Η Πολιτική Κηδεία του συντρόφου Γρηγόρη Κωνσταντόπουλου (Βίντεο)

Ν.Ξ.

Αποχαιρετήσαμε με πολιτική κηδεία το ιστορικό στέλεχος της επαναστατικής αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος Γρηγόρη Κωνσταντόπουλο.

Οι σύντροφοί του τού ΚΚΕ(μ-λ) τον τίμησαν όπως του άξιζε. Με ιδιαίτερη συγκίνηση τον αποχαιρέτησαν και οι σύντροφοί του από το ΤΚΡ/ML, που τον είχαν ανακηρύξει επίτιμο μέλος και του δικού τους κόμματος.

Παρά την απλότητα και τη σεμνότητά του ο Γρηγόρης ήταν προσωπικότητα μεγάλου διαμετρήματος και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από αγωνιστές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι συγκινητική η ανακοίνωση του ΤΚΡ/ML. Τα βίντεο με τις ομιλίες που ακολουθούν, αποτελούν ταυτόχρονα και ένα «καλειδοσκόπιο» με στιγμιότυπα από τη ζωή και τη δράση του.

Όπως ήταν φυσικό, τον Γρηγόρη τίμησαν στην τελευταία αυτή πολιτική εκδήλωση και οι σύντροφοί του από άλλες οργανώσεις με πολλές από τις οποίες είχε συνεργαστεί ως στέλεχος του ΚΚΕ(μ-λ). Όλοι ανεξαιρέτως όσοι τον είχαν γνωρίσει ή είχαν συνεργαστεί μαζί του, έχουν να λένε τόσο για την πολιτική του συγκρότηση, συνέπεια και σοβαρότητα, όσο και για το ήθος και την απλότητα που τον διέκρινε.

Ήταν παρών και ο ίδιος. Μέσα από τα λόγια και τις διηγήσεις των συντρόφων του πρώτα από όλα. Αλλά και με εκείνο το γνωστό παιγνιώδες χαμόγελο της φωτογραφίας… «Είναι το χαμόγελο της επαναστατικής αισιοδοξίας, που αποτελεί αναγκαίο στοιχείο για δύσκολες στιγμές της ζωής», έγραψε η Κ.Κ. που εξηγεί και σε ποιες συνθήκες βγήκε η φωτογραφία.

Αναφερόμενος στα χρόνια προβλήματα της υγείας του Γρηγόρη και τον τρόπο με τον οποίο αυτός τα αντιμετώπιζε, ο Αντρέας Βογιατζόγλου είπε σε κάποιο σημείο της ομιλίας του (την παραθέτουμε και γραπτά στο τέλος της ανάρτησης, μετά από τα βίντεο):

Πολλές φορές αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη αρρώστια το 2001, και κάθε φορά που έβγαινε αλώβητος, συνήθιζε να λέει σε συζητήσεις του με άλλους συντρόφους, συναγωνιστές και φίλους ότι ζούσε κατά κάποιον τρόπο λαθραία, ότι θα έπρεπε να είχε πεθάνει ήδη αρκετές φορές. Ε, όχι λοιπόν! Ο σύντροφός μας επάξια κέρδιζε τις μάχες γιατί ήθελε να ζήσει και να προσφέρει.

Και βέβαια σε άλλο σημείο, προς το τέλος της ομιλίας, εύστοχα σχολίασε:

Αγωνιστές του διαμετρήματος του Γρηγόρη δεν έζησαν λάθρα ούτε πέρασαν στο διάβα της ζωής απαρατήρητοι. Σημάδεψαν την εποχή που έζησαν και αφήνουν φορτίο που πρέπει να κουβαλήσουμε αυτοί που μένουμε σήμερα αλλά και όσοι μας πλαισιώσουν στα επόμενα χρόνια. Περισσότερα εδώ