Η Υγεία στον προκρούστη της μνημονιακής πολιτικής

Γράφει ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος.
ΠΗΓΗ: Κίνηση Κομμουνιστών-Εργατικός Αγώνας

Στην πρόσφατη Συνδιάσκεψη του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου με τους προέδρους των Ιατρικών Συλλόγων της χώρας παρουσία του υπουργού Υγείας κ. Ξανθού, ο υπουργός είπε ότι καταβάλλονται “προσπάθειες” για να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις και οι αδυναμίες του συστήματος Υγείας και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις οικοδόμησης υγειονομικού συστήματος που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του λαού.

Έστω και αν ήταν ειλικρινείς οι προθέσεις του υπουργού, αρκούν οι προσπάθειες χωρίς ανάλογα οικονομικά μέσα για να υλοποιηθεί ένας τέτοιος στόχος;

Αυτά λοιπόν τα οικονομικά μέσα που δίνονται με το σταγονόμετρο για την υγεία στην Ελλάδα   άρχισαν να περιορίζονται δραστικά σε όλα τα κράτη της ΕΕ ακόμα και πριν την εκδήλωση της κρίσης ανεξάρτητα από την ύπαρξη “μνημονίων” και ύψους των δημόσιων ελλειμμάτων.

Ο πανευρωπαϊκός αυτός “κόφτης” στην υγεία υπηρετεί τη στρατηγική του κεφαλαίου   που στηρίζεται στη δράση των επιχειρηματικών ομίλων και η δημόσια και δωρεάν υγεία γίνεται άφαντη.

Και με τι οικονομικά μέσα θα υλοποιήσει την πολιτική του ο κ. Υπουργός;

Μήπως με την χρηματοδότηση που είναι κάτω του 5% από το 7% του μέσου ευρωπαϊκού όρου;

Ξεχνάει ότι έχει υπογραφεί στο 3ο Μνημόνιο το πάγωμα των κρατικών δαπανών στην Υγεία, τουλάχιστον μέχρι το 2018;

Η εξαγγελία για άμεση πρόσληψη 740 γιατρών και η προκήρυξη για τον επόμενο χρόνο 2.000 θέσεων δεν καλύπτουν ούτε τα κενά που δημιουργήθηκαν από την συνταξιοδότηση 4.200 γιατρών από το 2010 έως σήμερα που ακόμα και με αυτούς υπήρχαν τότε ανάγκες για άλλες τόσες θέσεις.

Όσο για την περίφημη μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) προβλέπεται το νέο σύστημα θα έχει τριμερή χρηματοδότηση ,από το ΕΣΠΑ, το τομεακό πρόγραμμα του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και από εθνικούς πόρους.

Δηλαδή το μεγαλύτερο οικονομικό βάρος καλείται να καλύψει αμέσως ή εμμέσως ο εργαζόμενος, αφού οι πηγές χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ και από το πρόγραμμα Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι προσωρινές , μέχρι να ξεκινήσει να λειτουργεί το νέο σύστημα.

Στους «εθνικούς πόρους» περιλαμβάνονται τα έσοδα από την τοπική αυτοδιοίκηση με επιβολή νέων φόρων ή αύξηση των παλιών τοπικών φόρων και τελών από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, από τις απευθείας πληρωμές των ασθενών ,τους έμμεσους φόρους από αλκοόλ, τσιγάρα “υπέρ της Υγείας”.

Αλλά και αυτές οι μονάδες που υποτίθεται ότι θα υπηρετούν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας με σύγχρονο και αποτελεσματικό τρόπο όπως ισχυρίζεται ο υπουργός ,δεν θα είναι στελεχωμένες με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, αλλά θα παρέχουν κάποιες υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας μόνο με κάποιους γιατρούς γενικής ιατρικής ή παιδιάτρους.

