Ποιοί είναι και τι ζητάνε τα κίτρινα γιλέκα;

του Σταμάτη Κυριάκη

Στην αρχή όλοι νόμιζαν ότι πρόκειται για ένα νέο Movimento dei Forconi αλλά Γαλλικά.
Αυτή η πρώτη εντύπωση ήταν δικαιολογημένη λόγω του ότι ακριβώς όπως και στην Ιταλία το 2012 έτσι και στην Γαλλία το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων ξεκίνησε από την επαρχία, κυρίως από αγρότες και φορτηγατζήδες που ζητούσαν να ακυρωθεί η αύξηση της τιμής των καυσίμων που θα τους περιόριζε το ποσοστό κέρδους.

Τις πρώτες διαδηλώσεις των κίτρινων γιλέκων τις πλαισίωναν κυρίως ακροδεξιές – φασιστικές οργανώσεις δεξιότερα της Λεπέν.

Η Αριστερά παρακολουθούσε μουδιασμένη τις πρώτες μέρες την εξέλιξη των κινητοποιήσεων.
Ακολούθησε μια σειρά κινητοποιήσεων σε όλη την Γαλλία που ανέτρεψε αυτήν την εικόνα.
Στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων εισέβαλαν αυτοδικαίως τμήματα της εργατικής τάξης των ανέργων και της νεολαίας καθώς και διάφορες κοινωνικές ομάδες και στρώματα. Αυτό κινητοποίησε τις δυνάμεις της Αριστεράς και οργανώσεις της CGT.


Μέσα σε δύο βδομάδες το τοπίο είχε αλλάξει.
Τώρα πλέον μιλάμε για ένα κίνημα που απειλεί ευθέως την πολιτική τάξη στην Γαλλία και εξάγεται μάλιστα σε χώρες όπως η Ολλανδία και το Βέλγιο.

Η ανησυχία της ΕΕ για το μέλλον του Μακρόν, του εκλεκτού των τραπεζών, και η πιθανότητα να εξαπλωθεί το κίνημα παντού στην Ευρώπη είναι ολοφάνερη.

Δεν τους απασχολούν κυρίως οι (εκατοντάδες χιλιάδες) διαδηλωτές και η επιθετικότητα τους. Τους απασχολεί ότι το κίνημα συνενώνει κοινωνικά στρώματα στα οποία μπορεί να ηγεμονεύσει μια ανατρεπτική λογική. Τους απασχολεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία του Γαλλικού λαού (σχεδόν 80% σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) στηρίζει τους εξεγερμένους.

Αυτήν την εφιαλτική πραγματικότητα προσπάθησε να προλάβει το γαλλικό κράτος όταν πριν λίγο καιρό έστελνε την αστυνομία να εισβάλει στο σπίτι του Μελανσόν (της Ανυπότακτης Γαλλίας) και να κατασχέσει τους υπολογιστές του σε μια πρωτοφανή για τα Γαλλικά ήθη επιχείρηση.
Παρόλα αυτά η πολιτική ταυτότητα του κινήματος παραμένει θολή και η ηγεμονία της ανατρεπτικής αριστερής πτέρυγας μένει να επιβεβαιωθεί πλήρως.

Το γεγονός πάντως ότι στο κίνημα εισβάλουν με μαζικές συνελεύσεις και οι φοιτητές των πανεπιστημίων μαζί με τους μαθητές και τους εργάτες καθώς επίσης και το γεγονός ότι οι ακροδεξιές ομάδες δέχονται επιθέσεις και περιθωριοποιούνται είναι ενθαρρυντικό.
Η κυβέρνηση σε μια ύστατη προσπάθεια προσπάθησε να διασπάσει το κίνημα αναστέλλοντας την αύξηση στις τιμές των καυσίμων χωρίς αποτέλεσμα.

Ήδη ο κατάλογος των αιτημάτων έχει διευρυνθεί και αντιπροσωπεύει πλέον σχεδόν όλα τα καταπιεσμένα και εκμεταλλευόμενα στρώματα της Γαλλικής κοινωνίας.

