Το ΚΚΕ απέναντι στον εαυτό του. Οι διαρροές στον αστικό τύπο

 Τζώτζης Βασίλης
Από την Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ: Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τις εκλογές του Μάη

Θέση 10

«Βήματα όλο αυτό το χρονικό διάστημα έγιναν και στην αντιμετώπιση άλλων οπορτουνιστικών σχημάτων και ομάδων, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Plan B του Αλαβάνου και απέδωσαν. Δεν χρειάζεται να υποτιμηθούν και αυτοί οι σχηματισμοί, που μαζί με το «Αριστερό Ρεύμα» του ΣΥΡΙΖΑ έχουν άμεση επαφή και συντονισμό με ορισμένους διαγραμμένους από το Κόμμα και διαφωνούντες με το Πρόγραμμα και τις Θέσεις του Κόμματος.

Όσοι - άλλοτε με την κουκούλα της διαδικτυακής ανωνυμίας, άλλοτε με κατευθυνόμενα δημοσιεύματα και αποτυχημένες απόπειρες υπονόμευσης της ενότητας του Κόμματος - ευελπιστούν να μετατοπίσουν το Κόμμα από το Πρόγραμμά του, ματαιοπονούν. Θα πάρουν την αγωνιστική απάντηση των χιλιάδων μελών και στελεχών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, των χιλιάδων οπαδών και φίλων του Κόμματος, των συνεργαζόμενων μαζί του στις καθημερινές μάχες».

Χυδαία υλοποίηση μιας χυδαίας απόφασης

Η διαρροή εσωοργανωτικού σημειώματος στο ΒΗΜΑ

«Πρόκειται για οπορτουνιστική ομάδα που συστηματικά διαφωνεί και δουλεύει σχεδιασμένα μέσα και έξω από το κόμμα ενάντια στη γραμμή και την ηγεσία του. Βρίσκεται σε επαφή και παράλληλη πορεία με άλλες οπορτουνιστικές ομάδες που δουλεύουν επίσης σχεδιασμένα ενάντια στο κόμμα, όπως η «Νέα Σπορά» και αξιοποιούνται από τον ταξικό αντίπαλο. Η συγκεκριμένη «κίνηση» έχει οργανωθεί με ενιαίο κέντρο, καταμερισμούς και καθήκοντα, δρα έξω από το κόμμα, στις παρυφές μας, αλλά διατηρεί επαφές και μέσα στο κόμμα, επιδιώκοντας να παρασύρει κομματικά μέλη που εκφράζουν επιμέρους ή συνολικότερες διαφωνίες με το πρόγραμμα και την πολιτική του κόμματος».

 Ακόμη και μικρά παιδιά μπορούν να καταλάβουν ότι η ίδια η ΚΕ διαρρέει για πολλοστή φορά εσω-οργανωτικά σημειώματα του κόμματος στον αστικό τύπο. Η σχέση του σκοπού με τα μέσα που τον υλοποιούν, της μορφής με το περιεχόμενο σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, αξιοποίηση των μέσων με τα οποία η αστική τάξη ασκεί την ιδεολογική της τρομοκρατία για επίθεση σε μια συγκεκριμένη πολιτική κίνηση με συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό.

Αν ο εχθρός ΔΕΝ υπάρχει ΠΡΕΠΕΙ να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ και αν δρα και στο εσωτερικό μας τόσο το ΚΑΛΥΤΕΡΟ, μοιάζει πιο απειλητικός... Είναι εντυπωσιακή η προσπάθεια δημιουργίας πολιτικής εχθρότητας -σχεδόν ανακλαστικών- μέσα στις λαϊκές μάζες που προβληματίζονται και αγωνιούν για την πορεία και την εξέλιξη του αγώνα στη χώρα μας, ανεξάρτητα από τις επιλογές - προτιμήσεις στις οποίες καταλήγουν.

Όλα καλά αν η Κεντρική Επιτροπή έχει δίκαιο

AN EXEI.

