Έντεκα μέρες αγώνας στους ΟΤΑ ράγισαν την μνημονιακή πολιτική

Θα σκεφτεί η κυβέρνηση να επικαλεστεί άλλη φορά το επιχείρημα ότι οι εργαζόμενοι συμφωνούν με την πολιτική της εφ’ όσον δεν αντιδρούν…

 

Αναμφίβολα ο πρώτος πολυήμερος εργατικός αγώνας τέτοιας έκτασης μετά την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα όχι μόνο για τους εργαζομένους στους ΟΤΑ αλλά και για το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος και των εργαζομένων.

 

Η μη επίτευξη απόφασης οδήγησε στη αναστολή της απεργίας αφού η πρόταση για αναστολή που έγινε από την παράταξη  Συνδικαλιστική Ανατροπή πήρε 5 ψήφους (3 δικές της  συν 2 από την ΔΑΚΕ), ενώ οι παρατάξεις ΔΑΣ (ΚΚΕ) με 3 ψήφους και ΜΕΤΑ – ΟΤΑ (ΛΑΕ) με 2 ψήφους τάχθηκαν υπέρ της συνέχισης των κινητοποιήσεων.

 

Οι εργαζόμενοι γυρίζουν στις δουλειές τους με ψηλά το κεφάλι γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα ότι μπροστά τους είναι οι μεγάλες μάχες και για το σύνολο του κλάδου και του κάθε σωματείο και συλλόγου στους κατά τόπους Δήμους.

 

Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ αυτές τις 11 μόρες κατέφεραν να κλονίσουν το αφήγημα της κυβέρνησης ότι δήθεν οι εργαζόμενοι δεν αντιδρούν ή αντιδρούν περιορισμένα γιατί δήθεν φοβούνται μήπως έρθει ο Μητσοτάκης. Η σπέκουλα της κυβέρνησης ότι πίσω από την απεργία κρύβεται η ΝΔ δεν έπιασε και οι εργαζόμενοι, ενωμένοι μέχρι το τέλος, προσπάθησαν να συγκροτήσουν κοινό αγωνιστικό μέτωπο μονίμων και συμβασιούχων εργαζόμενων.

 

Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ (μόνιμοι και συμβασιούχοι) πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματα τους για την τακτική του αγώνα. Σε αυτή την κατεύθυνση τοποθετήσεις όπως της Ανεξάρτητης Αγωνιστικής Παρέμβασης Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα συμβάλουν παραπέρα για την συνέχεια και κλιμάκωση του αγώνα.

 

«Από την αρχή του αγώνα είχαμε εκφράσει τη διαφωνία μας στα αιτήματα της ΠΟΕ ΟΤΑ και ιδιαιτέρα στο αίτημα να μετατραπούν οι συμβάσεις σε αόριστου χρόνου, δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις για να στηρίξουμε αυτόν τον αγώνα. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα στο Δήμο Βύρωνα συμμετείχαν καθολικά. Χρόνια τώρα έχουμε καταθέσει τη διαφωνία μας στο αίτημα αυτό, προτάσσοντας τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών στους ΟΤΑ και του δημοσίου και όχι μόνο στην καθαριότητα.

 

Με βάση αυτή μας τη θέση αγωνιστήκαμε με συνέπεια κι έτσι γίνονταν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο Δήμο Βύρωνα, όταν σε άλλους δήμους έπαιρναν διαρκώς συμβασιούχους, ανακυκλώνοντας τους ανέργους, αφού με διάφορα τεχνάσματα και νομικά τερτίπια κρατούσαν στη δουλειά τους ίδιους και τους ίδιους. Κυβερνήσεις, δήμαρχοι και σε ορισμένες περιπτώσεις συνδικαλιστικές παραταξιακές αναζητούσαν πελατεία.

 

Ιδιαιτέρα στην πολιτική περίοδο των μνημονίων που οι δυνάμεις του κεφαλαίου και το πολιτικό τους προσωπικό στην Ελλάδα και στη Ευρωπαϊκή Ένωση για να ξεπεράσουν τα προβλήματα που δημιουργεί η καπιταλιστική κρίση έχουν ως στρατηγική επιλογή να περιοριστεί ακόμη και να καταργηθεί η μόνιμη σταθερή εργασία με δικαιώματα και αξιοπρεπή μισθό.

 

Διαμορφώνουν ένα νέο βάρβαρο εργασιακό καθεστώς για τον κόσμο της εργασίας, μέσα από διάφορες μορφές ευέλικτων συμβάσεων εργασίας, όπου η μια είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Ανακυκλώνουν τους ανέργους μέσα από διάφορα προγράμματα υπερεκμετάλλευσης. Τους ξεζουμίζουν με μεροκάματα πείνας και στην συνέχεια τους πετούν στον Καιάδα της ανεργίας.

