Για την Ηριάννα: Η φωνή της Φωτεινής

 

Aπό το ThePressProject:

Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής ήτανε σταθερή και πένθιμη. Είμαι η Φωτεινή, μου είπε, η μάνα του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου…

του Γιάννη Μακριδάκη

Το Φωτεινή ή δεν το άκουσα ή το άκουσα και το απώθησα αμέσως, προτού προλάβει να τελειώσει τη φράση της, διότι πήγε ο νους μου ότι με πήρε τηλέφωνο η μάνα του Εφήμερου, του κατά κόσμον Κώστα Παπαδόπουλου, φίλου και συνεργάτη μου στο Thepressproject, που μόλις πριν δυο μέρες είχε πεθάνει, και έτσι μπερδεύτηκα, αρχίνισα να σκέφτομαι αν λένε Φωτεινή τη μάνα του και άλλα τέτοια διάφορα πικρά και θλιβερά. Ταίριαζε και το πένθος στη φωνή της.

… του συντρόφου της Ηριάννας, ολοκλήρωσε όμως η σταθερή και πένθιμη φωνή τη φράση της όσην ώρα σκεφτόμουν τον μακαρίτη φίλο μου, κι εγώ έκανα τότε μια επιτόπου στροφή στη σκέψη μου και πήγα στο άλλο τρομερό θέμα των ημερών, το ζήτημα αυτού του κοριτσιού, που ακούει στο όνομα Ηριάννα και έχει θέσει ένα άβολο αίσθημα αδικίας στη ζωή μας το τελευταίο διάστημα, αφού οδηγήθηκε στη φυλακή με την γνωστή δικαστική απόφαση.

Τα βιβλία σου, μου λέει συνεχίζοντας η σταθερή και πένθιμη φωνή, κυκλοφορούν χρόνια μέσα στο σπίτι μας, τα διαβάζουν τα παιδιά μου, συγνώμη που σε παίρνω τηλέφωνο αλλά έχω πια απελπιστεί, τρεις καρκίνους έχω περάσει, αλλά αυτό που συμβαίνει τώρα δεν μπορώ να το αντέξω.

Κάπως έτσι μου τα έλεγε η μοιραία γυναίκα, και μετά μου εξήγησε ότι ο γιος της και η Ηριάννα παντρεύτηκαν στο Μεταγωγών και το κορίτσι οδηγήθηκε στις φυλακές στη Θήβα, και το αγόρι και η ίδια η μάνα του έχουν μεγάλη πίκρα και βάρος στην ψυχή τους και δεν μπορούν να το αντέξουν όλο αυτό που της συνέβη της κοπέλας, και να γράψω, μου ζήτησε, ένα κείμενο υποστήριξης για την Ηριάννα, να μην αρκεστώ μόνο στην αναδημοσίευση και συνυπογραφή του κειμένου του Θανάση, όλα μαζί μου τα είπε η σταθερή και πένθιμη φωνή της Φωτεινής δίχως καθόλου να ραγίσει.

Αμέσως τότε σκέφτηκα ότι κάλλιστα με μια παρόμοια δικαστική απόφαση ίσως μπορούσα και εγώ να κατηγορηθώ και να οδηγηθώ στη φυλακή, αφού τα παιδιά αυτά διάβαζαν τα βιβλία μου, ίσως και ο Θανάσης, αφού άκουγαν σίγουρα τα τραγούδια του. Δεν έχει και μεγάλη διαφορά αυτό από τη σχέση της Ηριάννας με την τρομοκρατία, ένα αμφισβητούμενο τεστ dna είναι σαφώς υποδεέστερο τεκμήριο από μια αδιαμφισβήτητη πνευματική συγγένεια. Αν φτάσαμε στο σημείο να ποινικοποιούμε τον Έρωτα, μπορούμε πια να κάνουμε το ίδιο και με την Τέχνη. Είπα στην Φωτεινή ότι θα γράψω κάτι κι έκλεισε το τηλέφωνο.

Έκανα μέρες να συνέλθω από όλο αυτό. Οι σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου ήταν πάρα πολλές. Αλλά ειλικρινά, δεν ξέρω τι να γράψω άλλο Φωτεινή εκτός από το ότι έγινα αυτήκοος μάρτυς της αλήθειας σου, του πόνου σου και της απόγνωσής σου. Δεν μπορώ να γράψω τίποτα πιο δυνατό από τα συναισθήματα, όχι απλά της μάνας του κοριτσιού που αδικείται, αλλά της μάνας του αγοριού που εξαιτίας του αδικείται το κορίτσι, και νιώθει έτσι διπλό το βάρος της ευθύνης και της ίδιας της της ύπαρξής.

Ειλικρινά, έχω απομείνει άναυδος και ανήμπορος πια να εκφράσω με λέξεις την απογοήτευσή μου για την κατάντια των ανθρώπινων κοινωνιών, που στη σύγχρονη αυτή εποχή του χυδαίου νεοφιλελευθερισμού των αγοραίων ηθών και δικαίων, ανάμεσα σε όλα αυτά που είναι σε θέση να διαπράξουν, μπορούν και να στερούν χωρίς σπουδαίες και στέρεες αποδείξεις τόσα χρόνια ζωής από ένα νέο κορίτσι, ερμηνεύοντας απλά και κυνικά κάποιους νόμους τους.

Προσωπικά μου αρκεί η σταθερή και πένθιμη φωνή της Φωτεινής, αυτής της μάνας, που μες στην απόγνωσή της και στην προσπάθειά της να βοηθήσει το κορίτσι του γιου της, έφτασε να τηλεφωνήσει ως και σε μένα, για να μου ζητήσει συμπαράσταση. Μου αρκεί το συναίσθημά της που μου μετέδωσε, για να πεισθώ ότι το κορίτσι είναι αθώο και να ενώσω κι εγώ τη φωνή μου με όλους τους άλλους που ζητούν επιτακτικά να αποφυλακιστεί αμέσως και να επανεξετασθεί η υπόθεσή της, γιατί μας κάνει να νιώθουμε τύψεις ως κοινωνία η δικαστική απόφαση της φυλάκισής της.

 

 από:

Για την Ηριάννα: Η φωνή της Φωτεινής