Διακήρυξη - Ψηφοδέλτιο του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή για τις εκλογές ΙΣΑ και ΙΣΠ

Α. ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ KAI ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

8 χρόνια μνημονιακής καταιγίδας και γιγάντιας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης έχουν διαμορφώσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τη ζωή των εργαζομένων και της νεολαίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την ουσιαστική συμφωνία της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΙΝΑΛ και την απόλυτη στήριξη του ΔΝΤ, της ΕΕ και των Αμερικάνων εκτελεί με χειρουργική ακρίβεια το πληρωμένο συμβόλαιο εξυπηρέτησης των επιχειρηματικών και τραπεζικών συμφερόντων, υποθηκεύει τις ζωές και το μέλλον των επόμενων γενιών τουλάχιστον μέχρι το 2060. Όλοι ξέρουμε: Η "μεταμνημονιακή" περίοδος προβλέπει ματωμένα υπερπλεονάσματα (>3,5%) και αέναη λιτότητα για να ξεπληρωθεί μέχρι και το τελευταίο ευρώ των ληστρικών δανείων. Τόσο η σημερινή, όσο και μια ενδεχόμενη νέα κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ ή με "οικουμενικό" συνδυασμό τους προορίζουν ψίχουλα και αποφάγια για εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους ενώ, ήδη έχουν νομοθετήσει θηριώδεις φοροαπαλλαγές, χάρισμα ασφαλιστικών εισφορών, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου υπέρ των "επενδυτών". 

 

Με 100 ευρώ σύνταξη πρέπει να ζήσουν Χήρα από εργατικό δυστύχημα με δυο μωρά παιδιά- (Ξεσπάει ο πατέρας του αδικοχαμένου εργάτη)

 Συνδικάτο Εργαζομένων Ενέργειας "Εργατική Αλληλεγγύη": Να εφαρμοστεί η απόφαση του ΔΣ της ΔΕΗ για εξομοίωση εργολαβικών και τακτικών εργαζόμενων σε περιπτώσεις εργατικών δυστυχημάτων. 

Ο πατέρας του 35χρονου που έχασε τη ζωή του στον ΑΗΣ Καρδιάς μιλά στο kozani.tv (video)

ΙΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΑΚΤΙΚΩΝ, ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ (ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ στον Υφυπουργό Εργασίας)

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ στον Υφυπουργό Εργασίας κ. Νάσο Ηλιόπουλο

ΙΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

ΤΑΚΤΙΚΩΝ, ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Κύριε Υφυπουργέ:

Θα γνωρίζετε ότι στην Περιοχή μας πλέον, οι εργασίες στη ΔΕΗ γίνονται κατά 40%, ίσως και περισσότερο, από εργολάβους, είτε με τη μορφή ανάθεσης έργου ή με τη μορφή «συγκαλυμμένης» επενοικίασης (δουλεμπόριο). Οι μισθοί, οι σχέσεις εργασίας, τα ατομικά εφόδια ασφαλούς εργασίας, τα μέτρα ασφάλειας κλπ στους εργαζόμενους αυτούς υπολείπονται κατά πολύ τα αντίστοιχα των τακτικών εργαζόμενων της ΔΕΗ (όχι πως στους τακτικούς είναι ρόδινα αλλά πολύ καλύτερα).

Αυτή η άνιση μεταχείριση ακολουθεί αυτούς τους εργαζόμενους και μετά θάνατο όπως στην περίπτωση εργατικού δυστυχήματος εν ώρα εργασίας.

Η απελευθέρωση της Λαμίας από τους ΝΑΖΙ

ΛΑΕ ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΣ,

ΛΕΥΤΕΡΩΣΕ Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ

74 χρόνια συμπληρώνονται από την απελευθέρωση της πόλης μας και όλης της χώρας από τη ναζιστική βαρβαρότητα.

74 χρόνια, τα οποία δεν είναι ικανά να σβήσουν από τη μνήμη μας το μεγαλειώδη αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη του λαού.

