Συνεχίζεται η απεργία των εργαζομένων του ΟΤΕ

Κέρδη για τα στελέχη, απολύσεις και μειώσεις μισθών στους εργαζόμενους του ομίλου ΟΤΕ

Καινούργια απόφαση για συνέχιση της απεργίας που ξεκίνησε στις 21 Δεκεμβρίου πήρε το ΔΣ της ΟΜΕ-ΟΤΕ την Παρασκευή 3 Ιανουαρίου, διεκδικώντας υπογραφή τριετούς Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στην εταιρεία και τις θυγατρικές της (όχι ολιγόμηνη όπως προτείνει η διοίκηση του Ομίλου ΟΤΕ COSMOTE), αυξήσεις για όλους και προς τα πάνω εξίσωση των νεοπροσληφθέντων (και όχι αύξηση 3% μόνο στους νεοπροσληφθέντες, όπως πρότεινε η διοίκηση του Ομίλου), διασφάλιση από απολύσεις. Επίσης διεκδικούν την ανάκληση του 35ωρου με 5ημερη εργασία για όλους τους εργαζόμενους και την κατάργηση του άρθρου 13 του ΕΚΠ, το οποίο νομοθετεί το διευθυντικό δικαίωμα στις απολύσεις και τις μειώσεις των μισθών. Η απεργία θα συνεχιστεί έως τις 12 Ιανουαρίου και την επόμενη ημέρα θα προχωρήσουν σε πανελλαδική τρίωρη στάση εργασίας με παράσταση στο Υπουργείο Εργασίας, ενώ θα ακολουθήσουν συνελεύσεις με σκοπό την περαιτέρω ενημέρωση του κοινού και των εργαζομένων στον Όμιλο του ΟΤΕ.

Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι έχουν προκληθεί δυσλειτουργίες σε πολλές υπηρεσίες και καταστήματα του ΟΤΕ λόγω της απεργίας, το γεγονός δεν έχει λάβει έκταση στα ΜΜΕ, ή, όπου έχει αναφερθεί γράφεται ότι οι απεργοί είναι αδιάλλακτοι και δεν ακούνε τις εκκλήσεις της εταιρείας για διάλογο. Ωστόσο, η αλήθεια φαίνεται να είναι διαφορετική, καθώς μέχρι στιγμής, όπως αναφέρει η ΟΜΕ-ΟΤΕ στις ανακοινώσεις της, πριν προκηρυχθεί η απεργία πραγματοποιήθηκαν τρεις συναντήσεις του σωματείου με την εταιρεία, οι οποίες ήταν άκαρπες καθώς η εταιρεία επέμενε στην πολιτική της για εργαζομένους πολλών ταχυτήτων, υπογραφή τρίμηνων ή σε κάποιες περιπτώσεις μονοετών ΣΣΕ, καμία αύξηση στους μισθούς όταν τα έσοδα και τα κέρδη του Ομίλου που έχει στα χέρια της πλέον η Deutsche Telekom έχουν αυξηθεί και η παραγωγικότητα των εργαζομένων αυξήθηκε μεταξύ 2012 και 2018 κατά 55%, ενώ το μισθολογικό κόστος συρρικνώθηκε κατά 55%, με μείωση 7% ανά έτος από το 2016 έως σήμερα. Επίσης, η Διοίκηση του ΟΤΕ απουσίασε στα καλέσματα για διάλογο με τρίτο μέρος (τον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας) πριν την έναρξη της απεργίας. Και έχει καταγγείλει με εξώδικο την απεργία ως «παράνομη και καταχρηστική», ενώ η ΟΜΕ-ΟΤΕ έχει καλέσει σε δημόσιο διάλογο, ως όφειλε ακριβώς όπως ορίζει ο νόμος, τέσσερις ημέρες πριν από την κήρυξη έναρξης της απεργίας, στον οποίο δεν ανταποκρίθηκε η Διοίκηση.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη συνέντευξη τύπου δύο μέρες πριν την έναρξη της απεργίας, στον Όμιλο υπάρχουν 5.500 εργαζόμενοι με 6ωρα εργασίας και 400 ευρώ μικτά, με 4ωρα εργασίας και 320 ευρώ μικτά, και 8ωρα εργασίας στα 650 ευρώ μικτά. Υπάρχουν 2.500 εργαζόμενοι με το νέο μισθολόγιο του 2015, το οποίο τέθηκε σε ισχύ πριν 2 χρόνια με 790 μικτά και 840 μικτά, ενώ περίπου 5.000 εργαζόμενοι έχουν συμβάσεις πριν από το 2015 και έχουν χάσει το 40% των αμοιβών τους. Με βάση τα στοιχεία που δημοσιεύονται στους ισολογισμούς της εταιρείας, η εταιρεία έχει αυξήσει τα λειτουργικά κέρδη κατά 88%, ενώ μετά το 2016 αυξάνονται με ρυθμό 6% ανά έτος.

