Οικονομικοί δωσίλογοι-Οικογένεια Αγγελόπουλοι

Πώς το μαύρο παρελθόν επηρεάζει το παρόν και το μέλλον

Η ιστορία της κατοχής και των μεταπολεμικών χρόνων που γράφεται και ανασυντίθεται στις ύστερες πλευρές της, έγινε «μόδα» στις μέρες μας λόγω των πολιτικών συνειρμών των κατά πολλούς προδοτικών μνημονίων. Συζητείται ευρέως πάλι και πολλές φορές είναι πικρή. Όπως πικρή είναι και η αλήθεια.

Στην περιβόητη λίστα με τους «163 οικονομικούς μεγαλοδωσίλογους, οι οποίοι κερδοσκόπησαν και πλούτισαν επί Κατοχής», δεύτερο όνομα στη σειρά είναι αυτό των προγόνων της ιστορικής επιχειρηματικής δυναστείας των καθόλα ευυπόληπτων σύγχρονων συνεχιστών της μεταπολεμικής «Χαλυβουργικής» και των δορυφορικών ενασχολήσεων τους. «Αγγελόπουλος Θ. & Υιοί, επιχειρηματίες», αναγράφεται στο βιβλίο-ντοκουμέντο που κυκλοφόρησε στις αρχές της περσινής χρονιάς, δημιούργησε σάλο- παρά την άρνηση κάποιων διαπλεκόμενων καναλαρχών να το γνωστοποιήσουν - πλην όμως δημόσια το περιεχόμενό του δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Ο συγγραφέας και ιστορικός Δημοσθένης Κούκουνας, ξετυλίγει σε ξεχωριστό κεφάλαιο, τα απαράμιλλα κατορθώματα της οικονομικής συνεργασίας της οικογένειας Αγγελόπουλων με τους Ναζί της κατοχής, 1941-44.

Σύμφωνα πάντα με όσα έχει καταγράψει ο κ. Κούκουνας και τα έχει δημοσιοποιήσει και σε αρθρογραφία του σε ανύποπτους χρόνους («Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», είναι ο ακριβής τίτλος του βιβλίου), πρωτεργάτης της συνεργασίας της οικογένειας Αγγελόπουλων με τους Γερμανούς κατακτητές ήταν ο «πάτερ φαμίλιας», Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Μέτοχοι στην μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση με τους Ναζί, σύμφωνα με τον ανωτέρω συγγραφέα, ήταν τα παιδιά του, Άγγελος Αγγελόπουλος (καθηγητής Οικονομικών), Παναγιώτης και Δημήτριος, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1986 από την οργάνωση « Ε.Ο 17Ν». Εγγονοί και σύγχρονοι συνεχιστές του οικονομικού «θαύματος» της μεγάλης επιχειρηματικής παράδοσης, οι Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος και Θεόδωρος Αγγελόπουλος (υιοί ενός εκ των μετόχων της Ελληνογερμανικής κατοχικής συνεργασίας, του Παναγιώτη Αγγελόπουλου). Μετέπειτα συνεχιστές της προόδου, οι υιοί του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος.

Κατά τα ιστορικά ντοκουμέντα που παρατίθενται, οι «συνεργάτες των Γερμανών αδερφοί Αγγελόπουλοι», προέβαιναν σε μια σειρά οχυρωματικών έργων επ' ωφελεία του γερμανικού στρατού Κατοχής και μεταξύ αυτών, κατασκεύαζαν με σίδερο και ατσάλι συρματοπλέγματα για τους Έλληνες αιχμαλώτους που συγκεντρώνονταν στα στρατόπεδα κράτησης και εκτέλεσής τους.

