Παιδιά ενός κατώτερου θεού και στη ζωή και στον θάνατο

Ο Χ'ωρος του δυστυχήματος και το μοιραίο Κλαρκ. Δεξιά: Ο Λάζαρος Πανιτσίδης, εργαζόμενος σε εργολαβικό συνεργείο της ΔΕΗ, σκοτώθηκε τον Αύγουστο του 2017 στο ορυχείο Καρδιάς της Κοζάνης

Συντάκτης: Αφροδίτη Τζιαντζή

Ο Αβραάμ Πανιτσίδης είναι εργολαβικός εργάτης της ΔΕΗ στο ορυχείο Καρδιάς, μεταξύ Πτολεμαΐδας και Κοζάνης. Είναι 57 χρόνων και κάθε πρωί που ξυπνάει να πάει στο μεροκάματο, απλήρωτος εδώ και 4 μήνες, δεν μπορεί παρά να σκέφτεται ότι λίγα μέτρα πιο πέρα έπεσε νεκρός στις 19/9/2017 o 35χρονος γιος του, Λάζαρος Πανιτσίδης, επίσης εργαζόμενος σε υπεργολάβο της ΔΕΗ, όταν το μηχάνημα που οδηγούσε ανατράπηκε και τον καταπλάκωσε.

Έκτοτε, η χήρα και τα δύο μωρά παιδιά του αδικοχαμένου εργάτη προσπαθούν να επιβιώσουν με μια σύνταξη-φιλοδώρημα μόλις 100 ευρώ, αντιμετωπίζοντας οξύτατα οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα.

Ο θάνατος του εργολαβικού συναδέλφου τους, ένα από τα δεκάδες θανατηφόρα δυστυχήματα στα λιγνιτωρυχεία και τους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς της περιοχής τα τελευταία χρόνια, κινητοποίησε τους εργαζόμενους στο συνδικάτο «Εργατική Αλληλεγγύη», που απηύθυναν έκκληση στη διοίκηση της ΔΕΗ Α.Ε. να ισχύει για τους εργολαβικούς ό,τι ίσχυε πάντα για τους μισθωτούς.

Να αποζημιώνεται δηλαδή η οικογένεια του θανόντος και να προσλαμβάνεται ένα μέλος της στη ΔΕΗ, όπως έχει καθιερωθεί για το μόνιμο προσωπικό.

«Θεωρούμε ότι αυτό είναι και ηθικό και δίκαιο και συνάδει με την ίση αντιμετώπιση από την πολιτεία και τη ΔΕΗ των εργαζομένων και των οικογενειών τους», έγραφαν τότε οι εργαζόμενοι σε επιστολή τους προς τη διοίκηση της ΔΕΗ, που είχαν κοινοποιήσει στα υπουργεία Ενέργειας και Εργασίας, τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, συνδικαλιστικούς φορείς, βουλευτές και πολιτικά κόμματα.

«Είναι γνωστό ότι το 30% και περισσότερο των εργασιών της ΔΕΗ γίνονται από εργολαβικούς εργαζόμενους, που πολλές φορές μάλιστα μοιράζονται τα ίδια πόστα με τακτικούς εργαζόμενους της ΔΕΗ, αλλά έχουν διαφορετική εργασιακή και μισθολογική αντιμετώπιση. Είναι κρίμα αυτή η αδικία να ακολουθεί τις οικογένειές τους και μετά τον θάνατό τους σε περίπτωση εργατικού δυστυχήματος!» κατέληγαν, τονίζοντας ότι «η πρόσληψη της συζύγου του αδικοχαμένου εργαζόμενου είναι υποχρέωση της ΔΕΗ απέναντι στην οικογένειά του αλλά και στην ίδια την κοινωνία, τα μέλη της οποίας πρέπει να είναι ίσοι και στη ζωή και στον θάνατο».

Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι το Δ.Σ. της ΔΕΗ Α.Ε. ενέκρινε το αίτημά τους να εξισωθούν οι έκτακτοι με τους τακτικούς εργαζόμενους σε περίπτωση θανατηφόρου δυστυχήματος.

Το αρνητικό είναι ότι η απόφαση αυτή έμεινε στα χαρτιά και ουδέποτε εφαρμόστηκε στην πράξη.

