Φωνή βοώντος εν τη ερήμω (γράφει ο Θόδωρος Καρώνης)

 Ώστε λοιπόν οι σοφοί και καλοκάγαθοι προστάτες μας αποφάσισαν να κοντύνουν ξανά το λουρί που ορίζει το ποσοστό της ζωής που μας επιτρέπεται να έχουμε κάθε φορά. Μετά από 1 χρόνο τρομοκρατικού προπαγανδιστικού καταιγισμού εξακολουθούν να μας θεωρούν ανίκανους να καταλάβουμε, να προστατευτούμε και να προστατέψουμε. Μας θεωρούν «ανεύθυνους» επειδή κάποιοι από εμάς (και, κυρίως, οι νέοι) το δείχνουν πιο φανερά ότι δεν αντέχουν την παρανοϊκή υποτίμηση της ζωής και της προσωπικής ελευθερίας, ότι δεν είναι διατεθειμένοι να υπομείνουν κι άλλο να γίνεται η ζωή ένα τεράστιο στρατόπεδο ή μια ανοιχτή φυλακή, όπου «βαθμοφόροι», «δεσμοφύλακες» και «ειδικοί» επιμένουν να αποφασίζουν ακόμα και για τις ανάσες που θα παίρνουμε. Και, όσο είμαστε «απείθαρχοι», θα έχουμε τιμωρίες από όλους αυτούς για να συνετιστούμε. «Φρίκη» και «Θρίλλερ» γράφουν κάποια παιδιά σε τοίχους.

Έχουν την ξεδιαντροπιά να ισχυρίζονται ότι ξέρουν με επιστημονικό τρόπο τι κάνουν. Βάζουν και ξαναβάζουν νούμερα στους αλγόριθμους-προγράμματα των υπολογιστών και προσποιούνται ότι ελέγχουν την κατάσταση αν θα κλειδαμπαρωνόμαστε στις 9 αλλά ότι θα γίνει χαμός αν πάμε στις 12. Ότι θα έχουν κρεββάτια στα νοσοκομεία αν στείλουμε το γελοίο SMS ή συμπληρώσουμε το παλιόχαρτο αλλά θα χαθούμε στην κόλαση αν πάμε 10 χιλιόμετρα πιο μακριά ή στο σπίτι κάποιου αγαπημένου μας χωρίς να δώσουμε λόγο πουθενά. Ότι θα σωθούμε καλύτερα αν καταστρέψουμε λίγο περισσότερο την οικονομική ζωή και την ψυχική μας ισορροπία. Αντί να ενημερώσουν ανοιχτά, τίμια και συγκεκριμένα, για τα συμπεράσματα που βγάζουν από κάθε πόλη και χωριό για τους τρόπους και τις διαδρομές που εντοπίζουν (όσο εντοπίζουν) ότι διαδίδεται ο ιός, μοιράζουν λεφτά σε ΜΜΕ για να απλώνουν ένα δίχτυ φόβου και άγνοιας μέσα από κατακλυσμό άχρηστης υπερπληροφόρησης, μαζί με τις τιμωρητικές και χωρίς λογοδοσία αντισυνταγματικές απαγορεύσεις. Ευθυνόφοβες και πονηρές πολιτικές αποφάσεις κρύβονται πίσω από γνωματεύσεις μονόχνωτων και ιδιοτελών «ειδικών» και αντίστροφα. Μονά χάνουμε, ζυγά κερδίζουν.

«Μα, θα γεμίσουν τα νοσοκομεία». Το ίδιο βιολί από πέρυσι (φωναχτά) μέχρι φέτος (χαμηλόφωνα). Λες και δεν γέμισαν. Λες και δεν είχαν το χρόνο και τη γνώση να ετοιμαστούν γι’ αυτό από πέρυσι. Λες και μας ρώτησαν αν προτιμάμε να ζούμε με τις ατομικές και συνταγματικές ελευθερίες μας ή να τις απαρνηθούμε. Αν προτιμάμε να μας συμπεριφέρεται η πολιτική σαν ώριμους και αυτεξούσιους πολίτες στη χώρα μας ή σαν ανενημέρωτους και τρομαγμένους φαντάρους-κρατούμενους που εκτελούν εντολές και τους επιβάλλονται ποινές. Και, για να μην θεωρηθεί αυτό σαν αντικυβερνητική εμπάθεια, θα πω ότι παρόμοιες απόψεις φαίνεται ότι έχει για μας και το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα. Ναι, γιατί φοβούνται τον πολιτικά ώριμο, μή χειραγωγούμενο πολίτη, με πραγματική εξουσία να αποφασίζει. Γιατί το πολιτικό τους πρότυπο δεν βασίζεται, στην πραγματικότητα, σε καμιά δημοκρατία αλλά σε διάφορων ειδών φιλελεύθερες (όχι πάντα) ολιγαρχικές (των «ειδημόνων» της πολιτικής, δηλαδή, και υπηρετών μεγάλων συμφερόντων) διακυβερνήσεις.

Να πάρουν πίσω τώρα όλες τις επεμβάσεις στην προσωπική ελευθερία και στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Παντού. Μαζί και τους γελοίους ελέγχους και τα εξοντωτικά πρόστιμα. Να βάζουν τους κανόνες (ακόμα και αν εκ των υστέρων κάποιοι αποδεικνύονται λανθασμένοι) και να παίρνουν κάθε εύλογο μέτρο συλλογικής προστασίας μόνον εκεί όπου οι πολίτες βρίσκονται πολλοί μαζί από ανάγκη ή υποχρέωση και όχι από προσωπική επιλογή (χώροι εργασίας, μέσα μεταφοράς, υπηρεσίες κλπ).

Ακούει κανείς από τους κρυμμένους τοπικούς άρχοντες και πολιτευτές με βροντερή φωνή ψαριού, σκληρή βαμβακένια γροθιά και άκαμπτη λαστιχένια μέση; Αν η δημοκρατία δεν ξεκινάει από το πιο κοντινό στον πολίτη επίπεδο πως θα φτάσει σε αυτό που λέγεται «κεντρική πολιτική σκηνή»; Αλλά, βλέπετε, τώρα έχουμε σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε: Πως θα πετάξουμε τη μπάλα στην εξέδρα για τις καταστροφές της «απολιγνιτοποίησης», θα μοιράσουμε επιλεγμένα τα όποια ποσά δοθούν για τη «δίκαιη μετάβαση», θα εξασφαλίσουμε εθνικούς επενδυτές (και τοπικούς απογόνους) με τα κέρδη από τον περιβαλλοντοκτόνο τοπικό κατακλυσμό με ΑΠΕ και την καύση σκουπιδιών.    

Με καθαρή συνείδηση και πλήρη ευθύνη για τις απόψεις μου

Θόδωρος Καρώνης

αναδημοσίευση από: Kozani.tv