Όλα πάνε καλά, το Ιστορικό (παραδοσιακό) Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚ) της χώρας, το μόνο κόμμα που μπορεί να πει πως «είναι το κόμμα της εργατικής τάξης», το κόμμα με τα περισσότερα μέλη από όλες τις οργανώσεις οι οποίες αυτοαναφέρονται στον κομμουνισμό, το κόμμα με τη μεγαλύτερη ιστορία, το κόμμα με τις αμέτρητες θυσίες για την πρόοδο του ελληνικού λαού τραβάει σωστά το δρόμο της επανάστασης. Όσοι του ασκούν κριτική είναι κραγμένοι Οπορτουνιστές, φορείς της μικροαστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό κίνημα, ΤΑΞΙΚΑ ΝΑΥΑΓΙΑ όπως θα έγραφε και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (σε αυτούς συγκαταλέγεται και ο γράφων).

Το πρόβλημα ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ.

Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Σε μια περίοδο ανελέητης επίθεσης απέναντι στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, σε μια περίοδο όξυνσης της ταξικής πάλης από την πλευρά των εκμεταλλευτών, στην ελληνική κοινωνία ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αναπτυχθεί σοβαρή εναλλακτική πρόταση για ΔΙΕΞΟΔΟ από την ΚΡΙΣΗ, τη μόνη υπαρκτή & ρεαλιστική έξοδο που υφίσταται. Την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ του σάπιου εκμεταλλευτικού ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

Η εργατική τάξη βαδίζει στα τυφλά, το σύνολο της κοινωνίας βαδίζει στα τυφλά, αφού ΔΕΝ παρεμβαίνει με μαζικούς όρους, προσανατολίζοντας την πορεία μια πραγματικά επαναστατική δύναμη, έχουμε σπασμούς & αντιφάσεις μιας «νέας κατάστασης» με το καράβι του αγώνα να πηγαίνει ακυβέρνητο.

Καινούρια φαινόμενα στην πολιτική ζωή της χώρας

Τα προηγούμενα χρόνια όταν συγκρίναμε την πολιτική ζωή της Ελλάδας με άλλες χώρες (Ιταλία, Γαλλία) εύκολα παρατηρούσαμε έντονες (θετικές) διαφοροποιήσεις που αποδίδονταν στην ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, στο ότι το παραδοσιακό ΚΚ της χώρας ΔΕΝ έχει απεμπολήσει το Μαρξισμό, ΔΕΝ αποκήρυξε τα σύμβολά του, την Ιδεολογία του κτλ. Ποιες ήταν αυτές:

1. Η καλύτερη κατάσταση του οργανωμένου συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.

2. Η δυσκολία να «ριζώσουν» κινήματα «νέου τύπου» ως απόρροια της προηγούμενης παραδοχής.

3. Δυσκολίες στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος.

4. Αδυναμία να ενσωματωθούν στο νομικό οπλοστάσιο αντικομμουνιστικές οδηγίες της ΕΕ.

5. Χαμηλή έως ανύπαρκτη δράση φασιστικών οργανώσεων.

Μια προς μία αυτές οι παραδοχές κλονίζονται ή ανατρέπονται, λογική συνέπεια των νέων προγραμματικών επιλογών του ΚΚΕ, επιλογών που καταφέρνουν να ακυρώνουν τη δράση του στην ελληνική κοινωνία αφού: Το εργατικό - λαϊκό κίνημα (αν και είναι σε καλύτερη κατάσταση σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης) ΔΕΝ κατάφερε να ανασυγκροτηθεί μπροστά στην Μνημονιακή λαίλαπα, πολύ περισσότερο που ΔΕΝ κατάφερε να σφραγίσει με τη δράση του τις εξελίξεις όπως προηγούμενα (ασφαλιστικό - νόμος Γιαννίτση ή πόλεμος στη Σερβία κ.α.).

Είχαμε για πρώτη φορά στη χώρα μας κίνηση μαζών έξω από τα παραδοσιακά όργανα του μαζικού κινήματος στις Κεντρικές Πλατείες όλης της χώρας, τα καταναλωτικά κινήματα χωρίς μεσάζοντες, «ΔΕΝ πληρώνω», ακόμη και τα αντιδραστικά «ανοιχτές σχολές».

