«Ένεκα βύθισης του πλοίου*» Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος

 

Ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση, οι υπουργοί και οι βουλευτές της ΝΔ δεν είναι ανίκανοι όπως διατείνεται η αντιπολίτευση, πλην ΚΚΕ. Αντίθετα. Αξιοποιούν την πανδημία σαν ευκαιρία και υλοποιούν με φανατισμό ζηλωτή και χωρίς προσχήματα όλα τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού που περιγράφονται ωμά και στην έκθεση Πισσαρίδη: Βήμα – βήμα, συνειδητά, επιβάλουν έναν καπιταλισμό χωρίς έλεγχο, περιορισμούς και κανόνες.

 

 «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα (16/9/2017)», δήλωνε κυνικά πριν ακόμα γίνει πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης.

 

«Ειλικρινά, δεν θέλω μια κοινωνία η οποία να εξαρτάται από χριστουγεννιάτικα βοηθήματα. Οι νέοι Έλληνες δεν θα έπρεπε  να περιμένουν δώρα Χριστουγέννων στο τέλος του κάθε χρόνου και να μετατρέπονται σε ομήρους του πελατειακού συστήματος. Θέλω να εστιάσω στις ευκαιρίες και όχι στις παροχές. Αντί για παροχές, θέλω να εστιάσουμε στη δημιουργία ευκαιριών», μια ακόμα θέση του Κ. Μητσοτάκη.

 

Για την κυβέρνηση λοιπόν, η ανισότητα είναι θετική αξία· οι κοινωνικές υπηρεσίες, το κράτος πρόνοιας, τα μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης είναι παρασιτικές δαπάνες γιατί είναι εμπόδια στην δημιουργία «ευκαιριών» και στην «ανάπτυξη».

 

Για να «δημιουργήσουν ευκαιρίες» πρέπει να καθαριστούν τα «εμπόδια». «Εμπόδια» στην καπιταλιστική «ανάπτυξη» είναι οι «παρασιτικές» κοινωνικές «παροχές», οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας, παιδείας, τα συνδικάτα και οι διεκδικήσεις των μισθωτών σκλάβων γιατί περιορίζουν το ποσοστό κέρδους και εμποδίζουν τη συσσώρευση κεφαλαίου για τις επενδύσεις και την «ανάπτυξη».

 

Συνεπώς θέλουν ένα «επιτελικό κράτος» ικανό να τσακίσει με τη βία και την καταστολή τους αγώνες της εργατικής τάξης, τις κοινωνικές αντιδράσεις, τις διαμαρτυρίες της κοινωνικής πλειοψηφίας και γενικά ότι αμφισβητεί τις πολιτικές τους επιλογές και δεν το κρύβουν:

 

«Εμείς αποφασίσαμε σήμερα (σ.σ χθες 17 Νοεμβρίου) να μην σταματήσουμε τη ζωή στην πόλη. Είπαμε ότι η πόλη, την ημέρα του Πολυτεχνείου -όχι μόνο φέτος, πάντα- πρέπει να λειτουργεί. […] Και θα το συνεχίσουμε αυτό, θέλω να σας πω. Για να τελειώνει αυτή η υπόθεση με τις διαδηλώσεις, οι οποίες καταλύουν και καταργούν πλήρως την κοινωνική ζωή» (στο βίντεο, μετά το 4.40), αυτά δήλωσε στον ΣΚΑΙ ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

 

Εφόσον η αγορά εργασίας γίνει ζούγκλα, οι εργαζόμενοι γίνουν λάστιχο, καταργηθεί το 8ωρο και οι Συλλογικές Συμβάσεις, μειωθούν τα μεροκάματα και οι μισθοί, επιβληθεί η απλήρωτη υπερωρία, μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις, επιβληθεί το «κεφαλαιοποιητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης», περιοριστούν στο ελάχιστο οι «παρασιτικές» κοινωνικές δαπάνες και «τελειώσουν με αυτή την υπόθεση, με τις διαδηλώσεις», και παράλληλα: μειωθούν οι φόροι για τους κεφαλαιοκράτες και το διαβόητο -αναγκαίο κακό- «μισθολογικό κόστος», αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου, αποκατασταθεί η διαδικασία συσσώρευσης κεφαλαίου, τότε… θα προκύψουν «οι ανισότητες» και με την άφιξη της πολυπόθητης «ανάπτυξης» θα «δημιουργηθούν οι ευκαιρίες».

 

Θέλετε αποδείξεις πως θα «δημιουργηθούν οι ευκαιρίες»;

 

Στην περιοχή μας που οσονούπω καταφθάνει η «ανάπτυξη», την ώρα που στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Δημόσια διαβούλευση, master plan για τη Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση», δινόταν η «θλιβερή παράσταση» του «θλιβερού θιάσου» της πλειοψηφίας του Περιφερειακού Συμβουλίου με τη συμμετοχή φορέων, βουλευτών και του «θιασάρχη» κ. Μουσουρούλη, το Υπουργείο Ενέργειας και ο υπουργός κ. Χατζηδάκης, ερήμην του «θλιβερού θιάσου» του τοπικού κράτους, με δελτίο τύπου, φρόντισαν να δείξουν πόση βαρύτητα δίνουν, πόσο σοβαρές και αξιόπιστες είναι αυτού του τύπου οι «δημόσιες διαβουλεύσεις, οι προτάσεις, τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις» του τοπικού κράτους για το «master plan για τη Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση και την μεταλιγνιτική εποχή»:

 

«Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση, η Κυβερνητική Επιτροπή ενέκρινε επίσης την τελική εκδοχή του master plan για τη Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση, το οποίο θα παρουσιαστεί στο Υπουργικό Συμβούλιο την επόμενη εβδομάδα».

