Οι βάρβαροι

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος*

ΠΗΓΗ: Analyst.gr – Η Γνώση είναι Δύναμη

Μπορεί να οφείλεται αποκλειστικά σε εμάς η χρεοκοπία μας, αλλά δεν αιματοκυλίσαμε τον πλανήτη, όπως η Γερμανία – ούτε δρομολογήσαμε το μεγαλύτερο μαζικό έγκλημα στην παγκόσμια ιστορία, το ολοκαύτωμα, το οποίο δεν ήταν ασφαλώς προϊόν λογικής αλλά παραφροσύνης.

.

«Ο κ. Τσίπρας μπορεί να είναι επικίνδυνος, ανεπαρκής ή/και ανίκανος, όπως αναφέρουν ορισμένοι, μπορεί να παίζει στα ζάρια το μέλλον της χώρας μας, έχει ασφαλώς κάνει ασυγχώρητα λάθη και οφείλει να παραιτηθεί, αλλά έως ότου αλλάξουμε πρωθυπουργό αυτός μας εκπροσωπεί – οπότε δεν έχει δικαίωμα κανένας ξένος να τον εξευτελίζει, ούτε κανένας Έλληνας να επικροτεί τον εξευτελισμό του από τους βαρβάρους.

Όσο για αυτούς που ισχυρίζονται πως ο κ. Σόιμπλε είναι σήμερα ο ισχυρός της Ευρώπης, οπότε εμείς οι αμαρτωλοί χρεοκοπημένοι οφείλουμε να υποκλινόμαστε απέναντι του, ας το κάνουν μόνοι τους, κανένας δεν τους εμποδίζει – αν και δεν θα ήταν καθόλου λάθος να ρωτήσουν όλους τους πρωθυπουργούς των μνημονίων, σχετικά με το τι αποτέλεσμα είχαν οι υποκλίσεις τους απέναντι στη γερμανική κυβέρνηση«.

.

Ανάλυση

Ασφαλώς έχουμε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ασφαλώς το κράτος μας δεν λειτουργεί σωστά από αρκετές δεκαετίες τώρα. Ασφαλώς το μεγαλύτερο μας πρόβλημα είναι τα θεσμικά μας ελλείμματα (άρθρο), όπως άλλωστε συνέβαινε στην Κίνα, την άλλη μεγάλη «κοιτίδα» του πολιτισμού, επί δύο σχεδόν εκατονταετίες – ενώ όταν τα έλυσε, παραδόξως ο Μάο (ανάλυση), επανήλθε σε πορεία διεκδίκησης της παγκόσμιας ηγεμονίας, με πολλές πιθανότητες να τα καταφέρει.

Ασφαλώς ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας διεφθάρη από το πολιτικό σύστημα, από το πελατειακό κράτος καλύτερα, το οποίο «εγκαθιδρύθηκε» για να νέμονται ασύστολα την εξουσία ορισμένα κόμματα. Ασφαλώς οι αρτηριοσκληρωτικοί μηχανισμοί του δημοσίου, καθώς επίσης ορισμένοι διεφθαρμένοι συνδικαλιστές και συνδικάτα, πρόσφατα η δήθεν αριστερά, έχουν καταστρέψει την Ελλάδα – ενώ ασφαλώς ντρεπόμαστε για τα σκάνδαλα φοροδιαφυγής, διαπλοκής και διαφθοράς που συμβαίνουν, εξευτελίζοντας μας διεθνώς.

Ταυτόχρονα όμως είμαστε σίγουροι πως η γερμανική κυβέρνηση δεν ντρέπεται καθόλου για τα δικά της σκάνδαλα (άρθρο), για τις δικές της απάτες, από τη Deutsche Bank έως τη Siemens και τη Volkswagen, για τη δική της φοροδιαφυγή (ανάλυση), για την αχόρταγη απομύζηση των εταίρων της και για τη διαφθορά της – ενώ παριστάνει στους άλλους την ηθική, κουνώντας τους επιτιμητικά το δάκτυλο. Δυστυχώς ελάχιστοι γνωρίζουν πού οφείλεται η οικονομική της ισχύς (άρθρο) – οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχεί ιδιαίτερα.

