Το κουκ(ου)λοθέατρο της άρχουσας τάξης

Του Δημήτρη Κούλαλη
από: Νόστιμον ήμαρ 

ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

«Ρατσιστές κι άλλοι ακροδεξιοί εξτρεμιστές διατηρούν ενεργή παρουσία στις ΗΠΑ, έχοντας σχέσεις με τμήματα της αστυνομίας και άλλες υπηρεσίες επιβολής του νόμου». Μ’ αυτή την πρόταση ξεκινούσε πριν λίγο καιρό το άρθρο της η δημοσιογράφος της ανεξάρτητης δημοσιογραφικής πύλης «The Intercept», Αlice Speri. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή καταγγελία, η οποία έρχεται σε μια εποχή που ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ, κατά την προεκλογική περίοδο, φάνηκε απρόθυμος να απεκδυθεί την υποστήριξη της ΚΚΚ.

Σύμφωνα με το άρθρο, πριν δυο χρόνια, σε έναν πολιτικό οδηγό του FBI  για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, σημειώνεται ότι οι «έρευνες για την  τρομοκρατία, επικεντρώνονται (…) σε (…)ομάδες ακροδεξιών  εξτρεμιστών, οι οποίοι έχουν ενεργές διασυνδέσεις με τους ανώτερους αξιωματικούς της αστυνομίας».

Είναι αλήθεια ότι στις ΗΠΑ, όπως και σε πολλές άλλες χώρες του δυτικού κόσμου δεν υπάρχουν ορισμένα κριτήρια για την εισαγωγή σε μία από τις 18.000 αστυνομικές υπηρεσίες, πολλές εκ των οποίων μάλιστα έχουν βαθιές ιστορικές διασυνδέσεις με ρατσιστικές ιδεολογίες.

Η Επιτροπή Τρούμαν  για τα πολιτικά δικαιώματα το 1947 συστήθηκε, ακριβώς, για να διαχωρίσει τη βία του όχλου από την κρατική βία. Η διαφορά βέβαια δεν έγκειται στο γεγονός ότι κάποιος είναι ρατσιστής και κάποιος όχι, αλλά στο ότι η αστυνομία είναι εξουσιοδοτημένη από την πολιτεία να πράττει κατά αυτόν τον τρόπο, υποστηρίζουν πολλοί αναλυτές. Έτσι εξηγείται σε πολλές περιπτώσεις η απροθυμία των αρχών να εξετάσουν την αυξανόμενη απειλή του δεξιού εξτρεμισμού.

Μια Έκθεση εσωτερικής αξιολόγησης της υπηρεσίας του FBI τον Οκτώβριο του 2006, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με τη «διείσδυση τέτοιων στοιχείων στους κόλπους της αστυνομίας». Το υπόμνημα υπογράμμιζε ότι αυτή η κατάσταση «μπορεί (…) να διακινδυνεύσει την ασφάλεια των πηγών ή του αστυνομικού προσωπικού».

Εκείνη η Έκθεση εμφανίστηκε μετά από την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση του βετεράνου T. McVeigh και των συνεργών του στο Ομοσπονδιακό κτίριο Alfred P. Murrah στο κέντρο της Οκλαχόμα το 1995, καθώς και μετά από μια σειρά σκανδάλων σε τοπικά αστυνομικά τμήματα όπως στο Λος Άντζελες , στο Σικάγο, στο Κλήβελαντ, στο Τέξας κ.α.

Ωστόσο, κάτι που επισημαίνεται και από τον έγκριτο κοινωνιολόγο – καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Chapman, Pete Simi, η «ιστορία της αστυνομίας στις ΗΠΑ είναι συνυφασμένη με το χαρακτήρα της λευκής υπεροχής».

Το παραδέχτηκε άλλωστε, ο διευθυντής του FBI, James Comey, σε μια ομιλία του το 2015 λέγοντας ότι: «Όλοι μας (…) πρέπει να είμαστε αρκετά τίμιοι – και- να αναγνωρίσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας μας δεν είναι όμορφο».

