Να τους βάλουμε φωτιά!

Φωτιές ξανά. Κάθε καλοκαίρι γινόμαστε μάρτυρες του ίδιου θεάτρου του παραλόγου. Είτε αυτές ανάβουν από φυσικά αίτια είτε από εμπρησμούς είτε από αμέλεια. Καίγονται δάση, καίγονται καλλιέργειες, καίγονται σπίτια, καταστρέφονται κόποι μιας ζωής και δυστυχώς κάποιες φορές χάνονται ζωές.

Και κάθε φορά αρχίζουν οι σκυλοκαυγάδες. Από τη μια η όποια κυβέρνηση, από την άλλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Προσπαθούν να κάνουν πολιτικό ταμείο πάνω στη καταστροφή και το πόνο των ανθρώπων που βλέπουν το τόπο τους να καταστρέφεται.

Η σημερινή κυβέρνηση βλέπει σχέδια αποσταθεροποίησής της για να καλύψει τη περιβαλοντοκτόνα πολιτική της, οι δεύτεροι βλέπουν μια κυβέρνηση και ένα κρατικό μηχανισμό ανίκανο. Λες και δεν ήταν αυτοί κυβέρνηση και διοικούντες του ίδιου κρατικού μηχανισμού όταν για παράδειγμα κάηκε η μισή Πελοπόννησος με τους δεκάδες νεκρούς, λες και δεν ήταν αυτοί που κατάργησαν τη δασοπυροσβεστική, που αποχαρακτήρισαν εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων, που παραδίδουν γη και ύδωρ σε βιομηχάνους και εργολάβους για να στήσουν αυτοκινητόδρομους, βιομηχανίες που καταστρέφουν και ρυπαίνουν τα πάντα, χωματερές, διόδια, ξενοδοχεία, συγκροτήματα κατοικιών και πάει λέγοντας. Δεν είναι αυτοί που ερήμωσαν χωριά και γέμισαν - επέκτειναν τις πόλεις καταστρέφοντας το περιβάλλον και σε κάθε περίπτωση. Λες και δεν είναι οι τωρινοί κυβερνήτες που συνεχίζουν την ίδια πολιτική και στο ζήτημα του περιβάλλοντος. Πρόσφατες είναι οι τροπολογίες που ψήφισε η κυβέρνηση που αποχαρακτήριζε κι άλλες εκτάσεις από δασικές. 

Από τη μια αυτοί από την άλλη τα ΜΜΕ. Που δεν έχουν αφήσει μέτρο για μέτρο εξόντωσης του λαού που να μην το έχουν υποστηρίξει, που προσπαθούν να πείσει το λαό ότι όσο πιο υποταγμένος θα είναι στους ιμπεριαλιστές, όσο πιο σκυμμένο θα έχει το κεφάλι στο ντόπιο κεφάλαιο τόσο το καλύτερο, τις πρώτες ώρες των πυρκαγιών στην Αττική έκαναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα φανεί πιο αντικυβερνητικός, παριστάνουν ότι δε ξέρουν πως τα αεροπλάνα και τα μέσα πυρόσβεσης είναι ανεπαρκή γιατί κάθε πλούτος που βγαίνει σε αυτή τη χώρα πάνε στα ντόπια και (κυρίως) στα ξένα αφεντικά που υπηρετούν με τόση ραγιάδικη νοοτροπία. Ξεχνάνε τη στάση συγκάλυψης που κράτησαν απέναντι στις τότε κυβερνήσεις όταν καιγόταν η Πελοπόννησος, όταν καιγόταν το Γραμματικό και η Πάρνηθα, άλλες περιοχές της χώρας. Αυτοί που ενοχοποίησαν τη γριούλα για τη Πελοπόννησο τώρα αναζητούν εμπρηστές που βάζουν φωτιά για το ...μεροκάματο! Σκίζονται για το περιβάλλον όταν στοχοποιούν τους κατοίκους της Χαλκιδικής που παλεύουν ενάντια στη καταστροφή. Βγάζουν τηλεοπτικά σποτ που παρουσιάζουν τον καθένα μας ως «δυνάμει εμπρηστή» αν δεν προσέχει πού πετάει τα τσιγάρα του και πού ψήνει τις μπριζόλες του, που κάνουν μια χυδαία προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν το λαό από τους πραγματικούς ενόχους, ενοχοποιώντας τον ίδιο για τα εγκλήματα που στη πραγματικότητα υποστηρίζουν! Και βεβαίως κανείς τους δε πρόκειται να αναφέρει ότι κάθε χρόνο μειώνονται εκατομμύρια ευρώ από τον προϋπολογισμό για τη πυρόσβεση, ότι εκατοντάδες οχήματα και κάμποσα πυροσβεστικά αεροπλάνα είναι σε ακινησία λόγω βλαβών και αυτό γιατί οι "δανειστές" δεν επιτρέπουν τις αναγκαίες πιστώσεις. Δεν θα πουν ότι η δύναμη των πυροσβεστών έπεσε κατά 4.000 από το μόνιμο προσωπικό τα τελευταία χρόνια της "μείωσης του κράτους" και ότι αντικαστάθηκαν, όσο αντικαταστάθηκαν, από τους υπό κατάργηση πενταετείς. Δεν θα τα πουν γιατί θα πρέπει να αναφέρουν και τις αιτίες - ήδη ένας παρατηρητικός θεατής θα πρόσεξε πως έπεσαν οι τόνοι γι' αυτά τα ζητήματα σε σχέση με τις πρώτες ώρες ζωντανής μετάδοσης των πυρκαγιών στη βορειοανατολική Αττική. Πλέον ο βασικός εχθρός είναι ο ...στρατηγός άνεμος! Και φυσικά όταν έρθει η ώρα θα προσπαθούν να μας πείσουν με όλες τους τις δυνάμεις για τα οφέλη από την ιδιωτικοποίηση της δασοπροστασίας! Μιας και η Πυροσβεστική θα κληθεί να παίξει πιο ενεργό ρόλο σε άλλου είδους πυρκαγιές!