Από την άλλη πλευρά τώρα μπορεί μεν να υπερχρεωθήκαμε, με το δημόσιο χρέος μας να είχε φτάσει σχεδόν στο 130% το 2009 (όσο περίπου της Ιταλίας δηλαδή που όμως δεν δόθηκε «βορά» στο ΔΝΤ), αν και με εν μέρει τεχνητά διογκωμένα ελλείμματα, αλλά ο ιδιωτικός μας τομέας τότε, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών, ήταν υγιέστατος – σε σύγκριση τουλάχιστον με την Ιταλία, η οποία βιώνει μία τεράστια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ διατηρείται στη ζωή μόνο με τη Βοήθεια της ΕΚΤ που βέβαια την αρνήθηκε σε εμάς, κλείνοντας επί πλέον τις τράπεζες μας.

Από εκείνη την εποχή όμως και μετά, η χώρα κυριολεκτικά καταστράφηκε όχι με δική της ευθύνη, αλλά από τα εξοντωτικά μνημόνια που της επιβλήθηκαν – όπως έχουμε τεκμηριώσει με κάθε λεπτομέρεια, στηριζόμενοι σε διεθνείς μελέτες (ανάλυση). Εκτός αυτού «προδόθηκε» επανειλημμένα από ορισμένους δικούς της πολιτικούς – οι οποίοι, χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα αφού δεν ρώτησαν καθόλου τους Έλληνες, υπέγραψαν τη θανατική της καταδίκη (άρθρο).

Η  κατάρρευση ως νομοτέλεια

Περαιτέρω, όλοι γνωρίζουν ότι, η καταπολέμηση μίας μεγάλης κρίσης, όπως η ελληνική, δεν επιτρέπεται να διαρκέσει πάνω από τρία χρόνια – όπου το πρώτο έτος λαμβάνονται όλα τα μέτρα (τα σωστά και όχι αυτά που μας επέβαλλε το ΔΝΤ, όπως άλλωστε το ίδιο παραδέχθηκε πολλές φορές – άρθρο), το δεύτερο ωριμάζουν και το τρίτο αποδίδουν.

Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, εάν δεν επιτύχει δηλαδή η εγχείριση λόγω του ανίκανου χειρουργού, ο οποίος έχει προφανώς την ευθύνη και όχι ο ασθενής, τότε η χώρα βυθίζεται στο χάος – ενώ οι Πολίτες δεν είναι πρόθυμοι πια να στηρίξουν κανένα μέτρο και καμία αλλαγή, όσο ορθολογική και αν είναι. Η αιτία είναι το ότι, αφενός μεν χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην Πολιτεία, καθώς επίσης την αισιοδοξία που απαιτείται, αφετέρου τρομοκρατούνται – ενώ χωρίς τη στήριξη τους τίποτα δεν μπορεί να αποδώσει, ακόμη και αν η κυβέρνηση της έχει θεϊκές ικανότητες.

Με απλά λόγια, οι Πολίτες πανικοβάλλονται από τις συνεχείς μειώσεις των αμοιβών τους, τρομάζουν από τους διαρκώς αυξανόμενους φόρους, φοβούνται για τις καταθέσεις και τα περιουσιακά τους στοιχεία, τελματώνουν από την έλλειψη μελλοντικών προοπτικών, παραλύουν από την εξαθλίωση που διακρίνουν στο περιβάλλον τους εάν όχι στον εαυτό τους κοκ. – οπότε, μεταξύ άλλων, παύουν πια να αντιλαμβάνονται τι είναι σωστό και τι λάθος, αντιμετωπίζουν τους πάντες με καχυποψία, τραυματίζονται ψυχικά και εξουδετερώνονται πλήρως.

Ακόμη χειρότερα καταλήγουν σε τέτοιο βαθμό απόγνωσης από την πολιτική του σοκ και του δέους που τους ασκείται σταδιακά, ώστε δεν αντιδρούν ακόμη και όταν τους παίρνει κανείς το φαγητό από το τραπέζι τους ή τους κατάσχει το σπίτι που απέκτησαν με κόπους χρόνων – συμπεριφερόμενοι κυριολεκτικά όπως τα πρόβατα που οδηγούνται σιωπηλά στη σφαγή ή όπως εκείνοι οι δυστυχείς Εβραίοι που χρόνια μετά τα βασανιστήρια που είχαν υποστεί από τους ναζί, γύριζαν πίσω για να συγχωρεθούν από τους βασανιστές τους!