Γενική Συνέλευση της ΑΡ.ΣΥ ΑΝΑΤΡΟΠΗ (Δελτίου τύπου)

 Δελτίου τύπου

Την Κυριακή 14/10/2018 πραγματοποιήθηκε συνέλευση του περιφερειακού σχήματος της Αριστερής Συμπόρευσης για την ανατροπή στη Δυτική Μακεδονία (ΑΡ.ΣΥ).

Η Συνέλευση της ΑΡ.ΣΥ ΑΝΑΤΡΟΠΗ συζήτησε στη βάση της σύγχρονης πολιτικής κατάστασης  που  υπάρχει και αποφάσισε την κάθοδο του σχήματος στις επερχόμενες Περιφερειακές εκλογές.

Η πολιτική κατάσταση στο σήμερα

Η ΕΕ κινείται σε όλο και πιο αντιδραστική - αντεργατική –αντιλαϊκή κατεύθυνση (μεταναστευτικό- εργασιακά- ενεργειακά κλπ).

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του έχει υποταχθεί πλήρως και οριστικά στα μνημόνια, στην νεοφιλελεύθερη πολιτική, στην αστική τάξη και στον Ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό. Ολοκλήρωσε όλες τις αντιδραστικές πολιτικές  των προηγούμενων Κυβερνήσεων.

Ο «Κλεισθένης» είναι συνέχεια του «Καποδίστρια» και του «Καλλικράτη» σε αντιδραστική, αντιλαϊκή κατεύθυνση και δημιουργεί νέες δυνατότητες διαπλοκής της αστικής τάξης, του Κεφαλαίου.

Κλιμάκιο της Ανεξάρτητης Ριζοσπαστικής Παρέμβασης στην Κοζάνη για τις εκλογές του αιρετού οργάνου των εκπαιδευτικών.

Στην Κοζάνη βρέθηκε χθες κλιμάκιο της Ανεξάρτητης Ριζοσπαστικής Παρέμβασης
προκειμένου να ενημερώσει εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για τις εκλογές στο αιρετό όργανο σε λίγες μέρες.
Το κλιμάκιο αποτελούσαν οι Ευαγγελίτσα Δινοπούλου μέλος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας
Ελλάδος και ο Κώστας Τουλγαρίδης Μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ

Η Deutsche Telekom ξήλωσε το μνημείο με τα ονόματα των δολοφονημένων απο τους ναζί υπαλλήλων του ΟΤΕ.

Μετά την απεργία της πρωτομαγιάς όπως αναφέρει ο συνάδελφος Λευτέρης Χατζηανδρέου Γ.Γραμματέας του σωματείου της τηλεφωνικής τότε «οι Ναζί Γερμανοί κατακτητές και οι Γερμανοί Δ/ντες είχαν σκυλιάσει δεν μπορούσαν να κρατήσουν την ψυχραιμία τους και έτσι στις 3 του Μάη γερμανικά στρατεύματα μπλοκάρουν το μέγαρο της οδού Σταδίου το κέντρο του Πειραιά και το μέγαρο της οδού Κωλλέτη.

“Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες”

του Θανάση Σκαμνάκη

Διανύοντας μεγάλες αποστάσεις, είχαν την ευκαιρία να συλλογιστούν τα όσα προηγήθηκαν, και να σκεφτούν πολύ πάνω σε αυτά που θα ακολουθήσουν.

Ποτάμια κατέβαζαν μεικτά νερά και κούτσουρα, ικανά να συντρίψουν τους αναπλέοντες - πολλούς τους συντρίψανε. 

Με όλες τις ατομικές φιλοδοξίες και τις ιδιοτέλειες τους, τις μικρότητες και την κατακτητική έπαρση τους, με την αλαζονεία της νεότητάς τους αφοσιώθηκαν σε μια αναμέτρηση που τους διέψευδε. Με νίκες που τις πιο πολλές φορές ηττήθηκαν. Γνωστά αυτά, τα έχουμε χιλιομηρυκάσει.

