Χαλέπι: στρατηγική ήττα των τζιχαντιστών και προπαγάνδα Και η ζωή με τον πόλεμο συνεχίζεται (;)…

Γράφει η Ελένη Μαυρούλη
από: Το Περιοδικό

Το Χαλέπι ανακαταλαμβάνεται από τις δυνάμεις του συριακού στρατού με την διόλου αμελητέα στήριξη της ρωσικής αεροπορίας.  Μετά από περισσότερο από τέσσερα χρόνια. Οι αντικαθεστωτικοί[i] είτε φεύγουν με λεωφορεία και τις οικογένειές τους, είτε παραμένουν σε λίγες συνοικίες, είτε γίνονται ένα με τα νέα καραβάνια των προσφύγων, όπως κυνικά παραδέχονται όλοι: ΟΗΕ, Ρώσοι αξιωματικοί,  οι ίδιοι οι αντικαθεστωτικοί κ.ο.κ.  Και η ζωή με τον πόλεμο συνεχίζεται (;)…

Το Χαλέπι, η πάλαι ποτέ μεγαλούπολη δυτικού τύπου, γίνεται άλλη μια πόλη φάντασμα της Συρίας. Σε λίγο καιρό, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία αποχώρησης – ανακατάληψης, το Χαλέπι θα φύγει και από το επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.  Αλήθεια θυμάται κανείς τους κατοίκους της πολύπαθης «πρωτεύουσας της εξέγερσης κατά του Άσαντ», όπως την ονόμαζαν τα ΜΜΕ, Χόμς; Η σιωπή θα εμπεδώσει την καταστροφή. Και η καθημερινότητα για τους δεκάδες χιλιάδες πολίτες του Χαλεπιού, είτε μείνουν, είτε φύγουν, είτε αποφασίσουν να γυρίσουν, είτε για όσους έγιναν ήδη πρόσφυγες, με ελάχιστες εξαιρέσεις θα παραμείνει εφιαλτική.  Προφανώς, το να πάψουν να ηχούν βόμβες πάνω από το κεφάλι τους έχει μεγάλη αξία. Από μόνο του αυτό, όμως, πια, σε μια ισοπεδωμένη πόλη – χώρα, με το αύριο πιο αβέβαιο από ποτέ, προφανέστατα δεν είναι αρκετό.

Διαπράχθηκαν εγκλήματα πολέμου στο Χαλέπι;  Όποιος διατείνεται το αντίθετο είτε ψεύδεται είτε αγνοεί παντελώς τι σημαίνει πολύχρονη καθημερινή πολεμική σύγκρουση μέσα σε πυκνό αστικό ιστό. Αγνοεί επίσης και την ιμπεριαλιστική  φύση της αντιπαράθεσης στην οποία αιματοκυλίστηκε η Συρία και  τα  μείζονα συμφέροντα που συγκρούονται. Και σε αυτές τις συγκρούσεις δεν υπάρχουν ούτε κανόνες, ούτε το κλασικό χολυγουντιανού τύπου δίπολο «καλού – κακού». Υπάρχουν ανθρώπινες ζωές που συνθλίβονται, υπάρχει η απόλυτη παραφροσύνη από την απερίγραπτη βία, υπάρχουν χώρες που ισοπεδώνονται, και λαοί που καλούνται να ορθώσουν ανάστημα απορρίπτοντας κάθε είδους πρόθυμους «σωτήρες», εντός και εκτός συνόρων με όποιον μανδύα θρησκευτικό ή άλλο τους παρουσιάζεται.

Ανελέητη προπαγάνδα μέχρι τον ΟΗΕ

Αυτό που σίγουρα δεν πρόκειται να αλλάξει, όσο η ενδο-ιμπεριαλιστική σύγκρουση που συγκλονίζει την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι σε εξέλιξη, είναι να σταματήσει η τεράστια βιομηχανία προπαγάνδας που έχει στηθεί γύρω από το αίμα χιλιάδων ανθρώπων. Μια βιομηχανία στο επίπεδο της οποίας ο πόλεμος είναι σκληρός και συχνά εξίσου καθοριστικός με το πεδίο της μάχης.