Ο καλός και ο κακός

Συνεχίζοντας, μετά από εφτά χρόνια συνεχόμενης κατάρρευσης, μοναδικής ίσως στην παγκόσμια ιστορία, καθώς επίσης μίας διαρκούς εναλλαγής κυβερνήσεων, όπου η μία μετά την άλλη υποχρεώνεται να αποτύχει, καθώς επίσης να προδώσει την πατρίδα, τις αντιλήψεις και τα ιδανικά της, οι βάρβαροι επιμένουν στα βασανιστήρια, στα οποία έχουν υποβάλλει τους Έλληνες – παίζοντας ταυτόχρονα το παιχνίδι του καλού και του κακού, όπου τη μία φορά ο καλός είναι η Γερμανία (η Κομισιόν, η Γαλλία κοκ.), ενώ την άλλη το ΔΝΤ (οι Η.Π.Α.).

Σήμερα στο ρόλο του καλού είναι το ΔΝΤ, ο μπράβος των διεθνών τοκογλύφων δηλαδή, η οργάνωση που έχει βασανίσει δεκάδες χώρες στο παρελθόν λεηλατώντας τες και εξαθλιώνοντας τους Πολίτες τους – αφού τάσσεται ξαφνικά υπέρ της διαγραφής μέρους του χρέους, τεκμηριώνοντας πως δεν είναι βιώσιμο, αν και μέχρι πρόσφατα είχε εντελώς διαφορετικές απόψεις.

Στο ρόλο του κακού είναι όπως πάντα έμμεσα η Γερμανία η οποία, εκμεταλλευόμενη το δώρο προς τους συνταξιούχους που έδωσε ο πρωθυπουργός, καθώς επίσης έχοντας ήδη τη στήριξη του αντικαταστάτη του, έδωσε την εντολή στον ESM να τον ταπεινώσει και να τον εξευτελίσει – έτσι ώστε να «αδειάσει τη θέση» για τον επόμενο εκλεκτό της, ο οποίος έχει δηλώσει προκαταβολικά ότι θα αναλάβει την ιδιοκτησία των μνημονίων (άρα πως θα κάνει ότι ακριβώς του επιβάλλουν οι «Θεσμοί», γονατίζοντας «πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις»).

Η ταπείνωση έχει τη μορφή μίας επιστολής προς τον υπουργό οικονομικών, στον οποίο ο γερμανός διευθυντής του ESM ασκεί έμμεσα σκληρή κριτική για την επιλογή της κυβέρνησης να ασκήσει εθνικά κυρίαρχα δικαιώματα – δηλαδή να παραχωρήσει μονομερώς, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του, στην παροχή μέρους των πλεονασμάτων του 2016 στους συνταξιούχους. Η τιμωρία είναι η άρνηση της υπεσχημένης δόσης των περίπου 6 δις €, η οποία όμως θα καταλήξει ξανά στους δανειστές – αφού εντός των πρώτων επτά μηνών η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει υποχρεώσεις σε ξένους της τάξης των 12 δις €.

Εκτός αυτού η μη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, χωρίς την οποία η χώρα δεν μπορεί να συμμετέχει στο πρόγραμμα της ΕΚΤ (QE), ενώ οι τράπεζες θα κινδυνεύσουν να καταρρεύσουν – καθώς επίσης η υπαναχώρηση στο θέμα των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Όλα αυτά σημαίνουν φυσικά πως η Ελλάδα εκβιάζεται ασύστολα και ωθείται ξανά προς τη χρεοκοπία, οπότε στο GREXIT – ενώ ασφαλώς δεν συμβάλλουν στην εξυγίανση της οικονομίας της (αν και κανένας δεν μπορεί να την υποχρεώσει (άρθρο).

