Δέκα απέθαντες στιγμές του Κ. Μητσοτάκη

1) Ο άνθρωπος της Ιντέλιτζενς Σέρβις
Ο Αλεξάντερ «Ξαν» Φίλντινγκ (Ινδία 1918 – Παρίσι 1991) πράκτορας της Υπηρεσίας Εκτέλεσης Ειδικών Επιχειρήσεων (SOE) στην Κρήτη, τη Γαλλία και την Άπω Ανατολή στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγραψε στο βιβλίο του με τίτλο «Το Κρυφτό»:

«Ο Μάρκος Σπανουδάκης έδειχνε κομψός και πολιτισμένος όπως πάντα –το ίδιο και οι δυο σύντροφοί του, τους οποίους μέχρι τότε γνώριζα μόνο εξ ακοής: ο Μιχάλης Μποτωνάκης και ο Κώστας Μητσοτάκης. Αυτοί οι τρεις, μαζί μ’ έναν πανέξυπνο νεαρό έφεδρο αξιωματικό, τον Μανούσο Μανουσάκη, ήταν οι στυλοβάτες του δικτύου μου στα Χανιά.
Αν ήξερα πόσο σημαντικό ρόλο επρόκειτο να παίξει ο Μητσοτάκης στη μεταπολεμική ζωή της Ελλάδας, θα τον είχα προσέξει περισσότερο, αλλά ήμουν τόσο εξαντλημένος από την εικοσάωρη πορεία μου ώστε μόλις κατάφερνα να κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά».

 2) Έτρωγα σε τρία συσσίτια στην κατοχή
Η εποχή που ο Μητσοτάκης ενοχλούνταν από τις φωνές των ανθρώπων που φώναζαν «πεινάω» στην κατοχή, ενώ ο ίδιος έπαιρνε φαγητό από τρία διαφορετικά συσσίτια.

3) «Μητσοτάκη Κάθαρμα-Τσιριμώκε Μασκαρά»
Ένα από τα συνθήματα που ακούγονταν στους δρόμους μετά την αποστασία του 1965. Διαβάζουμε από το αφιέρωμα της εφημερίδας Το Ποντίκι:
«Τότε, στις 15 Ιουλίου 1965, μέσα από μια σειρά χαμερπών και άθλιων διαβουλεύσεων, όπου εξαγο­ράστηκαν πολιτικές συνειδήσεις σε μια στημένη και πρωτοφανούς θρασύτητας πολιτική συναλλαγή μετα­ξύ του παλατιού και μιας δράκας αποστατών, με προεξάρχοντα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ανετράπη η νόμιμη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, μια κυβέρνηση εκλεγμένη με το σαρωτικό ποσοστό του 52,72%, γεγονός που ζημίωσε ανεπανόρθωτα την πολιτική ζωή της χώρας, συνεργώντας στην απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών και ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για τα τανκς της 21ης Απριλίου 1967».

4) Φέρτε πίσω τον βασιλιά (και τον Καραμανλή)
Μήνυμα του Μητσοτάκη στη γερμανική τηλεόραση το 1973. Ήταν ο πρώτος πολιτικός που μίλησε, ήδη από το 1968, για «λύση Καραμανλή», ο οποίος, όμως, δεν τον συμπεριέλαβε στην κυβέρνηση που σχημάτισε τον Ιούλιο του 1974.

5) Ο πρωθυπουργός που έδωσε την ΑΓΕΤ Ηρακλής στην… κόζα νόστρα
Η πώληση στους Ιταλούς της ΑΓΕΤ Ηρακλής, που αποτελούσε έναν από τους πιο υγιής πυλώνες της ελληνικής βιομηχανίας, αποτέλεσε σημείο καμπής για την ιστορία των ελληνικών ιδιωτικοποιήσεων αλλά και των σκανδάλων διαφθοράς που τις συνοδεύουν. Ο Μητσοτάκης εξηγούσε τότε με υπερηφάνεια στο κοινοβούλιο ότι χαράμισε ένα δις δραχμές στους καρχαρίες της Μόργκαν Στάνλεϊ για να επιβλέπουν το ξεπούλημα. Και αυτοί παρέλειψαν για κάποιο λόγο να ενημερώσουν την Ελλάδα ότι ο όμιλος Φερούτσι, στον οποίο θα κατέληγε η ΑΓΕΤ μέσω της ιταλικής τσιμεντοβιομηχανίας Καλτσεστρούτσι, βρισκόταν από χρόνια στα πρόθυρα πτώχευσης. Όπως αποκαλύφθηκε μερικά χρόνια αργότερα ο λεγόμενος «τσιμεντάνθρωπος» της Καλτσεστρούτσι, Λορέντσο Παντσαβόλτα, συνεργαζόταν στενά με την μαφία της Σικελίας ενώ η εταιρεία του λάδωνε πολιτικούς για να προσφέρουν δημόσια έργα στην εταιρεία του. «Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι: Λάδωνε και στην Αθήνα;» αναρωτιόταν το Βήμα με πηχυαίο τίτλο του το 1997. Διαβάστε περισσότερα στο αφιέρωμα του Unfollow

 6) Η σύλληψη των διευθυντών των μεγαλύτερων εφημερίδων 
Το 1991, ως διευθυντής της Ελευθεροτυπίας, ο Σεραφείμ Φυντανίδης δημοσίευσε προκήρυξη της οργάνωσης 17 Νοέμβρη, αμφισβητώντας την σχετική λογοκρισία που είχε επιβάλλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Με την πράξη του, η οποία βρήκε ανταπόκριση από άλλους έξι διευθυντές εφημερίδων, που αναδημοσίευσαν την προκήρυξη, έστειλε στο καλάθι των αχρήστων τον διαβόητο τρομονόμο.

Oλόκληρο το άρθρο εδώ στο - INFOWAR