Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

«Στις 22 Μαΐου 1963, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, 51 ετών, υφηγητής της ιατρικής, βαλκανιονίκης, μαχητικός ειρηνιστής και ανεξάρτητος βουλευτής της Αριστεράς, δολοφονήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με την εναρμονισμένη δράση του κράτους, του παρακράτους και του υποκόσμου.»

Η αλήθεια είναι ότι η καρδιά του κράτησε μέχρι τις 27 του Μάη, οπότε και επήλθε το οριστικό τέλος, ο θάνατος του αγωνιστή Λαμπράκη.
«Κατά τις εκατό ώρες του ψυχορραγήματος του Γρηγόρη Λαμπράκη στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, ο ελληνικός λαός ξεπέρασε τους φόβους που του καλλιεργούσε μεθοδικά επί 15 χρόνια η συνδυασμένη δράση των ορατών (συνταγματικών) και των αόρατων (εξω-συνταγματικών) κέντρων εξουσίας: Της αμερικανικής πρεσβείας, του υποτελούς ελληνικού κράτους και του παρακράτους.»

Αξιοποιώντας το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου για την υπόθεση του Γρηγόρη Λαμπράκη, απομονώνουμε αποσπάσματα που έχουν να κάνουν, κυρίως, με τις συνθήκες της δολοφονίας.
Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη πυροδότησε εσωτερικές πολιτικές διεργασίες. Η ελληνική κοινωνία συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να διεκδικήσει κάποια στοιχειώδη δικαιώματα στη ζωή και την ελευθερία.
«Οι πρωταγωνιστές του κράτους και του παρακράτους, που δολοφόνησαν τον Γρηγόρη Λαμπράκη, είχαν δύο κοινά χαρακτηριστικά που καθόριζαν το βαθμό της ομοιότητας και της αλληλεξάρτησής τους:

1) Όλοι τους σχεδόν είχαν σταδιοδρομήσει στο κλίμα του δοσιλογισμού: Είχαν υπηρετήσει τους κατακτητές και διασώθηκαν από τις ποινικές και ηθικές συνέπειες της προδοσίας τους μόνο χάρη στο γεγονός ότι με ευθύνη των ξένων δυνάμεων και του ελληνικού πολιτικού κόσμου, η Ελλάδα σύρθηκε σ’ έναν ανθρωποβόρο εμφύλιο πόλεμο, απ’ τον οποίο αναδείχθηκε η αμερικανοκρατία ως κυρίαρχο στοιχείο στο διακανονισμό των υποθέσεων του τόπου. Κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να είναι δικαιωμένο αφ’ εαυτού οτιδήποτε γινόταν στο όνομα του αντικομουνισμού.
2) Όλοι τους είχαν αναγάγει την εθνικοφροσύνη σε χρυσοφόρα δραστηριότητα, η οποία τους επέτρεπε να μεταμορφώνουν το προδοτικό και δοσιλογικό παρελθόν τους σε ύψιστη εθνική προσφορά και δια του επαγγελματικού αντικομουνισμού, να διασφαλίζουν τα προς το ζην και να μετέχουν στη νομή της εξουσίας σε διάφορα επίπεδα.»

Πολλοί πριν από τον Λαμπράκη – και περισσότεροι μετά από τη δική του θυσία – «εμωλωπίσθησαν»!!!!, όπως αναφέρει το κυβερνητικό ανακοινωθέν στην αρχή του ντοκιμαντέρ.
Οι Λαμπράκηδες χάραξαν τη δική τους ιστορία για όσα χρόνια «επέτρεψε» η εξάρτηση και η διαπλοκή. «Εμωλωπίσθησαν» και πολλοί από αυτούς και από το οργανωμένο παρακράτος και το εξίσου οργανωμένο – στον τομέα αυτό – κράτος.
Τιμώντας και σήμερα τη μνήμη και την προσφορά του Γρηγόρη Λαμπράκη παρουσιάζουμε τα αποσπάσματα απ΄ το ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου και κλείνουμε με τα λόγια του Κλεάνθη Γρίβα: «Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μένει από τότε στη συνείδηση ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού  λαού σαν το σύμβολο του αγώνα ενάντια στην οπισθοδρόμηση, την πολιτική φίμωση, το παλάτι και την εξάρτηση από την αμερικανοκρατία.   Σαν το εθνικό σύμβολο για τη Δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.»

Παληοτάκης

Παληοτάκης
Για το blog των Λαμπράκηδων
www.lamprakides.gr/blog