Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

10 εταιρείες ελέγχουν σχεδόν ότι καταναλώνουμε-
Δέκα μεγάλες εταιρείες ελέγχουν σήμερα το σύνολο της παραγωγής και της κατανάλωσης. Η υπερσυγκέντρωση της παραγωγής στα χέρια μια δεκάδας πολυεθνικών γιγαντώθηκε τις δύο τελευταίες δεκαετίες  οδηγώντας στον αποκλεισμό από τη παραγωγική διαδικασία και το δευτερογενή τομέα εκατομμύρια παραγωγούς και μικροβιοτέχνες που υποχρεώθηκαν «να αποσυρθούν» κάτω από τη δαμόκλεια σπάθη κανονισμών και όρων που νομιμοποίησε το πρόθυμο υπηρετικό πολιτικό προσωπικό τους.

Στην Αμερική με τον Νόμο S510 τέθηκαν ανυπέρβλητα πλαίσια κανονισμών σε μικροπαραγωγούς και απαγορεύθηκε εντελώς η δυνατότητα των πολιτών να διατηρούν ακόμη και για ίδια χρήση μικρούς λαχανόκηπους στην ιδιοκτησία τους. Την εφαρμογή του δρακόντειου  νόμου ανέλαβαν έναντι ποσοστού είσπραξης των υψηλών προστίμων τα μικρά κράτη, οι δήμοι, ξεριζώνοντας κάθε λαχανόκηπο και επιβάλλοντας τεράστια πρόστιμα στους ιδιοκτήτες. Είχε προηγηθεί ο κώδικας alimentarius, η δυνατότητα δηλ. των εταιριών να πατεντάρουν το σπόρο και να απαγορεύουν την καλλιέργεια χιλιάδων ειδών διατροφής ή να ελέγχουν τη διάθεση. Η Ε.Ε. πρόθυμα ενσωμάτωσε αντίστοιχους κανονισμούς  μαζί με όλους τους υπόλοιπους του ελέγχου της παραγωγής στα κράτη μέλη.

Με μια νέα πρόταση νόμου π.χ. της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θεωρείται παράνομη η «καλλιέργεια, η αναπαραγωγή ή η εμπορία» σπόρων κηπευτικών που δεν έχουν «αξιολογηθεί, εγκριθεί και γίνει αποδεκτοί» από μια νέα ευρωπαϊκή γραφειοκρατία το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φυτικών Ποικιλιών». Το σχέδιο νόμου με την ονομασία  “Plant Reproductive Material Law”, επιτρέπει στην κάθε κυβέρνηση να αποφασίζει αυτή για όλα σχεδόν τα φυτά και τους σπόρους. Αν ένας «ερασιτέχνης» αγρότης καλλιεργεί στον κήπο του φυτά από σπόρους που δεν έχουν εγκριθεί, σύμφωνα με το νόμο αυτό, τότε θα μπορεί να καταδικαστεί ως εγκληματίας.

Με αντίστοιχους κανονισμούς και ευρωπαϊκές οδηγίες απαγορεύεται στη χώρα μας η καλλιέργεια ειδών, π.χ. σταφυλιών για οινοποίηση χωρίς άδεια των μηχανισμών της Ε.Ε. και επιβάλλονται τεράστια πρόστιμα. Στην Ηλεία μέσα στα χρόνια των μνημόνιων επιβλήθηκε πρόστιμο 1500 ευρώ ανά στρέμμα σε παραγωγούς που καλλιέργησαν αμπέλια χωρίς άδεια και υποχρεώθηκαν από την περιφέρεια στην εκρίζωση.

Σύμφωνα με το διάγραμμα Reddit , που ονομάζεται « Η ψευδαίσθηση της επιλογής» , αυτοί οι κολοσσοί/ μητρικές δημιουργούν μια αλυσίδα που αναπτύσσεται με εκατοντάδες άλλες μικρότερες και ελεγχόμενες ιδιοκτησιακά εταιρίες. Ο έλεγχος του πολιτικού συστήματος τους επιτρέπει την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη και την απρόσκοπτη κερδοφορία.

Η 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων εταιρία Nestle – π.χ, είναι η μεγαλύτερη εταιρεία τροφίμων στον κόσμο – κατέχει περισσότερα από  8.000 διαφορετικά εμπορικά σήματα  σε όλο τον κόσμο  και εισπράττει μερίδιο ή συνεργάζεται με διάφορες εταιρικές/εμπορικές μορφές με μια σειρά διακλαδώσεων άλλων εταιρειών. Περιλαμβάνεται π.χ στο ίδιο δίκτυο, όπως θα διαπιστώσετε μελετώντας το διάγραμμα, η L’Oreal , οι παιδικές τροφές Gerber, τα ενδύματα Diesel , οι ζωοτροφές  Purina και Friskies κ.α.

Στην ίδια κατεύθυνση τέσσερις τράπεζες π.χ. στις ΗΠΑ JPMorgan Chase , Bank of America , Wells Fargo , Citigroup μέσα σε λιγότερο από είκοσι χρόνια  σύμφωνα με τον χάρτη της Federal Reserve, ελέγχουν το σύνολο των υπολοίπων τριάντα επτά μεγαλύτερων τραπεζών. Μέσω εξαγορών, συγχωνεύσεων κ.λ.π. Το ίδιο σχήμα υπερσυγκέντρωσης ακολουθείται σε όλα τα επίπεδα, όπως και σε αυτά των δικτύων ενημέρωσης κ.ο.κ.

Αυτή είναι η αγορά, αυτή είναι η υπερσυγκέντρωση του πλούτου, έτσι δημιουργούνται οι κρίσεις και οι λαοί καλούνται να πληρώσουν. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Ίσως με όλα τα ποαραπάνω γίνεται ευκολότερα κατανοητό ότι πράγματι οι λαοί είναι το 99% με τους δυνάστες να αντιπροσωπεύουν ίσως κάτι λιγότερο από το 1%. Βεβαίως δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το ρόλο και την ιστορική ευθύνη των κολαούζων πολιτικών παρατρεχάμενων και διευθυντικού τους προσωπικού, όμως αυτοί δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποτελέσουν εμπόδιο στη κοινωνική μας απελευθέρωση και το χτίσιμο ενός νέου δίκαιου κόσμου εάν είχαμε κατορθώσει να συνειδητοποιήσουμε πολύ απλά ένα σύνθημα που συχνά πυκνά ακούγεται σε κάθε μαχητική εργατική διεκδίκηση και κλείνει μέσα του όλη την ουσία. «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Εδώ η ανάρτηση με τα στοιχεία που αναφέρουμε (χωρίς πιστή μετάφραση της δημοσίευσης): http://www.policymic.com/articles/71255/10-corporations-control-almost-everything-you-buy-this-chart-shows-how 

| Πηγή: https://denplirono.wordpress.com