 

Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό. Παραθέτω ενδεικτικά όσα με έπαρση, αλαζονεία και αναλγησία έχουν δημόσια καταθέσει ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας για την υγειονομική και οικονομική κρίση:

 

Εν μέσω πανδημίας και αφού χειροκρότησαν τους υγειονομικούς, ο πρωθυπουργός μιλάει και πάλι για την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Υγείας:

 

[…] Το Δημόσιο μπορεί, το έχω δώσει και άλλες φορές αυτό το παράδειγμα, αντί να αγοράζει το ίδιο μηχανήματα, να αγοράζει υπηρεσίες. Να αγοράζει ας το πούμε μια ακτινογραφία. Να έχει το ίδιο το μηχάνημα, να μπορεί να χρησιμοποιεί το δικό του προσωπικό, αλλά σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα να μην αγοράζει τον τομογράφο. Να αγοράζει εξετάσεις. Όλα αυτά είναι παραδείγματα σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα έχοντας όμως πάντα σε πρώτη γραμμή το Εθνικό Σύστημα Υγείας».

 

Αφού έκαναν ελάχιστα ή και τίποτα για να ενισχύσουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας, με την κορύφωση του δεύτερου κύματος της πανδημίας, με δεκάδες νεκρούς και διασωληνωμένους και χιλιάδες κρούσματα, ήρθε η ώρα να εφαρμόσουν όσα δήλωνε ο πρωθυπουργός για τη «σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα»: Επιτάσσουν υγειονομικούς του δημόσιου συστήματος Υγείας σε ιδιωτική κλινική που έχει επιταχθεί, καταγγέλλει σε ανακοίνωση της η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης παραθέτοντας τα σχετικά έγγραφα. Γιατροί των ιδιωτικών κλινικών κάνουν διαλογή ποιοι ασθενείς από τα δημόσια νοσοκομεία θα νοσηλευτούν σε ιδιωτικές κλινικές. Γιατί δεν ενισχύθηκε το Εθνικό Σύστημα Υγείας με ΜΕΘ και υγειονομικούς; Γιατί κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο «θα ήταν πεταμένα λεφτά».

 

Στα όσα πράττει η κυβέρνηση, στα όσα γράφουν και λένε οι υπουργοί, οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και ο «θλιβερός θίασος» της πλειοψηφίας του τοπικού κράτους, προσθέτω και την «Επικαιρική ποίηση» του Τίτου Πατρίκιου:

 

«Δεν ξέχασα ποτέ τη σπουδαιότητα

της επικαιρικής ποίησης

ούτε της εύληπτης γραφής.

Να λοιπόν ένας στίχος

σημερινός, ευκολονόητος

και πανελλήνιος:

 

“Τί λέτε ρε μαλάκες!”»

 

Και μέσα στο ζόφο της μετά covid 19 εποχής ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Αδ. Γεωργιάδης δηλώνει (23/11/2020):

 

«Η Ελλάδα μας τα πηγαίνει καλύτερα» είπε ουρλιάζοντας (για να γίνει μάλλον πιο πειστικός) σε μια προσπάθεια να στηρίξει τη χυδαιότητα του και συνέχισε: «Το Βέλγιο, μία από τις προηγμένες χώρες της Ευρώπης, είναι 12 φορές χειρότερα από τη χώρα μας (…) Ναι, ότι είμαστε 12 φορές καλύτερα από το Βέλγιο το πανηγυρίζουμε. Εσείς δεν ξέρω πώς πανηγυρίζετε στη ζωή σας. Εγώ, ότι κυβερνάμε μια χώρα και είναι 12 φορές καλύτερη από Βέλγιο το πανηγυρίζω ΝΑΙ! Είμαστε καλύτεροι από όλους»!

 

Αντί σχολίου, προσφεύγω σ’ αυτό που γράφει ο Σεφέρης για την Ελλάδα της δεκαετίας του 1900:

 

«[...] Ένας όχλος χασομέρηδων, εξευτελισμένος από ανάξιους ή αδιάφορους άρχοντες, χαζεύει, χλευάζει, προπηλακίζει. Είναι ο κόσμος των «Ορεστειακών» και των «Ευαγγελικών», είναι ο ξεπεσμός»,  [Σεφέρης, Δοκιμές, τ. Α', 1974 / 1981, σ. 218]. «Από τις κρίσεις του Σεφέρη για τον εθνικισμό, την ελληνικότητα, την ελληνική ιστορία και τα συναφή θέματα ξεχωρίζω, στον Α' τόμο: σ. 94-98, 100, 102-103, 215-216, 219, 461- και στον Β' τόμο: σ. 57 κ.ε., 293-305, 339 κ.ε.», [Ιστορία του ελληνικού κράτους 1830-1920, Γιώργος Β. Δερτιλής].

***

*Δάνειος ο τίτλος από τραγούδι σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη, μουσική του Ορφέα Περίδη και ερμηνεία της Λιζέτας Καλημέρη:

 

«Ένεκα βύθισης του πλοίου

 

Ένεκα βύθισης του πλοίου

με βάρκα θα σαλπάρουμε

βάλε ένα «Γεροβασιλείου»

μπας και στανιάρουμε.

 

Την καινούρια Οδύσσεια μας ας γλεντήσουμε

έστω κι αν στο σκοτεινό βυθό χτυπήσουμε.

Πέντε Έλληνες στο Άδη θα μας περιμένουνε

να τον κάνουνε ρημάδι κι ας τ’ απαγορεύουνε.

 

Ένεκα βύθισης του πλοίου

εμείς δε ναυαγήσαμε

και πάνω στο νερό σου λέω

πως περπατήσαμε.

[…]

Ένεκα βύθισης του πλοίου…»