της Μαριάννας Τζιαντζή
Ο Ζήκος (Κώστας Χατζηχρήστος), ο θρυλικός Μπακαλόγατος, θα λυπόταν βαθιά τους σύγχρονους Παιχνιδόγατους, που δεν πρέπει να κάνουν ό,τι έκανε αυτός. Δηλαδή να μιλάνε, να φέρονται σαν άνθρωποι και όχι σαν ρομπότ.
Οι κανόνες λειτουργίας ενός καταστήματος παιχνιδιών, του Μουστάκα, τοιχοκολλήθηκαν, φωτογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν στο ίντερνετ. Εδώ κυριαρχεί το «δεν». Οι υπάλληλοι ΔΕΝ πρέπει να γέρνουν και να στηρίζονται στις κολόνες, ΔΕΝ πρέπει να έχουν πάνω τους κινητό, ΔΕΝ πρέπει να σχηματίζουν πηγαδάκια μιλώντας μεταξύ τους, ΔΕΝ πρέπει να τρώνε στην αποθήκη, ΔΕΝ πρέπει να κάθονται (ή μάλλον να στέκονται όρθιοι) χωρίς να κάνουν τίποτα, ΔΕΝ πρέπει να φαίνεται το μπουκάλι με το νερό τους (να το αφήνουν στο ντουλάπι τους).
Όπως έλεγε και ο στρατιωτικός νόμος της χούντας, «απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις άνω των τριών ατόμων». Περιγράφεται και η χορογραφία των κινήσεων των εργαζομένων εντός του καταστήματος, οι οποίες πρέπει να «δραστήριες» και όχι «βαριές και αργές» (δηλαδή αέρινες και ζωηρές, όχι ράθυμες, ξεψυχισμένες, ακόμα και ύστερα από πολύωρη ορθοστασία).
Οι 15 κανόνες συμπληρώνονται με έναν επίλογο που προειδοποιεί ότι «έξω υπάρχει μεγάλη ανεργία», ότι «οι εποχές είναι πολύ δύσκολες» και ότι «ένα σταθερό εισόδημα είναι καλύτερο από το τίποτα ή το ταμείο ανεργίας». Αν ο Ζήκος έπιανε δουλειά εδώ (ή στα Jumbo ή τα Public), θα τον απέλυαν την ίδια μέρα.
«Δουλεύουμε πολύ, μιλάμε λίγο» (Κανόνας υπ. αριθμ. 3). Και δεν σκεφτόμαστε καθόλου, θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε, ενώ ο υπέρτερος, ο άγραφος κανόνας είναι «δεν διαμαρτυρόμαστε ποτέ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.