Στη μνήμη Θεοδώρας Χαρίση -Πράσσου. Αγωνίστρια του κινήματος των ΑΜΕΑ

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το θάνατό της.

 

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΛΑΟΣ της Βέροιας

Η Θεοδώρα Χαρίση ήταν από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ενεργό μέλος στο αναπηρικό κίνημα του νομού μας. Υπήρξε ένα από τα πιο δραστήρια μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑΜΕΑ ν. Ημαθίας και ακούραστη εθελόντρια με μεγάλη διάθεση για προσφορά. Ήταν μέλος του Δ.Σ. που κατάφερε με ελάχιστους πόρους να (επανα)λειτουργήσει το κέντρο «Τα Παιδιά Της Άνοιξης» στην Αλεξάνδρεια το 1997 για το οποίο σήμερα είναι περήφανη όλη η Ημαθία.

Τότε, εν μέσω ανεκπλήρωτων υποσχέσεων από πολιτικά πρόσωπα και σε ένα κλίμα αναβλητικότητας και αναποφασιστικότητας, υπήρξε ένα από τα καθοριστικά πρόσωπα που ανέλαβαν την πρωτοβουλία, γνωρίζοντας πως μπαίνουν σε βαθιά νερά, να στηρίξουν την λειτουργία του κέντρου με ιδίους πόρους, πιστεύοντας πως αυτό θα αποτελούσε το καθοριστικό παράγοντα για τη στήριξη στη συνέχεια του κέντρου και από τα θεσμικά πρόσωπα του νομού. Η πεποίθηση της αυτή επιβεβαιώθηκε και σήμερα το κέντρο αυτό υλοποιεί προγράμματα (Π.Χ. ΕΣΠΑ) με πολλαπλάσιο όφελος για το νομό μας.

Ήταν το άτομο που ανέλαβε και πάλεψε για τα κατασκηνωτικά προγράμματα που υλοποιήθηκαν από την ΠΟΣΓΚΑμεΑ για τα Άτομα με Αναπηρία του νομού μας, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ώστε άτομα με αναπηρίες να απολαύσουν τις «διακοπές» τους, να αλλάξουν παραστάσεις, να διασκεδάσουν και να έχουν μια ευκαιρία κοινωνικοποίησης, που αν στις μέρες μας θεωρείται αυτονόητο δικαίωμα, το 1997 ήταν κατόρθωμα. Ανέλαβε για πολλά καλοκαίρια την επιλογή και την προετοιμασία των συνοδών σε αυτές τις κατασκηνώσεις, και κατάφερε να εμπνεύσει τη διάθεση προσφορά και για πραγματική συνύπαρξη, κόντρα σε ταμπού της εποχής.

Ο τελευταίος αγώνας της Θεοδώρας Χαρίση έμεινε δυστυχώς ανεκπλήρωτος. Μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Συλλόγου τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια προσπαθούσε να βοηθήσει στη δημιουργία Στέγης Αυτόνομης Διαβίωσης ΑμεΑ στο νομό μας. Καταφέραμε πολλά και βρεθήκαμε κοντά, ωστόσο δεν έγινε πραγματικότητα ακόμη. Ας ελπίσουμε ότι το όνειρο της αυτό θα εκπληρωθεί τα επόμενα χρόνια. Έστω και χωρίς τη δική της πια παρουσία, αλλά με έμπνευση το πείσμα της και τη διάθεση της για προσφορά μπορούμε οι υπόλοιποι να συνεχίσουμε...

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάζει.

Xρ. Καραγιάννης

από:Εφημερίδα ΛΑΟΣ. Βέροια Ημαθίας