». Για παράδειγμα, η ωριαία Οριακή Τιμή του ιταλικού συστήματος παρουσιάζει διακύμανση 320% μεταξύ ανώτατης και κατώτατης, έναντι μηδενικής της ελληνικής πατέντας. Μάλιστα, τα τελευταία στοιχεία του ΔΕΣΜΗΕ για τον Ιανουάριο του 2007 δείχνουν ότι η ΟΤΣ έχει εκτιναχθεί στα 70,74 ευρώ/MWh, δηλαδή αύξηση 66% μόλις σε ένα χρόνο.

Ο ρόλος και το κόστος για τη ΔΕΗ

Ως γνωστόν, η ΔΕΗ είναι ο κυριότερος παραγωγός αλλά και προμηθευτής στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Υπήρχαν και μερικοί προμηθευτές-εισαγωγείς, που πωλούσαν το εισαγόμενο ρεύμα απευθείας σε ορισμένους μεγάλους πελάτες, όπως π.χ. τα Carrefour, οι οποίοι μετά τη στρέβλωση της αγοράς από τη Ρυθμιστική Αρχή διέκοψαν την προμήθεια σε πελάτες και πουλάνε πλέον στο Σύστημα, δηλαδή στη ΔΕΗ. Ετσι, ο ρόλος της ΔΕΗ στην παραγωγή θα μειώνεται, περί το 2010 υπολογίζεται πως θα καλύπτει το 80 με 85%, ο ρόλος της ως προμηθευτή θα καλύπτει το 100% των πελατών. Με λίγα λόγια, η ΔΕΗ θα είναι υποχρεωμένη να αγοράζει την παραγωγή των τρίτων στην τεχνητά υψηλή ΟΤΣ, αντί της λογικής ΟΤΣ που είχε καθοριστεί πριν.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του παραλογισμού, η ΔΕΗ θα αγοράζει ηλεκτρική ενέργεια από τους ιδιώτες παραγωγούς έως και 70 ευρώ τη μεγαβατώρα (σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΔΕΣΜΗΕ για την Οριακή τιμή του Συστήματος τον Ιανουάριο του 2007), τη στιγμή που το βιομηχανικό τιμολόγιο πώλησης είναι 46 με 47 ευρώ, και το οικιακό τιμολόγιο 62 με 65 ευρώ αντίστοιχα.

Η ζημιά της ΔΕΗ, με βάση τα σημερινά στοιχεία, προσδιορίζεται από τη διαφορά μεταξύ της ΟΤΣ που επικρατούσε πριν από την ανατροπή της μεθοδολογίας και της τωρινής, δηλαδή 70,74-42,5=28,24 ευρώ/MWh επί την εκτιμώμενη παραγωγή των τρίτων. Σήμερα δηλαδή με τις ποσότητες των δύο ιδιωτικών ηλεκτροπαραγωγών, των ΕΛ.ΠΕ. (5.200 ώρες) και της ΤΕΡΝΑ στη Βοιωτία (2.000 ώρες), η ζημιά είναι 65.516.800 ευρώ. Στο ποσό αυτό θα πρέπει να προστίθενται 59.072.000 ευρώ για κάθε νέα μονάδα που θα προκύψει (προς το παρόν προβλέπονται τρεις από τον διαγωνισμό του ΔΕΣΜΗΕ και δύο του Ομίλου Μυτιληναίου) με την προϋπόθεση φυσικά ότι δεν θα ανέβει και άλλο η ΟΤΣ.

Σε αυτή την περίπτωση δύο τινά θα μπορούσαν να συμβούν:

α) Το υπουργείο Ανάπτυξης να καλύψει το επιπλέον κόστος της ΔΕΗ με σημαντική αύξηση τιμολογίων.

β) Να χρεοκοπήσει η ΔΕΗ όπως η Ολυμπιακή και να εξαγοραστεί από κάποιον σωτήρα.

Εκτός αν πάμε σε μεθοδεύσεις διαμελισμού της ΔΕΗ.