Για να αποφευχθεί η τιμωρία των βαρβάρων, ο υπουργός είναι υποχρεωμένος να στείλει μία απαντητική επιστολή, στην οποία να ζητάει συγνώμη, να κάνει δήλωση μετάνοιας και αλλαγής πολιτικών φρονημάτων – έμμεσα να γονατίσει ξανά μπροστά από τον κ. Σόιμπλε, χωρίς όμως να είναι βέβαιος εάν τελικά του δώσει άφεση αμαρτιών. Επομένως η απαίτηση του Γερμανού, ο οποίος δεν έχει καν το θάρρος να την εκφράσει μόνος του, είναι η ολοκληρωτική υποταγή και ο πλήρης εξευτελισμός της Ελλάδας – αφού η κυβέρνηση, είτε την ψηφίσαμε είτε όχι, είτε την εγκρίνουμε είτε την κατακρίνουμε, εκπροσωπεί ασφαλώς τη χώρα και όλους εμάς.

Λογικά λοιπόν ο κ. Τσίπρας, όσο και αν τον επικρίνουμε για τα θηριώδη ψέματα, για το αποτρόπαιο έγκλημα του μη σεβασμού στο δημοψήφισμα, καθώς επίσης για την υπογραφή του χειρότερου μνημονίου στην παγκόσμια ιστορία, δήλωσε πως ο γερμανός υπουργός δεν είναι καλά στην ψυχή του – πως είναι λοιπόν ψυχοπαθής, πόσο μάλλον όταν προσποιείται ότι, δεν καταλαβαίνει γιατί ακριβώς κατηγορείται! Εν προκειμένω ο πρωθυπουργός έχει απόλυτο δίκιο, με κριτήριο τις επιστημονικές απόψεις ενός Γερμανού ψυχολόγου (ανάλυση) – υπενθυμίζοντας τα εξής:

«Είναι σκόπιμο να ασχοληθούμε εν πρώτοις με τον επιτιθέμενο – με αυτόν δηλαδή που κυβερνάει σήμερα τη χώρα μας από το παρασκήνιο, έχοντας δρομολογήσει το 2010 την επέμβαση του ΔΝΤ. Επομένως με τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία ουσιαστικά κινεί όλα τα νήματα πίσω από την Τρόικα κάποτε και τους Θεσμούς αργότερα – την οποία δεν ταυτίζουμε φυσικά με όλους τους γερμανούς Πολίτες.

Χωρίς να επεκταθούμε σε περιττές λεπτομέρειες, πρόκειται για μία χώρα που έχει βιώσει πολύ μεγάλες τραυματικές εμπειρίες – ιδίως κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος, του ολοκαυτώματος, καθώς επίσης του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Αρκεί να αναφέρει κανείς πως ακόμη και τα παιδιά που γεννήθηκαν μεταξύ του 1960 και 1975 βίωναν οδυνηρές (μετά)τραυματικές εμπειρίες – παρά το ότι δεν είχαν γνωρίσει τον πόλεμο τα ίδια αλλά οι γονείς τους (κάτι που θα συμβεί δυστυχώς και στην Ελλάδα, χρόνια μετά το πέρας της σημερινής κρίσης).

Συμπεραίνουμε λοιπόν εύλογα ότι, η Γερμανία έχει χάσει την ταυτότητα της στην προσπάθεια  της να ξεχάσει το εγκληματικό της παρελθόν – γεγονός που, με βάση την ψυχολογία, της δημιουργεί την επιθυμία να καταστρέψει την ταυτότητα εκείνων που θεωρεί ως αντιπάλους της, καθώς επίσης να τους υποχρεώσει βίαια να ταυτιστούν με τις δικές της «διανοητικές κατασκευές», με αυτά που η ίδια πιστεύει.

Εν προκειμένω είναι σαφές το ότι, θεωρεί ως κύριο αντίπαλο της την Ελλάδα – αφού είναι η μοναδική χώρα που, καλώς ή κακώς, αντιστάθηκε στις επιθέσεις της κυβέρνησης της, καθώς επίσης στην πολιτική που ήθελε να της επιβάλλει. Εκτός αυτού, η ταυτότητα των Ελλήνων ως Έθνος είναι από τις πλέον έντονες στον πλανήτη – λόγω της μακραίωνης ιστορίας, καθώς επίσης του ασύγκριτου πολιτισμού τους, επάνω στον οποίο στηρίχθηκε η Ευρώπη και γενικότερα η Δύση«.