Μάλιστα, όταν πρόσφατα βρέθηκε στην περιοχή της Κοζάνης ο υφυπουργός Εργασίας Νάσος Ηλιόπουλος, τον επισκέφθηκε κλιμάκιο των εργαζομένων μαζί με τον πατέρα του νεκρού εργάτη και του κοινοποίησε νέα επιστολή, απαιτώντας να σταματήσει η αδράνεια και να γίνει πράξη αυτό που είναι δίκαιο, ώστε οι εργολαβικοί εργαζόμενοι να μην παραμένουν και μετά θάνατον τα παιδιά ενός κατώτερου θεού.

Ο υφυπουργός ήταν θετικός στο αίτημά τους και δεσμεύτηκε ότι θα το κοινοποιήσει στο υπουργείο Ενέργειας.

«Κούφια» έγκριση

Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση προς τους εργαζόμενους, την οποία έχει στη διάθεσή της η «Εφ.Συν.», τον Δεκέμβριο του 2017 ψηφίστηκε ομόφωνα σε συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΕΗ η «έγκριση της υποβολής στο αρμόδιο υπουργείο σχεδίου Τροπολογίας Νόμου με την οποία να παρέχεται η δυνατότητα πρόσληψης στη ΔΕΗ Α.Ε. ενός μέλους της οικογένειας θανόντος, συνεπεία εργατικού ατυχήματος, αμιγώς κατά την εκτέλεση της εργασίας του και με αφορμή αυτή, εργαζομένου σε εργολάβο στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης».

Ωστόσο, σχεδόν έναν χρόνο μετά, όχι μόνο δεν έχουν ενημερωθεί τα υπουργεία (όπως προκύπτει προς το παρόν από το ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.»), αλλά ούτε έχει παρθεί κάποιο μέτρο ανακούφισης των οικογενειών των νεκρών εργολαβικών εργαζομένων.

«Από τη στιγμή που μπήκαν οι εργολάβοι στη ΔΕΗ, επειδή έχουν ελλιπή μέτρα προστασίας και ασφάλειας, γίνονται απανωτά εργατικά ατυχήματα. Πολλά είναι θανατηφόρα», μας λέει ο Κώστας Ασαλουμίδης, πρόεδρος του συνδικάτου εργαζομένων στην Ενέργεια «Εργατική Αλληλεγγύη», που έχει έδρα την Κοζάνη και εκπροσωπεί τόσο τους μόνιμους όσο και τους εργολαβικούς εργαζόμενους της περιοχής - οι οποίοι ξεπερνούν πλέον τους 3.000.

«Οι εργολαβικοί ήταν πάντα οι πιο κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι, αλλά και αυτοί που έχουν τον βαρύτερο φόρο αίματος. Ως σωματείο έχουμε καταμετρήσει στην περιοχή 115 θανατηφόρα δυστυχήματα σε χώρους της ΔΕΗ από τη δεκαετία του ‘70 και μετά. Την τελευταία δεκαετία έχουν χαθεί πάνω από 15 άνθρωποι, από τους οποίους οι 7 ήταν έκτακτοι ή εργάζονταν για εργολάβους».

Οπως είπε στην «Εφ.Συν.» ο Αβραάμ Πανιτσίδης, πατέρας του Λάζαρου, οι μισθοί στα εργολαβικά συνεργεία είναι της τάξης των 600 ευρώ, σπάνια πληρώνονται εγκαίρως, ενώ συχνά καταγράφονται σοβαρές παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, όπως συνέβη και στην περίπτωση του αδικοχαμένου γιου του. «Ο γιος μου δούλευε απόγευμα Παρασκευής και σχόλασε στις 12 τα μεσάνυχτα.

Με τηλεφώνημα της τελευταίας στιγμής τον έβαλαν να δουλέψει Σάββατο πρωί, κάτι που είναι παράνομο». Επιπλέον, όπως διαπιστώθηκε από τους ελέγχους, ο εργαζόμενος δούλευε με σύμβαση ανειδίκευτου, ενώ εκτελούσε χρέη χειριστή κλαρκ και ήταν ασφαλισμένος μόνο για δύο ημέρες την εβδομάδα, μάλιστα διαφορετικές από αυτές που δούλευε πραγματικά. Τέλος, το όχημα που οδηγούσε ήταν αδήλωτο στο ορυχείο και χωρίς άδεια κυκλοφορίας.

ΠΗΓΗ: Παιδιά ενός κατώτερου θεού και στη ζωή και στον θάνατο | Η Εφημερίδα των Συντακτών