Ήρθαν, ωστόσο ως εδώ κυριαρχημένοι από ιδέες που υπόσχονταν δυνατότητες και δοτικότητα. Ένοχοι, εν τέλει, και ενοχικοί, που δεν μπόρεσαν να κάνουν τον κόσμο αλλιώς.  Γιατί διέψευσαν και οι ίδιοι τη γενναιότητά τους και τις επερχόμενες ελπίδες.

Η μάχη της Ηλεκτρικής

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Ιστορια

Υστερα από 1.264 μέρες φασιστικής σκλαβιάς, στις 12 Οκτώβρη 1944, η Αθήνα απελευθερώνεται από τους ναζί κατακτητές που υποχωρούν κάτω από τα συνεχή χτυπήματα των τμημάτων του ΕΛΑΣ.

 

   Ενώ όμως στην Αθήνα ο λαός πανηγυρίζει για την απελευθέρωση, στον Πειραιά η μάχη για την σωτηρία της πατρίδας συνεχίζεται. Οι Γερμανοί σκοπεύουν πριν αποχωρήσουν να προκαλέσουν τεράστιες καταστροφές στην υποδομή του τόπου. Βασικός τους στόχος είναι να τινάξουν στον αέρα την «Ηλεκτρική» στο Κερατσίνι.

Διάταξη των ταξικών δυνάμεων και εκλογικές εκπροσωπήσεις στη συγκυρία

του Ανέστη Ταρπάγκου

Η κοινωνική υπόβαση του ιστορικού αστικού διπολισμού

Σ’ ολόκληρη την περίοδο των μεταπολιτευτικών δεκαετιών, (αλλά και προηγούμενα στην περίοδο 1950 – 67), κυριάρχησε ο πολιτικός δικομματισμός και διπολισμός ο οποίος εν πολλοίς έκφραζε την υπαρκτή κοινωνική πόλωση ανάμεσα στο μπλοκ των αστικών δυνάμεων και στον συνασπισμό των λαϊκών τάξεων. Μια ταξική πόλωση υπαρκτή και ισχυρή, ανεξάρτητα από τις μορφές που έπαιρνε η εκλογική εκπροσώπηση των εργαζομένων στρωμάτων του πληθυσμού. Από τη μια πλευρά το στρατόπεδο των συντηρητικών και ακροδεξιών δυνάμεων, ακραιφνής εκφραστής, υποστηρικτής της καπιταλιστικής ανάπτυξης και καταστολής της εργατικής τάξης, και από την άλλη πλευρά το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων που επεδίωκε κοινωνικές αλλαγές, μεταρρυθμιστικού ως επί το πλείστον χαρακτήρα. Η μεγάλη διαφορά που προέκυψε ήταν οι εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 που άλλαξαν τους συσχετισμούς στο μπλοκ των δυνάμεων της «αλλαγής», με τον καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.

12η και 28η Οκτωβρίου. Τι και γιατί γιορτάζουμε

Επέτειος της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς κατακτητές η σημερινή μέρα και συνεχίζεται και φέτος η συζήτηση γιατί έχει ανακηρυχθεί εθνική γιορτή η επέτειος της εισόδου της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η 28η Οκτωβρίου, και όχι η 12η Οκτωβρίου, που συμβολικά θα μπορούσε να θεωρηθεί μέρα εξόδου της απ’ αυτόν. Εξάλλου, όπως τονίζεται, στις άλλες χώρες, που είχαν κατακτηθεί από τον φασιστικό Άξονα, η μέρα της απελευθέρωσής τους γιορτάζεται ή έστω η λήξη του πολέμου στην Ευρώπη, στις 8-9 Μαΐου.

