Πως θα ξαναβαφτίσουμε τις πυρκαγιές;

 Στο νεκρό δάσος των λέξεων προχωράω.
Ανάβω τα χλομά φανάρια στους δρόμους
προσπαθώ ν’ αναστήσω.
Τα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές
σε μυστικές συνεδριάσεις
τα ονόματα που οδήγησαν όλα δολοφονούνται.
Τώρα κυκλοφορούν σε ανάκτορα ξένοι
ντύνονται επίσημα στις δεξιώσεις
σε διπλωματικά συνέδρια ανταλλάσσονται
χειραψίες
φριχτά υπομνήματα
παρευρίσκονται στις γιορτές υποκλίνονται-
Τώρα πεθαίνουν.


Ω Ρόζα Λούξεμπουργκ, Λένιν, ποιητές.
Ω Τέλμαν, Τάνεφ
παγωμένοι σε επίσημες αίθουσες
δαφνοστεφείς ήρωες
μυθικά πρόσωπα ελάτε.

Οι εξουσίες σήμερα χαϊδεύονται σαν
ερωτιάρες γάτες πάνω στις στέγες μας
οι πρόεδροι ανταλλάσσουν επισκέψεις
οι πατριάρχες πάλι ενθρονίζονται
κάτω από τα νόμιμα κάδρα σας μας περιπαίζουν.

Εγώ έχω μέσα στη θύμηση μου
την ώρα που ανέβαινε το πλήθος στις σκάλες
με τη φωτιά
κρατώντας τη μεγάλη ταμπέλα
Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ.
Έχω στη θύμησή μου την ατμομηχανή που έφερε
τη νύχτα τον Λένιν
τον έξαλλο Μαγιακόφσκι που πυροβολούσε
τους υπουργούς
τους φοιτητές αγκαλιασμένους με τους χωριάτες.

Πως βγήκανε πάλι απ’ αυτή τη φωτιά
ο Κος Διευθυντής
ο διπλωματικός ακόλουθος
ο Κος πρέσβης;
Και τώρα τι πρέπει να γίνει
σ’ αυτό το νεκροταφείο των ονομάτων
σ’ αυτό το νεκροταφείο των λέξεων;

Πως θα ξαναβαφτίσουμε τις πυρκαγιές
Ελευθερία, ισότητα, Σοβιέτ, εξουσία;

Mιχάλης Kατσαρός, «Kατά Σαδδουκαίων» – 1953

20^ος αιώνας. Ιστορία. Επαναστάσεις, ανατροπές, πρωτοπορίες, η εργατική τάξη στο προσκήνιο. Αντιφάσεις, αντιθέσεις, νίκες και ήττες, ήρωες που δικαίωσαν το πέρασμά τους, και ηγέτες αργότερα  που ακύρωσαν τα οράματα, το δίχως άλλο. Ναι, υπήρξανε κι αυτοί. Οι γραφειοκράτες των μεγάλων εργατικών επαναστάσεων. Ο Κατσαρός δεν μάσαγε τα λόγια του.

Ανήκουν όλα στο παρελθόν; Που είναι οι παρακαταθήκες που άφησαν για το μέλλον; Τι απέγινε η απίστευτη δυναμική των οραμάτων και των μεγάλων αγώνων της εργατικής τάξης; Τι απέγινε η εμπειρία; Θάβονται στα μουσεία οι κοινωνικές εξεγέρσεις;

Ποιες παρακαταθήκες οδήγησαν αργότερα, σήμερα, στην απίστευτη μοιρολατρία μπροστά στον επερχόμενο όλεθρο και ποιες ακόμη καλλιέργησαν την απίστευτη κοινωνική συναίνεση, την υποτέλεια και την παράδοση στα αρπακτικά της ζωής; 

Πως θα ξαναβρούμε το νήμα, τις λέξεις και τους δρόμους και πως θα ανάψουμε ξανά τις πυρκαγιές των εξεγέρσεων και των ανατροπών της κοινωνικής μας απελευθέρωσης; «Πως θα ξαναβαφτίσουμε τις πυρκαγιές» του μέλλοντος μας, «ελευθερία, ισότητα, σοβιέτ, εξουσία»; Θέλουμε να έχουμε μέλλον;

Ο Κατσαρός έθεσε το ερώτημα περισσότερο από μισό αιώνα νωρίτερα. Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο ακόμη, αλλά στην απάντηση που θα δοθεί βρίσκεται η διέξοδος για δισεκατομμύρια κατοίκους αυτού του πλανήτη που βρίσκεται σήμερα στο έλεος και τη φρενίτιδα της μεγαλύτερης καπιταλιστικής επίθεσης στον 21^ο αιώνα. – 

 ΑΚΙΣ ΞΕΝΑΚΙΣ

ΠΗΓΗ- inred.gr