«Για την αθλιότητα κύκλων της τοπικής διανόησης: Να κάνουμε το αίσχος ακόμα πιο επαίσχυντο, αναδεικνύοντάς το»*,

του Νίκου Δινόπουλου

Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,
της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,
και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι,
του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα!

Κώστας Βάρναλης

Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος
(Εργάτης - συνταξιούχος)

Με αφορμή την ταινία του "«Π. Βούλγαρη (σενάριο Ιωάννας Καρυστιάνη), «Το τελευταίο σημείωμα»" για τους διακόσιους εκτελεσμένους κομμουνιστές της Καισαριανής την πρωτομαγιά του 1944 ο -και εραστής των βιβλίων- Β. Π. Καραγιάννης γράφει άλλη μια κακοφορμισμένη «παρέμβαση», διαβάστε την εδώ «Μια κολόνια που κακοφορμίζει χρόνια… (του Β. Π. Καραγιάννη)» 7/11/2017). Δεν είναι η πρώτη (διαβάστε εδώ), δεν θα είναι και η τελευταία φορά που ο -και λόγιος διανοούμενος- νομικός της περιοχής μας ελεεινολογεί για κομβικά ιστορικά γεγονότα,  οικτίροντας αγώνες, νεκρούς ήρωες και αγωνιστές.



Ο -και ποιητής- Β. Π. Καραγιάννης με «λεπτή αστική ειρωνεία», όπως επιβάλει η «αστική ευγένεια», γράφει για τον εκτελεσμένο με τους διακόσιους κομμουνιστές Νίκο Πλακοπίτη:  «η οδός ΝΙΚΟΥ ΠΛΑΚΟΠΙΤΗ συμβολικώ λόγω ορίζει το Εργατικό Κέντρο Κοζάνης» και «το 1936 εκδίδει και διευθύνει μια μικρή εφημερίδα «Παλλαϊκό Μέτωπο». Δε νομίζω να κυκλοφόρησε και δεύτερο φύλλο» και προϊδεάζει για τη συνέχεια…
Είναι παγερά αδιάφορα τα όσα γράφει -ο και εραστής των τεχνών- για την ταινία, «δεν την είδα (ακόμα). Δεν ξέρω αν τη δω», «την προηγούμενη ταινία του «Ψυχή βαθιά» την είδα και μου φάνηκε κάπως απλοϊκή (σαν σχολικό σκετς) με τον τρόπο που χειριζόταν το θέμα του Εμφυλίου […]». Πλην όμως δεν είναι αδιάφορα αυτά που γράφει για τις ιστορικές αναδρομές: «Δεν μπορώ τους ηρωικούς λυρισμούς, τις αγιογραφήσεις, τα ιστορικά, κομματικά μελιστάλαχτα […]». Προς απάντησή του προστρέχω στον ποιητή Κ. Παλαμά: «Γύριζε, μή σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη, /  ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια, / η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη. / Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια».

«Αλλά λλού είναι το θέμα» για τον - και λογοτέχνη- Β. Π. Καραγιάννη. Με μοναδική πηγή τον «αλήστου μνήμης σπουδαίου συγγραφέα κι ανιδιοτελούς αριστερού πολίτη […]» Μάριο Χάκκα (Δημοτικός σύμβουλος Καισαριανής 1964-1967) και "από τη συλλογή διηγημάτων του «Το κοινόβιο» το διήγημα «Σκοπευτήριο Καισαριανής»", [διαβάστε από το Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών το Βιογραφικό του Μ.Χ.], ανακαλύπτει(;!) και αποκαλύπτει(;!) πως «μεταξύ των Ελλήνων που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο υπήρξαν και μερικοί σαλταδόροι [διαβάστε εδώ, Οι σαλταδόροι της Κατοχής]. Παρακαλώ να ληφθεί μέριμνα και να κατατεθεί στεφάνι στη μνήμη τους». Φυσικά μου αφαιρούνε το λόγο, επιχειρώ να συνεχίσω, μου βουλώνουν το στόμα, άλλοι με βρίζουνε, «βέβηλε» φωνάζει κάποιος από το ακροατήριον…». Για τούτο και εξανίσταται ο μύστης της γνώσης και της ιστορίας Β. Π. Καραγιάννης: «Ηταν, λοιπόν, και σαλταδόροι μεταξύ των εκτελεσθέντων. ‘Οχι μόνον κομμουνιστές κ.λπ. Κι εγώ που νόμιζα…». Προς απάντησή του παραθέτω αυτούσια τη διαταγή των ναζί:
 
 «Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:

1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944 .

2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων.

Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί (σ.σ. πρόκειται για ταγματασφαλίτες) εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.

Ο στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος».

Για τους διακόσιους εκτελεσμένους κομμουνιστές της Καισαριανής γράφει ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος -απάντηση σ’ όλη τη σαβούρα του αντικομουνισμού-:
 «Εμείς / μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνον / θυμηθείτε το: αν η ελευθερία / δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, / εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας».
Και ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης: «Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων / εμείς καθόμασταν τα βράδια / και ζωγραφίζαμε σκηνές απ’ την αυριανή ευτυχία του κόσμου / Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας».