Πολύ συχνά ακούμε και διαβάζουμε ότι η καθιέρωση της 28ης Οκτωβρίου έγινε από το μεταπολεμικό καθεστώς για να συνδεθεί με το «ΟΧΙ» του δικτάτορα Μεταξά, ενώ αν είχε καθιερωθεί η 12η Οκτωβρίου αναγκαστικά θα έπρεπε να γίνεται αναφορά στους αγώνες της Εθνικής Αντίστασης, κορμό της οποίας αποτέλεσε το ΕΑΜ.

Ο Πωλ Λαφάργκ, η τεμπελιά και η εργασιακή προπαγάνδα του καπιταλισμού

Γράφει ο Θανάσης Μπαντές

Και τι δεν ειπώθηκε για την εργασία. Για την προσφορά της εργασίας στην κοινωνία, αλλά και στον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά. Για την αναγκαιότητα της εργασίας που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Για τον άνθρωπο που δάμασε τη φύση χάρη στην εργασία και μόνο. Για το πόσο οξύνει το πνεύμα και ενεργοποιεί όλες τις ανθρώπινες δεξιότητες. Για το πόσο οργανώνει τη ζωή του ανθρώπου, αφού χωρίς εργασία όλα βουλιάζουν στο χαοτικό πέρασμα του ανεκμετάλλευτου χρόνου, που αδρανοποιεί τον άνθρωπο και τον υποβιβάζει σε ζώο. «Αργία μήτηρ πάσης κακίας». 

Θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος χωρίς δουλειά, σχεδόν εξ’ ορισμού, ρέπει προς την ακολασία και κάθε είδους αυτοκαταστροφική κι αντικοινωνική συμπεριφορά, ενώ ο εργαζόμενος, κάτω από την ασφαλή στέγη της εργασίας, ξοδεύει το χρόνο του δημιουργικά, αποφεύγοντας όλους αυτούς τους σκοπέλους. Υπό αυτή την έννοια η εργασία αποκτά ακόμη ευεργετικότερες διαστάσεις. Προστατεύει τον άνθρωπο από όλες τις κακοτοπιές της τεμπελιάς και του δίνει ταυτότητα, δηλαδή νόημα ύπαρξης. Το ότι αμέσως μετά το όνομα ακολουθεί η επαγγελματική κατάρτιση σχεδόν σε όλες τις συστάσεις δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το επάγγελμα δεν είναι απλώς ιδιότητα ή δραστηριότητα ή πεδίο προσφοράς ή ενασχόληση ή οτιδήποτε τέτοιο. Είναι η βάση της κοινωνικής αποδοχής, η προσωποποίηση της καταξίωσης. Είναι ο ίδιος ο εαυτός που κατατίθεται ολοκληρωμένα, που προσπαθεί με δυο λόγια να αυτοπροσδιοριστεί και που αδυνατεί να βρει οτιδήποτε πληρέστερο πέραν της επαγγελματικής ταυτότητας. Εξάλλου η επαγγελματική καταξίωση και τα διευθυντηλίκια αποδεικνύουν το μόχθο και την αφοσίωση στην εργασία, τα βασικότερα συστατικά του ευυπολήπτου ανθρώπου. Γι’ αυτό και προηγούνται πάντα. 

Κι εδώ βέβαια δεν μπορούμε να κρύψουμε και την περηφάνια της μισθολογικής υπεροχής, που όμως ποτέ δεν αναφέρεται αλλά πάντα υπονοείται, γιατί προφανώς είναι ανάρμοστο να μιλάς για οικονομική ανωτερότητα μπροστά στο ηθικό κύρος της άσκησης ενός ανώτερου λειτουργήματος. Γιατί τα βουνά της ηθικής ολοκλήρωσης δεν μετρούνται με το χρήμα. Και κάπως έτσι φτάνουμε στη σύγχρονη καπιταλιστική ιδεολογία που έχει την τάση να επιφέρει εργασιακές προαγωγές και επαγγελματικούς τίτλους, δηλαδή ολοκάθαρη αύξηση ευθυνών και ωραρίου, χωρίς όμως χρηματικό αντίκρισμα ή που το χρηματικό αντίκρισμα είναι πενιχρό σε σχέση με τα εργασιακά επακόλουθα. Ακόμη και σήμερα, η πλειοψηφία νιώθει κολακευμένη όταν προάγεται όσο κι αν η προαγωγή τείνει προς την κοροϊδία. Και μόνο η αίσθηση της καριέρας που εξελίσσεται ή της σημαντικής παρουσίας στην εταιρία που τους εκμεταλλεύεται δρα καταλυτικά. Κι εδώ δεν μιλάμε για τον εργασιακό εκβιασμό μπροστά στο φόβο της ανεργίας που έτσι κι αλλιώς λειτουργεί. Μιλάμε για τη μέγιστη εργασιακή αλλοτρίωση που ταυτίζει την εργασία με την ίδια την ύπαρξη και που μόνο ως λανθάνουσα εξουσία μπορεί να ερμηνευτεί.