«Κάποιοι από αυτούς που καθορίζουν τους νόμους είναι οι ίδιοι που καίνε σταυρούς»

Rage Against the Machine

Το 2009, αμέσως μετά την εκλογή του Barack Obama, ένα τμήμα μελέτης της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας μαζί με το FBI προειδοποιούσε για την αναβίωση του δεξιού εξτρεμισμού: «Οι δεξιοί εξτρεμιστές (…) στρέφουν τις προσπάθειές τους στη στρατολόγηση νέων μελών(…) -κυρίως δυσαρεστημένων παλαίμαχων στρατιωτικών». Αυτή η τελευταία φράση, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από το αναδυόμενο τότε «Tea Party», καθώς θεωρήθηκε προσβλητική απέναντι στους παλαίμαχους. Έτσι, λίγες μέρες αργότερα, η γραμματέας του DHS, Janet Napolitano, αποκήρυξε την Έκθεση ζητώντας παράλληλα συγγνώμη, ενώ καρατομήθηκαν όσα μέλη συνέθεταν την ομάδα εκπόνησης της.

Εκείνο, όμως, που πιθανώς ενοχλούσε περισσότερο απ’ όλα είναι ότι η  Έκθεση κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι «μοναχικοί λύκοι και οι μικροί ακροδεξιοί τρομοκρατικοί πυρήνες αποτελούν την πιο επικίνδυνη απειλή τρομοκρατίας στις ΗΠΑ». Όσο να ‘ναι, κάτι τέτοιο δεν ηχεί ωραία στα αυτιά όσων, τουλάχιστον την τελευταία δεκαπενταετία, οικοδόμησαν την καριέρα τους πάνω στο φόβο του «τρομοκράτη Άραβα».

Όπως ανέφερε πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου CATO: «Οι ετήσιες πιθανότητες της δολοφονίας από αλλοδαπό τρομοκράτη είναι 1 στα 3.609.709, αντιπροσωπεύοντας ένα μέρος των θανάτων από οποιαδήποτε αιτία».

Άρα, λοιπόν, ποιον εξυπηρετεί αυτή η «συνωμοσία της σιωπής» αναφορικά με την ακροδεξιά τρομοκρατία και την ύπαρξη θυλάκων της στην, κατά τα άλλα, «μεταρρυθμισμένη» αμερικανική αστυνομία;

«Είναι μύθος», έγραφε ο Chris Hedges, «ότι η  δικαιοσύνη και η αστυνομία, μπορούν να μεταρρυθμιστούν (…)καθιστώντας πιθανή μια μετα-φυλετική Αμερική. Συζητάμε τα ζητήματα της φυλής αγνοώντας το οικονομικό, γραφειοκρατικό και πολιτικό  εκμεταλλευτικό σύστημα στη βάση του οποίου χτίζεται όλο το νομικό πλαίσιο που αποτελεί τον αληθινό πυρήνα του ρατσισμού και της άσπρης υπεροχής. Καμία συζήτηση της φυλής δεν είναι δυνατή χωρίς μια συζήτηση της κεφαλαιοκρατίας και των τάξεων. Και μέχρι αυτή η συζήτηση να πραγματοποιηθεί  (…) το κράτος θα συνεχίσει να δολοφονεί και να φυλακίζει τους φτωχούς ανθρώπους των μειονοτήτων αφήνοντας τους ενόχους ατιμώρητους».

«Πρόκειται απλά για την «καπιταλιστική λευκή υπεροχή σε ένα κράτος σταθερής αυτό- υπεράσπισης», λέει Naomi Murakawa, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον.

Για να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοεί η καθηγήτρια, ανατρέξαμε στο βιβλίο του Michel Foucault , «Επιτήρηση και τιμωρία». Στο εν λόγω βιβλίο, ο Γάλλος φιλόσοφος κάνει λόγο για το “carceral archipelago’’, μια κοινωνική θεώρηση που αναδεικνύει τις μεθόδους που ακολουθούνται για τον κοινωνικό έλεγχο και την πειθαρχία στο κυρίαρχο κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Περιγράφει μια σωφρονιστική δυστοπία όπου ο δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε μια εκτενή φυλακή για το πλεονάζον εργατικό δυναμικό.