Προσαρμοσμένο περιθώριο κέρδους (EBIDTA/Total revenue)%
	2013	2014	2015	2016	2017	2018
Ελλάδα	20,4%	38,8%	35%	40%	40,8%	41,2%
Γερμανία	39,7%	39,6%	39,2%	39,9%	38,4%	39,7%
ΗΠΑ	20,9%	19,2%	23%	25,4%	26,1%	27,6%
Ευρώπη	33,2%	34,2%	33,2%	32,1%	32,3%	32,6%
Μισθολογικό κόστος ως προς το σύνολο των εσόδων
Deutsche Telekom Group	22,7%	22,0%	21,2%	20,3%	19,9%	20,1%
ΟΤΕ	28,5%	20,8%	21,6%	19,7%	18,1%	15,6%

Πηγή: Ισολογισμοί Deutsche Telekom (2013-2018)

Η εταιρεία εμφανίζει 41,2% κερδοφορία, πολύ ψηλότερα από όλες τις εταιρείες του Ομίλου στην Ευρώπη και την Αμερική και από αυτό κερδίζει μόνο η Διοίκηση, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν και στη συνέντευξη τύπου της ΟΜΕ-ΟΤΕ, τα στελέχη της έχουν αυξήσει τους μισθούς τους όλα αυτά τα χρόνια, ενώ οι εργαζόμενοι χάνουν διαρκώς. Μάλιστα, μεγάλο ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι έκαναν λόγο για 20 διευθυντικά στελέχη, ενώ επί κρατικού ΟΤΕ οι διευθυντές ήταν 4, με τον διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΤΕ σήμερα να παίρνει μισθό 20 φορές μεγαλύτερο από τον πρωθυπουργό. Άλλωστε, με βάση τον καινούργιο νόμο για τη φορολογία με τη μείωση του φόρου επί των κερδών και επί των μερισμάτων, η Deutsche Telekom έχει όφελος 19.000.000 ευρώ. Η εταιρεία, βέβαια, έχει κερδίσει και από άλλες δραστηριότητες: πούλησαν τις θυγατρικές στα Βαλκάνια, πούλησαν τον μοναδικό δορυφόρο που είχε η Ελλάδα, έκλεισαν πάνω από 300 καταστήματα, ξεπουλάνε την ακίνητη περιουσία του ΟΤΕ.

Παρόλα αυτά, επιχειρείται συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού, καθώς χωρίς να έχει ανακοινωθεί επίσημα, υπάρχουν δημοσιεύματα για μετασχηματισμό επιχειρήσεων, απόσχιση εταιρειών και δόσιμό τους σε εργολάβους. Σε όλο αυτό το καθεστώς που δημιουργείται, εργαζόμενοι εξωθούνται σε «εθελουσίες εξόδους» και όταν τελικά δεν δέχονται απειλούνται με απολύσεις. Το αντίκτυπο σε όλη αυτή την εξέλιξη είναι οι επαχθείς εργασιακοί όροι, οι υπερωρίες υπαλλήλων χωρίς να αμοίβονται, η εντατικοποίηση των τεχνικών πεδίου και των υπαλλήλων σε καταστήματα, η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων και των θανάτων εν ώρα εργασίας, καθώς τα δίκτυα συντηρούνται όλο και λιγότερο. Και φυσικά, η χαμηλότερη ποιότητα στην εξυπηρέτηση των πελατών, πράγμα που κάνει τους εργαζόμενους να υφίστανται και την οργή των συνδρομητών του ΟΤΕ, καθώς οι τελευταίοι δεν έχουν πρόσβαση στη Διοίκηση.

Χαρακτηριστικά αναφέρθηκαν τα call centers και η τεράστια αναμονή για απόκριση στα τηλεφωνήματα καθώς και η αποτυχία τού σχεδίου «24/48», όπου το 24 αντιστοιχεί στις ώρες που πρέπει να έχει λυθεί οτιδήποτε σχετικό με την κινητή τηλεφωνία και το 48 στις ώρες που αντιστοιχούν στο να έχει λυθεί κάποια τεχνική βλάβη του δικτύου, πράγμα που δεν συμβαίνει πλέον σχεδόν ποτέ, αφού δεν υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό.

Οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ φαίνεται να έχουν σημαντική συμμετοχή στην απεργία που πραγματοποιήθηκε και μέσα στις γιορτές, ενώ η εταιρεία απάντησε με απολύσεις, τις οποίες προετοίμαζε έτσι κι αλλιώς, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Έχουν δημιουργηθεί απεργιακές φρουρές για αποτροπή των απεργοσπαστών και ενημέρωση των καταναλωτών, ενώ γίνονται μαζικές συγκεντρώσεις στο Διοικητικό Μέγαρο και στο Υπ. Εργασίας. Δεκάδες συνδικάτα, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες έχουν εκφράσει την συμπαράστασή τους στην κινητοποίηση των εργαζομένων τού ΟΤΕ. Είναι αλήθεια ότι διάλεξαν έναν δύσκολο δρόμο, μια απεργία μεγάλης διάρκειας και εν μέσω της μεγάλης καταναλωτικής περιόδου των γιορτών, ωστόσο, φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σταματήσουν όσα έχουν ξεκινήσει εδώ και χρόνια για την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων. Οι μειώσεις μισθών και οι «εθελουσίες» έξοδοι στο όνομα του να μην απολυθούν εργαζόμενοι, σε συμφωνίες που υπέγραφε και η ΟΜΕ-ΟΤΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια μαζί με τη Διοίκηση, έγιναν ο προπομπός της εκχώρησης κλάδων σε εργολαβικές εταιρείες και της μαύρης εργασίας στις θυγατρικές εταιρείες, των απολύσεων και τη μη-υπογραφής ΣΣΕ. 

Το «ώριμο συνδικάτο», όπως χαρακτηρίστηκε από την επιχείρηση η ΟΜΕ-ΟΤΕ λόγω της «κατανόησης» που έδειχνε τα προηγούμενα χρόνια στις Διοικήσεις, φαίνεται να μη μπορεί να συνεχίσει άλλο αυτή την τακτική, κάτω από την πίεση της κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι καθώς και των επερχόμενων απολύσεων που καραδοκούν, ενώ η Διοίκηση τους είχε υποσχεθεί ότι δεν θα προβεί σε απολύσεις υπαλλήλων. Αυτή τη στιγμή φαίνεται να γίνεται μια πιο μαχητική κινητοποίηση, να έρχονται οι εργατικές διεκδικήσεις πιο δυναμικά στο προσκήνιο και να γίνεται αντιληπτό πως αν οι εργαζόμενοι δεν δουν αυτόν τον αγώνα ως δικό τους και δεν πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, η κατάσταση θα βαλτώνει όλο και περισσότερο. Και μάλιστα, οι εξελίξεις στον ΟΤΕ δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους στον συγκεκριμένο Όμιλο. Το ίδιο μοντέλο επιχειρείται και στη ΔΕΗ, τώρα που ιδιωτικοποιήθηκε, με ένταση του κλίματος τρομοκρατίας απέναντι στους εργαζόμενους, αύξηση των κερδών της Διοίκησης και των «εταίρων», αισχρή κερδοφορία σε βάρος των καταναλωτών και χαμηλή ποιότητα παροχών. Και ακολουθούν και άλλοι…

Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες του ΟΤΕ δεν μπορούν να είναι μόνοι και μόνες τους σε αυτή τη μάχη που μάς αφορά όλους και όλες. Και ο αγώνας τους αυτή τη στιγμή θέτει πολύ σημαντικά ζητήματα ως προς το τι και το πώς διεκδικούμε όσα μας ανήκουν. Γιατί, αν μη τι άλλο, σε μια εταιρεία που κερδοφορεί από την εργασία των υπαλλήλων της, το κέρδος αυτό πρέπει να γυρίσει πίσω στους ανθρώπους που εργάστηκαν γι’ αυτό. Και δικαιούμαστε να ζητάμε αυξήσεις μισθών και κατάργηση των απολύσεων, ενάντια στην κυρίαρχη αφήγηση για τη… συμπαράσταση των εργαζομένων στις πολιτικές των επιχειρήσεων. Μπορούμε να ζητάμε, αν υπάρχουν υπηρεσίες που καταργούνται λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας, το προσωπικό να μετεκπαιδευτεί και να δουλέψει σε άλλους τομείς. Να διεκδικούμε με βάση τις ανάγκες μας, και όχι με βάση τις ανάγκες των στελεχών της κάθε επιχείρησης. Είναι ένα πρώτο βήμα, το να συνειδητοποιήσουμε ότι δικαιούμαστε και μπορούμε να ζητάμε συλλογικά και να το διεκδικούμε. Οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, η εργασία για όλους, το να παραμείνουν δημόσια τα «δημόσια αγαθά» δεν είναι ουτοπικές προσδοκίες, είναι ζητήματα που μπορούν τεχνικά να υλοποιηθούν στις παρούσες συνθήκες. Δεν είναι κάτι που το κεφάλαιο θα μας εκχωρήσει, φυσικά. Πρέπει να το κάνουμε εμείς να τα εκχωρήσει. Και να συνεχίσουμε, ζητώντας πίσω τουλάχιστον όσα ανήκουν στην ανθρώπινη εργασία, όσα μας ανήκουν.

ΠΗΓΗ:  Το Περιοδικό