Αν δεν
καταλάβουμε «τι» και «γιατί», θα μας δουλεύει ο κάθε ΑΠΕτζής, η κάθε
ειρηνοδίκης, ο κάθε Υπουργός του ΥΠΕΝ και ο κάθε παπαγάλος... Για να
καταλάβουμε, χρειάζεται λίγη προσπάθεια:
Τα αιολικά , στην σημερινή τους μορφή, είναι τεχνολογία του 1960 που
δοκιμάστηκε στις πετρελαϊκές κρίσεις μεταξύ 1983 και 1987 και ενώ τότε
απέτυχε, τα αιολικά και οι άλλες ΑΠΕ έγιναν υποχρεωτικά στην δεκαετία
του 1990, με υποχρεωτικές επιδοτήσεις, με στόχο να μειωθούν οι
ανθρωπογενείς εκπομπές CO2 από την χρήση ορυκτών καυσίμων.
25-30 χρόνια αργότερα υπάρχουν διαμορφωμένες απόψεις, αλλά και διεθνής
εμπειρία για τα αιολικά. Το σημείωμα αυτό είναι η επιγραμματική
παρουσίαση των απόψεων και της εμπειρίας, με όσο το δυνατόν λιγότερες
τεχνικές λεπτομέρειες.
Α. Η άποψη που έχει ο πολύς κόσμος
Ο πολύς κόσμος νομίζει ότι :
- Τα αιολικά παράγουν πολλή και καθαρή ενέργεια
- Ο αέρας είναι το φθηνό, ατέλειωτο εγχώριο «καύσιμο»
- Τα αιολικά μειώνουν τις εκπομπές CO2 προς όφελος του Κλίματος της Γης
- Τα αιολικά βοηθούν στην απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα
- Τα αιολικά βοηθούν στην ενεργειακή ανεξαρτησία
- Τα αιολικά κάνουν καλό στο περιβάλλον
- Τα αιολικά είναι απάντηση στο πρόβλημα της ρύπανσης ή υγείας στην Πτολεμαΐδα
- Τα αιολικά είναι σαν τους παραδοσιακούς ανεμόμυλους
- Τα αιολικά μπαίνουν σε ξένες χώρες και επομένως πρέπει και σε εμάς
- Τα αιολικά είναι αειφόρα
Η πραγματικότητα (στο τέλος αυτού του σημειώματος), είναι διαφορετική
από αυτές τις απόψεις και υπάρχει σε έγκριτες μελέτες, σε αναφορές στα
διεθνή ΜΜΕ και σε δηλώσεις επωνύμων.