Όλοι μαζί, κυβερνήσεις, αστικά πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ όταν οι κάτοικοι αντιδρούν στη καταστροφή και την εγκατάλειψη των περιοχών τους στρέφονται εναντίον τους. Τους συκοφαντούν, τους λοιδορούν, τους κατηγορούν ότι είναι ενάντια στην ανάπτυξη (των αυτοκινητόδρομων, των χωματερών και των διοδίων, της βαριάς βιομηχανίας του.... τουρισμού, των τεράστιων εμπορικών κέντρων και της καταστροφικής εξόρυξης), τους στοχοποιούν, τους συλλαμβάνουν και τους τρέχουν στα δικαστήρια.

Οι δασικές εκτάσεις που καταστρέφονται, εάν αποτελούν διεκδικήσιμες περιοχές από τους …επενδυτές (μεγάλο κεφάλαιο, τουριστικές και οικοδομικές επιχειρήσεις, συνεταιρισμούς, εκκλησία κ.λπ.) θα αποχαρακτηριστούν. Εάν πρόκειται για φυσικό πλούτο, εθνικούς δρυμούς, δάση, θα αφεθούν στην τύχη τους, έρμαια στην …αναζωογονητική δύναμη της φύσης, χωρίς καμία κρατική φροντίδα.

Αυτή την πραγματικότητα την ξέρει ο λαός και γι’ αυτό είναι ο πραγματικός πυροσβέστης και προστάτης τους. Ξέρει ότι αν δεν υπάρχει άμεσο οικονομικό ή πολιτικό συμφέρον καμία επένδυση δεν πρόκειται να γίνει ούτε στην πρόληψη, ούτε στην αποκατάσταση, ούτε, περισσότερο, στη φύλαξη του δημόσιου φυσικού πλούτου. Πόσο μάλλον στις ζημιές που έχουν υποστεί οι ίδιοι οι κάτοικοι αυτών των περιοχών. 

Είναι σίγουρο ότι δεν αποτελούν απόλυτα οικοδομικό στόχο όλες οι περιοχές που έγιναν κάρβουνο. Όπως επίσης ότι τέτοιας έκτασης καταστροφή μπορεί να συμβεί -και συμβαίνει- σε αρκετές χώρες. Το ζητούμενο είναι πώς αντιμετωπίζονται, αν λαμβάνονται μέτρα περιορισμού τους πριν πάρουν αυτή την έκταση και, εντέλει, πώς αποκαθίστανται οι ζημιές. Κι εδώ, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται η γνωστή διαπίστωση ότι είναι το ίδιο το ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό σύστημα που οδηγεί συνειδητά και με τρομακτική ταχύτητα τον πλανήτη και τους λαούς σε περιβαλλοντική καταστροφή, με μόνο στόχο την απόσπαση μεγαλύτερου κέρδους. Γιατί οι απαντήσεις έχουν να κάνουν με ταξικά κριτήρια και όχι απλά οικολογικά ή με την ανικανότητα των μηχανισμών.

Με μια διαβάθμιση που διακρίνει τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες ως προς την πολιτική βούληση και στάση για την αντιμετώπιση της δημόσιας γης (π.χ. ύπαρξη κτηματολογίων, όροι εκμετάλλευσης των δασών, οριοθέτησή τους, συστήματα πρόληψης κ.λπ.), όπου βεβαίως το πρόβλημα δεν παύει να έχει και εκεί τα ταξικά του χαρακτηριστικά, σε χώρες όπου ο κρατικός μηχανισμός και οι πολιτικοί φορείς έχουν ως κύριο μέλημα την υποτέλεια, το πράγμα γίνεται τραγικό έως εγκληματικό.

