ΗΠΑ – Τουρκία: Αντιθέσεις που ξεπερνούν τα όρια μιας εμπορικής πράξης

του Αλέκου Αναγνωστάκη 

Ανακούφιση προκάλεσε η είδηση της απόφασης απελευθέρωσης των δύο ελλήνων στρατιωτικών από το τουρκικό δικαστήριο, στις 14 Αυγούστου, χωρίς μάλιστα περιοριστικούς όρους που σημαίνει την άμεση επιστροφή τους στις οικογένειες τους. Με βάση του τουρκικό δικαστήριο, οι προηγούμενες κατηγορίες για κατασκοπεία δεν τεκμηριώνονται κι έτσι θα δικαστούν μόνο με την κατηγορία της παράνομης εισόδου σε απαγορευμένη στρατιωτική ζώνη.

Η ευχάριστη αυτή είδηση δεν μπορεί να ερμηνευτεί ανεξάρτητα από την παρατηρούμενη όξυνση στις τουρκο-αμερικανικές σχέσεις (κι ως μία προσπάθεια της Άγκυρας να κλείσει τα ανοιχτά της μέτωπα με τις γειτονικές χώρες) έτσι όπως κλιμακώθηκε ειδικότερα τους τελευταίους πέντε μήνες.

Στα μέσα του περασμένου Απριλίου η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας έδωσε στη δημοσιότητα την ετήσια έκθεσή της, από την οποία προέκυπτε ότι στις αρχές του 2018 μετέφερε περίπου 30 τόνους τουρκικού χρυσού από τα θησαυροφυλάκια της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας Federal Reserve στην Τράπεζα της Αγγλίας και στην Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS).

New York Times: Οι ΗΠΑ βρίσκονται «στο ίδιο στρατόπεδο» με την Αλ Κάιντα στην Υεμένη

Άρης Χατζηστεφάνου

Σειρά δημοσιευμάτων από μεγάλα μέσα ενημέρωσης και ειδησεογραφικά πρακτορεία φέρνουν στο φως περιστατικά ανοχής ή ακόμη και προστασίας δυνάμεων του Ισλαμικού κράτους και της Αλ Κάιντα από τις ΗΠΑ και συμμάχους τους στη Συρία, το Αφγανιστάν και την Υεμένη.

Σε έρευνα του Associated Press που δημοσιεύεται σήμερα και από τους New York Times με τίτλο «Ενωμένοι με το Διάολο: Ο πόλεμος στην Υεμένη ενώνει τους συμμάχους των ΗΠΑ με την Αλ Κάιντα», αποκαλύπτονται οι στενοί δεσμοί της Σαουδικής Αραβίας με την Αλ Κάιντα.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το Ριάντ στρατολόγησε εκατοντάδες μέλη της Αλ Κάιντα ενώ πλήρωσε ομάδες της οργάνωσης προκειμένου να αποχωρήσουν από τις θέσεις τους παίρνοντας και τον οπλισμό τους. Σύμφωνα με το Associated Press οι κινήσεις της Σαουδικής Αραβίας έγιναν με την επίνευση της Ουάσινγκτον, η οποία διέκοψε τις επιθέσεις με drones προκειμένου να διευκολύνει τις μετακινήσεις των μαχητών της Αλ Κάιντα.

Το μεγάλο «Μπλόκο» της Κοκκινιάς

«Πρώτη στο μόχτο στον αγώνα
και στη θυσία η γειτονιά.
Η Καλογρέζα, η Δραπετσώνα,
Η ματωμένη Κοκκινιά».

Σ. Μαυροειδή - Παπαδάκη1


17 Αυγούστου 1944.

Δεν έχει ακόμη χαράξει κι η Κοκκινιά πολιορκείται από γερμανικά στρατεύματα κι από τις ορδές των γερμανοτσολιάδων. Μέσα σε λίγα λεπτά μπλοκαρίστηκαν όλα τα περάσματα που οδηγούσαν προς τον Πειραιά, το Κερατσίνι και το Αιγάλεω, οι δίοδοι δηλαδή απ' όπου θα μπορούσε να διαφύγει κανείς ξεγλιστρώντας στις γύρω περιοχές. Το γεγονός αυτό φανέρωνε πως όλα γίνονταν βάσει ενός στρατιωτικού σχεδίου καλά μελετημένου. Μάλιστα οι εισβολείς - που οι μαρτυρίες τούς υπολογίζουν σε 3.500-4.000 άνδρες - είχαν τόσο πολύ καλά οργανώσει την επιχείρηση που είχαν φέρει μαζί τους ελαφρά μηχανοκίνητα, ακόμη κι ένα μικρό κανόνι2.

