( Για τη
μέρα της Εθνικής Αντίστασης)
Η Ελένη κι η
Ματίνα μεγαλώνουν με τον αδερφό τους στα όρια της Σκ΄ρκας και της Τσιάμπ΄ρας, σ
΄ένα ασβεστωμένο γωνιακό χαμηλόσπιτο, με ψηλό περίβολο αυλής πλακοστρωμένης,
ζωγραφισμένης με ραλίκια κι ευωδιασμένης με τενεκέδες βασιλικών.
Κεντούν
βαρύτιμα σχέδια, τραγουδώντας «της Κοζάνης τα σοκάκια’» το «Μάη μ΄Μάη μ’
χρυσομάη μ΄» υφαίνουν τα μαλλίτ΄κα σχτια, τα μπρουντζικένια σεντόνια, τραβούν
νερό από αρβανίκους, βοηθούν στ΄άχυρα και στα πετιμέζια, βρίσκονται με φίλες
που δουλεύουν στις καπναποθήκες τ ΄Καραγκούν΄ ή εκτρέφουν μποντίνους (
μεταξοσκώληκες) για τις σαντακρούτες ( μεταξωτά).