“-Λένε ότι είμαι ένας απατεώνας, αλλά είναι όλα ζήλεια.” Σκίτσο του Αλτάν / Altan

  Η εργασιακή προπαγάνδα οργανώνεται και αναπαράγεται σχεδόν από τη βρεφική ηλικία. Τα παιδιά μαθαίνουν για τα επαγγέλματα πριν πάνε σχολείο κι ονειρεύονται ότι θα γίνουν το ένα ή το άλλο. Οι συνήθεις προσχολικές επαγγελματικές επιλογές του γιατρού ή του αστυνόμου κάνουν πάντα τους γονείς περήφανους ακριβώς γιατί νιώθουν ότι το παιδί μαθαίνει, έχει πρότυπα υγιή, με δυο λόγια προσαρμόζεται στην κοινωνική πραγματικότητα. Εξάλλου η στερεότυπη ερώτηση «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» περιμένει απάντηση και οι συνακόλουθες επευφημίες ανοίγουν τον εργασιακό δρόμο, αφού το παιδί δεν εισπράττει απλώς τη χρησιμότητα του επαγγέλματος που επιλέγει, αλλά τη γενική χρησιμότητα της εργασίας, καθώς, σ’ αυτή την ηλικία τουλάχιστο, κάθε επάγγελμα είναι αποδεκτό. Κι αν τα προσχολικά οικογενειακά χρόνια διατηρούν την αθωότητα της εργασίας το σχολείο αναλαμβάνει την καλλιέργεια των βασικότερων εργασιακών αρχών, της ανταγωνιστικότητας, της αξιολόγησης και κυρίως της προσήλωσης, ως μέγιστο καθήκον, σε δεδομένα που κρίνονται από αδιάφορα έως απεχθή.

 Η αύξηση των απαιτήσεων της σύγχρονης εκπαίδευσης που ξεκινούν από το δημοτικό δεν λειτουργούν μόνο ως γρήγορος σχολικός αποκλεισμός, αλλά κυρίως ως εντατικοποίηση εργασίας στα μοντέλα του συγχρόνου καπιταλισμού. Το παιδί οφείλει να μάθει ότι ο χρόνος δεν είναι για παιχνίδι και χασομέρι, αλλά για εργασία, δηλαδή για εκπλήρωση απαιτήσεων που δεν είναι επιθυμητές κι ότι το χασομέρι είναι αποδεκτό μόνο αν προηγηθεί σκληρή εργασία. Και κάπως έτσι το καθήκον αποκτά αποθεωτικές διαστάσεις και η εκπαίδευση προσομοιάζει με φάμπρικα οδηγώντας τους μαθητές γυμνασίου σε εξάωρη ή εφτάωρη πρωινή παρακολούθηση στο σχολείο και σε φροντιστηριακές παρακολουθήσεις που ξεκινούν από το μεσημέρι. Τις ελάχιστες ώρες που τους απομένουν οφείλουν να κάνουν τις ασκήσεις και να μάθουν το μάθημα που θα εξεταστούν την άλλη μέρα.