«Δεν είναι απαραιτήτως όλοι αυτοί μαυραγορίτες. Είναι όμως όλοι τους εκείνοι που δεν δίστασαν να συναλλαγούν με τις Αρχές Κατοχής, αναλαμβάνοντας προμήθειες ή κατασκευές για λογαριασμό τους», γράφει ο ιστορικός Δ. Κούκουνας, στο «καυτό κεφάλαιο» με τη δημοσιοποίηση της λίστας. Και συνεχίζει: «Την ώρα που άλλοι συνάδελφοί τους πεινούσαν και δυστυχούσαν, που κυριολεκτικά δεν είχαν να θρέψουν την οικογένειά τους, που δεν μπορούσαν να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους ή για λόγους αρχής δεν δέχονταν να ασκήσουν το επάγγελμά τους υπό τις συνθήκες αυτές, οι άνθρωποι αυτοί έσπευσαν με περισσή προθυμία να υπηρετήσουν τον κατακτητή ως νεροκουβαλητές.Εμπορεύτηκαν τη δυστυχία του λαού μας εκείνη την κρίσιμη ώρα. Κατά βάθος δεν είναι οι «έξυπνοι» που κατόρθωσαν να επιπλεύσουν. Είναι οι άτιμοι και οι ανέντιμοι που σε ώρα εσχάτης δυστυχίας δεν αδιαφόρησαν μόνο για τον διπλανό τους που έψαχνε στα σκουπίδια για μια μπουκιά, αλλά του αφαίρεσαν από το λιπόσαρκο σαρκίο του τις ελάχιστες ρανίδες αίματος που του είχαν απομείνει.Δεν είναι σχήμα εντυπωσιασμού. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στη χρονική εκείνη φάση καταστροφής και διάλυσης, ο κατακτητής ανέθετε σε κάποιους εκλεκτούς του τις προμήθειες ειδών που χρειαζόταν και τις κατασκευές οχυρωματικών και άλλων έργων που θεωρούσε απαραίτητες. Όταν μιλάμε για προμήθειες ειδών, εννοούμε όλο το φάσμα παραγωγής, διότι ο κατακτητής (επικαλούμενος μάλιστα και το διεθνές δίκαιο) έπρεπε να τραφεί και να ξενισθεί στον κατακτημένο τόπο. Η επιμελητεία των Αρχών Κατοχής θεωρούσε τα τιμολόγια των προμηθευτών (κατά κανόνα υπερτιμολογημένα) και τα υπέγραφε, ώστε να τα προσκομίζει προς εξόφληση στην Τράπεζα της Ελλάδος. Έτσι συνέβαινε ο πληθωρισμός να διογκούται και το χρήμα να χάνει ακόμη περισσότερο την αξία του», καταλήγει ο ιστορικός.

Τα κεφάλαια με τους « 163 μεγαλοδωσίλογους» θα δημοσιευτούν όλα, όσο κι αν κάποιους τους πικραίνουν. Πολλά γι' αυτό το θέμα έχει να πει και ο συγγραφέας. 'Άλλωστε οι οχλήσεις ήταν αμέτρητες. Το ίδιο και οι «παραγγελίες», για να σταματήσει. Αλλά όπως έλεγε και γνωστός πολιτικός του παρελθόντος, «τώρα το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω».