Ακριβώς εδώ πρέπει να εστιάσουμε. Στο ντοκιμαντέρ του Stanley Nelson για το κίνημα το «Μαύρων Πανθήρων» (ΜΠ) η Phyllis Jackson, πρώην μέλος των «ΜΠ», δήλωνε σχετικά με τις επιδιώξεις του πρώτου ένοπλου κινήματος των μαύρων στις ΗΠΑ: «Η επίθεσή μας δεν ήταν μόνο εναντίον της λευκής κυριαρχίας, αλλά, εξίσου, εναντίον του καπιταλισμού, καθώς διαμόρφωνε μια εργατική τάξη βουτηγμένη στη φτώχεια, κάτι που δεν ήταν σωστό».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο σπουδαίος ηθοποιός Marlon Brando .Στην κηδεία του δολοφονημένου από την αστυνομία 17χρονου μέλους των «ΜΠ», Bobby Hutton, είχε πει: «Αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί στο γιο μου.- Για αυτό -θα κάνω όσα περισσότερα μπορώ. Θα ξεκινήσω αμέσως τώρα να πληροφορώ τους λευκούς- για- αυτά που δεν γνωρίζουν».

Αυτό που δεν «γνώριζαν» τότε οι λευκοί, είναι ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του αμερικανικού και κάθε καπιταλιστικού κράτους εν γένει , βρίσκεται στο «πρόσωπο» της φτώχειας. Ο ρατσισμός στο δικαϊκό σύστημα των ΗΠΑ δεν είναι τίποτα άλλο από τη φυλετικοποίηση της οικονομικής ανισότητας.

Απόδειξη τού διαφυλετικού χαρακτήρα της καταστολής αποτελεί το γεγονός ότι οι μαύροι αστυνομικοί πραγματοποιούν τις περισσότερες συλλήψεις ανεξαρτήτως φυλής. Ενώ, στοιχεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης αναφέρουν ότι το διάστημα μεταξύ 2003-2009, αναφορικά με τους θανάτους από πυρά αστυνομικών, υπάρχει ελάχιστη διαφορά ανάμεσα σε μαύρους, λευκούς και ισπανόφωνους.

«Τα φυλετικά ζητήματα», έλεγε σε άρθρο του ο Kareem Abdul-Jabbar, αυτή η σπουδαία αθλητική και όχι μόνο προσωπικότητα , «αποσπούν την Αμερική από το να δει ότι η(…) αντίδραση της αστυνομίας, βασίζεται λιγότερο στο χρώμα και περισσότερο(…) στο να είσαι φτωχός- αφού- για πολλούς (…)το(…) να είσαι φτωχός (…)είναι συνώνυμο με το να είσαι εγκληματίας. H ειρωνεία είναι ότι αυτή η παρεξήγηση υπάρχει στην πραγματικότητα και μεταξύ των ίδιων των φτωχών».

Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα του παρόντος, δυστυχώς, και στην επίλυσή του πρέπει να σχεδιαστεί ο βηματισμός του μέλλοντος.

*Σκίτσο του Κώστα Γρηγοριάδη για το Νόστιμον Ημαρ.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, την Παρασκευή 8.4.2017

Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.

Σχετικά Με Το Συντάκτη

Δημήτρης Κούλαλης

Ακολουθώντας την ρήση του Μπέικον ''η γνώση είναι δύναμη'' σπούδασε Φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο Πατρών. Λατρεύει την κλασική λογοτεχνία, την ιστορία, το θέατρο και τις πολιτικές αναλύσεις. Αν τον αναζητήσετε, ρωτήστε σε κάποιο ξεχασμένο απ' τον χρόνο καφενεδάκι του Πειραιά, εκεί θα 'ναι.