Νέα πληγή οι γερασμένες ανεμογεννήτριες

Τάσος Σαραντής

Ανανεώσιμη ενέργεια με μη ανακυκλώσιμα υλικά ● Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η βιομηχανία της αιολικής ενέργειας θα παραγάγει 50.000 τόνους πτερυγίων ως απόβλητα έως το 2020, ποσότητα που θα τετραπλασιαστεί και θα ανέλθει σε 225.000 τόνους μέχρι το 2034. Αυτός ο όγκος θα καταλάβει σημαντικό χώρο στις ήδη κορεσμένες χωματερές ταφής αποβλήτων του πλανήτη, αν ληφθεί υπόψη ότι κάθε πτερύγιο χρειάζεται μεταξύ 30 και 44,8 κυβικών μέτρων χώρο στους χώρους υγειονομικής ταφής.

 

Τελικά, η παγκόσμια βιομηχανία των αιολικών δεν μας τα είχε πει όλα όταν υποσχόταν ότι η αιολική ενέργεια θα συμβάλει στη σωτηρία του πλανήτη, καθώς είχε παραλείψει να αναφέρει πως αυτή η «ανανεώσιμη» πηγή ενέργειας θα παράγει μια τεράστια ποσότητα μη ανακυκλώσιμων αποβλήτων που θα καταλήξει στους ξηρούς τάφους των χωματερών!

Σαν να μην είχε σκεφτεί το λόμπι των αιολικών το τι θα απογίνει η τεράστια ποσότητα των πτερυγίων των ανεμογεννητριών μόλις φτάσουν στο τέλος της ζωής τους. Και ότι η κερδοφορία από τις επενδύσεις του σε αυτή τη μορφή της «πράσινης» κατά τα λοιπά ενέργειας θα προκαλέσει την απόρριψη χιλιάδων τόνων μη ανακυκλώσιμων πτερυγίων σε χώρους υγειονομικής ταφής της χώρας.

Πρόκειται για ένα τεράστιο, «αναπάντεχο» οικολογικό πρόβλημα που έχει αρχίσει να ανακύπτει ήδη στις χώρες που έχουν αδειοδοτήσει τη λειτουργία χιλιάδων αιολικών και θα βρεθεί μπροστά σε όσες χώρες επενδύουν στα αιολικά σήμερα. Κι αυτό γιατί ο αριθμός των πτερυγίων των ανεμογεννητριών ανά τον κόσμο προβλέπεται να τετραπλασιαστεί τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, καθώς πολύ περισσότερα από αυτά ολοκληρώνουν τη ζωή τους που, σύμφωνα με τη βιομηχανία των αιολικών, διαρκεί 15 έως 20 χρόνια. Ενας αμφισβητήσιμος ισχυρισμός, αφού μια μελέτη του 2012 από το Renewable Energy Foundation στη σχετικά ώριμη ολλανδική και βρετανική βιομηχανία των αιολικών διαπίστωσε ότι μόνο μερικά από τα αιολικά πάρκα θα λειτουργούν για περισσότερα από 12 έως 15 χρόνια. Επιπλέον, το μέγεθος και το μήκος των νεοεισαχθέντων πτερυγίων των ανεμογεννητριών είναι τώρα διπλάσιο από αυτό που ήταν πριν από 20-30 χρόνια φτάνοντας ακόμη και τα 90 μέτρα περίπου.

Ηδη, δεκάδες χιλιάδες γερασμένα πτερύγια ανεμογεννητριών κατεβαίνουν από τους πύργους χάλυβα όπου δέσποζαν σε όλο τον κόσμο. Μόνο στις ΗΠΑ, περίπου 32.000 θα αφαιρεθούν στα επόμενα τέσσερα χρόνια, ενώ στην Ευρώπη ο αντίστοιχος αριθμός ξεπερνάει τα 15.000. Αλλά το πρόβλημα θα επιδεινωθεί καθώς αυτά τα πτερύγια προέρχονται από ανεμογεννήτριες που κατασκευάστηκαν περισσότερο από μία δεκαετία πριν, όταν οι ο αριθμός των εγκατεστημένων αιολικών ήταν λιγότερο από το ένα πέμπτο από ό,τι είναι σήμερα.

