Αντιδρούν στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου οι εκπαιδευτικοί με αναπηρία, (της Ελένης Μπαρμπαλιά)

Θυελλώδεις είναι οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών για το νέο σύστημα διορισμών, που έδωσε σε διαβούλευση (χορταίνουμε διαβουλεύσεις στην εποχή του opengove) το υπουργείο Παιδείας με τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Γαβρόγλου και λοιπή ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αγνοούν προκλητικά τις θέσεις των συνδικαλιστικών φορέων των εκπαιδευτικών και ακόμα πιο προκλητικά τις θέσεις των εκπαιδευτικών με αναπηρία που δια μέσω του τριτοβάθμιου κοινωνικοσυνδικαλιστικού φορέα των ατόμων με αναπηρία είναι έτοιμοι για αγωνιστικές δράσεις. Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία και μια σειρά φορέων μελών της διαμηνύουν προς τον Γαβρόγλου: το νομοσχέδιο επιστρέφεται ως απαράδεκτο.

Διαχρονικά, οι πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας αγνοούν το γεγονός ότι ανάπηροι ή χρόνια πάσχοντες δεν μπορούν να «οργώσουν» την Ελλάδα υπηρετώντας σε δυσπρόσιτες περιοχές, αφού η παροχή ιατρικών και θεραπευτικών υπηρεσιών, ειδικά για χρόνια πάσχοντες που ακολουθούν καθημερινή φαρμακευτική αγωγή, είναι έως και ανύπαρκτη.

Χρόνια πάσχοντες χωρίς τη δημιουργία δικτύου μονάδων χρονίων παθήσεων και τη διασύνδεση αυτών με τους γενικούς γιατρούς και παθολόγους που υπηρετούν σε απομακρυσμένες ηπειρωτικές και νησιωτικές περιοχές είναι λογικό ότι δεν μπορούν να τρέχουν από κατσάβραχο σε κατσάβραχο για να μαζέψουν μόρια.

Δικαίως λοιπόν οι ανάπηροι εκπαιδευτικοί ζητούν την λήψη ουσιαστικών κοινωνικών κριτηρίων, μέσω των οποίων θα μπορέσουν να προσληφθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν ζητούν τίποτε άλλο από το δικαίωμά τους στην εργασία.

Το νομοσχέδιο Γαβρόγλου, που δεν υπολείπεται σε τίποτα από τις αντιεκπαιδευτικές και αντεργατικές πολιτικές των προκατόχων του, δεν προχωράει στην ικανοποίηση των διαχρονικών αιτημάτων του αναπηρικού κινήματος σε ό,τι αφορά τους εκπαιδευτικούς αναπήρους – χρόνια πάσχοντες. Τα κοινωνικά κριτήρια που τίθενται με το παρόν νομοσχέδιο όχι μόνο δεν εγγυώνται την ισότιμη συμμετοχή των εκπαιδευτικών αναπήρων και των γονέων παιδιών με αναπηρία αλλά αποκλείουν και τους έχοντες ποσοστό αναπηρίας 50%. Οι ζωές των αναπήρων και χρονίως πασχόντων τίθενται στη ζυγαριά των βαθμών αναπηρίας!

Οι ανάπηροι εκπαιδευτικοί βρίσκονται λόγω των πρόσθετων αναγκών που πηγάζουν από την αναπηρία τους σε άνιση μοίρα γι’ αυτό και το αίτημα είναι ένα: Να εφαρμοστεί ο ν. 4440/2016, που ισχύει για τις προσλήψεις αναπήρων στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, και στους διορισμούς των εκπαιδευτικών με αναπηρία και γονέων που έχουν στη φροντίδα τους ανάπηρα τέκνα. Δεν ζητείται τίποτε άλλο από το να ισχύσουν οι προστατευτικές διατάξεις για την απασχόληση των αναπήρων και στον τομέα της εκπαίδευσης. Διαχρονικά το υπουργείο Παιδείας κάνει ό,τι δεν ξέρει τι συμβαίνει στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα!

Και σαν να μην έφταναν οι διακρίσεις που υφίστανται οι χρόνια πάσχοντες, όπως διαβητικοί, πάσχοντες από ερυθυματώδη λύκο ή νόσο του Crown ή άλλες παθήσεις που επιφέρουν σοβαρές επιπλοκές και αξιολογούνται από τις υγειονομικές επιτροπές ΚΕΠΑ με ποσοστό αναπηρίας 50%, το υπουργείο Παιδείας επιμένει να διατηρεί σε ισχύ το αναχρονιστικό Π.Δ. 50/1996, με το οποίο τίθενται τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις για τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών με σοβαρές χρόνιες παθήσεις και οι γονείς αναπήρων παιδιών.

Με το Π.Δ. 50 ακόμα και παραπληγικοί εκπαιδευτικοί ή γονείς παιδιών με σοβαρές αναπηρίες δεν έχουν καμία τύχη να μετατεθούν σε σχολείο που βρίσκεται κοντά στο οικογενειακό τους περιβάλλον ή κοντά σε κέντρο υποστήριξης και φροντίδας αναπήρων ή κέντρο παρακολούθησης χρονίως πασχόντων. Βρίθει το άρθρο 13 του Π.Δ. από αναχρονιστικούς όρους για την αναπηρία.

Ειδικά για την αναμόρφωση του αναχρονιστικού Π.Δ.50/1996, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, χωρίς να λησμονούμε τις προηγούμενες, έχει κλείσει στα συρτάρια των γραφείων την τελευταία γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ), η οποία αποτελεί οδηγό για την ένταξη μιας σειράς νέων αναπηριών και χρονίων παθήσεων που εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια (π.χ αυτοάνοσα νοσήματα) λόγω περιβαλλοντικών, κοινωνικών, αγχωτικών και άλλων παραγόντων που κατακλύζουν τη ζωή μας.

Γαβρόγλου και λοιποί υπουργοί εγκρίνουν ένα νομοσχέδιο και ένα σύστημα προσλήψεων, που όχι μόνο δεν καλύπτει τις κατεπείγουσες ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά οδηγεί και σε συγκρούσεις τους άνεργους εκπαιδευτικούς που ματώνουν οικονομικά για να αποκτήσουν τα περίφημα μεταπτυχιακά 300 ή 400 ωρών μπας και δουν μια χαραμάδα φωτός στην επαγγελματική τους ζωή! Ακόμα κι εδώ θριαμβεύει το κυνήγι του κέρδους ενάντια στις ανάγκες των εκπαιδευτικών και των μαθητών.

Πολιτικές αντεργατικές που οδηγούν σε αλληλοφάγωμα αυτούς που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Κάποιες μικρές φωνές ακούγονται στην περίφημη σελίδα διαβούλευσης του νομοσχεδίου για την κατάργηση των κοινωνικών κριτηρίων.

Δεν είναι δα η πρώτη φορά που εργαζόμενοι από τον γενικό πληθυσμό κοιτάνε με μισό μάτι την πρόσληψη αναπήρων.

Και κάπως έτσι αρχίζει ο εκφασισμός της κοινωνίας. Ξεκινώντας να βλέπουμε ως εχθρό τον ανάπηρο που θέλει να εργαστεί.

τα ζοφερό σκηνικό. Είναι χρέος μας.

Η Ελένη Μπαρμπαλιά είναι πρόεδρος Συλλόγου Νέων Διαβητικών Αθήνας

Από: - Kommon