Μετά από μέρες, ώρες ρεπορτάζ και τόνους μελάνι, «για τα εγκλήματα των καθεστωτικών δυνάμεων»,  ο ΟΗΕ, αξιωματούχους του οποίου επικαλούνταν τα διάφορα μεγάλα ΜΜΕ για να εκφράσουν φόβους για «εκτός ορίων σφαγή αντικαθεστωτικών και αμάχων», εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ανοιχτά κατηγόρησε, στις 14 Δεκεμβρίου, τους ..αντικαθεστωτικούς ότι χρησιμοποιούν αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες στις ελάχιστες συνοικίες που ελέγχουν ακόμη. Η καταγγελία γίνεται από την Επιτροπή Έρευνας του ΟΗΕ για τη Συρία που ιδρύθηκε το 2011 για να συγκεντρώνει αποδεικτικά στοιχεία για τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα (έχει ενδιαφέρον ότι αντί να τερματίσει τον πόλεμο και την απροκάλυπτη έξωθεν παρέμβαση στη Συρία, ο ΟΗΕ έστησε μια επιτροπή για να μετρά τα εγκλήματα που διαπράττονταν στο πλαίσιο αυτών).

Αντικαθεστωτικοί αποχωρούν από Χαλέπι στο πλαίσιο της εκεχειρίας το πρωί της 15ης Δεκεμβρίου 2016 με λεωφορεία του συριακού στρατού

Η πληροφορία για τις ανθρώπινες ασπίδες από τους αντικαθεστωτικούς έρχεται να προστεθεί στις πληροφορίες, που και πάλι, πριν λίγα 24ωρα, αναγκάστηκε να επιβεβαιώσει μετά από αλλεπάλληλες καταγγελίες ο ΟΗΕ, ότι οι αντικαθεστωτικοί δεν επέτρεπαν σε χιλιάδες πολίτες να εγκαταλείψουν τις συνοικίες που σφυροκοπούνταν για να σωθούν δια μέσου του διαδρόμου που είχαν αφήσει ελεύθερο οι συριακές δυνάμεις. Στο ενδιάμεσο βέβαια αξιωματούχοι του Οργανισμού είχαν δηλώσει ότι υπάρχουν πληροφορίες ότι σκοτώνονται μαζικά άμαχοι μέσα στα σπίτια τους από το συριακό στρατό και τους συμμάχους του, ανέφεραν συγκεκριμένη περίπτωση  μαζεμένων παιδιών αλλά και περίπου 82 ενηλίκων, παραδεχόμενοι τελικά όμως ότι δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες αυτές.

Οι… πηγές της πληροφόρησης

Συχνά, μεγάλα ΜΜΕ, ακόμη και ο ΟΗΕ, χρησιμοποιεί ως πηγή πληροφόρησης τα στοιχεία που παρουσιάζει το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων  -Syrian Observatory for Human Rights. Όπως έχει γράψει το Περιοδικό, με αφορμή την άλλη μεγάλη προπαγανδιστική απάτη των τελευταίων μηνών στη Συρία, την περίπτωση της πόλης της Μαντάγια, το … Παρατηρητήριο δεν είναι παρά ο Ράμι Αμπντούλ Ραχμάν, ο οποίος ζει στο.. Κόβεντρι της Μ. Βρετανίας από το 2000 έχοντας φυλακιστεί, όπως δηλώνει, τρεις φορές για αντικυβερνητική δράση.

Υποστηρίζει ότι λαμβάνει πληροφορίες από ένα «ευρύ δίκτυο ντόπιων ανεξάρτητων παρατηρητών», κάτι που ουδείς μπορεί να διασταυρώσει ότι όντως υπάρχει και λειτουργεί ανεξάρτητα. Ο ίδιος δε, κάθε άλλο παρά «αμερόληπτος» είναι καθώς όπως δήλωνε στο Reuters ήδη από το Δεκέμβριο του 2011, είναι μέλος της «συριακής αντιπολίτευσης» και έχει ως στόχο την «εκδίωξη από την εξουσία του Μπάσαρ αλ Άσαντ. «Ήρθα στη Βρετανία την ημέρα που πέθανε ο Χαφέζ αλ Άσαντ και θα επιστρέψω στη Συρία όταν φύγει ο Μπασάρ αλ Άσαντ» δηλώνει ο ίδιος.

