Κούβα και προσωπολατρία

Η Κούβα ως επανάσταση, πέρα από τα όποια θετικά είχε, ξεχώρισε και από το γεγονός ότι δεν καλλιεργήθηκε προσωπολατρία γύρω από τον Φιντέλ Κάστρο. Δεν ακολουθήθηκε δηλαδή ένας συνήθης, για πολλές άλλες περιπτώσεις μεταβατικών κοινωνιών, δρόμος. Ωριμότητα, δίδαγμα, αντίληψη; Πάντως ήταν μια εμφανής επιλογή.


Όπως δήλωσε πρόσφατα, ο Ραούλ Κάστρο θα καταθέσει στην Εθνοσυνέλευση ένα σχέδιο νόμου ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε εκδήλωση προσωπολατρίας. Τόνισε ότι ο Φιντέλ Κάστρο επέμενε όσο ζούσε και ήταν επιθυμία του μετά τον θάνατό του «το όνομά του κι η μορφή του να μην χρησιμοποιηθούν ποτέ στις ονομασίες θεσμών, τοποθεσιών, πάρκων, λεωφόρων, δρόμων ή άλλων δημόσιων τόπων, και να μην ανεγερθούν ποτέ γι’ αυτόν μνημεία, ανδριάντες, αγάλματα και άλλα τέτοια παρόμοια».

Αν γίνει σεβαστή, η επιθυμία του Κάστρο θα είναι άλλη μια συμβολή στην πιο ανθρώπινη διαχείριση των ηγετών και σε μια πιο προσγειωμένη και ρεαλιστική αποτίμηση της συμβολής μεγάλων προσωπικοτήτων στην υπόθεση της χειραφέτησης και απελευθέρωσης. Ο κουβανικός λαός μπορεί να βρει άλλους τρόπους να τιμά και να θυμάται τους ηγέτες του. Είναι ενδεικτικό πως όσο ζούσε ο Φιντέλ φαινόμενα προσωπολατρίας δεν είχαν παρατηρηθεί στην Κούβα. Η μορφή του απεικονίζεται μόνο σε δύο γραμματόσημα που κυκλοφόρησαν την εποχή του μπρεζνιεφισμού. Το κύριο βάρος δόθηκε στην προβολή προσώπων που είχαν περάσει στην ιστορία, όπως ο Χοσέ Μαρτί ή ο Τσε Γκεβάρα.

Το γεγονός αυτό έχει τη σημασία του και χρεώνεται θετικά στον Φιντέλ Κάστρο.

Βέβαια η αποκαστροποίηση της Κούβας είναι άλλη υπόθεση, όπως και το αν θα ερμηνευτεί με αυτόν τον τρόπο η γνωστοποίηση της επιθυμίας του Φ. Κάστρο. Τα βήματα που θα κάνει η χώρα από ‘δω και μπρος δεν θα είναι εύκολα, και μένει να δούμε το φορτίο που διατηρείται από την επανάσταση του 1959 μέσα στον ίδιο τον λαό. Εκεί θα κριθούν πολλά.

Πηγή: e-dromos.gr
από: Η ΣΦΗΚΑ