Ημερολόγια Παλαιστίνης: Χεβρώνα: μια παταγώδης αποτυχία του διεθνούς δικαίου

Της Α.Β  Ημερολόγια Παλαιστίνης -Ημέρα 3η 

Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ένα σύμπαν όπου το διεθνές δίκαιο εφαρμόζεται και οι άνθρωποι μπορούν να νιώθουν την απόλυτη προστασία των δικαιωμάτων τους από αυτό, τότε η Παλαιστίνη σίγουρα δεν ανήκει εκεί. Η πόλη της Χεβρώνας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας της διεθνούς κοινότητας να εξασφαλίσει τα θεμελιώδη δικαιώματα των Παλαιστινίων και να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο.

Για να μπούμε στην παλιά πόλη της Χεβρώνας, ή αλλιώς της Αλ-Χαλίλ, περνάμε από έλεγχο διαβατηρίων και έπειτα από σιδερένια πύλη. Είναι ένα από τα 110 σημεία ελέγχου που βρίσκονται στην ενός χιλιομέτρου παλιά πόλη. Δεν ήταν πάντα τόσο απλή η πρόσβαση, βέβαια. Πριν από λίγα χρόνια επιτρεπόταν από τα σημεία ελέγχου να εισέρχονται μόνο οι Παλαιστίνιοι που είχαν στο πίσω μέρος της ταυτότητάς τους έναν αριθμό που υποδείκνυε ότι έμεναν μέσα, και πού ακριβώς.

Από τα 1.800 καταστήματα της πόλης, τα 512 είναι κλειστά για «λόγους ασφαλείας». Υπάρχουν 450 ισραηλινοί έποικοι που ζουν στους 4 εποικισμούς – στο 1 χιλιόμετρο. Ενώ στην ευρύτερη περιοχή της πόλης υπάρχουν 1.000 ισραηλινοί στρατιώτες και 4 στρατόπεδα. Τα περισσότερα παράθυρα  είναι περιφραγμένα με κάγκελα και συρματοπλέγματα, κι αυτό γιατί στα σπίτια αυτά όπου μένουν Παλαιστίνιοι, δέχονταν συνεχώς επιθέσεις από τους εποίκους, με πέτρες και άλλα αντικείμενα. Σε άλλα σπίτια η κεντρική πόρτα που έβλεπε στο δρόμο είναι σφραγισμένη, καθώς έφτιαξαν μία καινούργια από την πίσω πλευρά εξαιτίας των επιθέσεων που δέχονταν.

Προσπαθώ να θυμηθώ ποιο κεφάλαιο της ιστορίας έδωσε ένα τέτοιο παράδειγμα ως προς τη μετατροπή μιας περιοχής σε γκέτο για όσους άντεξαν από τους διωγμούς και παρέμειναν…

Στο τέλος του δρόμου που βρισκόμαστε υπάρχει κι άλλος έλεγχος, και ένας ισραηλινός στρατιώτης που απαγορεύει την πρόσβαση στους παλαιστινίους φίλους μας. Ξεκινάει η περιοχή του ενός εβραϊκού εποικισμού. Εμείς θα μπούμε στο τελευταίο σπίτι πριν το φυλάκιο (το μόνο που τα χωρίζει είναι μια πέτρινη σκάλα που οδηγεί σε ένα σχολείο, κλειστή πλέον με συρματόπλεγμα). Το σπίτι ανήκει σε έναν από τους ήρωες της παλαιστινιακής αντίστασης ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ. Καθώς το σπίτι του είναι το τελευταίο πριν τον εποικισμό, έχει δεχθεί μυθικές προτάσεις από το ισραηλινό κράτος για να το παραδώσει. Κάθε φορά που αρνείται, καταλήγει στη φυλακή ή στο νοσοκομείο.

Γιατί δεν το πουλάει επιτέλους; Γιατί αν το πουλήσει αυτός, θα το πουλήσει και ο γείτονας και έτσι όλη η πόλη θα ερημώσει από Παλαιστινίους, και θα περάσει υπό την κατοχή των Ισραηλινών. Όλα τα μέλη της οικογένειας είχαν να διηγηθούν μια ιστορία αποτρόπαιας βίας που υπέστησαν, ακόμη και επειδή τράβηξαν σε βίντεο τη δολοφονία ενός Παλαιστίνιου εφήβου και την δημοσίευσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Στο δρόμο για το επόμενο σπίτι που έχει μεγάλη αξία, διασχίζουμε χωράφια με ελιές, το χαρακτηριστικό δέντρο της παλαιστινιακής γης. Γιατί να είναι όμως τόσο σημαντικές αυτές οι ελιές; Το σπίτι στο οποίο φτάνουμε ανήκει σε μια γυναίκα και είναι το μόνο σπίτι τόσο κοντά σε έναν άλλο εβραϊκό εποικισμό. Οι ισραηλινοί συνεχώς μπαίνουν στον κήπο της και καταστρέφουν οτιδήποτε φυτεύει, δηλητηρίασαν τα ζώα που εξέτρεφε (κότες, κουνέλια) αλλά αρνείται να παραδώσει το σπίτι που έχτισε η οικογένεια της, τόσα χρόνια πριν την άφιξη των Εβραίων. Δείχνει προς τις ελιές. Αυτές οι ελιές, μας λέει, βρίσκονται εκεί 2.000 χρόνια, είναι η απόδειξη της ιστορίας της παλαιστινιακής γης και μετά από το σπίτι θα πάρουν και αυτές, την ιστορία τους, και τη γη μας.

Να σημειωθεί, πως οι εποικισμοί αυτοί θα έπρεπε να εγκαταλειφθούν και η γη να επιστραφεί στους Παλαιστινίους, σύμφωνα με τη συμφωνία του Όσλο. 25 χρόνια μετά, όμως, αντ' αυτού επεκτείνονται.

Φεύγουμε ωστόσο, κάπως βιαστικά, για να προλάβουμε να επισκεφθούμε το τζαμί Ιμπραΐμι (ή Τύμβος των Πατριαρχών). Εκεί, το 1994 ένας ορθόδοξος Εβραίος, εν ώρα προσευχής κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, εισέβαλε στο τέμενος, σκότωσε 29 μουσουλμάνους και τραυμάτισε 150. Η υπόθεση μεταφέρθηκε στο δικαστήριο, και μετά από κρίσιμες διαβουλεύσεις ... αποφασίστηκε το 65% του τεμένους να μετατραπεί σε συναγωγή.

Παρεμπιπτόντως, οπαδός του σφαγέα ίδρυσε κόμμα στις πρόσφατες εκλογές στο Ισραήλ, με το οποίο ο πρωθυπουργός Νετανιάχου δεν αποκλείεται να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας…

αναδημοσίευση από: - Kommon