Ο Ράμι Αμπντούλ Ράχμαν: το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από το Κόβεντρι

Ένα άλλο «δίκτυο πληροφόρησης» είναι οι ίδιες οι οργανώσεις των αντικαθεστωτικών μαχητών, ακόμη και των ακραίων ισλαμιστών, όπως είναι η Ahrar al Sham ή η Nur al Din al Zenki, τις οποίες συχνά επικαλούνται μεγάλης εμβέλειας δίκτυα που αναπαράγονται χωρίς δεύτερη σκέψη, όπως το Reuters ή το Associated Press. Προφανώς, κάθε άλλο παρά αντικειμενική είναι η πληροφόρηση και η εικόνα που δίνουν, αλλά αυτό δεν φαίνεται να πτοεί ούτε τα ΜΜΕ, ούτε όσους αναπαράγουν αυτές τις πληροφορίες χωρίς δεύτερη σκέψη παρουσιάζοντάς τες ως την μία και μοναδική αλήθεια.

Ουδείς επίσης μπορεί να διασταυρώσει τις πληροφορίες που διακινούνται, όπως λέγεται τουλάχιστον, από «μη ακραίους ισλαμιστές» αντικαθεστωτικούς (όχι μη ισλαμιστές γιατί αυτό είναι σχεδόν άγνωστη λέξη μεταξύ των αντικαθεστωτικών στη Συρία σχεδόν από το 2012), οι οποίοι, όμως, είναι κοινό μυστικό εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια ότι είναι υπό εξαφάνιση καθώς έχουν πλήρως εγκολπωθεί στην καλύτερη περίπτωση, ή περιθωριοποιηθεί στην χειρότερη από τις ακραίες και σαφώς ισχυρότερες ισλαμιστικές οργανώσεις όπως είναι η al Nusra ή το ISIS.

Τα «λευκά κράνη» και το… Νόμπελ Ειρήνης

Τα ουδέτερα, χρηματοδοτούμενα από τα ειδικά αμερικανικά κονδύλια, «Λευκά Κράνη»

Και επειδή πάντα σε κάθε τόσο σημαντική και καλοδουλεμένη προπαγάνδα χρειάζεται και ένας «ήρωας» για τα μεγάλα  ΜΜΕ, κυρίως δυτικά, ο ρόλος αυτός ανήκει στα «λευκά κράνη» ή κατά το κοινότερο white helmets, που εμφανίζονται ως οργάνωση απλών πολιτών διαφόρων επαγγελμάτων που έστησαν ένα δίκτυο παροχής πρώτων βοηθειών κάθε είδους στο ..πολιορκημένο Χαλέπι. Μάλιστα η γνωστή οργάνωση συλλογής υπογραφών avaaz πριν από λίγο καιρό, είχε βάλει στόχο τη συγκέντρωση υπογραφών προκειμένου να προταθούν τα «λευκά κράνη» για Νόμπελ Ειρήνης. Τα «λευκά κράνη» είναι η πηγή πολλών πληροφοριών που κάνουν το γύρο του κόσμου από το Χαλέπι, κυρίως ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος, και εννοείται ότι «παίζονται» ως αντικειμενική πληροφόρηση.

