Γράμμα του Nicola Sacco στο γιο του

 

"Στον αγώνα της ζωής, θα βρεις, θα βρεις περισσότερη αγάπη. Και επίσης στον αγώνα είναι που θα σ’ αγαπήσουν." 

Επιμέλεια: Θάνος Ανδρίτσος

Από: Το Περιοδικό
 

Σαν σήμερα, στις 23 Αυγούστου 1927, εκτελέστηκαν δύο από τις πιο γνωστές και ηρωικές φυσιογνωμίες του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ, οι  Ιταλοί μετανάστες, Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti. Οι δύο τους, γνωστές μορφές του αναρχικού ρεύματος των ΗΠΑ και αποφασισμένοι συνδικαλιστές εργάτες μέχρι τέλους, έπεσαν θύματα μιας πολιτικής στοχευμένης εκστρατείας, και εν τέλει καταδικάστηκαν για ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν ποτέ.  Οι δύο Ιταλοί μετανάστες αναρχικοί συλλαμβάνονται στις 5 Μαΐου 1920 και, παρά το παγκόσμιο κύμα αλληλεγγύης, εφτά χρόνια αργότερα,καταδικάζονται σε θάνατο, στη Βοστώνη των ΗΠΑ, χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία. O «Νικ» και ο «Μπαρτ» έμειναν αλύγιστοι μέχρι το τέλος, κραυγάζοντας για την αθωότητά τους:

Αναζήτησα την απελευθέρωσή μου στην απελευθέρωση όλων, την ευτυχία μου στην ευτυχία όλων. Κατάλαβα πως η ισότητα στις πράξεις, στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις είναι η μοναδική ηθική βάση στην οποία μπορεί να οικοδομηθεί μια δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία.

και τα τελευταία του λόγια στο δικαστήριο:

Ποτέ σε όλη μας την ύπαρξη δεν θα μπορούσαμε να ελπίσουμε να κάνουμε τόσα πολλά για την ανεκτικότητα, τη δικαιοσύνη, την αλληλοκατανόηση μεταξύ των ανθρώπων, όπως κάνουμε τώρα, κατά λάθος. Τα λόγια μας, η ζωή μας, ο πόνος μας δεν είναι τίποτα. Η αφαίρεση της ζωής μας, της ζωής ενός τσαγκάρη και ενός φτωχού ψαρά, είναι τα πάντα. Η τελευταία στιγμή μας ανήκει. Αυτή η αγωνία είναι ο θρίαμβός μας

Bartolomeo Vanzetti

Εδώ παραθέτουμε το συγκλονιστικό γράμμα του Sacco στον γιο του, λίγες ώρες πριν οδηγηθεί στην ηλεκτρική καρέκλα:

Το Γράμμα του Nicola Sacco στον γιό του.

Αν δεν αλλάξει κάτι, θα μας εκτελέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα, αμέσως μετά τα μεσάνυχτα,

Επομένως είμαι εδώ τώρα,  δίπλα σου, με αγάπη και ανοιχτή καρδιά,

Όπως ήμουν και εχθές.

Μην κλάψεις, Dante. Αρκετά δάκρυα ξοδεύτηκαν,

σαν της μητέρας σου τα δάκρυα που στέρεψαν εφτά χρόνια τώρα,

χωρίς να κάνουν και κανένα καλό.

Για αυτό γιέ μου, αντί να κλάψεις, στάσου δυνατός και γενναίος,

για να μπορείς να παρηγορήσεις τη μητέρα σου.

.

Κι όταν θα θες να την αποσπάς από την αποκαρδιωτική μοναξιά,

να την πηγαίνεις μια μεγάλη βόλτα στην ήρεμη εξοχή,

να μαζεύετε λουλούδια από δω και από κει.

Και να ξεκουράζεστε κάτω από τη σκιά των δέντρων, δίπλα στη μουσική του νερού,

η γαλήνη της φύσης, θα της αρέσει τόσο πολύ,

Όπως σίγουρα και σε σένα.

Αλλά γιε μου, πρέπει να θυμάσαι: Μη δώσεις όλο σου τον εαυτό.

.

Χαμήλωσε λίγο τον εαυτό σου, μόνο ένα βήμα, για να βοηθήσεις τους αδύναμους στο πλάι σου.

Τους αδύναμους, που ζητούν βοήθεια, τους διωκόμενους και τα θύματα.

Είναι φίλοι σου, φίλοι δικοί μου και δικοί σου, είναι οι σύντροφοι που παλεύουν,

Ναι και καμιά φορά πέφτουν.

Όπως ο πατέρας σου, ο πατέρας σου και ο Bartolo, έπεσαν στη μάχη.

Πάλεψαν και έχασαν τη ζωή τους μόλις χθες, στη διεκδίκηση της ευτυχίας,

και της ελευθερίας για όλους.

.

Στον αγώνα της ζωής, θα βρεις, θα βρεις περισσότερη αγάπη.

Και επίσης στον αγώνα, είναι που θα σ’ αγαπήσουν. 

.

Απόδοση- Επιμέλεια: Θάνος Ανδρίτσος

Εδώ το γράμμα του Nicola Sacco μελοποιημένο από τον Pete Seeger:

* Υστερόγραφο: Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομώνυμη ταινία του Τζουλιάνο Μοντάλντο (1971), όπου ακούγεται και το τραγούδι Here’s to you (Ennio Morricone/Joan Baez):