Είναι αρκετή αυτή η «αντικειμενική» ανασκολόπιση της ιστορίας για τον -και ποιητή- Β. Π. Καραγιάννη; Όχι! Για τούτο σπεύδει να κάνει γνωστό πως:

«Στην περιοχή Νταμάρια Παναγίας Κοζάνης εκτελέστηκαν το 1944, 44 Ελληνες σε αντίποινα για το θάνατο γερμανού ταγματάρχη ιατρού στην περιοχή Ξηρολίμνης. Στήθηκε μνημείο σοσιαλιστικού (κομφορμισμού) ρεαλισμού εννοείται, (αλλά και γιατί να εννοείται;) εις μνήμην. Οι 44 ήταν στις φυλακές Κοζάνης και οι Γερμανοί άρπαξαν αδιακρίτως ώσπου να συμπληρωθεί ο αριθμός που απαιτούσε η εκδίκηση του κατακτητή από τη μοιραία πράξη (για τους 44 Κοζανίτες πατριώτες) εκείνων που σκότωσαν το γερμανό. Μεταξύ τους ήταν κομμουνιστές υποθέτω, αντιστασιακοί, αριστεροί, φιλελεύθεροι, δημοκράτες αλλά και μαυραγορίτες, ποινικοί κατάδικοι για παραπτώματα ασήμαντα, μπορεί και κανένας σαλταδόρος όπως στην Καισαριανή του Μ.Χ.».

Δεν είναι σε θέση ο -και διανοούμενος- Β. Π. Καραγιάννης να κατανοήσει τη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν για τη λευτεριά της χώρας μας από τη ναζιστική κατοχή και σ’ αυτούς που συνεργάστηκαν μαζί τους; Αν όχι τότε ας μάθει πως: Είναι άλλο πράγμα να πολεμάς τους ναζί καταχτητές και άλλο πράγμα να συνεργάζεσαι μαζί τους. Είναι άλλο πράγμα το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ και είναι άλλο πράγμα οι δωσίλογοι, και οι μαυραγορίτες… Είναι άλλο πράγμα οι εκτελεσμένοι στον τοίχο της Καισαριανής και στα Νταμάρια Παναγίας Κοζάνης και άλλο πράγμα οι γερμανοτσολιάδες, οι ταγματασφαλίτες και οι κουκουλοφόροι χαφιέδες…
Ας είναι. Γνωστή και πάγια είναι η πρακτική των «αναθεωρητών της ιστορίας»: Όχι με στοιχεία, με μαρτυρίες και αξιόπιστες πηγές όπως απαιτεί μια επιστημονική έρευνα, αλλά, με μισές αλήθειες - ολόκληρα ψέματα από ορισμένα γεγονότα τα ανακατεύουμε με ανακρίβειες στο μίξερ και είναι έτοιμη η διαστρέβλωση για το ξαναγράψιμο της ιστορίας σύμφωνα με τις επιθυμίες του αστικού μπλοκ εξουσίας.
Και κλείνοντας ο -και λόγιος διανοούμενος- Β. Π. Καραγιάννης μας κατακεραυνώνει γράφοντας: «Ολοι εκτελέστηκαν και οδηγήθηκαν εκόντες άκοντες στην χώρα και τη χορεία των μαρτύρων, αν και κανείς τους δεν το επιδίωκε. Αλλά η ιστορία (ποιά ιστορία δηλαδή;) έτσι γράφεται. Οπως και η καπηλεία αυτής της μάταιης θυσίας τους που κρατάει χρόνια σαν κακοφορμισμένη κολόνια.

Τι νόημα είχαν οι σποραδικές τιμωρίες που έφερναν μαζικές τραγωδίες ως αντίποινα…».

Ώστε έτσι λοιπόν! Οι ιστορικές αναδρομές στην αντίσταση είναι «καπηλεία»! Οι μαζικές εκτελέσεις στην κατοχή, τα μαρτυρικά ολοκαυτώματα οφείλονταν στις… ανεύθυνες «σποραδικές τιμωρίες» του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ που «έφερναν μαζικές τραγωδίες ως αντίποινα…» και έκανε τους Έλληνες με το ζόρι… πατριώτες επί ματαίω! Όλα αυτά ήταν απλά …αντίποινα, ήταν μια φυσική αντίδραση των καταχτητών και υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν ο ΕΛΑΣ και η δράση του!
Αλήθεια αν αυτό δεν είναι ξέπλυμα των ναζί, των δωσίλογων, των γερμανοτσολιάδων και των ταγμάτων ασφαλείας τότε τι είναι; Και, πόσο διαφορετικό είναι αυτό που γράφει ο -και εραστής του πολιτισμού- Β. Π. Καραγιάννης από αυτό που έγραφαν οι ντόπιοι δωσίλογοι γερμανοτσολιάδες αναγνωρίζοντας(!) τη «νομιμότητα»(;!) των ναζί κατακτητών: «Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών» («Καθημερινή», 1/6/1941);

Εν κατακλείδι ολόκληρη την Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κοζάνης να διαβάσει ο -και διανοούμενος, λόγιος, ποιητής, νομικός κ.α.- Β. Π. Καραγιάννης, θα συνεχίσει με κακοφορμισμένες «παρεμβάσεις» να ελεεινολογεί κομβικά ιστορικά γεγονότα και να  οικτίρει αγώνες, νεκρούς ήρωες και αγωνιστές… Παρά ταύτα υπερασπίζομαι και θα υπερασπιστώ το δικαίωμά του να το κάνει ώστε «αναδεικνύοντας το αίσχος αυτό να γίνεται ακόμα πιο επαίσχυντο».

«Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·
Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!»

Κωστής Παλαμάς

* Δάνειο σε παράφραση από το βιβλίο, «Internationale Situationniste - Για την αθλιότητα των φοιτητικών κύκλων».

 ΠΗΓΗ: Kozani.tv