Υεμένη: 51 νεκροί, ανάμεσά τους 40 παιδιά, από αεροπορική επιδρομή της Σαουδικής Αραβίας

Πενήντα ένας άνθρωποι, από τους οποίους 40 παιδιά, σκοτώθηκαν από την αεροπορική επιδρομή της Σαουδικής Αραβίας κατά του λεωφορείου στην βόρεια Υεμένη, ανακοίνωσε σήμερα η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ΔΕΕΣ) αναθεωρώντας προς τα επάνω τον απολογισμό.

Με τις ζωές των δικών μας ανθρώπων εξοφλούμε τους δανειστές

του Σπύρου Κότσια

Ενεοί παρακολουθούμε το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσαν οι πυρκαγιές που έπληξαν  την Ανατολική και Δυτική Αττική και πιο πρόσφατα την Εύβοια. Η χώρα μας για μία ακόμη φορά θρηνεί τόσα πολλά θύματα μεταξύ των οποίων και μικρά παιδιά, ενώ οι ζημίες στις περιουσίες των κατοίκων είναι ανυπολόγιστες. 

Αυτό που συνέβη, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ραφήνας, στο Μάτι, στο Νέο Βουτσά και στο Πικέρμι, χαρακτηρίζεται από όλους τους ειδικούς ως πρωτόγνωρο καιρικό φαινόμενο, το οποίο οι εμπλεκόμενοι με την Πολιτική Προστασία φορείς προσπάθησαν να το αντιμετωπίσουν με ηρωισμό και αυτοθυσία, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία αν κρίνουμε από το τελικό αποτέλεσμα. 

Όλοι μαζί;

Του Θανάση Σκαμνάκη

Ακόμα κι αν έσβησε η φωτιά τόσες μέρες τώρα και δεν καπνίζει τίποτα στο Μάτι κι αρχίζει δειλά δειλά η ζωή, ωστόσο συνεχίζεται η άθροιση θανάτων ενώ μέσα από τα αποκαϊδια ανασύρονται οι γνωστές παλιές ιστορίες και ξανατίθενται τα αμείλικτα ερωτήματα, καθώς μια αποφασιστική απάντηση αναβάλλεται εξ αιτίας των ανέμπνευστων καιρών.

Εικόνες γνωστές:

Ο εφοπλιστής ιδοκτήτης καναλιού που κάνει κατά τακτά διαστήματα εξορμήσεις δενδροφύτευσης, αποδεικνύοντας την ιδιαίτερη ευαισθησία του για το φυσικό περιβάλλον, είναι ο ίδιος που ο στόλος του διαθέτει μονοπύθμενα πετρελαιοφόρα, εξαιρετικά επικίνδυνα να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη στο θαλάσσιο, και όχι μόνο, περιβάλλον.  Η μόνη φορά που ελληνική κυβέρνηση (2005 ή 2006), απ’ όσο  ξέρω, ματαίωσε απόφαση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης είναι σχετικά με την κατάργηση των μονοπύθμενων.

Η πρόωρη έναρξη της µετα-µνηµονιακής περιόδου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισαγωγή στο βιβλίο Έξοδος αδιέξοδος (εκδ. Τόπος, Αύγουστος 2018). Η έκδοση φιλοξενεί κείμενα επιστημόνων και δημοσιογράφων που επιχειρούν να  περιγράψουν την επόμενη μέρα του τέλους των Μνημονίων στην οικονομία, τις εργασιακές σχέσεις, το πολιτικό σύστημα, την οικολογία, τον πολιτισμό, αξιοποιώντας τη διεθνή εμπειρία. Συμμετέχουν οι ακόλουθοι συγγραφείς, με αλφαβητική σειρά: Λεωνίδας Βατικιώτης, Διονύσης Ν. Γράβαρης, Διονύσης Ελευθεράτος, Μάκης Ζέρβας, Δημήτρης Καλτσώνης, Κυριάκος Κατζουράκης, Γιάννης Κουζής, Θεόδωρος Μαριόλης, Σπύρος Μαρκέτος και Άρης Χατζητεφάνου.

Η χυδαιότητα των ΜΜΕ για την απόπειρα δολοφονίας του Μαδούρο.

