ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΔΑΣΟΣ- (Κατά Σαδδουκαίων) - Απαγγελία Μιχάλη Κατσαρού

ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΔΑΣΟΣ

Στο νεκρό δάσος των λέξεων προχωράω.
Ανάβω τα χλωμά φανάρια στους δρόμους
                                                                          προσπαθώ ν' αναστήσω.
Τα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές
                                                                          σε μυστικές συνεδριάσεις
το ονόματα που οδήγησαν
                                                                          όλα δολοφονούνται.
Τώρα κυκλοφορούν σε ανάκτορα ξένοι
ντύνονται επίσημα στις δεξιώσεις
σε διπλωματικά συνέδρια ανταλλάσσονται χειραψίες
φρικτά υπομνήματα
παρευρίσκονται στις γιορτές υποκλίνονται -
Τώρα πεθαίνουν.

Ω Ρόζα Λουξεμπουργκ Λένιν ποιητές.
Ω Τέλμαν Τάνεφ
παγωμένοι σε επίσημες αίθουσες
δαφνοστεφείς ήρωες
μυικά πρόσωπα
                                                                          ελάτε.

Οι εξουσίες σήμερα χαϊδεύονται σαν ερωτιάρες γάτες
                                                                          πάνω στις στέγες μας
οι πρόεδροι ανταλλάσσουν επισκέψεις
οι πατριάρχες πάλι ενθρονίζονται
κάτω από τα νόμιμα κάδρα σας
                                                                          μας περιπαίζουν.

Εγώ έχω μέσα στη θύμηση μου
την ώρα που ανέβαινε το πλήθος στις σκάλες με τη φωτιά κρατώντας τη
        μεγάλη ταμπέλα
«Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ».
Έχω στη θύμηση μου την ατμομηχανή που έφερε
τη νύχτα τον Λένιν
τον έξαλλο Μαγιακόφσκυ που πυροβολούσε τους υπουργούς
τους φοιτητές αγκαλιασμένους με τους χωριάτες.

Πως βγήκανε πάλι απ’ αυτή τη φωτιά
ο Κος Διευθυντής
ο διπλωματικός ακόλουθος
ο Κος πρέσβυς;
Και τώρα τι πρέπει να γίνει
                                                                          σ’ αυτό το νεκροταφείο των ονομάτων
σ’ αυτό το νεκροταφείο των λέξεων;

πως θα ξαναβαφτισουμε τις πυρκαγιές
«Ελευθερία», «ισότητα», «εξουσία»;