Η εκμάθηση τουλάχιστο δύο ξένων γλωσσών είναι επιβεβλημένη και οι μαθητές γυμνασίου ξέρουν πολύ καλά ότι όλος αυτός ο κόπος καταβάλλεται για ένα καλύτερο εργασιακό μέλλον. Οι καταθλίψεις, ακόμα και αυτοκτονίες, που συναντάμε στο λύκειο είναι η οριστική ματαίωση της σύγχρονης καπιταλιστικής εκπαίδευσης και οι πετυχημένοι όλης αυτής της διαδικασίας είναι αυτοί που θα στελεχώσουν τις εταιρίες και θα δουλεύουν 10 και 12 ώρες ημερησίως, με χυδαίες απολαβές. Γιατί «οι νέοι δεν φοβούνται τη δουλειά» και «η εταιρία είναι η οικογένεια», έτσι τουλάχιστο διαλαλεί η καπιταλιστική προπαγάνδα. Κι όλα είναι τόσο λογικά που ο μαθητής εξοργίζεται περισσότερο με την άδικη ανταμοιβή ενός άλλου, που πήρε μεγάλο βαθμό χωρίς να καταβάλλει τον ανάλογο μόχθο, παρά με την όλη διαστροφή της υπόθεσης. Γιατί ο μαθητής νιώθει την αδικία μόνο μέσα από το πλέγμα της εργασίας που οφείλει να διεκπεραιωθεί. Η υπερεργασία περνά πάντα σε δεύτερο πλάνο, αφού το βασικό ζήτημα είναι να μην αμείβεται όποιος δεν εργάζεται, δηλαδή η έσχατη ανταγωνιστικότητα που μετατρέπεται σε ύψιστη δικαιοσύνη. Κι αυτό είναι το δόγμα της εργασίας.

            Και κάπως έτσι φτάνουμε στον τρομερό Λαφάργκ και στο «Δικαίωμα στην Τεμπελιά»  που από το 1880 κατακεραύνωσε το γαλλικό προλεταριάτο όταν υιοθέτησε το σύνθημα του δικαιώματος της δουλειάς: «Ποιος να φανταζόταν ότι τα παιδιά των ηρώων της επαναστατικής τρομοκρατίας θα είχαν αφήσει να τα εκφυλίσει σε τέτοιο βαθμό η θρησκεία της δουλειάς ώστε να δέχονται, μετά το 1848, σαν επαναστατική κατάκτηση, τον νόμο που περιόριζε σε δώδεκα ώρες τη δουλειά στα εργοστάσια και να προβάλλουν για βασική επαναστατική αρχή το δικαίωμα στη δουλειά! Ντροπή σου γαλλικό προλεταριάτο». (σελ. 15) Και συνεχίζει: «Αυτή τη δουλειά που απαίτησαν με το όπλο στο χέρι οι εργάτες τον Ιούνιο του 1848, την επέβαλαν και στις οικογένειές τους. Ξεπούλησαν στους βαρόνους της βιομηχανίας τις γυναίκες και τα παιδιά τους». (σελ. 15) Η θεοποίηση της εργασίας είναι το μέγιστο καπιταλιστικό δόγμα γιατί εξασφαλίζει υπέρογκα κέρδη και η επικαιρότητα του περιβόητου «δικαιώματος στην εργασία» είναι ο θρίαμβος της καπιταλιστικής προπαγάνδας, που μετατρέπει τον εξαναγκασμό όχι απλώς σε επιλογή, αλλά σε «δικαίωμα». Η υπερεργασία είναι βέβαιο ότι οδηγεί σε υπερπαραγωγή και η υπερπαραγωγή σε κρίση, δηλαδή σε πτώση μισθών και απολύσεις. Η ιστορία του καπιταλισμού το έχει αποδείξει επανειλημμένα κι ακόμα συνεχίζουμε να ζητάμε εργασία, αντί να απαιτούμε την μείωσή της. Η αγορά του δυτικού κόσμου έχει φρακάρει από απούλητα αγαθά και αυτό που διακυβεύεται είναι η σκληρότερη και φθηνότερη εργασία για την παραγωγή κι άλλων. 