Ποια είναι, όμως, τα «λευκά κράνη»; Εμπνευστής τους είναι ο James Le Mesurier, πρώην αξιωματικός του βρετανικού στρατού που εργαζόταν στη Συρία στην «πολιτική άμυνα» με την εταιρεία συμβούλων «Analysis Research and Knowledge» που έχει έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι η «πολιτική άμυνα» σχετιζόταν αποκλειστικά με τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις. Ο Le Mesurier αποφάσισε, όπως λέει η επίσημη εκδοχή, να κάνει ένα βήμα παραπέρα και έπεισε την εταιρεία του να χρηματοδοτήσει υποδομές (τι ανθρωπιά και αυτή) για να εκπαιδευτούν εθελοντές σε συνεργασία με την (ω τι έκπληξη) τουρκική ΜΚΟ AKUT, η οποία εξειδικεύεται στη διάσωση θυμάτων φυσικών καταστροφών, προκειμένου να παράσχουν βοήθεια σε πόλεις της Συρίας που γίνονταν πεδίο μάχης. Η οργάνωση, που ονομάστηκε το 2014 «Συριακή Πολιτική Άμυνα» (γιατί και οι λέξεις και οι ονομασίες έχουν σημασία και φυσικά όταν κάποιος διαβάσει αυτήν την ονομασία η αντίδραση θα είναι μάλλον θετική αρχικώς), χρηματοδοτείται δια μέσου ΜΚΟ από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, την Ολλανδία αλλά και απευθείας από την κυβερνητική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης (US Agency for International Development), γνωστή για τη χρηματοδότησή της σε σειρά ΜΚΟ με ύποπτο ρόλο σε αραβικές χώρες, σε χώρες της Αφρικής κλπ.

Χαλέπι ή Μοσούλη; Επικίνδυνη αφέλεια και ένοχη σιωπή

Το ενδιαφέρον δεν είναι το πώς στήθηκε, πώς παρουσιάστηκε και τι ρόλο παίζει πραγματικά η οργάνωση αυτή, η οποία ουδέποτε αρνήθηκε ότι χρηματοδοτείται από τις συγκεκριμένες πηγές. Το ενδιαφέρον είναι ότι όσοι «πιπιλάνε» τα διάφορα περί ανεξάρτητης ενημέρωσης και παρουσιάζουν τον μεν συριακό στρατό και τους συμμάχους τους ως «σφαγείς» και τους αντικαθεστωτικούς ως «αντάρτες» υπέρμαχους της ελευθερίας με μόνο λίγες παραφωνίες στις γραμμές τους, ξεχνούν ή υποβαθμίζουν συστηματικά όλες αυτές τις πληροφορίες, οι οποίες αποκαλύπτουν και το ρόλο τελικά που διαδραματίζει ο καθένας. Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα,  πλην θλιβερή ταυτόχρονα, είναι η ευκολία με την οποία σειρά δημοσιογράφων, ΜΜΕ, μεγάλων ή μικρών, και κατ’ επέκταση κόσμου αναμασά όλες αυτές τις «πληροφορίες» χωρίς ούτε μία φορά να αναρωτηθεί για την αυθεντικότητά τους, δεδομένου ότι προέρχονται από πηγές που συνδέονται με τους άμεσα εμπλεκόμενους στην φρίκη της Συρίας.

Χαλέπι: εικόνα απόλυτης ισοπέδωσης

Αλήθεια όλοι αυτοί οι ανησυχούντες που υποφέρουν με την ανείπωτη τραγωδία που ζει ο συριακός λαός σε διάφορες πόλεις, δεν απορούν γιατί στη Συρία η al Nusra, το ISIS και τα παρακλάδια του είτε λέγονται  Ahrar al Sham ή Nur al Din al Zenki θεωρούνται «αντάρτες» και αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης ενώ στην Μοσούλη στο Ιράκ οι ίδιες ακριβώς οργανώσεις, συχνά με τα ίδια ονόματα, θεωρούνται τρομοκρατικές και εναντίον τους έχει εξαπολυθεί τεράστια επιχείρηση; Δεν αναρωτιούνται όλοι γιατί δεν έχουμε καμία εικόνα, καμία μαρτυρία από το τι γίνεται μέσα στον αστικό ιστό, χωριών, κωμοπόλεων και συνοικιών της Μοσούλης από την επιχείρηση αυτή εδώ και τόσες εβδομάδες; Πως στην μία πλευρά υπάρχει πέπλο σιωπής και στην άλλη «καταιγισμός πληροφοριών»; Ή μήπως φαντάζεται κανείς ότι η φρίκη είναι μικρότερη στην Μοσούλη από ό,τι στο Χαλέπι όσον αφορά στην τύχη των απλών αθώων αμάχων; Τι λένε για όλα αυτά οι «φίλοι της Συρίας», (ΗΠΑ, ΕΕ, ιδιαίτερα Γαλλία, Βρετανία κλπ) που στήριξαν με όλες τις δυνάμεις τους «αντικαθεστωτικούς»;

