Η επιχείρηση με τον κωδικό: Αγιά Σοφιά

Εδώ και μια εβδομάδα το κέντρο της πόλης στη Νέα Φιλαδέλφεια βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας.

 

 

Το εκλεγμένο Δημοτικό Συμβούλιο αναβάλλει προγραμματισμένες  συνεδριάσεις και, όταν τις πραγματοποιεί, χρειάζεται… αστυνομική προστασία. Για να δώσει συνέντευξη Τύπου, επιλέγει μια αίθουσα πολλά χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Νέας Φιλαδέλφειας (το κτίριο της ΕΣΗΕΑ) και από το φόβο των… Ιουδαίων χρησιμοποιεί face control για τους δημοσιογράφους που θα προσέλθουν στη συνέντευξη.

 

Οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι ελεύθερης πολιτικής και πολιτιστικής  έκφρασης δυσφημίζονται από μεγάλη  μερίδα του Τύπου και στιγματίζονται από παρακρατικού τύπου οργανώσεις που χρησιμοποιούν ψευδεπίγραφα -όπως οι φασίστες την έννοια της πατρίδας- την έννοια του αθλητισμού και της μεγάλης αγαπημένης στους Φιλαδελφειώτες ΑΕΚ.

 

Οι περαστικοί μπροστά από το Δημαρχείο -όπου σταθμεύουν μόνιμα αστυνομικές δυνάμεις- και οι «εραστές» του αθλητικού πνεύματος υποχρεώνονται να επιδεικνύουν ως διαβατήριο την… άγνοια ή την αδιαφορία για τα τεκταινόμενα.

 

Πρόκειται για εικόνες και συμπεριφορές, που ανασύρουν σκοτεινές μνήμες του παρελθόντος και επιδιώκουν να καλλιεργήσουν το έδαφος για κάτι ανάλογο για το μέλλον.

 

Και όλα αυτά για το γήπεδο; Γιατί αγαπάνε το ποδόσφαιρο; Γιατί αγαπάνε την ΑΕΚ; ΟΧΙ!

 

Είναι φανερό και γνωστό σε όλους ότι έχουν καταστρέψει το ποδόσφαιρο και συνεχίζουν να το κάνουν. Ομολογία που κάνουν και αθλητικογράφοι, οι οποίοι σήμερα, όταν δεν διαστρεβλώνουν τα γεγονότα… ποιούν τη νήσσαν.

 

Όλα αυτά γιατί στο πλαίσιο  του «υγιούς» επιχειρηματικού ανταγωνισμού, με άλλους, όμοιους με αυτούς -στον Πειραιά, στο Βόλο, στη Λεωφόρο, στην Τούμπα και αλλού - θέλουν να αυξήσουν τη κερδοφορία τους και κυρίως να ισχυροποιήσουν τη πολιτική τους επιρροή.

 

Μια καρικατούρα πλευρών τραμπισμού και μπερλουσκονισμού εμφανίζεται να διεκδικεί αδιαμεσολάβητη πολιτική παρουσία.   

 

Όσα που συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στη Νέα Φιλαδέλφεια… συμπορεύονται και αλληλοδιαπλέκονται με αυτά που συμβαίνουν (και συνεχώς χειροτερεύουν, όσο δεν συναντούν σχεδιασμένη αντίσταση) στους εργασιακούς χώρους της περιοχής.

 

Η αντίθετη, η διαφορετική άποψη και στάση, που εξοβελίστηκε από τους εργασιακούς χώρους, επιχειρείται να εξαφανιστεί και από το τοπίο της πόλης.

 

Η υποταγή και ο φόβος που κυριαρχούν στα καταστήματα τραπεζών, τροφίμων, εστίασης κ.ά. απειλεί να σκεπάσει όλη την πόλη.

 

Εδώ διεξάγεται η ταξική μάχη από τη μεριά του κεφαλαίου. Εδώ το κεφάλαιο θεμελιώνει και οικοδομεί την πολιτική του εξουσία στη ζωή της χώρας. Στους όρους εργασίας και στα ζητήματα δημοκρατίας, στους χώρους όπου ζούνε και δουλεύουν οι εργαζόμενοι.

 

Το επιδιώκουν αυτό καθημερινά ανεξάρτητα και μαζί με το νόμισμα που χρησιμοποιούν -ευρώ ή… κουπόνια ή δραχμή- και τον ευρύτερο πολιτικό συσχετισμό {μήπως σχεδιασμό}; στον οποίο εντάσσουν τη χώρα.

 

Επιχειρούν έτσι μια ολοκληρωτικού τύπου κατάληψη όλου του χώρου και του χρόνου της ζωής μας. Ζητούμενο η εθελοντική συμμόρφωση στο μονοδιάστατο πολιτισμό της απλής επιβίωσης.

 

Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, οι κάτοικοι της Νέας Φιλαδέλφειας έχουν εδώ και χρόνια και με ποικίλους τρόπους εκφράσει την αντίθεσή τους. Οι καταλήψεις της «Λαϊκής Συνέλευσης» και της «Στρούγκας» αντιστέκονται στη μετατροπή της πόλης και του Άλσους σε ένα φτηνό μαγαζί μαύρης εργασίας και «φτηνής» εικονικής διασκέδασης.

 

Συντηρούν και δημιουργούν το δικό τους πολιτισμό, συμμετέχουν και πρωταγωνιστούν, από τη δική τους όχθη, στα πολιτικά γεγονότα της πόλης και της χώρας.

 

Για την ανατροπή όμως της σημερινής επίθεσης που δέχεται η πόλη απαιτείται η ενεργή συστράτευση και ζωντανή παρουσία με δράσεις όλων των αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Αυτό που συμβαίνει στη Νέα Φιλαδέλφεια μας αφορά όλους και είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί.

 

Σε αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει καμία ζωντανή πολιτική δύναμη της Αριστεράς. Όσοι συμφωνούμε στα βασικά ζητήματα της εργασίας και της δημοκρατίας στην πόλη οφείλουμε να δράσουμε βρίσκοντας αυτά που μας ενώνουν. Δίνοντας σε αυτά προτεραιότητα, δίνουμε προτεραιότητα στις καθημερινές ανάγκες και αγωνίες των εργαζομένων.

 

Στη δοκιμασία αυτού του αγώνα καλούμαστε να δοκιμάσουμε και τις διαφορετικές μας απόψεις.

 

Χρειάζεται να υπάρχει, να είναι ζωντανό το εργατικό  κίνημα για να επιλέξει και να διαμορφώσει -μέσα από τη δράση του και τις εμπειρίες του - τη νικηφόρα πρότασή του.

Ν.Γ.
από:  Kommon