Δημοσιεύουμε τα 42 πιο γνωστά αιτήματα:

1. Κανένας άστεγος στον δρόμο.
2. Αύξηση του βασικού μισθού στα 1.300 ευρώ.

3. Επιπλέον αναλογικότητα του φόρου στο εισόδημα.

4. Υιοθέτηση πιο ευνοϊκής πολιτικής για τους μικρομεσαίους εμπόρους. Όριο στη δημιουργία μεγάλων εμπορικών ζωνών γύρω από τις μεγάλες πόλεις, κάτι που «σκοτώνει» τα μικρά μαγαζιά και δωρεάν παρκινγκ στο κέντρο των μεγάλων πόλεων.

5. Σχέδιο ενεργειακής μόνωσης των κατοικιών για μεγαλύτερη οικονομία των νοικοκυριών και οικολογική πολιτική.
6. Φόροι: Οι «μεγάλοι» ( όπως Google, Amazon,Μc Donalds) να πληρώνουν πολλά και οι «μικροί» λίγα.

7. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης να είναι ίδιο για όλους.

8. Το σύστημα συνταξιοδότησης πρέπει να παραμείνει αλληλέγγυο άρα σοσιαλιστικό.

9. Καμία σύνταξη κάτω από 1.200 ευρώ.

10. Πάγωμα των φόρων στα καύσιμα και ακύρωση της επιπλέον επιβάρυνσης στους τεχνικούς ελέγχους.

11. Υιοθέτηση του αναλογικού εκλογικού συστήματος με στόχο τη σωστότερη εκπροσώπηση του γαλλικού λαού στο Κοινοβούλιο.

12. Όλοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι θα έχουν δικαίωμα σε έναν μεσαίο μισθό. Τα έξοδα τους θα ελέγχονται και εφόσον δικαιολογούνται θα τους επιστρέφονται τα χρήματα. Θα έχουν δικαίωμα στο «κουπόνια εστιατορίου και στα «τσεκ διακοπών».
13. Οι μισθοί όλων των Γάλλων εργαζομένων και συνταξιούχων, καθώς και τα επιδόματα τους θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό.
14. Προστασία της γαλλικής βιομηχανίας. Απαγόρευση της μετεγκατάστασης τους. Η προστασία της βιομηχανίας μας είναι η προστασία της τεχνογνωσίας μας, του savoir-faire και των θέσεων εργασίας.
15. Τέλος της αποσπασμένης εργασίας. Είναι αφύσικο για άτομο που εργάζεται σε γαλλικό έδαφος να μην επωφελείται των ίδιων δικαιωμάτων και του ίδιου μισθού. Όλοι οι άνθρωποι έχουν άδεια να εργάζονται στο γαλλικό έδαφος θα πρέπει να είναι ίσοι εργασιακά με τους Γάλλους πολίτες και οι εργοδότες τους να τους αμείβουν με τον ίδιο τρόπο που αμείβουν έναν Γάλλο εργαζόμενο.
16. Επιπλέον περιορισμός του αριθμού των συμβάσεων ορισμένου χρόνου για τις μεγάλες εταιρείες. Θέλουμε περισσότερες συμβάσεις αορίστου χρόνου.
17. Όχι πια παρακράτηση στην πηγή του εισοδήματος.
18. Τέλος στις προεδρικές αποζημιώσεις εφόρου ζωής. 
19. Να ευνοηθεί η μεταφορά των εμπορευμάτων δια μέσου σιδηροδρόμων. 
20. Τέλος για το CICE – την έκπτωση φόρου για την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα. Αξιοποίηση αυτών των χρημάτων για το λανσάρισμα της γαλλικής βιομηχανίας αυτοκινήτων υδρογόνου (το οποίο είναι πιο οικολογικό από το ηλεκτρικό αυτοκίνητο).
21. Να τελειώσει η πολιτική λιτότητας. Να πάψουμε να πληρώνουμε τους τόκους φόρων που έχουν κριθεί παράνομοι και να αρχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος χωρίς να παίρνουμε τα χρήματα από τους φτωχούς και τους λιγότερο φτωχούς. Να αναζητήσουμε τα 80 δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής.
22. Να αντιμετωπιστούν οι αιτίες της μετανάστευσης.
23. Οι αιτούντες άσυλο να έχουν μια καλή μεταχείριση. Τους οφείλουμε στέγη, ασφάλεια τροφή και παιδεία για τους ανηλίκους. Συνεργασία με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών έτσι ώστε οι χώροι υποδοχής να είναι ανοιχτοί σε πιο πολλές χώρες του κόσμου ενόσω οι άνθρωποι περιμένουν την απόφαση σχετικά με το αίτημα ασύλου.
24. Να οδηγούνται στις χώρες προέλευσης τους εκείνο που λαμβάνουν αρνητική απάντηση στο αίτημα τους για άσυλο. 
25. Να υλοποιηθεί μια πραγματική πολιτική ένταξης. Το να ζει κάποιος στη Γαλλία σημαίνει να γίνεται Γάλλος (μαθήματα γαλλικών, ιστορίας και πολιτικής εκπαίδευσης). Να δίνεται πιστοποιητικό στο τέλος των μαθημάτων.
26. Ο ανώτατος μισθός να οριστεί στα 15.000 ευρώ.
27. Να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους ανέργους.
28. Αύξηση των αναπηρικών επιδομάτων.
29. Μείωση των ενοικίων (ιδίως για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους χωρίς σταθερή εργασία).
30. Να απαγορευθεί η πώληση περιουσίας της Γαλλίας ( π.χ αεροδρόμια).
31. Να πληρώνονται οι υπερωρίες των σωμάτων ασφαλείας ( στρατού και αστυνομίας) αλλά και του δικαστικού σώματος.
32. Τα χρήματα που έχουν εξοικονομηθεί από τα διόδια στους αυτοκινητόδρομους θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τη συντήρηση των αυτοκινητόδρομων και των δρόμων της Γαλλίας όπως και για την οδική ασφάλεια.
33. Να μειωθεί η τιμή του φυσικού αερίου και του ρεύματος, που αυξήθηκε μετά τις ιδιωτικοποιήσεις. Να γίνουν ξανά δημόσια!
34. Τέλος στα λουκέτα των μικρών ταχυδρομείων, σχολείων και παιδικών σταθμών.
35. Εξασφάλιση ευ ζην για τους ηλικιωμένους. Να μην υπάρχει αισχροκέρδεια από τους ανθρώπους τρίτης ηλικίας. 
36. Να φοιτούν μάξιμουμ 25 μαθητές σε κάθε τάξη, από τον παιδικό σταθμό μέχρι το τέλος του σχολείου.
37. Αύξηση των πόρων για την Ψυχιατρική.
38. Διοργάνωση τακτικών δημοψηφισμάτων. Το Λαϊκό Δημοψήφισμα να μπει στο Σύνταγμα.
39. Επιστροφή στη θητεία επτά χρόνων για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (η εκλογή των βουλευτών δυο έτη μετά την εκλογή του Προέδρου θα επιτρέπει την αποστολή ενός σήματος θετικού ή αρνητικού στον Πρόεδρο όσον αφορά στην πολιτική του. Αυτό θα επιτρέπει έτσι να εισακουστεί η φωνή του λαού).
40. Συνταξιοδότηση στα 60 έτη για όλους και στα 55 έτη για τα άτομα που έχουν εργαστεί σε ένα επάγγελμα όπου έχει χρειαστεί να κάνουν χρήση του σώματός τους. Όπως για τους οικοδόμους. 
41. Να συνεχιστεί το σύστημα βοήθειας Pajemploi που προσφέρει φύλαξη σε παιδιά μέχρι 10 ετών έτσι ώστε να διευκολύνονται οι εργαζόμενοι γονείς.
42. Νέος φόρος στα ναυτιλιακά καύσιμα και στην κηροζίνη αεροσκαφών.

 πηγή: Kommon