Και βέβαια δεν θα είναι ενιαίο σύστημα ΠΦΥ, αλλά ένα κακέκτυπο συστήματος ΠΦΥ, που θα αποτελείται από τον κρατικό και τον ιδιωτικό τομέα, το ιδιωτικό κεφάλαιο στην Υγεία, τους αυτοαπασχολούμενους γιατρούς κ.α.

Για τους υγειονομικούς δεν αναφέρεται το είδος των εργασιακών σχέσεων για δε τους γιατρούς υπάρχει δυνατότητα για επικουρικούς μόνο αφού στις μονάδες αυτές δεν υπάρχουν οργανισμοί σαν να μην μπορεί να λυθεί το θέμα αυτό με την δημιουργία οργανισμών.

Το ίδιο και για τα νοσοκομεία γιατί τάχα οι διαδικασίες είναι πιο γρήγορες για τους επικουρικούς από τους μόνιμους σαν να τον εμποδίζει κανένας να τις επισπεύσει και κατ’ αυτό τον τρόπο οι γιατροί θα δουλεύουν με χαμηλότερους μισθούς από τους γιατρούς του ΕΣΥ μέχρι να κριθούν, ενώ θα κάνουν την ίδια δουλειά με αυτούς.

Ακόμα και οι “δεσμεύσεις” του υπουργού στην σύσκεψη με τους προέδρους των ιατρικών συλλόγων της χώρας ότι δεν θα προχωρήσει σε συγχωνεύσεις νοσοκομείων στην λογική του “νοικοκυρέματος” που διακατέχει κάθε μνημονιακή κυβέρνηση, καμία εμπιστοσύνη δεν εμπνέει αφού από επίσημα χείλη λέγεται το αντίθετο, όπως πχ του διοικητή του νοσοκομείου του Ρίου που πρότεινε διοικητική ενοποίηση με το Γενικό Νοσοκομείο Ανατολικής Αχαΐας (Αιγίου).

Σε αυτή την τραγική κατάσταση που ευρίσκεται το λεγόμενο σύστημα υγείας της χώρας μας με την χαμηλή χρηματοδότηση, την υποστελέχωση των νοσοκομείων λόγω της έλλειψης μόνιμου ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού, την απουσία πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις σύγχρονες απαιτήσεις, γίνεται επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας πρωτοβάθμιας περίθαλψης, με Κέντρα Υγείας, Περιφερειακά Ιατρεία, υπηρεσίες πρόληψης ,αποκατάστασης, Δημόσιας Υγείας, με πλήρη στελέχωση υγειονομικών όλων των κλάδων, αλλά και δευτεροβάθμιας περίθαλψης με αναβάθμιση των νοσοκομείων και ενίσχυσή τους με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό.

Τέλος, δημιουργία κρατικού φορέα έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διάθεσης όλων των φαρμάκων.

Η διεκδίκηση συστήματος Υγείας με αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του λαού ο οποίοςπρέπει να απορρίψει την αστική αντίληψη ότι η Υγεία αποτελεί κόστος.

Υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία όσο αφορά το επίπεδο των αγώνων των υγειονομικών, ενώ είναι εμφανής η απουσία συμμαχίας και συμπόρευσης με τον εργαζόμενο λαό που βιώνει τις εγκληματικές για την υγεία και την τσέπη του ανεπάρκειες του συστήματος.

Η ανάγκη λοιπόν μετώπου υγειονομικών και λαού που θα συμφωνούν στην πάλη για ένα σύστημα υγείας δημόσιο και δωρεάν με υψηλές σύγχρονες προδιαγραφές είναι επιτακτική. Τέτοιες συμμαχίες και τέτοια μέτωπα σε διάφορους τομείς μπορούν να δημιουργήσουν κίνημα που και κατακτήσεις θα αποσπά και θα συμβάλει στην ωρίμανση για πιο προωθημένους στόχους που θα φθάνουν μέχρι την πάλη για την αποδέσμευση από την ευρωενωσιακή υποδούλωση και την ανατροπή συνολικά αυτής της βάρβαρης πολιτικής.

Ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος είναι νευρολόγος.