Το κόστος των καταναλωτών

Είναι προφανές πως η ΟΤΣ, που ήταν τον Ιανουάριο του 2006 42,5 ευρώ/MWh και ένα χρόνο αργότερα έφτασε τεχνητά τα 71 ευρώ/MWh, θα συνεχίσει την άνοδό της υπό την πίεση των ιδιωτών της ηλεκτροπαραγωγής φτάνοντας το επίπεδο 90-100 ευρώ/MWh, γύρω στο 2010. Και αυτό χωρίς να υπολογίζουμε καμιά αύξηση στις τιμές φυσικού αερίου, που είναι βέβαιο ότι θα ανέβουν αφού ακολουθούν τις τιμές πετρελαίου με υστέρηση έξι μηνών. Είναι σχεδόν αδύνατο οι αυξήσεις αυτές να μην περάσουν στα τιμολόγια κατανάλωσης, για τον απλούστατο λόγο ότι διαφορετικά θα χρεοκοπήσει η ΔΕΗ. Μια ακόμα παρενέργεια αφορά τις εισαγωγές ηλεκτρισμού. Στην Ελλάδα κάνουμε σημαντικές εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας που φτάνουν το επίπεδο των 6,3 εκατομμυρίων μεγαβατωρών τον χρόνο. Μέχρι τώρα, οι εισαγωγές γινόταν από τη ΔΕΗ κυρίως κατά την αιχμή του καλοκαιριού και μικρό αριθμό εισαγωγών σε τιμές γύρω στην ΟΤΣ. Οι εισαγωγείς (κυρίως ρουμανικού και βουλγαρικού ρεύματος) με κόστος λίγο χαμηλότερο από την ΟΤΣ, ανταγωνίζονταν τη ΔΕΗ ως προμηθευτές και πουλούσαν το ρεύμα που εισήγαγαν σε μικρό αριθμό επιλεγμένων πελατών σε τιμή λίγο κάτω από τα τιμολόγια της ΔΕΗ.

Η τεχνητή όμως άνοδος της ΟΤΣ οδήγησε όλους τους προμηθευτές στο να πουλάνε το ρεύμα στο Σύστημα και όχι απευθείας σε πελάτες, αφού η σημερινή ΟΤΣ είναι πολύ υψηλότερη.

Καθόλου άσχημα για τους προμηθευτές, αλλά μεγάλες ζημιές για τη ΔΕΗ. Μπορούμε να υπολογίσουμε χωρίς μεγάλες αποκλίσεις ότι από την αρχή του 2006 και μέχρι το 2010 οι Ελληνες καταναλωτές θα πληρώσουν 2.500.000 ευρώ παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε για να χρηματοδοτήσουν την, α λα ελληνικά, απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Αν όλα αυτά λέγονται απελευθέρωση, τότε τι λέγεται υποδούλωση;

ΑΓΟΡΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ: Η σύγκρουση συμφερόντων στην παραγωγή ηλεκτρισμού. Του Νικου Νικολαου, 20-05-07

Ο χώρος της ενέργειας, μετά την απελευθέρωση της αγοράς, που ολοκληρώθηκε πέρυσι από την ελληνική κυβέρνηση σε εφαρμογή αντίστοιχης κοινοτικής οδηγίας, διαφημιζόταν τα τρία τελευταία χρόνια, από τον αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης κ. Δημ. Σιούφα ως η μεγάλη ευκαιρία και πρόκληση για την οικονομία μας.

Με τη μετάβαση από το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ στην ελεύθερη αγορά και με δεδομένες τις ανεπάρκειες της εγχώριας παραγωγής, η κυβέρνηση προσδοκούσε γιγαντιαίες επενδύσεις Ελλήνων, και προπαντός ξένων επιχειρηματιών, που θα κατασκεύαζαν σύγχρονα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού.

Δυστυχώς, κυβερνητικές καθυστερήσεις σε συνδυασμό με την αρτηριοσκλήρωση της ΔΕΗ, η οποία μέχρι πριν από λίγους μήνες διευθυνόταν από το συνδικαλιστικό κατεστημένο, μετατρέπουν τη μεγάλη αναπτυξιακή ευκαιρία της χώρας σε Ελντοράντο για ισχυρά επιχειρηματικά συγκροτήματα, τα οποία, σε συνεργασία με ξένα, βλέπουν την Ελλάδα ως αποικία που θα αποφέρει τεράστια κέρδη.