Μια από τις βασικές εκτιμήσεις του ΚΚΕ το προηγούμενο διάστημα ήταν ότι με τη δράση του δυσκολεύει τα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, ιδιαίτερα το χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας η οποία για να ανασυγκροτηθεί μετά τα διαλυτικά φαινόμενα του 2007 υπέγραψε τη «θανατική» πολιτική της καταδίκης με το «λεφτά υπάρχουν». Μάλιστα θεωρούσε αυτό το γεγονός «κατάκτηση στο σήμερα».

Η θέση - κατάκτηση αυτή φυσικά έχει «πάει περίπατο», αφού όχι μόνο το πολιτικό σκηνικό κατάφερε να αναμορφωθεί από το δικομματισμό στο διπολισμό αλλά πολύ περισσότερο αυτό έγινε ΧΩΡΙΣ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ την ώρα που τα χαρτιά «ξαναμοιράστηκαν». Η αναμόρφωση έγινε σε συντηρητικότερη κατεύθυνση, με εμφάνιση για πρώτη φορά στη χώρα μας μιας καθαρά φασιστικής οργάνωσης με διόλου αμελητέα επιρροή.

Τέλος έχουμε ενσωμάτωση στο νομικό πλαίσιο της χώρας σειράς αντικομμουνιστικών οδηγιών, κάτι που το προηγούμενο διάστημα ούτε καν επιχειρήθηκε. Ας θυμηθούν όλοι οι (πρώην) ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ τη δράση μας την περίοδο του αντικομμουνιστικού Μνημονίου της ΕΕ ή την κινητοποίηση όταν ο Πάγκαλος χυδαιολόγησε για πρώτη φορά απέναντι στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και ας συγκρίνουν εκείνη τη δράση με τη σημερινή.

Κλείνω ακριβώς με τις δύο τελευταίες παραγράφους του προηγούμενου κειμένου

«Η ζωή και η φύση απεχθάνονται το ΚΕΝΟ, με το δρόμο που έχουν χαράξει οι νεόκοπες προγραμματικές επιλογές του ΚΚΕ, καθώς και οι πρακτικές που απορρέουν από αυτές, σύντομα θα δημιουργήσουν την ανάγκη ύπαρξης και δράσης ενός συλλογικού υποκειμένου που θα καλύψει αυτό το κενό.

Όσοι σπασμοί και αν χρειαστούν σε αυτή τη γέννα, όσες οδύνες και αν χρειαστούν, όσες αντιφάσεις και αν πρέπει να ξεπεραστούν η ζωή ΔΕΝ θα μείνει στάσιμη, ΔΕΝ θα περιμένει η ιστορία προσταγές και βουλησιαρχικές νομοτέλειες για να γραφτεί ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ κανείς από όσους ονομάζουν τον εαυτό τους αγωνιστή (πολύ περισσότερο κομμουνιστή) ΔΕΝ μπορούν να κάθονται απαθείς».

Με την απλή προσθήκη ότι ο Εργατικός Αγώνας μόνο θετική συνεισφορά μπορεί να έχει σε αυτή την υπόθεση.

Τζώτζης Βασίλης

Ξάνθη 24-09-2014

Υστερογραφικά:

Υ.Γ.(1) Διαβάζοντας τις θέσεις της του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ για το 11^ο Συνέδριο της Οργάνωσης πραγματικά ξαφνιάστηκα από τις αμέτρητες αντιγραφές (COPY/PASTE) των ντοκουμέντων του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος, μέχρι και σε επίπεδο ατάκας. Η δημιουργική προσαρμογή της πολιτικής του ΚΚΕ στη νεολαία έχει αντικατασταθεί από τη μηχανική μεταφορά προγραμματικών ντοκουμέντων με τη μορφή κατεβατού.

Υ.Γ.(2) Θυμήθηκα το κλασικό στυλ του ΤΗΛΕΠΑΘΟΥ και με αγανάκτηση αναφωνώ «ΑΚΟΥ ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ».

 Εργατικός Αγώνας