Και για να έρθουμε στις πυρκαγιές που σαρώνουν τη χώρα μας. Ποιος είναι αυτός που εμπορεύεται τη γη και κερδοσκοπεί από τους αποχαρακτηρισμούς καμένων περιοχών; Είναι ή δεν είναι το κεφαλαίο που θα κερδοσκοπήσει και θα επωφεληθεί από την παραχώρηση της δημόσιας γης -τα λεγόμενα φιλέτα- για τουριστικές επενδύσεις ή δική του εγκατάσταση, όπως έγινε σε πάρα πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν;

Είναι η κυβέρνηση και συνολικά τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία που φροντίζουν να νομοθετούν υπέρ της εκποίησης των καμένων αλλά και δασικών εκτάσεων. Που φροντίζουν να μην οριοθετούν και να καταγράφουν τη δημόσια έκταση, κάτι που φαίνεται …λογικό σε αναπτυγμένους καπιταλισμούς, αλλά όχι εδώ όπου ακόμη υπάρχουν διεκδικήσεις με χαρτιά του σουλτάνου ή του μεγαλοτσιφλικά που υπήρχε στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του ελληνικού κράτους. Χάρις στην ασάφεια αυτή, κάποιοι έχουν ιδιωτικά δάση, εκτάσεις τεράστιες που τις διεκδικούν ή πάλι που τους χαρίζονται από "συνεταιρισμοί" ως και μοναστήρια.

Τη στιγμή που η κυβέρνηση, ακολουθώντας τα βήματα των προηγούμενων, περικόπτει κάθε δαπάνη που αφορά το κοινωνικό σύνολο, είναι εύλογο ότι η δασοπροστασία, η ύπαρξη μηχανισμών πρόληψης και κατάσβεσης είναι ασύμφορη. Αφήνονται, λοιπόν, ανειδίκευτοι εθελοντές δασοπυροσβέστες και κάτοικοι δίπλα στους λιγοστούς πυροσβέστες να σβήσουν τις φωτιές, με τραγικά αποτελέσματα, αφήνοντας τις πυρκαγιές, στην ουσία, μόνες τους να σβήνουν και να αναζωπυρώνονται μέχρι να τελειώσουν τα δέντρα ή και τα σπίτια που υπάρχουν κοντά. Άλλωστε, χορηγοί για τις αναδασώσεις θα υπάρξουν άφθονοι, αφού ακόμη και με τα αποκαΐδια πάλι κέρδη θα αποκομίσουν. Ο ΣΚΑΪ καραδοκεί!

Η πολιτική που γέννησε τις τερατουπόλεις, που απαιτεί συνεχή επέκταση και συνεπώς την καταστροφή των λεγόμενων περιαστικών δασικών εκτάσεων, είναι η ίδια που, λόγω της εγκατάλειψης της υπαίθρου και των χωριών, έχει στερήσει από τα δάση τους φυσικούς τους προστάτες, τους κατοίκους των γύρω χωριών. Έτσι, ο καθαρισμός και η διατήρηση μονοπατιών, αλλά και η αποψίλωση και η απομάκρυνση των ξερών κορμών για άμεση χρήση στις οικιακές ανάγκες έχουν αφήσει τα δάση στο έλεος της εγκατάλειψης, των σκουπιδιών και των χωματερών.

Οι ένοχοι του διαχρονικού μαζικού εγκλήματος είναι οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, είναι οι πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που νομοθέτησαν όλα τα δασοκτόνα μέτρα, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που τα συνεχίζει και όλοι πριμοδοτούν και στηρίζουν τις αρπακτικές επιλογές του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.

Η Ελλάδα της κατεστραμμένης αγροτικής παραγωγής, των καμένων δασών, των ανυπεράσπιστων ανθρώπων του μόχθου που χωρίς το βιός τους δεν έχουν πια να «ελπίζουν» ούτε στις ελεημοσύνες των κρατικών ταμείων τους παρελθόντος, είναι η πραγματική διαχρονική εικόνα της πρώην «σύγχρονης και ισχυρής Ελλάδας» και νυν «μνημονιακής και καταχρεωμένης» που πρέπει να βγάλει τις «υποχρεώσεις» της. Η καταστροφή και σήμερα είναι στόχος και προϋπόθεση για τα «μεγάλα έργα» και τις «επενδύσεις» που υλοποιούν το μοντέλο της όποιας μελλοντικής «ανάπτυξης».

Απέναντι σε αυτή την απίστευτη βαρβαρότητα και την απύθμενη υποκρισία επείγει η μαζική λαϊκή κινητοποίηση. Κόντρα στις άθλιες κυβερνητικές θεωρίες περί «σχεδίων αποσταθεροποίησης» που τις έχουμε ξαναδεί πολλές φορές στο παρελθόν και που στοχεύουν στη τροκοκράτηση του λαού και τη κατάπνιξη της οργής του απαιτείται η συγκρότηση λαϊκών συσπειρώσεων για να σταθούμε ενάντια στους εμπρηστές της ζωής μας. Πρώτα απ' όλα αυτών των περιοχών. 

Δεν αρκεί η οργή και το βρίσιμο του κράτους και του συστήματος. Απαιτείται οργάνωση-αντίσταση-διεκδίκηση για να αναλάβουν οι πραγματικοί ένοχοι πλήρως το κόστος για την αποκατάσταση των ζημιών, την προστασία από τις πλημμύρες και την άμεση αναδάσωση των καμένων, καμιά αλλαγή στις χρήσεις της γης και κατάργηση των δασοκτόνων νόμων.

Να βάλουμε φωτιά στο σύστημα που μας καίει το περιβάλλον και τις ζωές!

  από Ταξική Πτέρυγα