Ο ΓΛΙΤΣΑΣ (Του Γιώργου Αλεξάτου)

Τον Θέμο Αναστασιάδη τον έμαθα από την "Ελευθεροτυπία", όπου κρατούσε τη στήλη "Μαύρη τρύπα" στην τελευταία της σελίδα. Ήταν αρχές της δεκαετίας του '90, αμέσως μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού", που συνοδεύτηκε με τις απίθανες αποφάνσεις περί του "τέλους της ιστορίας", "τέλους των ιδεολογιών" κ.λπ. κ.λπ.

 

Ήταν μια εποχή που προσφερόταν για κάθε είδους αντικομμουνιστική εξυπνάδα, καθώς συνέπεσε με τη συγκυριακή επίπλαστη ευημερία, που επέτρεπε στον γηραιό πρώην ταγματαλήτη και στον νεαρό γόνο του συνεργάτη της Χούντας να εμφανίζονται δικαιωμένοι.

 

Τότε ήταν που ξεσάλωσαν και διάφοροι μέχρι πρότινος αριστεροί και κομμουνιστές και επαναστάτες, που ξέφυγαν από τη μιζέρια της στράτευσης σε μια χαμένη υπόθεση και αποφάσισαν να πετύχουν στη ζωή.

Ανάμεσά τους και πλήθος μεσοαστόπαιδα, που αφού απέτυχαν να γίνουν καθοδηγητές της εργατικής τάξης, στην οποία θα εισήγαγαν την επαναστατική συνείδηση που οι ίδιοι νόμιζαν πως είχαν κατακτήσει, επέστρεψαν στη θαλπωρή του δικού τους κόσμου. Και μπορούσαν να βγάζουν την απέχθειά τους προς τον κόσμο της εργασίας και προς κάθε τι άλλο, ξένο προς τους ίδιους, που τους είχε ταλαιπωρήσει όσο έσωζαν την πλάση. Κι αν το έκαναν με χιουμοράκι, έρχονταν και στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ομοίων τους.

 

Τον Θέμο Αναστασιάδη τον σιχάθηκα με τα πρώτα κιόλας αστειάκια του στη "Μαύρη τρύπα". Ένα που έλεγε πως "μια ακίδα μπήκε στο νύχι ενός εργάτη. Δεν θα κηρύξει πανελλαδική απεργία η ΓΣΕΕ;" Κι ένα άλλο, που επιχειρούσε με άθλιες εξυπναδούλες να γελοιοποιήσει το γυναικείο κίνημα και χαρακτήριζε τις φεμινίστριες "ορφανά του λενινισμού".

 

Και τον σιχάθηκα ακόμη περισσότερο όταν, το 1995, επιδόθηκε σε μια εκστρατεία λάσπης κατά του Ρήγα Φεραίου, ειρωνευόμενος ακόμη και την αντιδικτατορική του δραστηριότητα. Την οποία δεκάδες μέλη της οργάνωσης είχαν πληρώσει με βασανισμούς και καταδίκες από τα στρατοδικεία, που αθροιστικά ξεπερνούσαν τις δύο χιλιετίες.

Ήταν τότε που γιαουρτώθηκε από μια ομάδα γυναικών, στην πλειονότητά τους πρώην μελών του Ρήγα.

Δεν θέλω να εμφανιστώ προφήτης, αλλά ήξερα από τότε την εξέλιξή του. Ως διευθυντής, μάλιστα, της εφημερίδας του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, "Οικοδομική Πάλη", είχα γράψει και άρθρο για το απόρριμμα αυτό, με τίτλο "Ο γλίτσας". Και δεν με εξέπληξε αργότερα ούτε η υπόθεση με τα εκατομμύρια που βούτηξε ως "κομιστής" ούτε η προσχώρησή του στη φαιά πτέρυγα του νεοφιλελευθερισμού. Κι έχει μέλλον ακόμη...

 

Γιώργος Αλεξάτος

  ΠΗΓΗ