Ακόμη όμως και να μην έχει δίκιο ο πρωθυπουργός, ακόμη και αν ο κ. Σόιμπλε είναι υπόδειγμα συμπόνιας, ορθολογισμού και καλοσύνης, ακόμη και αν δεν οφείλεται η σημερινή μας χρεοκοπία στα μνημόνια αλλά 100% σε εμάς τους ίδιους, δεν αιματοκυλίσαμε τον πλανήτη τόσες φορές, όπως η Γερμανία – ούτε δρομολογήσαμε το μεγαλύτερο μαζικό έγκλημα στην παγκόσμια ιστορία, το ολοκαύτωμα, το οποίο δεν ήταν ασφαλώς «προϊόν» λογικής αλλά παραφροσύνης (όχι το μοναδικό – άρθρο).

Επομένως, δικαιούμαστε τουλάχιστον την ίδια αντιμετώπιση από αυτούς, στους οποίους χρωστάμε, με τη Γερμανία το 1953 – κάτι που όχι μόνο δεν μας εγκρίνει ο κ. Σόιμπλε αλλά, επί πλέον, αρνείται ακόμη και να συζητήσει το θέμα των επανορθώσεων, παρά το ότι η οφειλή πιστοποιείται από έγκριτους επιστήμονες της ίδιας του της χώρας, ενώ είναι εγγεγραμμένη στους «ισολογισμούς» της.

Εύλογα συμπεραίνει λοιπόν κανείς πως πρόκειται για βάρβαρο, με την ευρεία έννοια της λέξης – ενώ ίσως ακόμη πιο βάρβαροι είναι εκείνοι οι «έλληνες», οι οποίοι τάσσονται υπέρ του Γερμανού, απλά και μόνο επειδή η κυβέρνηση είναι αντίπαλος τους. Δυστυχώς είναι τόσο ανόητοι, ώστε δεν καταλαβαίνουν πως έτσι παίζουν το παιχνίδι του κ. Σόιμπλε – ο οποίος ασφαλώς δεν εξευτελίζει μόνο την ελληνική κυβέρνηση όταν της συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, αλλά όλους εμάς, καθώς επίσης την πατρίδα μας, ανεξάρτητα από το κόμμα που υποστηρίζουμε και τις όποιες πολιτικές μας αντιλήψεις.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, ο κ. Τσίπρας μπορεί να είναι επικίνδυνος, ανεπαρκής ή/και ανίκανος όπως αναφέρουν ορισμένοι, μπορεί να παίζει στα ζάρια το μέλλον της χώρας μας, έχει ασφαλώς κάνει ασυγχώρητα λάθη και μάλλον οφείλει να παραιτηθεί, αλλά έως ότου αλλάξουμε πρωθυπουργό αυτός μας εκπροσωπεί – οπότε δεν έχει δικαίωμα κανένας ξένος να τον εξευτελίζει, ούτε κανένας Έλληνας να επικροτεί τον εξευτελισμό του από τους βαρβάρους (άρθρο).

Όσο για αυτούς που ισχυρίζονται πως ο κ. Σόιμπλε είναι σήμερα ο ισχυρός της Ευρώπης, οπότε εμείς οι αμαρτωλοί χρεοκοπημένοι οφείλουμε να υποκλινόμαστε απέναντι του, ας το κάνουν μόνοι τους, κανένας δεν τους εμποδίζει – αν και δεν θα ήταν καθόλου λάθος να ρωτήσουν όλους τους πρωθυπουργούς των μνημονίων, σχετικά με το τι αποτέλεσμα είχαν οι υποκλίσεις τους απέναντι στη γερμανική κυβέρνηση.

Ανεξάρτητα από παραπάνω, είμαστε σίγουροι πως η Ελλάδα, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, τελικά θα τα καταφέρει – αφού δεν θεωρούμε τυχαίο το ότι είναι η 6η χώρα στον κόσμο όσον αφορά το επιστημονικό της δυναμικό (ανθρώπινοι πόροι), καθώς επίσης η 1η παγκοσμίως στη ναυτιλία, έχοντας πολλές άλλες δυνατότητες, ασύγκριτο πολιτισμό, μοναδική φυσική ομορφιά και μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Ευχόμαστε λοιπόν Καλά Χριστούγεννα σε όλους, με υγεία και ευτυχία – αφού αυτά τελικά μετρούν, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

* Βασίλης Βιλιάρδος

Οικονομολόγος

E-mail: viliardos@analyst.gr

Ειδικότητα: Mάκρο-οικονομικά / Πολιτική Οικονομία