του Άρη Χατζηστεφάνου

από: info-war.gr

Πώς θα αντιδρούσαν οι ΗΠΑ αν κάποιος προσπαθούσε να δολοφονήσει τον πρόεδρο της χώρας με δυο drones με εκρηκτικά;

Πιθανότατα θα εισέβαλαν σε μια ή περισσότερες χώρες ακόμη και αν δεν είχαν καμία απόδειξη ότι αυτές εμπλέκονται στην υπόθεση – όπως ακριβώς έκαναν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Σε ανάλογη περίπτωση, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το Ισραήλ θα βομβάρδιζε τη Γάζα και το Λίβανο, όπως κάνει σε τακτά χρονικά διαστήματα ακόμη και αν δεν έχει κάποιο τόσο σοβαρό πρόσχημα.

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΙΔΑΛΗ

Τον Αύγουστο του 1946, μια στυγερή δολοφονία συντάραξε το πανελλήνιο, αποκαλύπτοντας πλήρως το πρόσωπο της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας και τις στενές της σχέσεις με την επίσημη εξουσία. Ο πρωτοπόρος κομμουνιστής δημοσιογράφος, πολιτικός συντάκτης του "Ριζοσπάστη" και μέλος της Ενωσης Συντακτών, ένας από τους δυο - τρεις καλύτερους δημοσιογράφους της χώρας, ο Κ. Βιδάλης δολοφονήθηκε με φρικτό τρόπο από τους ληστοσυμμορίτες του Σούρλα.

14 Αυγούστου 1954- Η εκτέλεση του Νίκου Πλουμπίδη

Ήταν 14 Αυγούστου 1954. Ο Νίκος Πλουμπίδης, ο φλογερός επαναστάτης, ο αλύγιστος κομμουνιστής, ο «κόκκινος δάσκαλος», ο διανοούμενος του λόγου και της πράξης, πέφτει νεκρός. Δολοφονημένος από το εκτελεστικό απόσπασμα της αμερικανοκρατίας και της ντόπιας πλουτοκρατίας.
***
Φορούσε μαύρο κοστούμι και άσπρο πουκάμισο. Ηταν ντυμένος λες κ αι
πήγαινε σε γιορτή. Γύρω στις 5 το πρωί, πριν ακόμα ξημερώσει, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Ο τόπος που είχε επιλεγεί ήταν η Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί. Περνώντας δίπλα από τους δημοσιογράφους, δεμένος ακόμα με τις χειροπέδες, κοντοστέκεται. Τους χαιρετά.

Αναζητώντας την ιστορική αλήθεια - αντί αφιερώματος στο Ν. Ψυρούκη

του Βασίλη Γάτσιου

Στις 6 Ιουλίου συμπληρώθηκαν 15 χρόνια από το θάνατο του  κορυφαίου Έλληνα ιστορικού και επαναστάτη Ν. Ψυρούκη.

Ο  Ψυρούκης με αφετηρία την αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό και τα πολυσυζητημένα ζητήματα της σχέσης μητρόπολης – περιφέρειας,  κατέθεσε μια σειρά από καίριες προσεγγίσεις που προκάλεσαν και γονιμοποίησαν εκτεταμένες συζητήσεις. Θέσεις του αμφισβητήθηκαν πολλές φορές από τους συναδέλφους του της κοινότητας των ιστορικών καθώς διέφεραν σε πολλά από τις καθιερωμένες της αριστερής ιστοριογραφίας.

Οι μελέτες του αποτελούν σημαντική συμβολή στην ερμηνεία και ανάλυση των εκμεταλλευτικών κοινωνιών, καθώς και στην προσπάθεια διαμόρφωσης ενός προτάγματος ανατροπής αυτών των κοινωνιών.

Στα όσα, ελάχιστα, έχουν γραφτεί γι αυτόν, οι αναφορές περιστρέφονται, δικαιολογημένα, στο ιστορικό του έργο και κυρίως στο παγκοσμίως πρωτοποριακό του έργο τη Μικρασιατική καταστροφή.

Σήμερα τιμώντας το έργο και την επιστημονική προσφορά του –και με αφορμή τη συζήτηση για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση του 1917- παρουσιάζω την κριτική που ασκεί στο Λένιν και το κόμμα των μπολσεβίκων για το ζήτημα της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Τορόντο 1918 – Ο Βίαιος Αύγουστος: Το ρατσιστικό πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών

Τον Αύγουστο του 1918, για τέσσερις μέρες, από τις 2 ως τις 5 Αυγούστου,10.000 Καναδοί βετεράνοι του  Α’  Παγκόσμιου Πολέμου μαζί με ένα πλήθος 40.000 «πατριωτών» Καναδών, εξαπέλυσαν ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών του Τορόντο. Το αποτέλεσμα αυτού του ρατσιστικού πογκρόμ ήταν ο θάνατος αρκετών μεταναστών, μεταξύ των οποίων 29 γυναίκες και 6 ανήλικα παιδιά καθώς και υλικές ζημιές πάνω από 1.000.000 δολάρια.