ΠΗΓΗ:  - Newsbomb

Στη 2η θέση της λίστας με τα ονόματα των 163 μεγαλοδοσιλόγων της κατοχής, συναντάμε τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο και τους γιους του Παναγιώτη, Δημήτρη και Γιάννη. Η εταιρία «Ελληνικά Συρματουργία» της οικογένειας Αγγελόπουλου αρχικά προμήθευε το αγκαθωτό συρματόπλεγμα, για να περιφρουρούνται οι φυλακές και τα στρατόπεδα των Γερμανών, αλλά στη συνέχεια προμήθευε και κάθε είδους οικοδομικό υλικό. Να σημειωθεί ότι η τιμολόγηση, καθόλη την διάρκεια της κατοχής, γινόταν κατά βούληση και αρκούσε η μονογραφή ενός Γερμανού αξιωματικού για να εισπραχθεί το τιμολόγιο από την τράπεζα της Ελλάδας. Η υπερτιμολόγηση δηλαδή ήταν κανόνας. Το 1944, όταν η πτώση του Ράιχ έγινε ορατή, όλοι αυτοί που θησαύριζαν από την συνεργασία τους με τον κατακτητή,έσπευσαν να αλλάξουν στρατόπεδο ώστε να πλασαριστούν για την επόμενη μέρα. Η οικογένεια Αγγελόπουλου στέλνει τον 4ο γιο της, τον οικονομολόγο Άγγελο Αγγελόπουλο, στο βουνό. Κι έτσι ο διαπρεπής καθηγητής γίνεται γραμματέας οικονομικών στην κυβέρνηση του βουνού, του ΕΑΜ. Με τα λεφτά της κερδοσκοπίας και του δοσιλογισμού και των πακέτων Μάρσαλ αργότερα, ιδρύουν το 1948 την Χαλυβουργική. Τις 2 επόμενες δεκαετίες, η μισή Ελλάδα περίπου χτίστηκε με χάλυβα της Χαλυβουργικής. Η περιουσία της οικογένειας καλπάζει και οι επενδύσεις στον εφοπλιστικό τομέα καθώς και σε μετοχικούς τίτλους τραπεζών της Ελβετίας και της Ευρώπης διαδέχονται η μια την άλλη. • Στα 45 χρόνια που η Χαλυβουργική υπάρχει στην Ελευσίνα -η υποβάθμιση της οποίας είναι έγκλημα κατά της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς- μετράμε: 45 εργάτες έχασαν την ζωή τους, δεκάδες ακρωτηριάστηκαν, εκατοντάδες άλλοι πέθαναν πρόωρα από πνευμονικές και καρδιακές παθήσεις, δουλεύοντας μέσα σε μια κόλαση. Ο κόλπος της Ελευσίνας νεκρώθηκε εξαιτίας του κυανίου που χυνόταν στη θάλασσα από την υψικάμινο της Χαλυβουργικής. • Το Απρίλιο του 1986, σε δρόμο του Κολωνακίου, η 17Ν εκτελεί τον Δημήτρη Αγγελόπουλο. • Το 2000, η Γιάννα Αγγελοπούλου ορίσθηκε πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων. Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, ο λογαριασμός των αγώνων της ντόπας και της εμπορευματοποίησης έφτασε τα 13,5 δις ευρώ, ενώ έχουν διατυπωθεί εκτιμήσεις για 20 δις και άνω. Ας μείνουμε όμως στα βεβαιωμένα. Τα 13,5 δις μας φέρνουν κοντά στο 7% του ΑΕΠ, όταν οι αγώνες του Σίδνεϊ στοίχισαν 1,5 %του ΑΕΠ και εκείνοι της Βαρκελώνης το 1,6 % του ΑΕΠ. • Με τις μεγάλες δωρεές στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και στην Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος αγόρασε για τον ίδιο αλλά και για την οικογένεια του τον τίτλο «Εθνικοί Ευεργέτες». Στην κηδεία του οι εφημερίδες έγραψαν: «Έφυγε από τη ζωή ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, που ήταν ο τελευταίος από τους μεγάλους ευεργέτες του έθνους και της ορθοδοξίας» κι ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δήλωσε συγκινημένος:»Υπήρξε σ” όλη τη ζωή του ένας ευπατρίδης σπάνιου ελληνοχριστιανικού χαρακτήρα, δημιουργικός επιχειρηματίας και ακραιφνής Έλληνας». (φώτο: ο εγγονός του ιδρυτή Θεόδωρος Αγγελόπουλος κι η σύζυγός του, Γιάννα Δασκαλάκη Παρθένη Αγγελοπούλου)Πηγή:anthellenism.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα: https://www.kar.org.gr/2015/04/17/%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b7-2%ce%b7-%ce%b8%ce%ad%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7/?fbclid=IwAR2qPnvXSfVk48bxc8QIWuqsO3ZrpMTQrI1IKWxvCnlP5k8BKeQimM59Ecg