 

Βασικός τους στόχος, όχι όμως και ο μοναδικός, είναι να μειώσουν το κόστος εργασίας, να μεγαλώσει το ποσοστό εκμετάλλευσης υπέρ της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, να διαμορφώσουν συνθήκες επισφάλειας, γαλέρας, με ευέλικτες συνειδήσεις εύκολα χειραγωγημένες από το πολιτικό σύστημα και την εργοδοσία.

 

Σε αυτές τις συνθήκες του ενός εκατομμύριου ανέργων, της νεολαίας που μεταναστεύει, το μόνο αίτημα που αποκτά ταξικό πρόσημο περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι αυτό της μόνιμης σταθερής εργασίας, με ίσες ευκαιρίες για όλους. Αντιλαμβανόμαστε την επιθυμία του καθενός να θέλει να μετατραπεί η σύμβαση του σε αόριστου χρόνου, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, όμως αυτό δεν είναι ταξικό αίτημα με το οποίο μπορείς να κοιτάζεις την κοινωνία στα μάτια.

 

Με αυτό το σκεπτικό δε συμφωνούμε με την τακτική και τους χειρισμούς της ηγεσίας της ΠΟΕ ΟΤΑ και διαχωρίζουμε τη θέση μας.

 

Η ΠΟΕ ΟΤΑ ξεκίνησε ένα αγώνα με ομοφωνία των παρατάξεων, όμως τα αιτήματα που έθετε ουσιαστικά δεν αφορούσαν όλο τον κλάδο. Και αυτό φάνηκε και από το γεγονός ότι συσπειρώθηκαν οι συμβασιούχοι – παρατασιούχοι και μόνο. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, μόνιμοι και αόριστου χρόνου, έδειξαν την αλληλεγγύη τους και την ανοχή τους σε αυτό τον αγώνα. Όλος ο υπόλοιπος κλάδος παρακολουθεί από τα ΜΜΕ και από μακριά. Δε συμμετέχει!

 

Η ΠΟΕ ΟΤΑ διαμόρφωσε αιτήματα και μορφές αγώνα με αποφάσεις κυρίως ενός μικρού οργάνου, αυτό της εκτελεστικής επιτροπής, χωρίς να συγκαλέσει ποτέ σύσκεψη των ΔΣ των σωματείων, να ακούσει και αφουγκραστεί τη βάση. Είναι τυχαίο ή μήπως ήθελε μια διαπαραταξιακού τύπου συνεννόηση, ώστε να μην δεσμεύεται από τους στους ίδιους τους εργαζόμενους;

 

Με την εμμονή στο αίτημα “όλοι οι συμβασιούχοι να γίνουν αορίστου χρόνου” οδηγεί τον κλάδο στα βράχια. Δεν είχε την ικανότητα και τη διορατικότητα να δει ότι η δυναμική του αγώνα υποχρέωσε την κυβέρνηση σε αναδίπλωση; Την εξανάγκασε να καταθέσει ένα σχέδιο νόμου, όπου προβλέπει μόνιμο προσωπικό και παρατείνει την παραμονή στην εργασία των συμβασιούχων μέχρι τον Μάρτιο του 2018, δίνοντας τους μόρια εμπειρίας για να συμμετέχουν στην προκήρυξη.

 

Χωρίς να συμφωνούμε με αυτή την τροπολογία όπως τελικά ψηφίστηκε πιστεύουμε ότι η ηγεσία της ΠΟΕ ΟΤΑ, έπρεπε να την θεωρήσει ως ελάχιστη βάση για συζήτηση και να στρέψει τον αγώνα με κατεύθυνση την μόνιμη σταθερή εργασία μέσα από προσλήψεις.

Δυστυχώς η ηγεσία της ΠΟΕ ΟΤΑ εγκλωβισμένη σε ένα αίτημα που γνώριζε ότι έχει προβλήματα- εκτός και εάν εκτιμούσε ότι μόνος του ο κλάδος των ΟΤΑ, χωρίς συντονισμό με άλλες ομοσπονδίες, είχε το συσχετισμό δύναμης και μπορούσε να το επιβάλει- οδήγησε τον κλάδο στα βράχια. Στο όνομα της λεγόμενης και φερόμενης παραταξιακής ομοφωνίας, αποφάσισε συνεχεία της κινητοποίησης, γνωρίζοντας ότι η κινητοποίηση εκφυλίζεται».

 

Φυσικά, όλα αυτά αποτελούν πρώτες σκέψεις αφού οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις θα πρέπει να καθορίσουν την τακτική των κινητοποιήσεων τους επιδιώκοντας να γίνει ο αγώνας τους υπόθεση όχι μόνο των συμβασιούχων αλλά όλης της τάξης!

Ν.Γ
 - Kommon