Και μετά τί; 

Ο πόλεμος (πραγματικός και προπαγανδιστικός) θα συνεχιστεί γιατί οι ανταγωνισμοί που τον πυροδότησαν, ούτε έληξαν, ούτε διευθετήθηκαν, αντίθετα εντάθηκαν. Είναι όμως γεγονός ότι η απώλεια της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Συρίας είναι μεγάλη ήττα για τους αντικαθεστωτικούς και τις «ισχυρές τους πλάτες». Οι περισσότεροι αναλυτές συγκλίνουν στην άποψη ότι η ήττα στο Χαλέπι σηματοδοτεί το τέλος της περιόδου που οι αντικαθεστωτικοί πραγματικά απειλούσαν το καθεστώς Άσαντ. Και συμφωνούν επίσης ότι καταλυτικός παράγοντας σε αυτό υπήρξε η άμεση εμπλοκή της Ρωσίας, τον Σεπτέμβριο του 2015, η οποία άλλαξε καθοριστικά τις στρατιωτικές ισορροπίες και δημιούργησε τετελεσμένα και απέναντι στις ΗΠΑ και στις συμμαχικές τους δυνάμεις που θεωρητικώς είχαν, ήδη, κηρύξει τον πόλεμο στο ISIS, ασχέτως αν παρακλάδια του παραμένουν μέχρι και σήμερα στενοί τους σύμμαχοι, και ασχέτως αν στήριξαν όλες αυτές τις ομάδες σθεναρά επί χρόνια απέναντι στο καθεστώς Άσαντ.

Το κέντρο των μαχών στη Συρία εκτιμάται ότι σταδιακά θα μετατοπιστεί πιθανότατα προς τις περιοχές εκείνες που ακόμη βρίσκονται υπό τον έλεγχο αντικαθεστωτικών, όπως η Ράκα, η Γκούτα ή η Ντερά’α. Αυτό δεν σημαίνει ούτε το μέτωπο Συρία τείνει να «κλείσει», ούτε ότι έχει αρχίσει το τέλος για οργανώσεις τύπου al Nusra, ISIS και όλες τις σχετικές παραφυάδες τους. Το αντίθετο μάλλον.

Πολίτες περιμένουν σε σημείο ελέγχου του συριακού στρατού να περάσουν στην πλευρά που ελέγχει

Όλοι οι μαχητές τους, χάνοντας έδαφος μέσα σε αυτό που όριζαν ως βάση τους, θα αναζητήσουν και αλλού πεδίο δράσης. Η παρουσία τους ήταν ήδη έντονη στις χώρες που τους στήριξαν αναφανδόν με εμφανέστερη αυτήν στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, πυκνώνουν οι μαρτυρίες ότι οργανωμένες ισλαμιστικές ομάδες μετακινούνται προς την Αφρική. Κάτι που σημαίνει ότι τα μέτωπα συγκρούσεων θα συρρικνώνονται σε μέγεθος και θα πολλαπλασιάζονται σε αριθμό, δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος για νέες συγκρούσεις δια αντιπροσώπων μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και διαμορφώνοντας ένα μάλλον εκρηκτικό περιβάλλον σε μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, με μόνη εναλλακτική την εναντίωση με τελικό στόχο την ανατροπή των όρων γέννησής του.

[i] Συνειδητά χρησιμοποιείται ο όρος αντικαθεστωτικές δυνάμεις και όχι αντάρτες. Στην Ελλάδα, ο όρος αντάρτης έχει συγκεκριμένη πολιτική χροιά και φόρτιση λόγω των ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν τη χώρα. Είναι λαθροχειρία αν όχι προσβολή μεγίστου βεληνεκούς, άνθρωποι που διακρίνονται για την σκοταδιστική τους ιδεολογία και τις απεχθείς μεθόδους βασανισμού συνανθρώπων τους, να χαρακτηρίζονται με τον όρο αυτό.