Ασύμφορο

Γιατί η βιομηχανία αιολικής ενέργειας πρέπει να απορρίπτει τα πτερύγιά της σε χώρους υγειονομικής ταφής; Δυστυχώς, εξαιτίας του τρόπου κατασκευής των πτερυγίων, δεν συμφέρει οικονομικά ή πρακτικά να ανακυκλώνονται - σε αντίθεση με τον χάλυβα και τον χαλκό, υλικά από τα οποία κατασκευάζεται κυρίως το υπόλοιπο τμήμα της πλειονότητας των ανεμογεννητριών.

Κατασκευασμένα για να αντέχουν στους ισχυρούς ανέμους, τα πτερύγια των ανεμογεννητριών είναι ένα τοξικό κράμα μοναδικών σύνθετων υλικών, με κυριότερο το φάιμπεργκλας (υαλόνημα) που δεν μπορεί εύκολα να θρυμματιστεί, να ανακυκλωθεί ή να επαναχρησιμοποιηθεί. Και, παρ’ όλο που υπάρχουν λίγα μικρά κέντρα ανακύκλωσης για πτερύγια ανεμογεννητριών, δεν είναι οικονομικό να ανακυκλωθούν σε μεγάλη κλίμακα.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η βιομηχανία της αιολικής ενέργειας θα παραγάγει 50.000 τόνους πτερυγίων ως απόβλητα έως το 2020, ποσότητα που θα τετραπλασιαστεί και θα ανέλθει σε 225.000 τόνους μέχρι το 2034. Αυτός ο όγκος θα καταλάβει σημαντικό χώρο στις ήδη κορεσμένες χωματερές ταφής αποβλήτων του πλανήτη, αν ληφθεί υπόψη ότι κάθε πτερύγιο χρειάζεται μεταξύ 30 και 44,8 κυβικών μέτρων χώρο στους χώρους υγειονομικής ταφής. Και η αποσυναρμολόγηση απαιτεί πολύ χρόνο και ενέργεια.

Λόγω του μεγέθους και του βάρους τους, τα ολοένα και πιο μεγάλα πτερύγια πρέπει να κοπούν πριν μετακινηθούν, με το κόστος μεταφοράς να καθίσταται απαγορευτικό για μεγάλες αποστάσεις. Λόγος για τον οποίο τα νεκροταφεία των πτερυγίων των ανεμογεννητριών βρίσκονται συνήθως στις γειτονικές με τις ογκώδεις ανεμογεννήτριες περιοχές που πρότερα έμεναν ικανοποιημένες, εφόσον και εάν έπαιρναν κάποιο αμυδρό αντισταθμιστικό όφελος από την εγκατάστασή τους στα εδάφη τους.

«Τα πτερύγια των ανεμογεννητριών στο τέλος της λειτουργικής τους ζωής είναι ασφαλή σε χώρους υγειονομικής ταφής, σε αντίθεση με τα απόβλητα από ορισμένες άλλες πηγές ενέργειας και αντιπροσωπεύουν ένα μικρό κλάσμα των συνολικών αστικών στερεών αποβλήτων των ΗΠΑ», δηλώνει απαντώντας στις επικρίσεις η Αμερικανική Ενωση Αιολικής Ενέργειας και υποστηρίζει ότι πρόκειται για μια λύση που είναι ασφαλέστερη και φτηνότερη.

Η πολυεθνική εταιρεία Veolia, αναζητώντας εναλλακτικές δυνατότητες διάθεσης των πτερυγίων των ανεμογεννητριών, διαπίστωσε ότι τα παροπλισμένα πτερύγια μπορούν να θρυμματιστούν και να καούν μαζί με άλλα εξαρτήματα στους κλιβάνους των τιμεντοβιομηχανιών. Μέσω αυτής της διαδικασίας, τα πτερύγια μετατρέπονται σε στερεό καύσιμο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη βιομηχανία τσιμέντου και να αντικαταστήσει τα παραδοσιακά ορυκτά καύσιμα.

Ηδη, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία θεωρητικά έχει αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο για τα υλικά που μπορούν να εισέλθουν σε χώρους υγειονομικής ταφής, κάποια καίγονται σε κλιβάνους που δημιουργούν τσιμέντο ή σε σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, παρ’ όλο που αυτή η διαδικασία παράγει επικίνδυνους για την υγεία τοξικούς ρύπους. Και αυτό διότι -κατά έναν παράδοξο τρόπο- η Ευρωπαϊκή Ενωση εντάσσει μέσα στο πλαίσιο της ανακύκλωσης και της αποκαλούμενης «κυκλικής οικονομίας» την καύση αποβλήτων για την παραγωγή ενέργειας.

ΠΗΓΗ: | Η Εφημερίδα των Συντακτών