Από τη δημιουργία του σύγχρονου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1830, οι άθλιες οικονομικές συνθήκες δημιουργούν τα πρώτα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα. Από την Πελοπόννησο,  τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου χιλιάδες Έλληνες προσπαθούν να ξεφύγουν από την άθλια οικονομική κατάσταση και τις συνέπειες της πρώτης πτώχευσης του 1827 και να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής κύρια προς τις επαρχίες της …Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην Κωνσταντινούπολη και τις μικρασιατικές ακτές.

Με «ηλεκτροσόκ στο κεφάλι» χτύπησε το Ισραήλ τους ακτιβιστές για τη Γάζα

Με όπλα ηλεκτροσόκ (taser) χτύπησαν τα ισραηλινά στρατεύματα ειρηνικούς ακτιβιστές που επιχειρούσαν να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στην αποκλεισμένη Γάζα, καταγγέλλουν οι διοργανωτές της πρωτοβουλίας.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν μετά την απέλασή τους από το Ισραήλ αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι ορισμένοι από τους συμμετέχοντες «δέχτηκαν ηλεκτροσόκ με taser σε όλο τους το σώμα, ακόμη και στο κεφάλι. Σε άλλα μέλη της αποστολής (οι στρατιώτες) χτυπούσαν τα κεφάλια τους στον τοίχο ενώ οι πλαστικές χειροπέδες που χρησιμοποιήθηκαν τους έκοβαν την κυκλοφορία του αίματος στα χέρια».

Θα γίνουμε ατλαντικός «χαλίφης», στη θέση της Τουρκίας; (του Διονύση Ελευθεράτου)

Να λοιπόν που μια… αναπληρωματική «μεγάλη ιδέα» της ελληνικής πολιτικής ελίτ (διότι βασικότατη και αναντικατάστατη παραμένει ο «ευρωπαϊσμός») βγαίνει από τη ναφθαλίνη. Η «ιδέα», κοινός παρονομαστής αρκετών γεωπολιτικών αναλύσεων που εσχάτως δημοσιεύονται, φαντάζει  έτοιμη να προαναγγείλει ένα θριαμβευτικό σάλπισμα… 

Σε ελεύθερη απόδοση: Λίγη υπομονή, ακόμη, αδέλφια… Αυτός ο ανερμάτιστος, κυκλοθυμικός, αντι- δυτικός Ερντογάν μας κάνει, άθελά του, μεγάλη εξυπηρέτηση. Εξοργίζει στο έπακρο τον Τραμπ και  «στέλνει» την Τουρκία στο άρμα της Ρωσίας. Έτσι, τώρα προκύπτει για την Ουάσιγκτον στρατηγικό κενό. Πού θα πάει; Αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα), αυτό το κενό οι ΗΠΑ θα το καλύψουν χρίζοντας την Ελλάδα βασικό στρατηγικό τους σύμμαχο στην περιοχή. Όρεξη να ‘χουμε να δρέπουμε τους καρπούς της εν λόγω αναβάθμισης, για την οποία μόχθησαν τόσες γενιές πολιτικών εκπροσώπων του ελληνικού κατεστημένου. Αυτή ήταν ανέκαθεν μια μεγάλη «εθνική προσδοκία». Τώρα πλησιάζει η ευόδωσή της…

Νικηφόρου Βρεττάκου, «Στον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ»

Φίλε Οπενχάιμερ,

λάβαμε
τις τελευταίες ειδήσεις σας.
Φορτωμένα τις μέρες αυτές, τα ερτζιανά κ’ οι ασύρματοι
πάνε και φέρνουν, σ’ όλο τον κόσμο, τη σιωπή και τη θλίψη σας.
Και μεις, άνθρωποι απλοί, όπως κάνουμε πάντοτε,
γνωρίζοντας πως ο πόνος κατοικείται από το Θεό
σηκωθήκαμε ορθοί και κρατήσαμε
σιγή πέντε λεπτών μπρος στη θλίμη σας,
με σκυμμένα τα πρόσωπα
και σταυρωμένα τα χέρια μας.