Ο Λαφάργκ βαθύς γνώστης του μαρξισμού και γαμπρός του Μαρξ καταδεικνύει όλο το μεγαλείο του παραλόγου: «Πιστεύοντας τις ψευτιές των οικονομολόγων, οι προλετάριοι παραδίδονται ψυχή τε και σώματι στη διαστροφή της δουλειάς και βυθίζουν την κοινωνία ολόκληρη στις κρίσεις υπερπαραγωγής της βιομηχανίας που σπαράσσουν τον κοινωνικό οργανισμό». (σελ. 20) Η τεχνολογία που εκτοξεύει την παραγωγή σε απίστευτα ύψη λειτουργεί μόνο προς όφελος των καπιταλιστών ιδιοκτητών που απολύουν υπαλλήλους (εξασφαλίζοντας κι άλλα κέρδη) οδηγώντας την κοινωνία στην εξαθλίωση και οι οικονομολόγοι προτείνουν την εργασιακή εντατικοποίηση. Με δυο λόγια κάποιος ή θα είναι άνεργος ή θα δουλεύει 10 και 12 ώρες με εξευτελιστικούς μισθούς, συμβάλλοντας στην ακόμη μεγαλύτερη μελλοντική εξαθλίωσή του.

«arbeit macht frei» (Η δουλειά απελευθερώνει)

Τα λόγια του Σερμπυλιέ δεν χρειάζονται επεξηγήσεις: «Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, συντελώντας στη συσσώρευση των παραγωγικών κεφαλαίων, βοηθούν να μειωθεί, αργά ή γρήγορα, ο μισθός τους…».(σελ. 19) Όσο για το ηθικό περιεχόμενο της εργασίας που είναι τιμή και προσφορά και ανάπτυξη δεξιοτήτων και δεν ξέρω και ‘γω τι άλλο ο Λαφάργκ παραθέτει ένα απόσπασμα κάποιου ανώνυμου φυλλαδίου που κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το 1770 δημιουργώντας σάλο: «ο εργαζόμενος όχλος της Αγγλίας έχει βάλει βαθιά στο μυαλό του την ιδέα ότι, αφού είναι Άγγλοι, όλοι οι παρακατιανοί έχουν από καταγωγή το δικαίωμα να είναι πιο ελεύθεροι και πιο ανεξάρτητοι από τους εργάτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η ιδέα αυτή μπορεί να έχει κάποια χρησιμότητα για τους στρατιώτες, τονώνει την ανδρεία τους. Αλλά οι βιομηχανικοί εργάτες, όσο λιγότερο την έχουν, τόσο το καλύτερο για τους ίδιους και το κράτος. Οι εργάτες δεν θα έπρεπε ποτέ να θεωρούν πως είναι ανεξάρτητοι από τους ανωτέρους τους……….Η θεραπεία θα έχει ολοκληρωθεί μόνον όταν οι φτωχοί της βιομηχανίας μας θα δέχονται να δουλεύουν έξι μέρες με τα ίδια χρήματα που κερδίζουν τώρα σε τέσσερις». (σελ. 14) Αν ο Λαφάργκ προτείνει το 1880 την τρίωρη εργασία ως αρκετή για την παραγωγή των απαραίτητων αγαθών, το 2012 οικονομολόγοι, πολιτικοί και πολυεθνικές κάνουν τα πάντα για να μας πείσουν ότι η κατάργηση ωραρίων, αργιών κλπ είναι η μόνη λύση.  Εξάλλου «arbeit macht frei» (Η δουλειά απελευθερώνει) όπως έγραφαν και οι ναζί έξω από όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

            Πωλ Λαφάργκ «το δικαίωμα στην τεμπελιά» εκδόσεις «ΝΗΣΙΔΕΣ» Σκόπελος

Ακούστε: ‘Μη με αποκαλείς τεμπέλη’ από το δίσκο ‘Η εκδίκηση της γυφτιάς’ (1978). Νίκος Ξυδάκης – Μανώλης Ρασούλης

Δείτε: Από τις πρώτες παραστάσεις της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας _ΟΝΟΜΑ?_ σε κείμενα που έγραψαν οι ίδιοι οι ηθοποιοί!