Το υπουργείο Ανάπτυξης έχει αποφασίσει να προκηρύξει διαγωνισμό για την κατασκευή τριών ιδιωτικών μονάδων παραγωγής ρεύματος, ισχύος για την κάθε μία 300 μεγαβάτ. Για την πρώτη μονάδα ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε τον προηγούμενο μήνα και έφερε αντιμέτωπους το συγκρότημα Κοπελούζου, που συνεργάζεται με την ιταλική ENEL, και την κατασκευαστική ΤΕΡΝΑ του κ. Γ. Περιστέρη. Μάλλον θα κερδίσει τη μονάδα ο κ. Δ. Κοπελούζος. Για τις άλλες δύο μονάδες (όλες παράγουν ηλεκτρισμό με πρώτη ύλη το φυσικό αέριο), τα μεγάλα συμφέροντα που αντιπαρατίθενται είναι:

- Ο κ. Ευ. Μυτιληναίος σε συνεργασία με την ισπανική Endessa για την προμήθεια φυσικού αερίου και την ιταλική ENEL για την ηλεκτροπαραγωγή. Ο Κοπελούζος συγκρούεται με τον Μυτιληναίο και στον διαγωνισμό για την κατασκευή μονάδας της ΔΕΗ στο Αλιβέρι.

- Ο κ. Β. Βαρδινογιάννης με την επίσης ισπανική Ibedrola προτείνει την κατασκευή μονάδας ηλεκτροπαραγωγής στους Αγίους Θεοδώρους, δίπλα στο διυλιστήριό του.

- Η Ελληνική Τεχνοδομική (Λ. Μπόμπολας και Δ. Καλλιτσάντης), με την ιταλική Edisson και τη γαλλική ΕDF.

Τα μεγάλα ελληνικά και ξένα συμφέροντα έχουν πάρει ήδη θέσεις και η αναμέτρηση θα είναι σκληρή. Θα είναι επ' ωφελεία της οικονομίας όμως;

Ηδη, οι πρώτες ενδείξεις που υπάρχουν απαντούν αρνητικά στο ερώτημα, αφού οι πρώτοι καρποί της αναμέτρησης είναι αφόρητες πιέσεις προς την κυβέρνηση και προδιαγραφόμενα υψηλά κέρδη για τα συγκροτήματα. Για το δεύτερο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της μονάδας ηλεκτροπαραγωγής των ΕΛΠΕ (συμφερόντων Λάτση) που από τον Ιανουάριο του 2006 έχει ενταχθεί στο σύστημα και προσφέρει ρεύμα προς 70 ευρώ την κιλοβατώρα έναντι 35 που είναι η μέση τιμή για τη ΔΕΗ.

Σχετικά με τις πιέσεις προς την κυβέρνηση, η πιο εντυπωσιακή είναι η μονάδα παραγωγής 300 μεγαβάτ που θα έχει έτοιμη σε δύο μήνες στον Αγιο Νικόλαο Βοιωτίας ο κ. Μυτιληναίος. Ενώ η άδεια για την κατασκευή αυτής της μονάδας δόθηκε από την κυβέρνηση προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της μονάδας Αλουμινίου, ιδιοκτησίας του κ. Μυτιληναίου, ο ίδιος αξιώνει τώρα να πωλεί αυτή η μονάδα το ρεύμα στο εθνικό δίκτυο προς 70 ευρώ την κιλοβατώρα και το Αλουμίνιο να παίρνει το βιομηχανικό ρεύμα της ΔΕΗ προς 40 ευρώ!

Ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Δημ. Σιούφας σε σχετική ερώτηση της «Καθημερινής» ήταν κατηγορηματικός: «Οσο είμαι εγώ υπουργός Ανάπτυξης με πρωθυπουργό τον Καραμανλή δεν πρόκειται να γίνει arbitrage στο ρεύμα»!

Οι φωτογραφίες είναι απο το LIFE

Επικαιροποίηση της κατάστασης, εδώ.