ΠΗΓΗ: - Ερανιστής

Γενική Συνέλευση Περιφερειακού σχήματος ΑΡ.ΣΥ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Κυριακή 14/10/2018 ώρα 11.00 π.μ. 

στο Εργατικό Κέντρο Κοζάνης

Κάλεσμα:

Καλούνται τα μέλη,  οι φίλοι και συναγωνιστές της Δυτικής Μακεδονίας. να έρθουν στη Γενική Συνέλευση του σχήματος για να συζητήσουμε:

Εκτός Σχεδίου -Συζήτηση και ψήφισμα στο ΔΣ, για την εκχώρηση ακινήτων στο υπερταμείο

Έπειτα από πρόταση της Εκτός Σχεδίου, συζητήθηκε στο Δημοτικό συμβούλιο της Δευτέρας 8/10 το θέμα της εκχώρησης δημόσιων χώρων και ακινήτων στο υπερταμείο, 55 εκ των οποίων ανήκουν στο δήμο μας και κατατέθηκε ψήφισμα καταδίκης αυτής της απόφασης.

Μεταξύ των ακινήτων που ανήκουν στο δήμο μας είναι τα εξής:

ο Αρχαιολογικός χώρος Αδριάνειου, το Δημαρχείο, το κτήμα Ομορφοκκλησιάς , τμήμα της πλατείας Αναξαγόρα, το κτίριο Κοινωνικής Υπηρεσίας στη Καλογρέζα, η Βιβλιοθήκη - Πνευματικό Κέντρο του Δήμου στη Λ. Ηρακλείου, η πλατεία Αγίου Στεφάνου, η πλατεία απέναντι από το μνημείο Ηρώων Καλογρέζας, η πλατεία Ύδρας (απέναντι από τα LIDL στα Πευκάκια), τμήμα του άλσους Βεϊκου (5+1 στρέμματα), 11 εσωτερικοί διάδρομοι των προσφυγικών οικοδομικών τετραγώνων και άλλα ακόμη για τα οποία η δημοτική αρχή δήλωσε ότι δεν έχει στοιχεία, παρόλο που στο ξεχωριστό ψήφισμα που κατέθεσε περιελάμβανε μέρος από αυτά.

Καμμιά εκχώρηση, ξεπούλημα, δημόσιας ιδιωτικής περιουσίας. Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα

Ήρθε στο φως με το θόρυβο που ξέσπασε για τα αρχαιολογικά μνημεία στα Χανιά, ότι με το ΦΕΚ Β’ 2317/19.6.2018 με απόφαση του Κυβερνητικού Συμβούλιου εκχωρούνται στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ (Υπερταμείο) 10.119 ακίνητα του Δημοσίου. Ανάμεσά τους σχολεία, δασικές εκτάσεις, δημόσια κτίρια, αρχαιολογικοί, πολιτιστικοί, αθλητικοί, δημόσιοι και κοινόχρηστοι χώροι και ποιος ξέρει πόσα ακόμα, μιας και στο ΦΕΚ περιγράφονται απλώς ως αριθμοί κτηματολογίου.

Σύμφωνα με τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση με το ΦΕΚ Β’ 2317/19.6.2018 εκχωρεί στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ (γνωστό ως Υπερταμείο των ιδιωτικοποιήσεων) 10.119 ακίνητα του Δημοσίου. Ανάμεσά τους σχολεία, δασικές εκτάσεις, δημόσια κτίρια, αρχαιολογικοί, πολιτιστικοί, αθλητικοί, δημόσιοι και κοινόχρηστοι χώροι.